Ο ΠΟ[νο]ΛΕΜΟΣ

Εορτάζοντας την επέτειο των 30 χρόνων από τότε που ο 15χρονος Δημήτρης Διδυμιώτης, κατά την ώραν της παραδόσεως του μαθήματος της Ιστορίας, ευρίσκετο χάσκων ως συνήθως εις κατάστασιν ενδοαπορροφήσεως, τιμής ένεκεν, εκθέτω εις κοινήν κρίσιν μιάν υπ' εμού του ταπεινού μελοποίησιν και κλιποποίησιν ενός στιχουργήματός του:


Ο ΠΟ[νό]ΛΕΜΟΣ ή ΠΑΣΤΙΛΙΕΣ

Γύρισα από τον πόλεμο
μ' ένα φρικτό πονόλαιμο.
Τί κι αν παστίλιες γέμισα
δεν τον καταπολέμησα.

Θα πείτε: "άντεξες πόλεμο
και κλαις για ένα πονόλαιμο.
Άλλοι πήγαν στον πόλεμο
και τους τον 'κόψαν το λαιμό,
κι εσύ παραπονιέσαι;
Σ' έχουμε 'δω αρτιμελή
και μια πρησμένη αμυγδαλή
σε κάνει και χτυπιέσαι;"

Πράγματι, θα 'ταν φοβερό
σε τέτοιον άγριο πόλεμο
-σκεφτείτε, μια στις χίλιες-
αν μού 'χαν κόψει το λαιμό,
τότε, χωρίς πονόλαιμο,
πώς θα 'τρωγα παστίλιες;

ΟΙ ΡΩΜΑΛΕΟΙ ΠΑΝΔΟΥΡΙΣΤΕΣ Ι

Ὁμοίως καὶ ἐν τῷ δεξιῷ μέρει, ἐν ᾧ καὶ ὁ δρουγγάριος τῆς βίγλης παρίσταται, ἵσταται ὁ τοῦ μέρους τῶν Πρασίνων μαΐστωρ μετὰ καὶ ὀλίγων δημοτῶν μετὰ καὶ τῶν πανδουριστῶν μετὰ τῶν πανδούρων, καὶ ὄπισθεν αὐτοῦ οἱ δύο Γότθοι φοροῦντες γούνας….. (από το ΓΟΤΘΙΚΟΝ του ΠΕΤΕΦΡΗ)
Ποίοι οι πανδουρισταί; Εύκολο, θα μου πείτε: αυτοί που παίζουν τις πανδούρες. Πανδούρα, αλεξανδρινή εξέλιξη της αρχαιοελληνικής λέξης «πανδουρίς», όργανο που, όπως λέει ο λεξικογράφος Πολυδεύκης*, οι Έλληνες το υιοθέτησαν από τους Ασσυρίους. «Στους Αλεξανδρινούς χρόνους το όνομα πανδούρα** χρησιμοποιούνταν για να δηλώνει και ολόκληρη την οικογένεια όμοιων οργάνων που παίζονταν με πλήκτρο. Όπως λέει ο Sachs (Hist. 137): "είχε ένα μακρύ βραχίονα (χέρι) χωρίς στριφτάρια (κλειδιά, κόλλαβους), μικρό σώμα, τάστα και τρεις χορδές"· Πολυδ. (IV, 60): "τρίχορδον δε, όπερ Ασσύριοι πανδούραν ωνόμαζον· εκείνων δ' ήν και το εύρημα" (το τρίχορδο που οι Ασσύριοι ονόμαζαν πανδούρα· ήταν άλλωστε δική τους εφεύρεση)». Από την Εγκυκλοπαίδεια της αρχαίας Ελληνικής Μουσικής, του Σόλωνα Μιχαηλίδη –κυπρίου μαέστρου, συνθέτη και παιδαγωγού.

Η τρίχορδη πανδούρα των αρχαίων ελλήνων ήταν ένα όργανο μάλλον εξαιρεμένο από την διαδεδομένη μουσική πράξη, στην οποία δέσποζαν τα αρποειδή έγχορδα (λύρες, βάρβιτοι, κιθάρες κλπ), καθώς και ποικιλία αυλών και κρουστών). Ήταν όργανο μάλλον για περιθωριακή χρήση, δεν το απαντούμε σε παραστάσεις αγγείων. Το γνωρίζουμε από αυτό το χαρακτηριστικό άγαλμα Μούσας (Μαντινεία, 5ος π.Χ. αι) και από αγαλματίδια Ταναγραίων. Ίσως να προσιδίαζε στις γυναίκες αυτό το όργανο. Κάπου μάλιστα με πάει η εξ άπω ανατολής απόγονος της ασσυριακής πανδουρίδας. Λέτε, οι Ταναγραίες;

Να όμως και ένα αγαλματίδιο του 13 π.Χ αιώνα που κοσμεί το αρχαιολογικό Μουσείο της Χάιφας. Και σημιτικόν, δηλαδή, τ' αργανάκι.

