Σάββατο, Μαρτίου 31, 2012

PIANORIZONS ..... 2~4 πιάνα και έως 8 πιανίστες !!!!






Πρόγραμμα για δυο, τρια και τέσσερα πιάνα:

Δημήτρης Συκιάς: Concertino για δυο πιάνα (2007)

Σταμάτης Αθανάσουλας: Industrial Area για τέσσερα πιάνα (2011)

Γιάννης Α. Παπαϊωάννου: Πρελούδιο και Φούγκα για δυο πιάνα (1932)

Wilhelm Killmayer: Paradies για δυο πιάνα (1972)

Πέμπτη, Μαρτίου 15, 2012

Νίκη... και Επανάστασις

Η ΔΙΑΠΛΑΣΙΣ [της πραγματικότητος] ΤΩΝ ΠΑΙΔΩΝ

-Εγώ θα πέσω από το Ζάλογγο….
-Γιατί, Νικούλα μου, πουλάκι μου;
-Για να μη γίνω Τουρκάλα… Όλες θα πέσουμε απ’ το Ζάλογγο. Θα ανέβουμε στις καρέκλες και θα πηδήσουμε. Εγώ το δεξί μου πόδι θα το κάνω μακρύ για να μη χτυπήσω όταν πηδήσω.
-Δεν θα σας έχουν μαξιλάρια από κάτω;
-Δεν ξέρω. Γιατί δεν θα πέσουμε …ε.. παίξουμε στον Πολιτιστικό. Θα το κάνουμε στις τάξεις μας.
-Το έχεις μάθει το τραγουδάκι;
-Ναι: «Στην ψαριά δεν ζει το ψάρι…..».

απόσπασμα διαλόγου της προνηπίου Νίκης με τη μαμά της

Σάββατο, Μαρτίου 10, 2012

ΕΥΦΟΡΙΑ

Κάτι μεταξύ computer music και μουσικού κολάζ. Γράφτηκε ως "προγραμματικός μετρονόμος" (όπως λέμε προγραμματική μουσική) για να στηρίξει το μινιμαλιστικό (ημιαλεατορικό) κομμάτι του Terry Riley "in C", όπως το παρουσίασε μια μικρή ομάδα σπουδαστών του Δημοτικού Ωδείου Πετρούπολης μαζί με καθηγητές, υπό την καθοδήγηση της καθηγήτριας φλάουτου Στεφανίας Κατσαρού, τον Ιούνιο του 2009 στο μικρό Θέατρο Πέτρας.

Άκουσα, μετά από καιρό, αυτό το προηχογραφημένο φόντο (tape συνηθίζαμε να το λέμε) και βρήκα ότι επιεικώς μπορεί να σταθεί αυτόνομα (ανεξάρτητα από τον λόγο για τον οποίο φτιάχτηκε), όχι ακριβώς ως μουσικό κομμάτι, αλλά ως παράπλευρο ακρόαμα ... για να κάνει κάποιος, ας πούμε, μια δουλειά του σπιτιού. Ταιριάζει νομίζω ηχοχρωματικά .... με το πλύσιμο πιάτων (το οποίο κατά παράδοξο τρόπο μου δημιουργεί ευφορία).

Πέμπτη, Μαρτίου 01, 2012

ΣΥΝΑΥΛΙΑ

ΠΕΤΕΦΡΗι, Ύμνοις .....

Φίλε μου ελήφθη, δέμα αφράτον, ταχυδρομικόν.
Και ανεγνώσθη διαγωνίως το όλον, και τα δύο πρώτα οριζοντίως και καθέτως.

Το δέμας έξοχον: δια τσέπην εσωτερικήν. Διότι στα λεωφορεία κλέβουν ακόμα και λογοτεχνήματα από τας χάσκουσας τσέπας των σακακιών και των μπουφάν. Συγχαίρω τον τυπογράφον.

Πάνο, η γλώσσα σου είναι ξύλινα τείχη.
Είσαι γεννημένος μουσικός. Και φαρμακοποιός. Δοσολογείς τον ήχο και τον φόρτο μαγικά ως να πρόκειται για νοήματα, ενώ πρόκειται για σωματικές εκκρίσεις.
Επειδή ως κρυπτοδυσλεξικός πάντοτε συνέχεα τον Δημήτρη με τον Μιχάλη και τον Αντώνη με τον Χαράλαμπο, επίτρεψέ με που και που να σε αποκαλώ Θεμιστοκλή…..

Σε φιλώ-αγαπώ,
Γιώργος ο Μπερεκέτης σου…..

οι παχουλές αναρτήσεις (όσο τις διαβάζετε τόσο παχαίνουν)