![κουκία και [μπι]ζέλια ...](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMjQycXrzDAenzFtzxm8MYTkvg17c_xfbhMir2mhLii_MQp5HxSjUTCj705QYxTREeVFd4lgxiB0WN8IolfY8hKfysbXKK-gCi09k9TyzAlq_WaTwx2oMO-YpEcx1Hs5g1o5girQ/s230/KUK.jpg)
Πριν από 1 ημέρα
Τρίτη, Νοεμβρίου 25, 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
οι παχουλές αναρτήσεις (όσο τις διαβάζετε τόσο παχαίνουν)
-
τίς δὲ βίος; κουκουζέλη ι τίς δὲ βίος, τί δὲ τερπνὸν ἄτερ χρυσῆς Ἀφροδίτης; τεθναίην, ὅτε μοι μηκέτι ταῦτα μέλοι, κρυπταδίη φιλότης ... -
Από πού φαίνεται ο σεφ; Από το πώς φτιάχνει τα μακαρόνια. Ένα σύνηθες πρόβλημα με τις μακαρονάδες είναι ότι όλοι δίνουν συνταγή για σάλτσε...
-
CD δώρο ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΜΙΧΕΛΑΚΗΣ Άλλοτες όταν εκούρσευαν Ανασυνθέσεις κοσμικής μεταβυζαντινής μουσικής 16ου και 17ου αιώνα από αγιορεί... -
Ξεκίνησα με αυτό εδώ, χωρίς περαιτέρω προθέσεις. Πρόκειται για ένα (υστερο-) υπερλεξιστικό ποιηματάκι, των φοιτητικών μου χρόνων, μάλλον το... -
O Rob και ο Οt χτύπησαν την πόρτα κατά τις 4.30 τα ξημερώματα. Δεν έδειχναν καθόλου κουρασμένοι απ' το ταξίδι. Μονοζυγωτικοί δίδυμο... -
Ένα κοντσέρτο. Για άρπα. Και έγχορδα. Γιατί μόνον έγχορδα; Αυτοπεριορισμός ή μήπως μια δολίως υποκρυπτόμενη φιλοδοξία –σιγά τον δόλο δηλ... -
Συνταγή μουσικής σούπας Υλικά: λούπες: ήτοι, έτοιμες ηχογραφημένες φρασούλες, με δυνατότητα αυτοανακύκλωσης και μεταξύ των συρραφής,...
-
Περνάω αρκετό χρόνο, τον περισσότερο ίσως της καθημερινότητάς μου, στο ψηφιακό μου εργαστήρι. Ψηφιοστάσιο θα το έλεγα, γιατί αν έπρεπ...
-
Χρόνια Πολλά. Δώρο κασέτα... με ένα κλικ την ακούτε στο YouTube ή την κατεβάζετε με κλικ εδώ ΚΑΛΑΝΤΑ ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟΥ ... -
Η μουσικοπαιδαγωγική είναι μια διδακτική επιστήμη, ή μάλλον μια επιστήμη της μουσικής διδακτικής, που στόχον έχει να προσηλυτίσει τα "...
5 σχόλια:
Με το μπρίκι του καπετάν Φαράση, αρμένιζα μισοκάναλα εκείνη τη νύχτα.
Ηταν νύχτα, γι΄αυτό και δεν κατάλαβα πως είχα αφήσει το κανάλι, και ήμανε στην Εγνατία Οδό.
Και τότενες, ξημέρωσε και είδα πως ήμανε στην Μπαλντούμα.
Σκέφτηκα "Μπαλντούμα" και ο νούς μου πήγε παρευθύς στην Ούμμα.
Δάκρυα με κατέλαβαν και νταγιάντησα. Οπότε, ανταμώνω τον Χοιροβοσκό, που κατέβαινε τον Άραχθο.
Τι έχεις, τι κλαίς, μη γκλαίς, μου νεύει.
Πως να μηγκλαίω, του απαντώ.Ονειρεύτηκα πως ήμανε στης Μπαλντούμας να νερά, στης Ούμμας τα λαγκάδια, κει που συνδυό δεν πορπατούν, συντρείς δεν κουβεντιάζουν, παρά σαράντα κι εκατόν και πάλε φόβον έχουν.
Τότενες ο Χοιροβοσκός γελά και μου λέγει.
Ο Θησεύς, πρό του κτίσαι την Ατίνα,διέβη καλύβην και ηύρεν τρείς γραίας,αμη αυταίς είχασι έναν οδόντα και ομμάτιον έν.
Λάθος τα θυμάσαι Χοιροβόσκη του λέγω.Δεν ήτονε τρείς γρηές, αμή οι συντρείς μας: Σραόσης, Μπερεκέτης και Πετέφρων.
Αλόχα και άστα λαβίστα, ακούεται τότε εκ της λόχμης φωνή γλυκεία.
Ητονε η Ούμμα.Άνοιξε η Κατάρα,Χοιροβοσκέ και εραστή μου, του λέγει, άσε τας γραίας και πάωμεν να χορεύσομεν την Μισιρλούν.
Και οι τρείς ήσαν υπέροχοι!
Επιτέλους, στην εποχή μας, εποχή θάμβους και παράκρουσης, αναβιώνει ο ουμανισμός! Ανέλπιστο!!!
Ελόιζα
Πετεφρή επιφυλάσσομαι!
Ανώνυμε-ανώνυμε 4 είμαστε.
Ελόιζα, ο ΟΥΜΑνισμός έχει όντως στις μέρες μας αναΘΕΡΜΑΝθεί.
Φοβερό λογοπαίγνιο!
Δημοσίευση σχολίου