Η μεσαιωνική εξέλιξη της πανδουρίδας μας οδηγεί στα όργανα με λαουτοειδή μορφή – βλέπετε το απολλώνιο τόξο δύο μουσικές ενσαρκώσεις μπορεί να πάρει, αυτή της άρπας και αυτή της πανδουρίδας.
Μετεξέλιξη των αρποειδών, τα τραπεζοειδή κανονάκια και σαντούρια και εξ αυτών τα εκ παραφθοράς των κυμβάλων (αλλού γι’ αλλού), τσίμπαλα και πιάνα. Της πανδουρίδος απόγονος , εις τα ημέτερα νεοελληνικά, ο ταμπουράς και το μπουζουκάκι.

Ωστόσο ο πολύτιμος Φαίδων Κουκουλές στο περιώνυμον ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ μας πληροφορεί ότι στα βυζαντινά χρόνια η λέξη "πανδουριστής" (αλλά και "φάνδουρος, ο") σημαίνει γενικώς τον οργανοπαίκτη και ειδικότερα τον σαλπιγκτή του Ιπποδρόμου, κάτι σαν τον συχωρεμένο γαύρον Αττίλιο (Βασίλη Δουρίδα), ήτοι «ρούλα-λά, ρούλα-λα, πράσινα καρούμπαλα». Μάλλον, τέτοιοι ήσαν και οι πανδουριστές του Γοτθικού. Σιγά μην ο δρουγγάριος έσερνε μαζί του λεπτεπιλέπτους μπουζουκτσήδες.

Και επειδή οι μακριές σάλπιγγες εκείνης της εποχής «εξέβγαζον» έναν θεμελιώδη ήχο και τους αρμονικούς του, οι σαλπιγκτές για να δώσουν ποικιλία στις εκφερόμενες μελωδίες τους, διέθεταν σάλπιγγες κουρδισμένες σε ποικίλους τόνους. Παίζανε διαδοχικά μελωδίες ισοδύναμες, αλλά επειδή ο ένας έπαιζε σε διαφορετικό τόνο από τον άλλο, δινόταν μια ηχητική εικόνα ενδιαφέρουσα. Και όταν στο Γοτθικόν μας λέει ότι τη μιαν ο ένας έπαιζε «νανά» και μετά ο άλλος «άγια», σημαίνει ότι του ενός η σάλπιγγα ήταν κουρδισμένη στον Γ’ ήχο και του άλλου στον Δ’ ήχο, (δηλ. σε τονιαία μεταξύ των απόσταση). Εφεδάκι που εν πολλοίς μου θυμίζει το εγερτήριον του στρατοπέδου μου, όταν ήμην και εγώ νέος, ωραίος και ρωμαλέος (καθότι και ταμπουρατζής).


* Ο Ιούλιος Πολυδεύκης έζησε περί τον 2ο μ.Χ. αιώνα. Καταγόμενος από την Ναύκρατι της Αιγύπτου, σπούδασε και κατόπιν δίδαξε ρητορική στη Αθήνα. Έργο του σπουδαίο το ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΟΝ, λεξικό με λήμματα της αττικής διαλέκτου, του οποίου σώζεται επιτομή που συνέταξε τον 9ο αιώνα ο Βυζαντινός λόγιος Αρέθας.

** Κατά τον Πυθαγόρα "η πανδούρα κατασκευαζόταν από τους τρωγλοδύτες της Ερυθράς Θάλασσας από λευκή δάφνη που φυτρώνει κοντά στη θάλασσα" (Αθήναιος, όχι ο μπλόγκερ. Δ', 183F-184A, 82). Ο Νικόμαχος γράφει στο Εγχειρίδιό του (κεφ. 4) ότι το μονόχορδο ονομαζόταν φάνδουρος. Ο Ησύχιος χρησιμοποιεί τη λέξη πανδουρίς για το όργανο και τον όρο πάνδουρος για τον εκτελεστή· "πανδούρα ή πανδουρίς, όργανον μουσικόν. Πάνδουρος δε ο μεταχειριζόμενος το όργανον".

πανδουρίζω· παίζω την πανδούρα. πανδουριστής· ο εκτελεστής της πανδούρας.

από την "Εγκυκλοπαίδεια της Αρχαίας Ελληνικής Μουσικής"
του Σ. Μιχαηλίδη

Περί "νανά" και "άγια"

ως γνωστόν κλικ στην εικόνα και μεγαλώνει....

...έτσι βιαστικά, σαν πρώτη νύξη ιδού μια φωτογραφία από το ΜΕΓΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΝ του Χρυσάνθου (εκδ. 1832, αναστατική έκδοση εκδόσεις ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ - κυκλοφορεί). Προαναγγέλεται έτσι ένα θέμα περί των λέξεων "νανά" και "άγια" που χόρεψαν στο Γοτθικόν του Πετεφρή.

