1ο ερώτημα:
Τον ξέρετε τον κύριο; (-γιατί καλέ, θα έπρεπε;)
[O John Corigliano είναι ένας από τους πιο διαπρεπείς και διεθνώς αναγνωρισμένους Αμερικανούς συνθέτες. Ανάμεσα σε διακρίσεις και βραβεία που έχει λάβει, ξεχωρίζουν αρκετά Grammy’s για ηχογραφήσεις έργων του, το βραβείο Pulitzer για τη Συμφωνία αρ. 2, το βραβείο Oscar για τη μουσική της ταινίας «The red violin» του Francois Girard (1997) και το βραβείο Grawemeyer για τη Συμφωνία αρ.1.
Η Συμφωνία αρ. 1, γραμμένη το 1991 για τη Συμφωνική Ορχήστρα του Chicago, είναι μια ελεγεία στη μνήμη φίλων και αγαπημένων ανθρώπων του συνθέτη, χαμένων από τη μάστιγα του AIDS. Πρόκειται για μια συγκινητική προσωπική απάντηση του συνθέτη, που συγκλονισμένος δημιουργεί με καθαρά μουσικούς όρους ένα έργο με απέραντη δύναμη, χρώμα, δράμα και εμβέλεια].
2ο ερώτημα:-Πείτε μου, παρακαλώ, ποιος χορηγός επικοινωνίας θα αρνιόταν να προβάλει με απανωτές διαφημίσεις στον τύπο, στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση μια συναυλία σαν κι αυτήν:
3ο ερώτημα:
Σας φαίνεται απίθανο στους επόμενους μήνες να δείτε σύσσωμα τα media να διαφημίζουν, όχι μία, αλλά 4 συναυλίες βασισμένες στην θεματολογία της συναυλίας της περασμένης Παρασκευής. Δηλαδή:
1) «Η μεγάλη ντίβα του ελληνικού και γιατί όχι του παγκόσμιου τραγουδιού Μ., τραγουδά αγαπημένα αμερικάνικα τραγούδια» (ξέρετε: «Να παίζει το τραντζίστορ τ’ αμερικάνικα» και πιο πίσω να σκάβει η Καμεράτα).
2) « Άπαντα Ελύτη, από τον αποκλειστικό μελοποιό του», (και αυτή τη φορά η ΚΟΑ πιο πίσω να σκάβει).
3) «Κοντσέρτο για λύρα και τεράστια λαϊκή συμφωνική ορχήστρα με σύμπραξη πάντων των εκσκαφέων (συγγνώμη) των ορχηστρών και χορωδιών» του Μ.
4) «Ελεγεία για το AIDS στα χρόνια του Μεγαλέξανδρου» του Σ. (και η Συμφωνική της ΕΡΤ να πηγαίνει εκδρομή στο Πεκίνο).
Και η απάντηση φυσικά είναι: Αυτά θέλει ο λαός……..(μας).
Ως ψυχο θεραπεία συνιστώ το Αναπάντητο Ερώτημα (Unanswered Question) του Ives.
![κουκία και [μπι]ζέλια ...](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMjQycXrzDAenzFtzxm8MYTkvg17c_xfbhMir2mhLii_MQp5HxSjUTCj705QYxTREeVFd4lgxiB0WN8IolfY8hKfysbXKK-gCi09k9TyzAlq_WaTwx2oMO-YpEcx1Hs5g1o5girQ/s230/KUK.jpg)
9 σχόλια:
Καλά τα λέτε. Κάποιος πρέπει να τα πει, αν μη τι άλλο.
Τα έχουμε πει αυτά αρκετές φορές. Όχι πως διαφωνώ επί της ουσίας αλλά δεν ξέρουμε σε ποσους χορηγούς επικοινωνίας απευθύνθηκε η ΚΟΑ και πήρε αρνητικές απαντήσεις...
Θα ήταν καλύτερο, αντί μόνο να τα γράφουμε και να τα διαβάζουμε εμείς και εμείς, να σταλεί το Post έτσι όπως είναι, σε διευθύνσεις Εφημερίδων και δημοσιογράφων. Πιστεύω πως όλο και κάποιος θα φιλοτιμηθεί να το δημοσιεύσει. Αν δεν το κάνει κανείς,… τότε μιλάμε για χαμένο παιχνίδι από χέρι. Δοκίμασε το Μπερεγκέτη. Λες να είμαστε τόσο μόνοι μας;
Το ζήτημα δεν είναι οι σωστές ή οι ελλιπείς δημόσιες σχέσεις. Ασφαλώς και τα δελτία τύπου υπάρχουν και οι χορηγοί αναζητούνται. Αλλίμονο, αν δεν γινόταν κάτι τέτοιο. Ή ξέρουμε και έχουμε καταλάβει τι γίνεται ή δεν ξέρουμε.
