Προσελκύοντας το χιόνι

17 Φεβρουαρίου. Τα δελτία καιρού αμφιταλαντεύονται, επιφυλάσσονται, αντιμάχονται αλλά ο γενναίος Μαρουσάκης προβλέπει χιονιά σε όλη την Ελλάδα... και την Αττική να δέχεται "χιονοεπιθέσεις" από αύριο Τετάρτη μέχρι την Κυριακή. Μου είναι συμπαθής και σκέφτηκα να καλοπιάσω το χιόνι με ένα μικρό κομμάτι για πιάνο, ώστε να βοηθήσω να επαληθευτούν οι προγνώσεις του. 

 Γράφω το κομμάτι αργά το βράδυ και το στέλνω το επόμενο πρωί στον Απόστολο Μπαλάνο. Σε μία ώρα, ο Απόστολος μου στέλνει την βιντεοσκόπηση που έκανε ο πατέρας του Γιώργος με τον Απόστολο να παίζει σχεδόν πρίμα βίστα το κομμάτι στο πιάνο της αίθουσας συναυλιών του Πολυάνειου Ωδείου της Ι.Μ. Κιλκίς! 

Σκέφτηκα ότι για τον σκοπό της χιονοπροσελκύσεως θα χρειαστούν και μερικοί μεσμεριστικοί ήχοι. Οπότε, επεξεργάστηκα την ηχογράφηση του βίντεο φτιάχνοντας ένα ηλεκτρονικό φόντο και μετά φτιάχνω κι ένα μικρό ταινιάκι μοντάροντας το βασικό βίντεο και μικρά βίντεο με σκηνές χιονισμένων τοπίων ελεύθερα δικαιωμάτων που κατέβασα από το MovieZilla Store. Έκανα και μία χρωματική ομογενοποίηση σε μπλε τόνους παραμυθένιου χιονιού.... Ιδού ... και ελπίζω να κάνει δουλειά... 

Αν θέλετε να δείτε την παρτιτούρα, την έχω υποβάλει σε ανάρτηση και σε λίγες μέρες θα είναι διαθέσιμη στην IMSLP σε αυτή την διεύθυνση (κλικ)

 

Χατσεψούτ

 

Χατσεψούτ... Ωραίο όνομα για να δώσεις σε γάτα! Και διόλου δεν θα ενοχλούσε κάτι τέτοιο, την πριν από 3.528 χρόνια πρώτη κάτοχο του ονόματος, την Χατσεψούτ, μιαν από τις λίγες γυναίκες Φαραώ που διαδέχτηκε τον σύζυγό της Τούθμωσι Β'. Μετά τον θάνατό της, ο προηγουμένως παραγκωνισθείς από αυτήν, μέχρι την ενηλικίωσή του, γιος της από άλλο γάμο του άντρα της, Τούθμωσις Γ', με το που την διαδέχτηκε, επιδόθηκε σε μία πρωτοφανή προσπάθεια εξάλειψης της μορφής της και του ονόματός της από την Ιστορία. Αγάλματά της κονιορτοποιήθηκαν, επιγραφές και ανάγλυφα ξύστηκαν... Κι όμως. Το όνομά της ξανάρθε στο φως όταν αποκρυπτογραφήθηκαν το 1822 τα ιερογλυφικά στο Ντέιρ ελ Μπάχρι και συνδέθηκε με ελάχιστα διασωσμένα αταυτοποίητα μέχρι τότε αγάλματά της, ενώ το 2007 μια εξέταση DNA ταυτοποίησε τη μούμια της που είχε βρεθεί το 1903. Τελικά, σε καμμία εποχή και με καμμία τεχνολογία δεν είναι εύκολο το delete...

Αυτό το κομμάτι με αφορμή τα παραπάνω:

Memory Lane ... στην Κίνα!