Πρόκειται για απηχήματα εκκλησιαστικών ήχων, δηλαδή για μικρές μελωδικές γραμμές οι οποίες με αμεσότητα μας δίνουν την ιδέα του μέλους (της μελωδικής γραμμής) που θα ακολουθήσει, σαν μια μικρή, επαρκής όμως προεισαγωγή, ή και σαν πρόσταγμα, σαν καθοδήγηση, που δείχνει τον δρόμο στον τραγουδιστή.

Περισσότερα σε επόμενο ποστ, να διαβάσω προσεκτικά πολύ το Γοτθικόν.

Νά σαι καλά Πετεφρή, μου άνοιξες την όρεξη για νέον "διδακτορικόν".

....και πρόσεξε: δεν είναι "ανα τε", είναι "ανανές", (και αμέσως μετά "ανεανές") δεν ξέρω αν διαβάζεις χειρόγραφο, ή μεταφορά του κειμένου στο έντυπο, πάντως δες και τον τροχό της φωτογραφίας που έχω παραθέσει. Τα απηχήματα είναι: Ανανές (Α' ήχος), Νεανές (Β' Ήχος), Νανά (Γ' ήχος) Άγια (Δ' ήχος) κλπ. ... δηλαδή αυτό που μοιάζει με u αλλά και αυτό που μοιάζει με καλλιγραφικό τ είναι αμφότερα παλαιογραφικές γραφές του Ν.

Παραπομπή

-Εγώ Άρη τους καταλαβαίνω. Το κατοικείν δεν είναι πράξη γενναιότητας, είναι δειλία.

του Vasstath

Έχει γράψει πολλά, μέσα σε λίγες μέρες - όλα διαμαντάκια.

Μακρινές συγγένειες...

Ο φίλος Sraosha βρήκε και μου έστειλε αυτή τη διεύθυνση με παλιές ηχογραφήσεις παραδοσιακής γιαπωνέζικης μουσικής Gagaku.

Βρήκα μιαν ιδιότυπη ηχοχρωματική συγγένεια με αυτό που έχουμε στ' αυτιά μας σαν ανατολίτικο ήχο, κυρίως από δικές μας παλιές ηχογραφήσεις σμυρνέικων τραγουδιών. Ίσως το λυγμικό παίξιμο του δοξαριού των τοξοτών οργάνων και ο ήχος του κότο που τόσο συγγενεύει με το κανονάκι.Τη συγγένεια, επειδή είναι μακρινή, τη βρήκα, όχι κυττάζοντας (-ακούγοντας) το ψηφιδωτό, αλλά τις ψηφίδες.

Ραμσή...,

.....Μπόρις, μπορείς να προκριθείς.
μια πολύτεχνη (!) γατο'ι'στορία σε περιβάλλον άπω φουτουριστικής παρακμής......

από το ΚΟΣΜΙΚΟ ΑΝΑΤΟΜΕΙΟ του Γρηγόρη Σεμιτέκολο

......και μην ξεχνάτε

η ΕΚΘΕΣΗ είναι πάντα ανοικτή

και ανανεώνεται τακτικά

Η Κόλαση

Έβγαινε

ένα ζεστό σκοτάδι

κι αυτός

είχε ξεχάσει το κεφάλι

που επίμονα

αρνιότανε

τα δόντια

τώρα

βασίλευε

ο τρελός

ένα μπαμπάκι

και η πίσσα

ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ

Τα Στίγματα (1962)

ΟΡΘΡΟΣ

Ένα ποίημα του Ανδρέα Εμπειρίκου (ΕΝΔΟΧΩΡΑ/Τα κάστρα του ανέμου), τραγουδισμένο από τον Γεράσιμο Μπερεκέτη.

Συναυλία, σήμερα Δευτέρα 25 Φλεβάρη.

Συναυλία με έργα του φίλου συνθέτη Στάθη Γυφτάκη.

Η συναυλία θα δoθεί στο Ωδείο Athenaeum που βρίσκεται στην οδό Αδριανού 3 στο Θησείο την Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου στις 20:30.

Θα παρουσιαστεί ένας κύκλος τραγουδιών σε ποίηση Ελλήνων ποιητών ( Ελύτης, Βιζυηνός, Σαραντάρης, Σπεράντζας κ.α.) με θέμα τον ήλιο και το φεγγάρι, ένας κύκλος σε ποίηση Καρυωτάκη, 2 τραγούδια σε ποίηση Τ. Πορφύρη και ένας κύκλος σε ποίηση Ιερομόναχου Συμεών.

Τραγουδούν:Δώρα Μπάκα,Χριστίνα Γιαννακοπούλου και Μαργαρίτα Συγγενιώτου
Παίζουν: Μαρία Παπαπετροπούλου (πιάνο) Μαργιέλα Κεσίσογλου (κλαρινέτο), Sedef Ercetin (τσέλο), Λουκάς Γεώργας (πιάνο), Βίκυ Στυλιανού (πιάνο), Κώστας Αναστασόπουλος (βιολί), Marie-Cecile Boulard (κλαρινέτο).

