Εύκολη σπουδή για τις ειδικές τεχνικές του φλάουτου

 Κλικ εδώ για την παρτιτούρα και τις πάρτες σε pdf

Δοκιμάζοντας το σετάρισμα των IRCAM Solo Instruments 2 στο Sibelius, έγραψα αυτήν τη σπουδή. Είναι για 3 φλάουτα, ή ακόμα καλύτερα για τρεις ομάδες φλάουτων. Δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα με την μακέτα. Αφού έφτιαξα το κατάλληλο για το Sibelius sound-set του φλάουτου από τα Ircam Solo Instruments 2, άφησα τον player του Sibelius να αποδώσει ό, τι καταλαβαίνει, κυρίως για να δω τι μπορεί να επιτευχθεί από τον συνδυασμό αυτής της βιβλιοθήκης οργάνων με ένα πρόγραμμα καθαρά notation. Δεν με ευχαριστεί το αποτέλεσμα, διότι αυτή η πολλά υποσχόμενη βιβλιοθήκη μπορεί να αποδώσει μόνο εντός περιβάλλοντος DAW. Το όνειρο να έχεις μια καλής ποιότητας και πλούσια ως προς τις ειδικές τεχνικές των οργάνων βιβλιοθήκη η οποία να συνεργάζεται άψογα με ένα πρόγραμμα μουσικής σημειογραφίας, αποδίδοντας ισορροπημένα όσα σημειώνονται στην παρτιτούρα, είναι ακόμα ένα όνειρο άπιαστο. Για όσους ξέρουν ... NotePerformer και πάλι NotePerformer...

Τζάμπα κόπος...

 

Σύνοψη αναφοράς δια προσωπικήν χρήσιν. (Για να μην το ξεχάσω, που λένε ...) 

Δήλωση Αλ. Πατέλη (διδάκτορος Princeton): 

"Για τις πιο πολλές δουλειές που μπορεί να κάνει κάποιος μετά τις σπουδές του όχι απλώς δεν είναι απαραίτητο το διδακτορικό αλλά είναι και κάτι το αρνητικό. Δε θα προσλάμβανα κάποιον με διδακτορικό αν μου έκανε αίτηση γιατί δείχνει ότι πιθανώς να είναι κάποιος άνθρωπος που δεν έχει απαραιτήτως όρεξη για δουλειά. Το διδακτορικό απαιτεί μία αφοσίωση αν θέλεις να το κάνεις καλά 4-5-6 χρόνια στην πιο παραγωγική σου ηλικία οπότε είναι κάτι που ουσιαστικά σου καθυστερεί την καριέρα σου." 

Και η δήλωση Αλ. Πατέλη (διδάκτορος Princeton) που ακολούθησε την παραπάνω δήλωση Αλ. Πατέλη (διδάκτορος Princeton): 

"Έχω διδακτορικό από το πανεπιστήμιο του Princeton. Δούλεψα σαν σκυλί για να το αποκτήσω και θαυμάζω άλλους που –σαν εμένα κάποτε–, ξημεροβραδιάζονται στη βιβλιοθήκη για να προκόψουν. Ζητώ συγγνώμη για την διατύπωσή μου σε συνέντευξη που παραχώρησα. Ήταν ατυχής και λάθος, ακόμα και για κάποιον που δεν είναι πολιτικός. Στην συζήτηση αναφερόμουν φυσικά σε συμβουλές για καριέρα στον τραπεζικό τομέα. Ως μάνατζερ παλαιότερα ήμουν υπεύθυνος για αρκετές προσλήψεις. Έχω ζήσει από κοντά τις διαδικασίες, και ξέρω πόσο δύσκολο είναι να ξεχωρίσει κανείς και να πείσει για τις ικανότητές του. Σε μερικές καριέρες –όπως αυτή του ακαδημαϊκού, του ερευνητή επιστήμονα, κοκ– το διδακτορικό είναι απαραίτητο. Σε άλλες δεν είναι προαπαιτούμενο. Συνιστά, όμως, αυτονοήτως μια σημαντική προσωπική κατάκτηση. Πιστεύω και σε αυτόν που δεν είχε ευκαιρίες. Και ναι, πρέπει να του δοθεί η δυνατότητα να αποδείξει τις ικανότητές του. Πολλοί μοχθούν. Και πρέπει να στηριχθούν. Χτίζουμε μια Ελλάδα στην οποία όλοι μπορούμε να πετύχουμε, στον τομέα που επιθυμεί ο καθένας, με βάση την εργατικότητα"