 Memory Lane (video art) - Σκηνοθεσία: Εύη Στάμου | Μουσική: Γιώργος Χατζημιχελάκης | Διεύθυνση φωτογραφίας: Πάνος Κέφαλος | Μοντάζ: Πιέτρο Ραντίν

Το βίντεο "Memory Lane" ταξιδεύει στην Κίνα ως ένα από τα έργα που εκπροσωπούν το Athens Digital Arts Festival (ADAF) στην έκθεση “Θέσις-Αντίθεσις-Σύνθεσις – στην τροχιά των αλλαγών” στην διοργάνωση “The Tides of the Century – 2020 International Art Exhibition” που πραγματοποιείται στο Ocean Flower Island Museum στο Hainan και θα διαρκέσει έως τις 8 Δεκέμβρη 2021.

Δείτε το trailer εδώ (κλικ)! 

Το μουσικό κομμάτι, απόσπασμα του οποίου ντύνει το βίντεο, το ακούτε ολόκληρο εδώ (κλικ)

Το Memory Lane (2016 | 03:20 min) είναι μια σπουδή του σύγχρονου αστικού τοπίου της Αθήνας. Οπτικά εμπνευσμένο από στυλ και τεχνικές που αναπτύχθηκαν στα τέλη του 20^ου αιώνα, όπως τα γραφικά των πρώιμων βιντεοπαιχνιδιών, οι μεταξοτυπίες και οι κάποτε διαδεδομένες αναπαραστάσεις των εικόνων του Rorschach τεστ, στο βίντεο ξετυλίγεται μια συνεχόμενη λωρίδα παρατημένων εργοστασίων, κτιρίων και μαγαζιών στα βιομηχανικά περίχωρα της Αθήνας, που εγκαταλείφθηκαν σταδιακά από τα τέλη των ’90 ’s έως και τα πρώτα χρόνια της οικονομικής κρίσης. Διατρέχοντας μέσα από το αυτοκίνητο αυτό το τοπίο, θέλησα εκ των υστέρων να το αναπαραστήσω σαν ένα γεωγραφικό λαβύρινθο όπου παίζουν κρυφτούλι οι παιδικές αναμνήσεις, ενώ τα όνειρα του περασμένου αιώνα ξεπροβάλλουν κάθε τόσο μόνο για να ξηλωθούν και να ξαναχτιστούν απ’ την αρχή.

Ο εκθεσιακός χώρος:  Η λέξη Hainan, κατά κυριολεξία, σημαίνει νότια της θάλασσας, και το Ocean Flower Island, το μεγαλύτερο κατασκευασμένο νησί της Ασίας, βρίσκεται ακριβώς εκεί, στο νοτιότερο άκρο της Κίνας. Έχει σχήμα λουλουδιού, έκταση 8.000.000 μ² και ένα πάρκο τέχνης με 8 νέα μουσεία, τα οποία, με αυτή την παρθενική τους έκθεση εγκαινιάζουν μια νέα εικαστική αγορά.

Στα 7 από τα 8 αυτά μουσεία παρουσιάζονται έργα καλλιτεχνών από όλο τον κόσμο, επιλεγμένων από μια διεθνή επιτροπή ειδικών, με έμφαση στους Ασιάτες και ειδικότερα στους Κινέζους καλλιτέχνες, ενώ το 8o φιλοξενεί την Ελλάδα ως τιμώμενη χώρα, παρουσιάζοντας έργα 34 πρωτοπόρων Ελλήνων καλλιτεχνών διαφορετικών γενεών σε επιμέλεια της Κατερίνας Κοσκινά, και 21 έργα καλλιτεχνών που εξερευνούν την ψηφιακή κουλτούρα και τις προεκτάσεις της, σε επιμέλεια του διεθνούς φεστιβάλ ψηφιακών τεχνών της Ελλάδας Athens Digital Arts Festival, μεταξύ των οποίων και το «Memory Lane».

H εγκατάσταση του Athens Digital Arts Festival 

Η έκθεση “Thesis-Antithesis-Synthesis – in the Belt of Change” συμμετέχει στον εορτασμό για το έτος Ελλάδα – Κίνα για τον πολιτισμό και τον τουρισμό και παρουσιάζεται υπό την αιγίδα του Υπουργείου Εξωτερικών – Γενική Γραμματεία Δημόσιας Διπλωματίας και Απόδημου Ελληνισμού, του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, του Υπουργείου Τουρισμού, του ΕΟΤ και του Δήμου Αθηναίων. 