Διευθύνει ο Θόδωρος Αντωνίου.

ΚΡΙΟΣ

ένα ποίημα του Ανδρέα Εμπειρίκου (συλλογή: ΕΝΔΟΧΩΡΑ/Τα κάστρα του ανέμου) τραγουδισμένο από τον Γεράσιμο Μπερεκέτη, με φόντο ένα "παιχνίδι" πάνω σε μιαν ελαιογραφία του Γρηγόρη Σεμιτέκολο.

Πύργος από τραπουλόχαρτα

του Πετεφρή, τραγουδισμένο, με φόντο ένα λάδι του Σεμιτέκολο

προτάσεις

• Επισκεφθείτε την διαδικτυακή διαρκή έκθεση του ζωγράφου και performer Γρηγόρη Σεμιτέκολο. Από δω και στο εξής θα ανανεώνεται τακτικά.

• Πηγαίνετε στο Μέγαρο Μουσικής, σήμερα Παρασκευή 15 Φλεβάρη. Η πιανίστα Νέλλη Σεμιτέκολο ερμηνεύει κοντσέρτο Μπετόβεν για πιάνο και ορχήστρα αρ. 2 σε σι ύφεση μείζονα. Την ΚΟΑ διευθύνει ο Βύρων Φιδετζής. Θα ακολουθήσει η Συμφωνία αρ. 5 σε ντο δίεση ελάσσονα του Μάλερ.

αίθουσα Φίλων της Μουσικής, 20.30, εισιτήρια θα βρείτε

Πρανές

Το φόντο πάντα θα ‘ναι πράσινο.
Περιποιημένο.
Πρωί αξημέρωτα οι κηπουροί
φρεσκάρουν το γκαζόν,
καρατομώντας τη δροσιά,
το μαξιλάρι που ‘γειρε
κι αποκοιμήθηκε ο αχός
των αρχαίων θεατών
που χτες το βράδυ υπνοβατούσαν.

Και αφουγκράζεσαι αν θέλεις την ηχώ,
το βούισμα των πραματευτάδων
πού ‘ρχεται πίσω απ’ τη Στοά,
ενώ το μάτι σου κρατά ακόμα
τις ενοχές μαρμαρωμένες
στα ίχνη απ’ των Ζανών τα πέλματα.

Πάλι ψηλόλιγνες κοπέλες με χλαμύδες
και σανδάλια βλέπεις
ν’ ακροπατούνε το χορό.
Ζωγραφιές είναι.

Το τύμπανο
που το βήμα σου αλαφραίνει
δεν θα το ακούσεις πια.


----------------------------------

Zάνες, ή Ζήνες (πληθ.): (Ζεύς, Διός ή Ζανός-Ζηνός), αγάλματα του Διός τα οποία υπεχρεούντο να αναθήσουν ιδίοις εξόδοις εκείνοι οι αθλητές των Ολυμπιακών αγώνων που με απάτη είχαν νικήσει. Στη βάση κάθε αγάλματος εχαράσσετο το όνομα του δόλιου αθλητού. Τα αγάλματα αυτά, εν σειρά, βρίσκονταν στο χώρο της αρχαίας Ολυμπίας, μεταξύ του Μητρώου έξω από τον ναό της Ήρας και της εισόδου του Σταδίου , κατά μήκος του εξώστη των Θησαυρών - σήμερα σώζονται μόνον οι βάσεις 16 τέτοιων χαλκίνων αγαλμάτων.

Στοά της Ηχούς: στοά στην "πλάτη" του πρανούς του σταδίου της αρχαίας Ολυμπίας, με κιονοστοιχία, διακοσμημένη με ζωγραφιές, περίφημη για το φαινόμενο της ηχούς που εδημιουργείτο εντός της. Λειτουργούσε ως θεραπευτήριο των Μουσών, της ποίησης της μουσικής. Κατά την περίοδο των ρωμαϊκών χρόνων εγκαταστάθηκαν στους χώρους της μικρομάγαζα που πουλούσαν αναμνηστικά των αγώνων και θρησκευτικά αναθήματα.

και ανώνυμός τις παρηγορεί,(σαν το αηδόνι του τραγουδιού μετά το ποίημα):

Αχ, δεν είναι η πρωτοτυπία που ξεσηκώνει την καρδιά.

Τι σημασία έχει,

αν το αηδόνι πρώτο ελάλησε

ο κορυδαλλός ή ο Αρχίλοχος;

Το τρυφερό κλαδί της μυρσίνης στα χέρια της

τον έκανε να αγαπάει τη ζωή,

και οι τιμές και τα βραβεία ασήμαντα.

Χάρισμά τους η ασπίδα!

Γιατί όντε στα χέρια τους σα χρυσό τόπι σε παίζουν

η ζωή και ο οργασμός,

χρεία δεν έχεις,

ούτε ονόματος,

ούτε παραμυθίας.