Το πλέον παράδοξο το ζούμε αυτές τις μέρες. Οι μέρες σύγχρονης μουσικής "ΑΘΗΝΑ-ΒΕΡΟΛΙΝΟ" που διοργανώνονται στο ΜΕΓΑΡΟ αυτόν τον Γενάρη (18 ως τέλος) στηρίζονται για την προβολή τους πού λέτε; Στο περιοδικό της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών, στο στόμα με στόμα και στους μπλογκερς λέει..δηλαδή εμένα. Και το Μέγαρο είναι συνδιοργανωτής παρακαλώ.Θα βάλει στο "βιογραφικό" του ολη την δραστηριότητα, αλλά η τυχούσα χαμηλή προσέλευση κοινού θα χρεωθεί στους δημιουργούς, τα δημιουργήματά τους και στη δημιουργία.
Λοιπόν, δεν το πάνε το πράγμα.... Μας θέλουν φτωχούς συγγενείς. Δεν πιστεύουν στην ελληνική δημιουργία και δεν την θέλουν. Ξέρετε τι θέλουν και αυτό εν μέτρω: Κανέναν έτοιμο Ξενάκη, κανέναν έτοιμο Μητρόπουλο, καμία έτοιμη Κάλας. Ε, αυτούς ευκαιριακά μπορούν να τους βάλουν ένα σκαλοπάτι κάτω από τον Νταλάρα. Διότι είμαστε η μόνη χώρα που θεωρεί ότι ο πολιτισμός πρέπει να είναι ανταποδοτικός. Ας πάνε να δούνε τι διασφάλιζε το γερμανικό, το γαλλικό, το δανέζικο, το ολλανδικό, αλλά και τα ανατολικά κράτη (ποιός δεν θα ήθελε να είναι καταδιωγμένος Σοστακόβιτς) στην πνευματική παραγωγή. Ο Μπουλέζ και ο Στοκχάουζεν από τον παππού τους τα βρήκανε τα λεφτά των χορηγιών; Ο Ξενάκης; Τόλμησε να κάνει ένα Πολύτοπον στην πατρίδα του το '75 και τον απεκάλεσαν ληστή, επειδή το κόστος ήταν λέει μεγάλο. Αμ, δε. Απλώς κάποιοι ξύπνιοι φοβήθηκαν μήπως και χαλάσει η πιάτσα. Καλά έκανε λοιπόν και αυτός όταν τον ρωτάγανε να λέει, άλλοτε ότι ήταν Γάλλος και άλλοτε Ρουμάνος.
Και επειδή πολλά συζητιόνται αυτές τις μέρες και για τα φράγκα του ΥΠΠΟ και για το πού αυτά διανέμονται, ας επαναλάβω ότι η Ένωση Ελλήνων Μουσουργών επιχορηγείται από το ΥΠΠΟ με το μυθικό ποσό των 30.000 € ετησίως για να προβάλει τη νέα ελληνική δημιουργία και κάνοντας το σ... παξιμάδι καταφέρνει να κάνει 10-15-20 συναυλίες παρουσιάζοντας το σύγχρονο ελληνικό και ξένο έργο, στηριζόμενη στην αυτοθυσία των μουσικών που παίζουν για 40€ σε κάθε συναυλία, όσα παίρνει και ένας φοιτητής που παίζει ερασιτεχνικά σ' ένα μπαράκι.
Έχει επιβληθεί μια πλασματική αξιολογική πραγματικότητα που θέλει τον Λουδοβίκο των Ανωγείων μέγα και τον Γιάννη Χρήστου περιθώριο. Τι να λέμε τώρα......
Επείγει να καταλάβετε ότι οι επικλήσεις σε υπεύθυνους και ανεύθυνους έχουν τελειώσει...
Το λαμόγιο που επωφελήθηκε από την τελευταία συσσώρευση του ευρωπαικού κεφαλαίου είναι πλούσιος πρώτης γενιάς και η κουλτούρα του είναι μεζονέτα και καψουροτράγουδο και στους τοίχους το πολύ πολύ Φασιανό από μεταξοτυπία...
Μέχρι να μεγαλώσουν τα ενοχικά παιδιά του και ζήσε μάη μου να φας τριφύλλι μένει μόνο το εδώ και τώρα...