Περιήγηση:

Το πρόγραμμα:

 

Κουρτέτο ξυλίνων πνευστών - παράδειγμα πολυφωνικής δωδεκάφθογγης σύνθεσης

Συνεχίζοντας το προηγούμενο ποστ μου για την μονοφωνική δωδεκάφθογγη σύνθεση παραθέτω ένα μικρό έργο που διαπραγματεύεται την πολυφωνία στο δωδεκάφθογγο.
Χρησιμοποιώ την ίδια σειρά με αυτήν της μονοφωνικής σύνθεσης Flauto Solo (οπότε ανατρέξτε στο προηγούμενο ποστ για να δείτε το matrix) και πάνω στην παρτιτούρα σημειώνω όσα είναι απαραίτητα για να κατανοηθεί η χρήση της κάθε μορφής σειράς.

Εδώ η παρτιτούρα.

Εδώ μια συμπυκνωμένη προσέγγιση για το δωδεκάφθογγο σε δύο μέρη μαζί με ασκήσεις.

Εδώ θα βρείτε το κλασικό βιβλίο του Ernst Krenek: Studies in Counterpoint Based on the Twelve Tone Technique (1940)

Εδώ ένα βοηθητικό εργαλείο για την κατασκευή matrix από ένα παλιότερο σχετικό ποστ σε ένα επίσης παλιό μπλογκ που παραλλήλως διατηρούσα.

Φλάουτο σόλο - παράδειγμα απλής δωδεκάφθογγης σύνθεσης

Μπορείτε να αρκεστείτε στην ακρόαση του κομματιού, μιας και έχω την διαβεβαίωση της φρίττουσας με κάθε μοντερνιστικό απόηχο του 20^ού αιώνα μαθήτριάς μου, ότι «τελικά δεν ακούγεται και τόσο άσχημα». Τι να περιμένει κάποιος από ένα δωδεκαφθογγικό κομμάτι, ε; Ευχές για το Νέο Έτος;

Για όσους έχουν την περιέργεια, ή την διαστροφή για να διαβάσουν την ανάλυση ή και να κατεβάσουν την παρτιτούρα, μπορούν να συνεχίσουν...

 Η παρτιτούρα εδώ

ΑΝΑΛΥΣΗ

Το κομμάτι βασίζεται στην εξής σειρά:

P₀    C-Ab-G-E-F#-C#-D-B-Bb-F-Eb-A

Εδώ βλέπετε τις σχέσεις τάξης των υψών και των αριθμών (pitch classes, pitch numbers), καθώς και τα  αντίστοιχα matrix:

Στο κομμάτι χρησιμοποιούνται επίσης (με σειρά εμφανίσεως) οι:

Ι₉     A-C#-D-F-Eb-Ab-G-Bb-B-E-F#-C

R₀   C-F#-Ab-C-D-F-E-A-G-Bb-B-Eb

RI₃  Eb-A-G-D-C#-Bb-B-F#-Ab-F-E-C

Δηλαδή όπως μπορείτε να παρατηρήσετε χρησιμοποιώ αυτές που περιτειχίζουν το matrix. Οπότε αξιοποιώ ένα χαρακτηριστικό στοιχείο που τις «δένει»: η τελευταία νότα της προηγούμενης μορφής-σειράς ταυτίζεται με την πρώτη της επόμενης, επιλογή που μου επιτρέπει να δημιουργήσω μία “μικροσύγχυση” για το πού αρχίζει και πού τελειώνει κάθε μια.

Στο Α μέρος, αργό και αφηγηματικό, διασπώ την βασική σειρά P₀ για να δημιουργήσω μικρές φράσεις (μάλιστα μία από αυτές, την παραλλάσσω και την επαναλαμβάνω: μέτρα 9-10  και μέτρα 11-12) και περνώντας χωρίς διαχωρισμό στην επόμενη I₉ συνεχίζω με παρόμοιο τρόπο με την R₀ μέχρι το μέτρο 17, όπου η 4η και τελευταία μορφή-σειρά RI₃ εμφανίζεται εξ αρχής διαχωρισμένη από τα προηγούμενα.