Ευχή -παράπονο συνάμα είναι-

το κάθε τι που την καρδιά μας τη σκιρτά,

το κάθε τι το που το βήμα αλαφραίνει,

σύντροφο νά 'χουμε ως τα στερνά.

Ως τα στερνά που, σαν τον ορίζοντα,

όσο παν και ξεμακραίνουν

για όσους ταξίδι τη ζωή τους κάμαν.

Όσους την ομορφιά ζωγράφισαν σα σύντροφό τους.

Ούτε πρωτότυπη,

ούτε αποδεικταία θέλω νά 'ναι,

μόνο κραταιά και συνεχής

η αγωγή μου προς το παν,

η αγάπη μου προς όλα.

Ποιητή μου* σου εύχομαι, κι αν έχασες

το τύμπανο, άλλο μη χάσεις

απ' όσα το βήμα σου αλαφραίνουνε

ωραία.

*συμπάθα μου το "μου"

γιατί από συμπάθεια είναι.

--------------------------------------------------------------------------

Σ' ευχαριστώ ανώνυμε φίλε,

σου αφιερώνω αυτό το τραγούδι:

Ως ζωγραφία αποψινή

Η λογική αναβλύζει
Ανάμεσα σε δυον αυλούς:
Νταούλι με ζυγιά ζουρνάδες,
Νταπ –τικι-τικι-νταπ-τρρρρ-νταπ.

Και μες στης χήρας την αυλή,
Σταυλίζει ο υγιός της
Τον Μαύρον και τον Γρίβον
Και τον Πέπανον.

ΟΧΙ στις μουσικές σούπες

Συνταγή μουσικής σούπας

Υλικά:
λούπες: ήτοι, έτοιμες ηχογραφημένες φρασούλες, με δυνατότητα αυτοανακύκλωσης και μεταξύ των συρραφής, φρασούλες από διάφορα όργανα, σόλο ή και σύνολα, κρουστά, πνευστά, έγχορδα, κλασικά, λαϊκά, άπω ανατολής, εγγύς ανατολής, αφρικάνικα, αμερικάνικα, αφροαμερικάνικα, λάτιν, ό,τι βάζει ο νους σας.
πάτερνς: έτοιμες φρασούλες, πάλι, αλλά σε μορφή ηλεκτρονικού αρχείου που το διαχειρίζονται μουσικά προγράμματα (software), με δυνατότητα αυτόματης παραλλαγής τους, εμπλουτισμού τους, μεταφοράς τους κλπ.
αρμονικά στάνταρς: τυποποιημένες διαδοχές συγχορδιών που εγγυώνται επιτυχία, όπως Ι-VI-IV-V (στη Ντο ματζόρε κλίμακα: Ντο ματζόρε-λα μινόρε-Φα ματζόρε-Σολ ματζόρε). Εδώ μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και πάτερνς.
μελωδικά στάνταρς: μελωδικές ανακλάσεις των αρμονικών διαδοχών, δηλαδή μελωδίες που σχηματίζονται από ρυθμικές διαδοχές φθόγγων που απαρτίζουν τις συγχορδίες. Εδώ μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και έτοιμες λούπες.

Σκεύη: μουσικά προγράμματα τύπου Fruity loops, VST instruments (συνθεσάιζερς που ενσωματώνονται στο λειτουργικό του υπολογιστή) Cubase, Wavelab και πολλά περιφερειακά plugins.

Συσκευή: PC ή Mac

Εκτέλεση: Πρώτα φτιάχνουμε τη ρυθμική φόρμα. Η φόρμα πρέπει να οργανώνεται με βάση τις δυνάμεις του 2. Συνήθως συρράπτουμε 8μετρα. 2 οκτάμετρα εισαγωγή, 4 οκτάμετρα κουπλέ, 4 οκτάμετρα ρεφραίν που με την επανάληψη μπορεί να γίνουν 8 ή και 16.
Κατόπιν, ρίχνουμε στη φόρμα πρώτα τα αρμονικά στάνταρς και κατόπιν γαρνίρουμε με τα μελωδικά.
Το αποτέλεσμα το παραδίδουμε σε στιχουργό, ο οποίος με αντίστοιχες συνταγές παρασκευάζει στιχούργημα και γεννιέται τραγούδι.

Το αστείο είναι ότι έτσι δημιουργείται η σωρεία των τραγουδιών άμεσης κατανάλωσης που μας καταδυναστεύουν.
Το τραγικό είναι ότι πολλά νέα παιδιά χειριζόμενα τα ανωτέρω σκεύη και υλικά, ακολουθώντας την πεπατημένη και γεμίζοντας το YouTube και το Myspace αισθάνονται μοναδικοί. Μόνο που την μοναδικότητά τους συντροφεύουν δεκάδες χιλιάδες συνομήλικοί τους, αποθεώνοντας το μέσον και μάλιστα ασυνειδήτως.

