Κυριακή, Ιανουαρίου 30, 2005

ΕΠΙ ΠΛΕΟΝ ΔΕ.....

.....ο Σολωμός, όταν του τελείωνε το πιοτό , έπινε κολώνια. Είχα έναν συμφοιτητή, τώρα μοναχό, που ήταν ποιητής στις διαθέσεις, έγραφε κιόλας. Παχουλούτσικος και τώρα λόγω μοναχισμού τετράπαχος. Αυτός μου μίλησε γι αυτή την "μέθοδο υστάτης καταφυγής" του αλκοολικού Σολωμού. Είχε δε σκεφτεί το εξής κόλπο, (ο φίλος μου) :
Έπινε κολώνια και περίμενε να γίνει ποιητής, ίσως και εθνικός. Μόνο τόσο απόλυτοι άνθρωποι, πιστεύω, μπορούν να στραφούν στον μοναχισμό. Εγώ, αν γίνω λίγο ποιητής, δεν χρειάζεται να προσπαθήσω πολύ για να γίνω εθνικός. Είμαι ήδη. Και μάλιστα Εθνικός Πειραιώς.


2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ποσο ηπιες χθες? Ολα 'dolce vita' κανεις,ενω αλλοι υποφερουν ακουγοντας ασχημες εκτελεσεις της Καμερατας /επιδη ειναι με τον Μυρατ/ και ακομα χειροτερα του Στ.Κορκολη,ο οποιος τελικα ειναι θυμα μονο του εαυτου του! Εμεις σε τι φταιμε? Βλεπεις,ειναι και συνθετης! Τι ευκολη υποθεση! Δεν γινομαστε ολοι μαζι ενας Μεγαλος Εθνικος Συνθετης?!

Damsel in Stress είπε...

Κατέβαινα κι αγόραζα άσπρο οινόπνευμα στην αγορά του Ερεβάν. Για νάχω σε ώρα ανάγκης. Κανα κόψιμο, κανα καθάρισμα λεκάνης. Και έκανα και χαρές γιατί ήταν πολύ φθηνό. Και τόχαν και σε ωραιότατο μπουκάλι του λίτρου, άμα λάχει. Ρώτησα κάποτε και γω η ελληνίς ex-patriot:

"Πως κι έτσι ρε παιδιά; Και τζάμπα και χαϊλίδικο για να το χώσετε στο φαρμακείο του σπιτιού σας;"

Με κοίταξαν λες και είχα έρθει απ' τον πλανήτη "Βλακώδιους 3".

"Δεν το βάζουμε στο φαρμακείο. Βότκα φιάχνουμε με δαύτο. Άσε που σε ώρα ανάγκης πίνεται κι έτσι".

Πάρτα κοσμοπολίτισσα!
Α! Κι εγώ είμαι "Κωστής Τσικλητήρας".

οι παχουλές αναρτήσεις (όσο τις διαβάζετε τόσο παχαίνουν)