Στο Β μέρος, πιο κινητικό, εξακολουθώ την διάσπαση των σειρών, αλλά ένα χαρακτηριστικό στοιχείο του είναι ότι παρατάσσω τις νότες κατά διαδοχική τάξη ύψους προς την κατεύθυνση της φράσης, ανοδική ή καθοδική. Αυτό σταματάει από το μέτρο 32 μέχρι το τέλος, για να επέλθει ένας καθησυχασμός.

Στο C μέρος, το πιο ενεργητικό από τα τρία, χρησιμοποιώ υποσύνολα της P0 για να δημιουργήσω μια σειρά από πιο μινιμαλιστικές φράσεις με έντονο το στοιχείο της εμμονής που δημιουργούν την αίσθηση ενός υπό την ευρεία έννοια μεγάλου τρίλλου – στην χρήση των υποσυνόλων δεν έχει σημασία η σειρά των φθόγγων, μπορούν να γίνουν οιεσδήποτε αναδιατάξεις τους, απλώς συνηθίζεται η πρώτη εμφανιζόμενη διαδοχή είτε να είναι αυτή που έχουν στη σειρά, είτε να είναι μια αναδιάταξη με βάση την τάξη ύψους (pitch class) των φθόγγων. Από το 37 έως το 44, χρησιμοποιώ τις πρώτες τρεις νότες της P0. Το σημειώνω στο box Ν: 1-3 και παρομοίως για τα επόμενα. Κατόπιν 45 έως 53 (κορώνα) τις επόμενες τρεις (4, 5, 6) επαναλαμβάνοντας το προηγούμενο σχήμα. Στη συνέχεια (Νότες 7, 8, 9) χωρίς να αλλάξω το συνολικό ρυθμικό σχήμα αλλάζω φορά στην σχέση των υψών. Στο 62 φέρνω το τελευταίο υποσύνολο (10, 11, 12) με την αρχική φορά του σχήματος. Από το μέτρο 70 ξαναξεκινάω ένα πιο απλό παιχνίδι με τους φθόγους 1-4, μετά 4-7, μετά 7-10 και τέλος 10-12 για να περάσω σε μία μεγάλη καταληκτική φράση που χρησιμοποιεί αρχικά την διαδοχή των υπόλοιπων μορφών-σειρών μέχρι τα μέσα του μέτρου 81, όπου αρχίζει να επαναλαμβάνεται με διακοπές το τελευταίο τμήμα της RI3 ενώ σιγά-σιγά και αυτό αποδομείται μικραίνοντας όλο και περισσότερο, μέχρι να φτάσουμε στον βασιλέα του matix τη νότα Ντο (μη πιστεύετε αυτά που ισχυρίζονται για την ισονομία μεταξύ των φθόγγων στο δωδεκάφθογγο σύστημα .... η ανθρωπότης δεν αλλάζει τόσο εύκολα).

Μετά, γιατί όχι ένα da capo του Α.

Πριν αρχίσω και αφού τελειώσω ένα κομμάτι, πάντα θυμάμαι αυτό που μας έλεγε ο Θόδωρος Αντωνίου, ο δάσκαλός μας: «Τα συστήματα είναι για να υπηρετούν εμένα και όχι για να τα υπηρετώ».