Ματαιοπονία

Απεφάσισα να γράψω μια σειρά κομματιών γνήσιας ματαιοπονίας. Κομμάτια που δεν θα παιχτούν ποτέ, όχι λόγω της κακής τους τύχης, αλλά λόγω δικής μου προβλέψεως. Να λάβω δηλαδή τα μέτρα μου... Αυτήν την πρόβλεψη θα πρέπει να την αναζητήσω και να την διασφαλίσω στην φύση της ενορχήστρωσής τους, ίσως και αλλού - σε τεχνικά στοιχεία οργανολογικής φύσεως. Ιδού ένα ενδιαφέρον πεδίο αναζητήσεων... 

 Θυμάμαι μια συχνή αναφορά της μουσικής μας παρέας σε κάποιον, ίσως και υποθετικό, μεγαλοϊδεάτη συνθέτη, ο οποίος είχε γράψει λέει ένα έργο για δύο εκκλησιαστικά όργανα... Γέλια... Ποια αίθουσα ή ποιος ναός διαθέτει 2 εκκλησιαστικά όργανα; Τι βλάκας... Κι όμως, ιδού ένας ναός που διαθέτει 2 εκκλησιαστικά όργανα: Cathedral of the Most Blessed Sacrament, το ένα κατασκευής του 1925 και το δεύτερο προστέθηκε το 2003, εποχή που η παρέα μας γέλαγε με τον ίσως και υποθετικό μεγαλοϊδεάτη συνθέτη. 

Ο ίσως υποθετικός μεγαλοϊδεάτης συνθέτης, λοιπόν, δυνάμει δικαιώνεται μέσω του προσφιλούς και ιδιομόρφου προαναφερθέντος ναού. Διότι είναι πλέον θέμα καλής τύχης να παιχτεί το έργο του. Δεν διασφάλισε επαρκώς την ματαιοπονία - δεν ήταν άλλωστε στις προθέσεις του. Όμως εγώ που είμαι αποφασισμένος να γράψω ένα έργο (αν όχι περισσότερα) γνήσιας ματαιοπονίας, πρέπει να βρω έναν τρόπο να την διασφαλίσω. Λοιπόν θα γράψω ένα έργο για 2 εκκλησιαστικά όργανα τα οποία όμως είναι κουρδισμένα με διαφορά ενός τετάρτου του τόνου... Ποιος ηλίθιος θα προίκιζε έναν ναό με 2 εκκλησιαστικά όργανα τα οποία, λόγω του μεταξύ τους ασυντονισμού ως προς το τονικό ύψος, θα ήταν καταδικασμένα να μην συμπαίξουν ποτέ; Ποιος ακούει ξεκούρδιστα πράγματα και ιδιαίτερα μέσα σε ένα ναό; 

(Ο Άιβς, όπως θυμάμαι τώρα, μιας και ο φίλτατος Κορνήλιος Διαμαντόπουλος μου το επεσήμανε, έχει γράψει έργο για 2 πιάνα κουρδισμένα με διαφορά ενός τετάρτου του τόνου. Όμως το έργο του Άιβς, όπως καταλαβαίνετε, είναι εφικτό ως δημόσια εκτέλεση.) 

Αλλά επειδή ξέρω ότι υπάρχουν και τα ηλεκτρονικά εργαλεία, δηλαδή τα ηλεκτρακουστικά εκκλησιαστικά όργανα, τα οποία μπορούν να προγραμματιστούν ώστε το κούρδισμά τους να διαφέρει κατά ένα τέταρτο του τόνου, σκέφτομαι να διασφαλίσω περαιτέρω το πρώτο μου έργο γνήσιας ματαιοπονίας, αφενός με την απαγόρευση του να παιχτεί με ηλεκτρονικά εκκλησιαστικά όργανα, αφετέρου να το θωρακίσω, προσθέτοντας στην ενορχήστρωση 4 κόντρα-φαγκότα, 4 κοντραμπάσσα, μία τούμπα και ένα σετ ντραμς. 

