Κυριακή, Οκτωβρίου 26, 2014

Τρία ποιματάκια

Τ’ αηδόνια της Ανατολής και τα πουλιά της Δύσης,
στου Φιλαδέλφου τον βουνόν, στου Φιλαδέλφου τ’ όρος
για συναχθήτε μιαν μεριάν να ποίσω περιβόλι.


σώσμα
Ωραιότατος εν μέσω βαΐων
παρήλαυνεν ο Μήτσος,
δυό μέρες πριν την εικοστήν ογδόην.

-Γιάγκο, πότε θ΄ ανοίξεις το βαρέλι;
-Εικοσιμία, της Παναγιάς.


tip
Χρησιμοποίησε
τα δάχτυλά σου.

Πολλά ευκόλως καταργούνται
αορίστως,
οριστικώς και άνευ
προστάγματος.

Ιδού η αξία αυξήσεως μη μισθολογικής.


ζιγκολό
Η ήχηση είναι παρακμή
των παρηχήσεων.

Αυτές έχουνε τώρα
τα φράγκα.

Κυριακή, Οκτωβρίου 19, 2014

Ταξιδιωτικά

Κουκουζέληι


Καθώς η φίλη μου Αρτεμίσια μας αφηγείτο την θαυμασίαν κατ’ αυτήν επίσκεψίν της εις Νέαν Υόρκην, διεπίστωσα αίφνης ότι εγώ δεν την είχον επισκεφθεί τουλάχιστον κατά τα τελευταία πέντε έτη. Θα ημπορούσα είτε με άμαξαν ιππήλατον προ ογδονταετίας, είτε με τον προαστιακόν κατά τους μετά την εικοστήν ογδόην νέαν Ολυμπιάδα χρόνους, έστω μια του έτους να κατάφερνα ένα λικεράκι στο σαλόνι της, ή σπουμάντο, βότκαν με άρωμα αχλάδι ή και άλλα εξωτικά πιοτά, καθότι η Αρτεμισία καίτοι εκ Μπελαρούς είναι κάτοικος Βριλησσίων.

Αντιθέτως, ουδόλως ανοίκειος μοι εφάνη κατόπιν των φρικτών κατ’ εμέ αφηγήσεων της Αρτεμισίας, η από κοινού μετά του Κουκουζέλους μορφωθείσα ιδέα της καταλύσεώς μας επί διήμερον εις το Hotel Park της πλατείας Τερψιθέας Πειραιώς, εις δύο χωριστά μονόκλινα. Απ΄ εκεί ορμώμενοι θα οργανώναμεν  επισκέψεις είτε εις το μπαρ του ξενοδοχείου, είτε εις το μπαρ του ξενοδοχείου Ακροπόλ στο Χαλάνδρι. Θα ηδυνάμεθα μάλιστα συγχρόνως δια λόγους ασφαλείας να κρατούμε επίσης δύο μονόκλινα στο Ακροπόλ, παρότι αυτός ο Κουκουζέλης αποτοξινούμενος θα έπινεν ύδωρ το πολύ ανθρακούχον ή έστω καραμελόχρουν τεχνητώς γλυκαθέν, εγώ δε και τον άμπακον να έπινα θα είχομεν αναμφιδρόμως έναν να φροντίζει άλλον. Άλλωστε από αυτού του είδους τας αλληλεμπίστους άμα και εμπείρους βεβαιότητας εκκινούν διοργανώσεις ταξιδίων μακρινών, κατά τας οποίας το όνειρον σε φέρνει εις μίαν μεσοποταμίαν  Καλλιθέαν, ή και εις μίαν φοινικούντα Φαληρικήν ακτήν, ή και εις ένα παλαιόν Αμαρούσιον μες στο πεύκο, τα ρυάκια και τη δροσιά.  

Σάββατο, Οκτωβρίου 04, 2014

Ο κάτοικος του ταφικού μνημείου της Αμφίπολης

"Λέων και εγώ ειμί"
Μία ωραιοτάτη αναπαράστασις της θεωρίας των κβάντα, κατ’ εμέ και υπό την εκλαϊκευμένην μορφήν της, καθ΄ ήν την εισέπραξα από ειδικάς εκδόσεις τσέπης,  είναι να θεωρήσει τις ως σημείον την αρχήν πιθανών εξελίξεων και ως ευθείες ακτινωτές απορρέουσες εκ του σημείου τας πιθανάς εξελίξεις ή και ως τεθλασμένας ή και ως καμπύλας κλπ – δράμα να υπάρχει και όπως θέλει ας σχηματίζεται. Και ο "τις" ας είναι "εγώ".

Ανοίγεται μπροστά μου λοιπόν η δυνατότης να υποθέσω ότι κατέχοντας έναν νέου είδους μηχανισμόν εξηγήσεως του είναι ως γίγνεσθαι κατά την θεωρίαν ταύτην, δύναμαι να αποστασιοποιηθώ των πιθανών διαφορετικών και όντως υπαρκτών εξελίξεων ενός αιτίου και να περάσω ευχάριστα φιλοσοφών, καθότι για τα όσα προς οιανδήποτε κατεύθυνσιν και καθ’ οιονδήποτε πρακτικόν γραμμικόν-δραματικόν τρόπον συμβούν, τάχα κατέχω το κατά βάσιν θεωρητικόν (αφηρημένον) τους σχήμα, και η αποστασιοποίησις ουχί μόνον απότοκον σοφίας είναι, αλλά και τέχνασμα, και τα τεχνάσματα εκτιμώνται πιότερον της σοφίας, σε κάποιες εποχές τουλάχιστον, ιδιαίτερα στη σημερινή καθώς αντιλαμβάνομαι. Και έτσι να την γλιτώσω.

Αλλά η δυνατότης αποστασιοποιήσεως εξ αυτής της αφορμής, εύλογος μεν, έχει ένα ελάττωμα αντιλήψεως. Είναι άκαρδος και το επιζητά να είναι προτού καν το επιτύχει, και μάλιστα χωρίς να δύναται να το επιτύχει ποτέ. Διότι μόνον ως θέσει και φύσει άπραγος ευρίσκεσαι εις το σημείον εκ του οποίου απορρέουν αι εξελίξεις και εκεί  παραμένεις. Αν αφεθείς από αυτό, θα συμπαρασυρθείς  μοιραία ζωντανός στο δράμα.

Οι εξυπνάδες ότι τάχα είσαι απ’ έξω και κατανοείς τα πάντα είναι για όσο έχεις αφιλοτιμία. Όποιος έχει φιλότιμο είναι ήδη  νεκρός και πιθανώς κάτοικος του ταφικού μνημείου της Αμφιπόλεως.

Πέμπτη, Οκτωβρίου 02, 2014

Φθινόπωρο

Πειραιάς, πλατεία Κοραή (21 Σεπτεμβρίου 2014)

οι παχουλές αναρτήσεις (όσο τις διαβάζετε τόσο παχαίνουν)