Ο δωδεκαφθογγισμός, για μας, τώρα που είμαστε σε μεγάλη απόσταση από αυτόν, είναι μόνο ένα πλαίσιο, μια αφορμή. Οι καθιερωμένες τεχνικές του μπορούν κατά βούληση να διευρυνθούν – φαντασία να υπάρχει. Ενώ τα στερεότυπά του μπορούν και αυτά να ανατραπούν από το μουσικό αισθητήριο αρκεί η ανατροπή να λειτουργεί. Π.χ. ένα στερεότυπο είναι ότι χρησιμοποιούμε για αναδιάταξη μόνο υποσύνολα από κεφαλές μιας σειράς (τις 3 πρώτες νότες, ή τις 4, ή τις 6)... Εγώ στο C αναδιάταξα τριάδες και τετράδες όλης της P0  και κανείς δεν έπαθε τίποτα. Στην δεκαετία του ‘50 οι μουσικοκριτικοί και οι ακαδημαϊκοί θα με είχαν εξορίσει. Αυτό είναι το προνόμιο που παρέχει η απόσταση ... Ποιος ενδιαφέρεται για το αν μια μουσική που γράφεις έχει θεωρητική συνέπεια. Σημασία έχει να ακούγεται καλά και υπ’ αυτήν την έννοια, κάποια (νέα) θεωρητική συνέπεια θα έχει, απλώς ούτε εσύ που την έγραψες δεν την ξέρεις καλά-καλά… Καλά Φώτα, και προηγουμένως Καλή Χρονιά!

LYDIAN sTone

Πρόκειται για μια υπόσχεση που κράτησα.

Όταν είχα δει αυτή την φωτογραφία στο f/b του φίλου μου Γιώργου Σεργάκη, είχα σχολιάσει:

"Το αγκαζάρω για εξώφυλλο CD. Τώρα πρέπει να φτιάξω και τα κομμάτια." 

  

Τα κομμάτια τα έφτιαξα και ιδού ένα άυλον CD ψηφιακής μορφής. Ο τίτλος LYDIAN sTONE είναι ένα λογοπαίχνιο, ένας συμφυρμός  της λυδίας λίθου και του λύδιου ή λυδικού τόνου (= λυδικός τρόπος, η λυδική κλίμακα).

Ζούμε σε μία ωραία εποχή. Όλα τα συνθεσάιζερ που ζαχαρώναμε στην μετεφηβική ηλικία, κυκλοφορούν σε άυλη ψηφιακή μορφή - με 100 € μπορείς να αποκτήσεις ως VST (Virtual Studio Technology) κάθε άπιαστο όνειρο των 70s, 80s, 90s, που κόστιζε μια μικρή περιουσία. Με ήχους από τις παλέτες των "παλαιών" πλέον οργάνων, έφτιαξα αυτή τη συλλογή, ως απωθημένο τρόπον τινά. Ο προορισμός της, όπως λέει και το εξώφυλλο, είναι music for my friend's car. Το αμάξι του φίλου μου, είναι ο μόνος βέβαιος χώρος ακρόασης αυτών των κομματιών. Θα αξιοποιηθούν κατά τας καλοκαιρινάς του κρητικάς διαδρομάς, μεταξύ Τυλίσου και Ηρακλείου - κάπου εκεί ανάμεσα άλλωστε, έχει τραβηχτεί και η φωτογραφία ... του ήδη εξωφύλλου.

Επίσης, έχω να παρατηρήσω, ως ερασιτέχνης καταθλιπτικός, ότι αυτή η ψηφιακή εποχή έχει ως σκόρος διατρήσει  θριαμβευτικώς και άλλες πτυχές του παλαιότροπου βίου μας. Δεν χρειάζεται πλέον να συναντηθείς με κάποιον για να ακούσετε μαζί τα κομμάτια που έφτιαξες, και στο τέλος να του πασάρεις μια κασετούλα (πιο παλιά), ένα σιντάκι (αργότερα) ... Του πασάρεις ένα λινκ μιας ανάρτησής σου, σου κάνει λάικ και αυτός και όποιος άλλος θέλει, χωρίς απαραιτήτως να ακούσει και τα κομμάτια, και όλοι γλιτώνουν από χρόνο και έξοδα μετακίνησης, έξοδα για κρασί και μεζεδάκια, έξοδα συναισθημάτων...

