ΥΛΙΚΑ
Γλώσσα δημώζουσα και παρηχούσα
μέτρον δεκαπεντασύλλαβον ιαμβικόν
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Άμεση.
ΣΕΡΒΙΡΙΣΜΑ
Σε βαθύ μπλογκ
Τα πιάστρα τ' αλυχτόδετα με τους μακρυούς φορτάδες
ολονυχτίς τα γιορτινά σολεύγανε τα ρίκια,
τα ρίκια πού 'χαν δυο σβουρνιές σε κάθε μοσχοκάλι
και στα ζερβά μια σούργενα, βαρειά σα καμπαβέλλα.
-Ωρ' τί θωρρείς τη σούργενα, βαρειά σα καμπαβέλλα.
-Θωρρού τηνε που ναι βαρειά, και πραίνω της τ΄ αλέφι.
Του λόγου δεν απόσουσε, του λόγου δεν απόπε,
τρεις μπροστονοί του ρίχτηκαν κι οι τρεις ξεμπροστιασμένοι,
κι απ την πολλή τη μπροστισιά, σχόλασ' ο Νικολάκης.
.............κλπ
Το ανάλογο, πλην πρωτότυπο στην σύλληψη, έχει δημοσιευτεί σε ανάλεκτα του περιοδικού ΠΑΛΙ το 1976;. Αν θυμάμαι του ΑΜΠΑΤΖΗ-λάθος, του ΣΧΙΝΑ, με τίτλο Ο ΓΑΒΟΥΝΕΣ Ο ΜΑΜΟΥΝΕΣ ΚΙ Ο ΠΑΣΤΡΟΚΩΛΑΡΑΚΗΣ, αλλά μάθετε κάτι, οι νέοι αναγνώστες:
Ως νέοι, μη δανείζετε βιβλία σε άλλους νέους, γιατί ως γέροι δεν πρόκειται να τα έχετε και να, όπως εγώ σήμερα θα τα αναζητάτε........
Τώρα πια θυμάμαι τους δύο μόνο πρώτους στίχους:
Ο Γαβουνές, ο Μαμουνές κι ο Παστροκωλαράκις,
μες στο βουρκί του Μπιθουλιάν ολημερίς χλιχλίβαν..........
Γλώσσα δημώζουσα και παρηχούσα
μέτρον δεκαπεντασύλλαβον ιαμβικόν
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Άμεση.
ΣΕΡΒΙΡΙΣΜΑ
Σε βαθύ μπλογκ
Τα πιάστρα τ' αλυχτόδετα με τους μακρυούς φορτάδες
ολονυχτίς τα γιορτινά σολεύγανε τα ρίκια,
τα ρίκια πού 'χαν δυο σβουρνιές σε κάθε μοσχοκάλι
και στα ζερβά μια σούργενα, βαρειά σα καμπαβέλλα.
-Ωρ' τί θωρρείς τη σούργενα, βαρειά σα καμπαβέλλα.
-Θωρρού τηνε που ναι βαρειά, και πραίνω της τ΄ αλέφι.
Του λόγου δεν απόσουσε, του λόγου δεν απόπε,
τρεις μπροστονοί του ρίχτηκαν κι οι τρεις ξεμπροστιασμένοι,
κι απ την πολλή τη μπροστισιά, σχόλασ' ο Νικολάκης.
.............κλπ
Το ανάλογο, πλην πρωτότυπο στην σύλληψη, έχει δημοσιευτεί σε ανάλεκτα του περιοδικού ΠΑΛΙ το 1976;. Αν θυμάμαι του ΑΜΠΑΤΖΗ-λάθος, του ΣΧΙΝΑ, με τίτλο Ο ΓΑΒΟΥΝΕΣ Ο ΜΑΜΟΥΝΕΣ ΚΙ Ο ΠΑΣΤΡΟΚΩΛΑΡΑΚΗΣ, αλλά μάθετε κάτι, οι νέοι αναγνώστες:
Ως νέοι, μη δανείζετε βιβλία σε άλλους νέους, γιατί ως γέροι δεν πρόκειται να τα έχετε και να, όπως εγώ σήμερα θα τα αναζητάτε........
Τώρα πια θυμάμαι τους δύο μόνο πρώτους στίχους:
Ο Γαβουνές, ο Μαμουνές κι ο Παστροκωλαράκις,
μες στο βουρκί του Μπιθουλιάν ολημερίς χλιχλίβαν..........
![κουκία και [μπι]ζέλια ...](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMjQycXrzDAenzFtzxm8MYTkvg17c_xfbhMir2mhLii_MQp5HxSjUTCj705QYxTREeVFd4lgxiB0WN8IolfY8hKfysbXKK-gCi09k9TyzAlq_WaTwx2oMO-YpEcx1Hs5g1o5girQ/s230/KUK.jpg)
4 σχόλια:
Τέλειο, Μπράβο και πάλι Μπράβο!!!
Βαθύ Μπλόγκ...Αβυσσος η ψυχή του ανθρώπου! Το εκλεπτυσμένο αίσθημα
χιούμορ, ο συνδιασμός της γαστριμαργικής με την αισθητική απόλαυση εις την αρχήν της Τεσσαρακοστής.Ο τέλειος και όχι ο τελευταίος Πειρασμός!
"Ματσάλατα, ματσάλατα να κατεβάσουν γάλατα.".
Ο πλέον αρτύσιμος στίχος.
Παρατηρώ:
Την τελέιαν ομοιοκαταληξίαν με τη λέξη "γάλατα" την είχε κάνει ο αείμνηστος πολιτικός (και λογοτέχνης, όπως εδήλωνε) Αθανασιάδης Νόβας.
Οι σχετικοί στίχοι, οι οποίοι τον έκαναν αντικείμενο γελοιογραφιών της εποχής του 60, ακόμα και τίτλων εφημερίδων ήταν:
"Κι είχε δυο στήθη σαν τα γάλατα,
γαργάλατα, γαργάλατα"
Μάλλον αυτούς τους στίχους παρηχείς φίλτατε qarcq.
Θυμίζω επίσης, ότι βουλευτής και λογοτέχνης δήλωνε και ο αείμνηστος Ευάγγελος Αβέρωφ Τοσίτσας (ποιμήν επίσης).
Ίσως να νόμισαν το εξής:
Ο Σεφέρης, απλός διπλωμάτης, πήρε Νόμπελ.
Εμείς ολόκληροι βουλευταί, δεν δικαιούμεθα "ένα αναγνόρισι"
Και τώρα ένα ωραίον δίστιχον από την νήσον Λέσβον:
"Τ' ατζά* γινήκαν θυμιατά τσι τα σκατά λιβάνι /τσι τουν ρουφιάνουν τα πιδιά γινήκαν καπιτάνιοι."
[*]ατζά: εκ του αγγεία, ήτοι τα δοχεία νυκτός.
Δυστυχώς δεν είμαι Λέσβιος αλλά και από τα μέρη απ'όπου κατάγομαι η λαϊκή θυμοσοφία δεν εξέλιπε.
Έρρωσθε, εν Χριστώ αδελφοί.
Δημοσίευση σχολίου