Τετάρτη, Νοεμβρίου 05, 2008

ΠΡΟΟΔΟΣ ΑΓΟΝΗ


Ταξιδεύοντας με το ΝΗΣΟΣ ΧΙΟΣ για Χίο, μετά από δύο ώρες ταξίδι, ώρα οχτώμιση το βράδυ, για να απασχολήσω λίγο το μυαλό μου με κάτι, ώστε πέφτοντας οι βαριές βελούδινες κουρτίνες της ενδοαπορρόφησης να απορροφήσουν και τα ουρλιαχτά τριών μωρών που κάθονται αριστερά μου στα δύο μέτρα, είπα να ανοίξω κι εγώ το λάπτοπ, να δω πώς είναι να ταξιδεύεις και να παίζεις με το εργαλείο. Να λοιπόν που ήρθε η ώρα να λουστώ αυτά που κατηγορούσα και να γίνω ένας από αυτούς που πουλάνε μούρη με το λάπτοπ τους εν μέσω μωρών, ξεμωραμένων, τσίκνας της παρασκευής του βαπορίσιου καφέ, ξερής, και αδιάκριτων φωνασκιών εφήβων που δεν μπορούν να ξεκολήσουν το κινητό απ' τ' αφτί τους.
Μόλις φωτίστηκε η οθόνη του και γέμισε εικονίδια, ένιωσα μια αγαλλίαση. Βρε λες να είμαι εθισμένος; Κι είπα να το πάω στα άκρα . Λες να έχει ασύρματο στο πλοίο; (Ασύρματο σίγουρα θα έχει -πλοίο είναι. Ασύρματο ίντερνετ εννοούσα).
Ψάχνω για δίκτυο και ... ω του θαύματος, νέα συγκίνηση με καταλαμβάνει όταν χαριτωμένη επιγραφή εμφανίζεται στο παράθυρο των διαθέσιμων συνδέσεων: Nissos Hios Hot Spot. Να που πίσω απ' τις βελούδινες κουρτίνες υπάρχει κι ένας ουράνιος παράδεισος με ροζ συννεφάκια.
Συνδέομαι. Πατάω τον εξπλόρερ, πατάω το γκουγκλ, αλλά πριν ανοίξει ο δρόμος προς τον κυβερνοχώρο παρεμβάλλεται σελίδα εισόδου που γυρεύει τί άλλο; Γιούζερ νέιμ και πάσγουορντ. Με το αζημίωτο φυσικά.
"Πού πουλάνε κάρτες για το ίντερνετ;", ρωτάω ένα γκαρσόνι.
"Στο λογιστήριο κύριε".

Τρέχω, γιατί ο υπολογιστής είναι ανοιχτός και η μπαταρία τρώγεται σιγά-σιγά.
"Πόσο;!"
"Εφτά ευρώ η ώρα, κύριε".

Θα τα πληρώσω αυτή τη φορά, αλλά δεν τα ξαναπληρώνω, αν δεν πέσει η τιμή στο ένα την ώρα. Αλλά όπως και να το κάνουμε ένιωσα τυλιγμένος την αχλύ της προόδου.

Και να που σας γράφω και ποστ. Αλλά, δεν το πιστεύω. Μια παρέα Μυκονιάτες έβγαλε ένας ένα μπουζούκι και η παρέα τραγουδάει. Και η μπαταρία τρώγεται, μαζί ροκανίζεται κι ο χρόνος παραμονής μου πίσω απ' τις βελούδινες κουρτίνες στον ουράνιο παράδεισο με τα ροζ συννεφάκια. Και το ταξίδι είναι μακρύ. Όχι 6 ώρες. Γιατί δεν πάμε γραμμή Πειραιά - Χίο. Αυτό το κατευθείαν δρομολόγιο σταμάτησε πια. Πάμε Πειραιά-Σύρο-Μύκονο-Χίο. Ώρες 8 παρά κάτι. Δεν βγαίνουν οι εφοπλιστές, δεν τους καλύπτει λέει η κρατική επιχορήγηση. Τα κατευθείαν δρομολόγια λίγο-λίγο θα καταργηθούν. Θα πηγαίνουμε πλέον την άγονη Πειραιά-50χρόνια πίσω - ..........

4 σχόλια:

Dimitri Sykias είπε...

Με 7 ευρώ θα μπορούσες να παρκάρεις για 1 ώρα σε ένα πάρκιν του Πειραιά, δεδομένου όμως του ότι δεν έχεις αυτοκίνητο, αυτά τα 7 ευρώ θα σου ήταν άχρηστα, ως εκ τούτου καλώς έπραξες.

γεράσιμος μπερεκέτης είπε...

Όχι δεν έπραξα καλώς. Το εισιτήριο κοστίζει 34€. Ο καπουτσίνο 3,5 €. Ένα σάντουιτς 4€. Αν ήθελα να είμαι συνδεδεμένος στο ίντερνετ για όσο ταξίδευα θα έπρεπε να πληρώσω 7x8=56€. Κάπου έχουμε παρανοήσει το πού ζούμε και το πώς ζούμε. Γι αυτό ένα καράβι έβλεπε καρφωμένο τηλεόραση ανεξαρτήτως προσωπικής προτίμησης. Απλώς ό,τι έδειχνε το όποιο κανάλι στο οποίο ήταν συντονισμένη η συσκευή που ήταν πιο κοντά τους. Αλλά όχι μόνον αυτό. Πρέπει, δυστυχώς, και να γράφουμε κατ' αυτόν τον τρόπο για να συνεννοούμεθα. Αλλιώς......

Ανώνυμος είπε...

Το κατάστρωμα, νά τι λείπει απ' τα σημερινά ταξίδια.
Φιλικά Β.Σ.

γεράσιμος μπερεκέτης είπε...

Το κατάστρωμα υπάρχει. Εγώ πια λείπω από αυτό.
Πάντως έχεις δίκιο.

οι παχουλές αναρτήσεις (όσο τις διαβάζετε τόσο παχαίνουν)