ΥΓ
Παρότι ελεύθερα στο YouTube, επίσης κυκλοφορούν και εις τας (ματαιοδόξους) ψηφιακάς πλατφόρμας από την musicmirror.gr Καθρέφτης ήχων αληθινών:

https://itunes.apple.com/…/george-hatzimichel…/id1126289100…
https://www.amazon.de/s?k=hatzimichelakis&ref=nb_sb_noss
https://www.deezer.com/en/artist/10575031

Gentle Space Guard

Crossing the Constellation of Lyra

Birthday Bells

DARK

PIANO WORKS Vol. 1

O Rob και ο Οt  χτύπησαν την πόρτα κατά τις 4.30 τα ξημερώματα. Δεν έδειχναν καθόλου κουρασμένοι απ' το ταξίδι. Μονοζυγωτικοί δίδυμοι, προφανώς εκ Φινλανδίας, με ακαθόριστη ψυχοσύνθεση.  Ηχογραφούσαν και εξαφανίζονταν. Ούτε φαΐ, ούτε κουβέντα, ούτε λόγος για ποτό. Δεν δέχτηκαν δραχμή, πολύ δε περισσότερο ευρώ. Όπως ήρθαν έτσι κι έφυγαν, αφήνοντας ένα σημείωμα (ναι στα ελληνικά):

"πάντοτε στην διάθεσή σου"

Ύστερ' απ' αυτά νομίζω ότι δικαιούστε τις ηχογραφήσεις τους:


(κλικ πάνω στους players για χωριστό παίξιμο ή εδώ για να παίξουν σαν λίστα)

1. Τρία Βαλς Μινιατούρες .... ερμηνευτής: Rob V. Estious

2. Τέσσερα πρελούδια για την συνάντηση δύο φίλων .... ερμηνευτής: Rob V. Estious

(αφιερωμένα στην Αγγελίνα Τκάτσεβα και τον Λεονίντ Ντισάιτνικοβ)

3. Δεκαεπτά Παλαιά Σημειώματα στο πιάνο .... ερμηνευτής: Ot V. Estious

4. Τέσσερεις χοροί της Καππαδοκίας – για πιάνο 4 χέρια – ερμηνευτές: Rob και Ot V. Estious

5. Δεκαεπτά Νέα Σημειώματα στο πιάνο .... ερμηνευτής: Ot V. Estious

6. Φαντασία για τη Χλόη .... ερμηνευτής: Rob V. Estious

(αφιερωμένο στην Χλόη Καμπέρου)

7. Εξωτία (μικροτονικές σπουδές) .... ερμηνευτής: Ot V. Estious

1o Κουαρτέτο εγχόρδων (1995)

ηχογράφηση από πρόβα για την πρώτη εκτέλεση (Μάρτιος 1996) στο Ινστιτούτο Γκαίτε

Κυκλοφόρησε σε συλλογή κουαρτέτων Ελλήνων συνθετών από την AGORA MUSICA σε συμπαραγωγή με την Ένωση Ελλήνων Μουσουργών, και έχει εξαντληθεί.

Το πιο γλυκό ψωμί

Κλαρινέτο και πιάνο στην Ελληνοαμερικανική Ένωση

Η συναυλία αποτελεί μία μουσική διαδρομή σε κάποια χαρακτηριστικά συνθετικά ιδιώματα του εικοστού και του εικοστού πρώτου αιώνα, μέσα από έργα για κλαρινέτο: Δωδεκαφθογγισμός, τροπικότητα, μινιμαλισμός, ηλεκτρονική μουσική, καθώς και πειραματική συνομιλία της σύγχρονης με την παραδοσιακή μουσική. Το κλαρινέτο, είτε μόνο του, είτε σε συνδυασμό με πιάνο ή ηλεκτρονικά μέσα, αποδίδει έργα ξένων και συγχρόνων Ελλήνων συνθετών, αναδεικνύοντας τις πλούσιες εκφραστικές του δυνατότητες.

ΕΥΦΟΡΙΑ

Κάτι μεταξύ computer music και μουσικού κολάζ. Γράφτηκε ως "προγραμματικός μετρονόμος" (όπως λέμε προγραμματική μουσική) για να στηρίξει το μινιμαλιστικό (ημιαλεατορικό) κομμάτι του Terry Riley "in C", όπως το παρουσίασε μια μικρή ομάδα σπουδαστών του Δημοτικού Ωδείου Πετρούπολης μαζί με καθηγητές, υπό την καθοδήγηση της καθηγήτριας φλάουτου Στεφανίας Κατσαρού, τον Ιούνιο του 2009 στο μικρό Θέατρο Πέτρας.