Έχεις τίποτα ν'ανεβάσεις να ξεστραβωθούμε;
Και αν σε εμποδίζει ο νόμος για τα δικαιώματα πολύ σύντομα θα καταλάβεις ότι, ότι δεν βγει στον αέρα θα πάει άπατη η σχέση του με τους ζωντανούς της εποχής...
Σε τριάντα χρόνια μπορεί να ψάχνουν τι πραγματικά δημιουργήθηκε... αλλά θα έχουμε κάνει πανιά...
Σε μια χώρα που ο Σκαλκώτας ήταν τελευταίο βιολί..., φιλμαρισμένος κιόλας, δεν μπορούμε να έχουμε ψευδαισθήσεις...
Ρίχτα εδώ και τώρα μέχρι να τελειώσει το ψώνιο του Λαμπράκη να δούμε τι θα κάνουμε με την προβληματική επιχείρηση του Μεγάρου που θα μας αφήσει...
Η χώρα μας συνεχίζει υποαναπτυσσόμενη... Για πήγαινε μια καθημερινή στο Μέγαρο... Ψυχαναγκασμένοι δημόσιοι υπάλληλοι... το πλείστον δικαστικοί... που λαγοκοιμούνται...
Ένα κοψιδάκι μουσικής τη μέρα, 360 το χρόνο να τα κάνουμε και σιντάκια... Η ανθολογία του ιστολόγου...
Ξεκίνα από το "Νενικήκαμεν" του Αντωνίου...
Να στηρίξουμε την πρωτοβουλία διαδικυακά... όπως έκανε ο Μάνος στο Τρίτο... Που νομίζεις έμαθα για τον Αντωνίου εγώ; Και που τον άκουσα...
Κι αν δεν θέλετε εσείς στείλτε τα σε μένα, με τα στοιχεία τους... θα βάζω και μια εικόνα... ένα τη μέρα
Μίχος
Μπράβο Μίχο.
Σκεφτόμαι πολύ αυτό το ποστάκι, γι' αυτό και επιστρέφω. Μου άφησε μια πολύ δυσάρεστη αίσθηση, που έχω ξαναζήσει: πόσο άχρηστοι είναι οι μουσικοί στην Ελλάδα, πόσο μάταιες κι ατελέσφορες οι σπουδές και τα ταλέντα τους.
Συγχωρέστε μου τη μελαγχολία.
Η διάδοση των θέσεων και των ιδεών είναι χρέος. Δεν επαφίεται σε καμιά διακριτική ευχέρεια. Έκαστος από εμάς είναι συνυπεύθυνος.
Με αφορμή την καταχώρηση του Μπερεκέτη και τα σχόλια των αναγνωστών του, συντάσσω ένα πρόχειρο και σύντομο Tractatus που προσπαθώ να βρω τη δύναμη να ακολουθήσω:
1. Η Τέχνη είναι ο πιο σύντομος δρόμος για την κατανόηση του εξωτερικού και του εσωτερικού μας σύμπαντος.
1.1 Ως τέτοια δεν ζητεί τα εαυτής, δεν ζηλεύει, δεν γίνεται όχημα αναγνώρισης, αποκατάστασης , με την Τέχνη δεν κάνεις καριέρα και δεν εκπληρώνεις προσωπικούς στόχους.
1.2 Η Τέχνη δεν προεκτείνει και ενισχύει το Εγώ μας, το διαλύει μέσα στο Κοσμικό Νόμο.
1.3 Η Τέχνη δεν υποκαθιστά τη θρησκεία, είναι Η Θρησκεία, έλλογη εντός της επιστημοσύνης της, άλογη στην μεταφυσική άρρητη έκφρασή της.
2. Υπηρετώντας την Τέχνη χαράσσουμε μια αδιάβατη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε μας και τους διαχειριστές του πολιτισμού, με την εξουσία οποιασδήποτε μορφής εν γένει.
2.1 Μόνο μέσα στην εσωστρέφεια μπορεί να καλλιεργηθεί η Τέχνη, η εξωστρέφεια είναι διαχείριση, η διαχείριση είναι συναλλαγή, η συναλλαγή είναι έκπτωση, η έκπτωση οδηγεί στο θάνατο.
3. Μεγάλος καλλιτέχνης είναι αυτός που με όχημα την Τέχνη του οδηγείται στη Φώτιση, κάθε άλλος προορισμός γυρίζει τον τροχό της ματαιότητας.
Δημοσίευση σχολίου