Αν θέλετε να γνωρίσετε κάποια άλλα νέα παιδιά που δεν παρασκευάζουν, αλλά συνθέτουν μουσική, ελάτε να τα γνωρίσετε και να ακούσετε τις μουσικές τους ανησυχίες, τα έργα τους που θα παιχτούν από 25-28 Γενάρη στο Μέγαρο Μουσικής, από το Ελληνικό Συγκρότημα Σύγχρονης Μουσικής σε διεύθυνση Θόδωρου Αντωνίου. Απογεματάκι 5 με 7μιση, στην αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος, με ελεύθερη είσοδο-θα προμηθευτήτε λίγο νωρίτερα δελτία εισόδου από τα ταμεία του Μεγάρου.
συνδιοργάνωση: Ένωση Ελλήνων Μουσουργών
Το πλήρες πρόγραμμα :

25 με 28 Γενάρη 2008

ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ
ΑΘΗΝΑ-ΒΕΡΟΛΙΝΟ,

Διαδρομές Κίνησης,

σειρά ΓΕΦΥΡΕΣ

Τα Εργαστήρια Σύγχρονης Μουσικής διοργανώθηκαν πρώτη φορά τον Μάιο του 1998 και έχουν καθιερωθεί ως ένας πολύ σημαντικός θεσμός για τους νέους έλληνες συνθέτες. Φέτος διοργανώνονται για όγδοη φορά στο πλαίσιο των εκδηλώσεων "Αθήνα-Βερολίνο, Διαδρομές ήχου κίνησης", σε συνεργασία με την Ένωση Ελλήνων Μουσουργών και με την πολύτιμη συμβολή του Ensemble Modern.

ΑΙΘΟΥΣΑ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Είσοδος ελεύθερη με δελτία εισόδου

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25/1/2008, έναρξη 17.00

μικρά κοντσέρτα

Έργα των:

Σπυριδούλας Κατσαρού

Δήμητρας Κουκουτσέλου

Γιάννη Μητσιάλη

Ηλία Νικολαΐδη

Λίνας Τόνια

ΣΑΒΒΑΤΟ 26/1/2008, έναρξη 17.00

μικρά κοντσέρτα

Έργα των:Αντώνη Ανέστη

Ουίλλιαμ Αντωνίου

Εσθήρ Λέμη

Χρήστου Ξενάκη

Γιώργου Ρούσσου

ΚΥΡΙΑΚΗ 27/1/2008, έναρξη 17.00

ethnic

Έργα των:

Ελένης Αναγνωστοπούλου

Λευτέρη Παπαδημητρίου

Ανδρέα Παπαπέτρου

Βασίλη Τζαβάρα

Μελίνας Χρυσικοπούλου

ΔΕΥΤΕΡΑ 28/1/2008, έναρξη 17.00

ethnicΈργα των:

Μάριου Αριστόπουλου

Λευτέρη Βενιάδη

Φοίβου-Άγγελου Κόλλια

Παναγιώτη Λυκούδη

Μαριάνθης Παπαλεξανδρή-Αλεξανδρή

Ελληνικό Συγκρότημα Σύγχρονης Μουσικής

Μουσική διεύθυνση: Θόδωρος Αντωνίου

Σχολιασμός για κάθε μέρα χωριστά στα σχόλια (μέσα)

3 μικρά απαντημένα ερωτήματα για τον μουσικό πολιτισμό μας προς τους υψηλούς διαχειριστές του και τους χορηγούς επικοινωνίας

1ο ερώτημα:

Τον ξέρετε τον κύριο; (-γιατί καλέ, θα έπρεπε;)

[O John Corigliano είναι ένας από τους πιο διαπρεπείς και διεθνώς αναγνωρισμένους Αμερικανούς συνθέτες. Ανάμεσα σε διακρίσεις και βραβεία που έχει λάβει, ξεχωρίζουν αρκετά Grammy’s για ηχογραφήσεις έργων του, το βραβείο Pulitzer για τη Συμφωνία αρ. 2, το βραβείο Oscar για τη μουσική της ταινίας «The red violin» του Francois Girard (1997) και το βραβείο Grawemeyer για τη Συμφωνία αρ.1.

Η Συμφωνία αρ. 1, γραμμένη το 1991 για τη Συμφωνική Ορχήστρα του Chicago, είναι μια ελεγεία στη μνήμη φίλων και αγαπημένων ανθρώπων του συνθέτη, χαμένων από τη μάστιγα του AIDS. Πρόκειται για μια συγκινητική προσωπική απάντηση του συνθέτη, που συγκλονισμένος δημιουργεί με καθαρά μουσικούς όρους ένα έργο με απέραντη δύναμη, χρώμα, δράμα και εμβέλεια].