Άκουσα, μετά από καιρό, αυτό το προηχογραφημένο φόντο (tape συνηθίζαμε να το λέμε) και βρήκα ότι επιεικώς μπορεί να σταθεί αυτόνομα (ανεξάρτητα από τον λόγο για τον οποίο φτιάχτηκε), όχι ακριβώς ως μουσικό κομμάτι, αλλά ως παράπλευρο ακρόαμα ... για να κάνει κάποιος, ας πούμε, μια δουλειά του σπιτιού. Ταιριάζει νομίζω ηχοχρωματικά .... με το πλύσιμο πιάτων (το οποίο κατά παράδοξο τρόπο μου δημιουργεί ευφορία).

Fashion On Fiji Island

Fashion On Board

ΑΝΑΜΟΝΗ .... μετά από ενάμιση χρόνο ...

... πέρασα να δω τι γίνεται η παλαιά μου σκήτη. Της έφερα κάτι για να την στολίσω, κάτι που περίμενα ενάμιση χρόνο (επίσης) για να πραγματοποιηθεί - μια καλή εκτέλεση και ηχογράφηση ενός έργου μου.

-Βίντεο, παρακαλώ ....

ΣΟΝΑΤΙΝΑ Νο 3 για πιάνο

Στο μουσικό αυτό έργο βρίσκονται όλες οι απαντήσεις για τα εξής φλέγοντα ζητήματα:

• για το ποιός είναι ικανότερος για πρωθυπουργός όχι μόνον της Ελλάδος αλλά και οιασδήποτε άλλης χώρας.
• για το αν ο Ομπάμα θα μας δώσει αύξηση, (ο κανονικός, όχι ο εγχώριος που θα προκύψει όταν κάνει ηλιοθεραπεία ο Τσίπρας).
• για το ποιοί ζουν ανάμεσά μας και για την ύπουλη διαφημιστική προπαγάνδα τους με στόχο το υποσυνείδητό μας.
• για το αν όντως οι ελληνίδες έχουν μουστάκι.

Υπόσχομαι σύντομα, να θέσω το όποιο μουσικό τάλαντο διαθέτω στην επίλυση και άλλων προβλημάτων της σύγχρονης σκέψης.
η παρτιτούρα σε pdf
το κομμάτι υποστηριζόμενο από το απαραίτητο βίντεο:

ΚΟΝΤΣΕΡΤΟ ΓΙΑ ΑΡΠΑ

Ένα κοντσέρτο. Για άρπα. Και έγχορδα.
Γιατί μόνον έγχορδα; Αυτοπεριορισμός ή μήπως μια δολίως υποκρυπτόμενη φιλοδοξία –σιγά τον δόλο δηλαδή, δεν χτίσαμε ακόμα βίλα με πισίνα και θέα στη Βιστωνίδα. Ή μήπως-μήπως μια προνοητική λήψη μέτρων που θα ευνοήσουν την παρουσίασή του.

…………………………
Απρίλιος 2007. Η Ορχήστρα των Χρωμάτων παρουσιάζει μια βραδιά κοντσέρτων για ορχήστρα εγχόρδων και …. εγωιστικά έγχορδα. Εγωιστικά, λέω, γιατί παίζουνε μια χαρά και μόνα τους, συνήθως μάλιστα το προτιμούν. Ο Μίλτος Λογιάδης λοιπόν, εκείνη τη βραδιά, διευθύνει ένα κοντσέρτο για κιθάρα του Κόσκιν, γραμμένο κατά παραγγελία της κιθαρίστριας Έλενας Παπανδρέου που το ερμηνεύει κιόλας, ένα κοντσέρτο για τσίμπελ δικό μου (όχι το τσίμπελ, το κοντσέρτο) παραγγελία της Ορχήστρας κατά το χρυσούν έτος 2001, που ερμηνεύει η τσιμπελίστα Αγγελίνα Τκάτσεβα – τα έπιασα επίτηδες με ανάποδη σειρά, από το τελευταίο, για να αναφερθώ τελευταία στο πρώτο:
Η αρχή, λαμπρή, με ένα κοντσέρτο του Χέντελ, το μοναδικό του για άρπα και έγχορδα, που ερμηνεύει η αρπίστρια Μαρία Μπιλντέα. Στη συνέχεια, τα πετάσματα της συγκίνησης του να ακούω το έργο μου δεν μπόρεσαν να αποσβέσουν τους απόηχους απ’ το τραγούδι του εριστικού στοιχειού που τραγουδούσε μέσα στον ιππόκαμπό μου: «να γράψεις κι εσύ ένα κοντσέρτο για άρπα», «να γράψεις κι εσύ ένα κοντσέρτο για άρπα» .., ….(copy-paste).

»Όταν ξεκίνησα, αμέσως μετά τη συναυλία να σχεδιάζω το κοντσέρτο, κάτι απόπειρες ενορχηστρωτικές με τύμπανα υπόκωφα για αρχή, και κάτι γκλόκεν μαγικά για συνέχεια, πήραν αμέσως πόδι. Με το υποσυνείδητο ενός ελάσσονος συνθέτη, πήρα με συνοπτικές διαδικασίες τις αποφάσεις μου για την ενορχήστρωση. Μόνον ορχήστρα εγχόρδων. Αν έχει κάποια ελπίδα να παιχτεί το έργο που γράφω, έχει αν μπορεί να παίζεται σαπόρτ στο κοντσέρτο του Χέντελ. Οπότε, μόνον έγχορδα. Έτσι ή αλλιώς, τα ιδιόμορφα ηχοχρώματα της άρπας, τα εφέ της, δηλαδή, οι λεγόμενοι τυμπανικοί ήχοι, ο ήχος της βροντής, του σιτάρ, οι ομποϊκοί ήχοι και πολλά άλλα, θα ξεχωρίσουν και θα λάμψουν με φόντο μόνον τους ήχους των εγχόρδων…………

Το έργο το έγραψα με φρενήρεις ρυθμούς. Είχα τόσο βυθιστεί στον κόσμο του, που πάθαινα κατάθλιψη αν έπρεπε να ασχοληθώ με κάτι άλλο εκτός από αυτό. Μέσα σε 10 μέρες είχα τελειώσει. Και μετά έπαθα σύνδρομο στέρησης. Τόσο πολύ το είχα απολαύσει.

Μη ξεγελαστείτε από την πανηγυρική μετά εισαγωγικού σημειώματος παρουσίασή του στο μπλογκ. Και δεν πιστεύω να μασήσετε στα διαστημικά εφέ του βίντεο –σίγουρα θα το καταλάβετε- είναι του ρίαλ πλέιερ. Και η άθλια ηχητική μεταμόρφωση με το κομπρεσάρισμα που κάνει το γιουτιούμπ στον ήχο, μη σας υποβάλλει και σας ξεγελάσει και το πάρετε για …. ανθρώπινη εκτέλεση. Μακέτα ηλεκτρονική είναι. Το έστειλα σε διάφορες ορχήστρες μήπως και τους ενδιαφέρει να παιχτεί. Στο συρτάρι είναι ακόμα το έργο…….. Κι ούτε καν. Σε τρεις σκληρούς δίσκους για ασφάλεια, σε μορφή πιντιέφ. Παρακαταθήκη, είτε χάριν του έργου, είτε χάριν μιας ταπεινής μεγαλομανίας που πάντα ελπίζει. Και που, προσωρινά τουλάχιστον, λυτρώνεται όταν παρακολουθώντας τον κάουντερ του γιουτιούμπ βλέπει μήνα με το μήνα ότι γέμισε μιαν μικρή αίθουσα 50-100 ατόμων.


Κοντσέρτο για άρπα και έγχορδα ΜΕΡΟΣ Ι




Κοντσέρτο για άρπα και έγχορδα ΜΕΡΟΣ ΙΙ




Κοντσέρτο για άρπα και έγχορδα ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ

η παρτιτούρα του έργου σε pdf