2ο ερώτημα:-Πείτε μου, παρακαλώ, ποιος χορηγός επικοινωνίας θα αρνιόταν να προβάλει με απανωτές διαφημίσεις στον τύπο, στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση μια συναυλία σαν κι αυτήν:

Ο Θόδωρος Αντωνίου, διευθύνει την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών σε έργα, Aaron Copland "El Salón México", Γιώργου Κουρουπού "Ο μικρός ναυτίλος" (ποίηση Οδ.Ελύτη), Θόδωρου Αντωνίου "Κοντσερτίνο για κοντραμπάσο", John Corigliano "Συμφωνία αρ. 1". Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Παρασκευή 18 Ιανουαρίου, αίθουσα Φίλων της Μουσικής.

Η απάντηση δόθηκε στην πράξη και η αίθουσα Φίλων της Μουσικής (ποιοι είναι αυτοί αλήθεια;) ήταν άδεια κατά τα 4/5.

3ο ερώτημα:
Σας φαίνεται απίθανο στους επόμενους μήνες να δείτε σύσσωμα τα media να διαφημίζουν, όχι μία, αλλά 4 συναυλίες βασισμένες στην θεματολογία της συναυλίας της περασμένης Παρασκευής. Δηλαδή:

1) «Η μεγάλη ντίβα του ελληνικού και γιατί όχι του παγκόσμιου τραγουδιού Μ., τραγουδά αγαπημένα αμερικάνικα τραγούδια» (ξέρετε: «Να παίζει το τραντζίστορ τ’ αμερικάνικα» και πιο πίσω να σκάβει η Καμεράτα).
2) « Άπαντα Ελύτη, από τον αποκλειστικό μελοποιό του», (και αυτή τη φορά η ΚΟΑ πιο πίσω να σκάβει).
3) «Κοντσέρτο για λύρα και τεράστια λαϊκή συμφωνική ορχήστρα με σύμπραξη πάντων των εκσκαφέων (συγγνώμη) των ορχηστρών και χορωδιών» του Μ.
4) «Ελεγεία για το AIDS στα χρόνια του Μεγαλέξανδρου» του Σ. (και η Συμφωνική της ΕΡΤ να πηγαίνει εκδρομή στο Πεκίνο).
Και η απάντηση φυσικά είναι: Αυτά θέλει ο λαός……..(μας).

Ως ψυχο θεραπεία συνιστώ το Αναπάντητο Ερώτημα (Unanswered Question) του Ives.

Το μέγα ίσον....

....βρίσκεται εδώ

Βραδυά Χορού

ΣΕΞ και ΚΑΤΣ

κέντρισμα της μνήμης μου από το Η ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΑΚΡΟΑΤΗΡΙΟΥ του Πετεφρή/αφιερούται.




Παλιότερα, κυκλοφορούσε στον Πειραιά φάτσα μεσήλικος, κοκκινοτρίχη, πυκνικού. Τον συναντούσες στον Ηλεκτρικό και στα λεωφορεία της διαδρομής Χατζηκυριάκειο-Φρεαττύς, που έχουν αφετηρία και τέρμα τον σταθμό του Ηλεκτρικού. Τον είχε ανθιστεί ο φίλος μου ο Λ., τον είχε "φακελώσει" και μου τον "σύστησε", ήδη θρυλούμενο, καθώς τον είχαμε -θέμα ζωντανό να σπαρταράει- στο κάθισμα απέναντί μας, σε μια διαδρομή Μοναστηράκι-Πειραιάς.

-Ο ψεύτης με τον μάρτυρά του. Φα 'τονε. Αυτός είναι ο "Σεξ και Κάτς", μου είπε στα μουλωχτά.

Ο τύπος βαστούσε στα χέρια του ενα τεφτέρι, το οποίο διεχειρίζετο σαν να κρατούσε κάποιες κλεφτές σημειώσεις. Θα μπορούσες να τον πάρεις και για ποιητή, αν δεν ήξερες να εκτιμάς τους βολβούς των ματιών - οι δικοί του ήταν υπερκινητικοί, με έντονο το στοιχείο της εμμονής μεν, αβαθείς δε.
Το ίρτζι του δεν το μυριζόσουν όσο κι αν παρατηρούσες τα γραφούμενά του. Ήταν γριφώδη: στις αριστερές σελίδες με μαύρο στυλό, στις δεξιές με κόκκινο. Να μια ματιά σε ένα του ανοιχτό δισέλιδο:
Δεξιά σελίδα: «Δευτέρα, 12 Δεκεμβρίου 1976, 5 ΣΕΞ».
Αριστερή σελίδα: «Δευτέρα, 12 Δεκεμβρίου 1976, 7 ΚΑΤΣ».

Ο φίλος μου ο Λ., καλή του ώρα τώρα που πετάει για Βραζιλία (αρχικαπετάνιος πια), αετός σ' αυτά και σε άλλα, μετά από τακτική παρατήρηση είχε δώσει την εξήγηση:
Ο τύπος κοζάριζε και προσπαθούσε να δεσμεύσει κάποιο βλέμμα. Αν το βλέμμα ήταν αντρικό, και αφού, μετά από επίμονο κοίταγμα, κατάφερνε τον "αντίπαλο" να το αποσύρει, τότε προσμετρούσε και σημείωνε στο τεφτέρι την νίκη του ως ΚΑΤΣ. Αν το βλέμμα ήταν γυναικείο, με ή χωρίς απόσυρση, σημείωνε την νίκη του ως ΣΕΞ. Και αποθησαύριζε, ταξινομώντας.

Ενώ από το '76 ως το '80, τον έβλεπα τακτικά, μετά τον έχασα. Τον ξανάδα μία και τελευταία φορά το '93. Αναλλοίωτος, αν εξαιρέσεις το λίγο γκριζάρισμα στα μαλλιά και το γεγονός ότι το τεφτέρι είχε γίνει φάιλο-φαξ με πλαστικοποιημένες τις σελίδες του. Πλεύριζε τις αντιπάλους υπάρξεις και μοστράριζε τις τροπαιοφόρες σελίδες, ως αυτοδιαφήμιση. Δεν σημείωνε τίποτα πια.

ALEATORIA 1 (ένα μουσικό παιχνίδι για σας)

Ο όρος ΑΛΕΑΤΟΡΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ (aleatoric ή aleatory music) δημιουργήθηκε τον 20ο αιώνα, για να προσδιορίσει ένα από τα πολλά ρεύματα του μοντερνισμού. Αλεατορικές είναι οι μουσικές συνθέσεις, όπου η τύχη παίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος, της εκτέλεσής τους, αναλόγως προς τα πού ο συνθέτης έχει ζητήσει την συμμετοχή του παράγοντα "τύχη". Ο συνθέτης μπορεί να δώσει μια σειρά από επιλογές στους εκτελεστές, οι οποίες θα διαμορφώσουν με διαφορετικό τρόπο, κάθε φορά που το έργο εκτελείται, είτε τις δυναμικές, είτε την εκφραστικότητα, είτε την ρυθμική δομή, είτε την μελωδική δομή, ή και συνολικά τις μουσικές παραμέτρους, ενός έργου με αποτέλεσμα μιαν "ανοικτή φόρμα". Οι αλεατορικές συνθέσεις μολονότι μας φέρνουν στον νου συνθέτες του 20ου αιώνα, όπως ο Μπουλέζ, ο Στοκχάουζεν, ο Νόνο, έχουν παλαιότερες βάσεις. Ο Μότσαρτ είχε γράψει ολόκληρη μέθοδο για το πώς με την βοήθεια των ζαριών, μπορεί οποιοσδήποτε να γράψει μενουέτα. Άλλωστε alea στα λατινικά σημαίνει ζάρι.

Έφτιαξα για σας ένα παιχνίδι. Πήρα 15 ηχογραφημένα αποσπάσματα από μία σύνθεσή μου για τσίμπελ (συγκεκριμένα από τη σύνθεση ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΝΗ, ερμηνευμένη από την Αγγελίνα Τκάτσεβα) και σε μια πλατφόρμα που έφτιαξα με το POWER POINT, δίνω τη δυνατότητα στον παίκτη (εσάς που θα το κατεβάσετε), να επιλέξει τη σειρά με την οποία θα γίνει η διαδοχή των αποσπασμάτων αυτών. Αν ακολουθήσει κάποιος τη σειρα 1, 2, 3....,15 θα εκτελέσει τα τρία πρώτα μέρη της σύνθεσης ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΝΗ, όπως έχουν. Ανακατεύοντας τα αποσπάσματα, επαναλαμβάνοντας αποσπάσματα, ή και διαδοχές αποσπασμάτων, διακόπτοντας ένα απόσπασμα για να ακουστεί ένα άλλο, με όλους τους παραπάνω τρόπους φτιάχνει μια δική του σύνθεση. Μάλιστα μπορεί ο καθένας σας, πριν ξεκινήσει το παιχνίδι, να έχει ανοίξει την ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ από τα ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ των WINDOWS και να ηχογραφήσει την σύνθεσή του, (πρώτα ανοίγεις την ηχογράφηση, πατάς record, μετά ανοίγεις το αρχείο pps και ξεκινάς να παίζεις - όταν νομίζεις ότι τελείωσες, κλείνεις το pps, και μετά τερματίζεις την ηχογράφηση.)

Για να πάρετε μια ιδέα του παιχνιδιού, δείτε το βιντεάκι που ανέβασα. Θα ακούσετε και θα δείτε να εκτελείται ένα, μάλλον συντηρητικό, παίξιμο που έκανα εγώ, ως demo. Προσέξτε τον κέρσορα-το ποντικάκι, διακρίνεται ελάχιστα καθώς διατρέχει την πλατφόρμα και κλικάρει στα αποσπάσματα. Τα υπολοιπα θα τα καταλάβετε....

Καλή διασκέδαση.



κατεβάστε το παιχνίδι (αρχείο pps)

ο καπνός του ναργιλέ