 Νομίζω ότι έχω διασφαλίσει , ότι αυτό το πρώτο μου έργο γνήσιας ματαιοπονίας, θα παραμείνει στο επίπεδο αυτής εδώ της μακέτας, με το αγαπημένο μου NotePerformer:

 

Ουδέποτε

Ουδέποτε νέος κοιμάμαι εκτός πατρώας οικείας, πλην πάμπολλων εξαιρέσεων. Μιαν εξ αυτών κοιμάμαι στου Θεοδόση, στου Γκύζη, αλλά τότε είμαι φοιτητής. Κοιμάμαι και άλλες φορές στου Θεοδόση, γιατί άμα γλεντάς και δε έχεις εισιτήριο να γυρίσεις σπίτι σου, μένεις σε κάποιου φίλου σου κοντά στην ταβέρνα. 

Του Γκύζη,  ωραία γειτονιά. Ορμητήριον. Και προς παντού, και προς την Πλάκα, και προς την ίδια. 

Ένας φίλος μουσικός ταξιδευτής από προηγούμενους αιώνες

    “Κανένα εκφραστικό στοιχείο που υπάρχει σε οιουδήποτε είδους μελωδία, όσο αρχαίο κι αν είναι, απ’ όσο μακριά κι αν έρχεται, δεν πρέπει να λείπει από το μουσικό μας ιδίωμα. Όλοι οι μουσικοί τρόποι (κλίμακες), παλιοί και νέοι, ευρωπαϊκοί ή εξωτικοί, στον βαθμό που είναι ικανοί να εξυπηρετήσουν έναν εκφραστικό σκοπό, πρέπει να γίνουν αποδεκτοί από μας και να χρησιμοποιηθούν από τους συνθέτες. Πιστεύω ότι οι αρχές (οι κανόνες, τα μέσα) της πολυφωνίας μπορούν να εφαρμοστούν σε όλα τα είδη κλιμάκων. Οι δύο τρόποι μας (σ.μ. μείζων και ελάσσων), έχουν τόσο διεξοδικά αξιοποιηθεί που θα έπρεπε να καλωσορίσουμε όλα τα στοιχεία έκφρασης δια των οποίων το μουσικό μας ιδίωμα θα μπορέσει να ανανεωθεί.” 

     Απόσπασμα από την διάλεξη του Λουΐ-Αλμπέρ Μπουργκό-Ντυκουντρέ (1840-1910), το 1878 στην Διεθνή Έκθεση των Παρισίων. 

    

    Γόνος πλούσιας εφοπλιστικής και εμπορικής οικογένειας με πολιτική επιρροή στα πράγματα της Γαλλίας, παρότι για την τάξη του οι νομικές σπουδές ήταν ένα υποχρεωτικό πρώτο στάδιο, τελικώς τον κέρδισε η μουσική – και η Ελλάδα και η Ανατολή και κάθε Εξωτία της εποχής του, καθώς υπήρξε ένας από τους προδρόμους αυτής που σήμερα ονομάζουμε “Παγκόσμια Μουσική” ή “Μουσική του Κόσμου”, (World Music), αλλά και ένας πρωτοπόρος εθνομουσικολόγος που δεν περιοριζόταν στην έρευνα, αλλά ως ευφυής συνθέτης διερευνούσε με τα έργα του αυτά που αφουγκραζόταν όταν φιλοσοφούσε γύρω από τις μουσικές εντυπώσεις των ταξιδιών του και τις, πολλές φορές, αναπάντεχες συναντήσεις του. 

    Διόλου τυχαία ο Ντεμπυσσύ, ο επίσημος θεμελιωτής της παγκόσμιας μουσικής γλώσσας, υπήρξε προστατευόμενός του. Όπως επίσης, παρά τον κλειστό γενικώς χαρακτήρα του, δέχτηκε την φιλία που του προσέφερε ο Ιούλιος-Αιμίλιος-Φρειδερίκος Μασνέ, κατά την κοινή διαμονή τους στη Βίλλα των Μεδίκων στη Ρώμη, όπου ο Ντυκουντρέ, απορροφημένος από την συνθετική του δραστηριότητα, είχε πολυτελώς αποσυρθεί για ικανό χρονικό διάστημα – ωστόσο την ησυχαστική αυτή δημιουργική περισυλλογή επικάλυψε η περίλαμπρη πανηγυρική ατμόσφαιρα ενός αξέχαστου για πολλά χρόνια πάρτι που πραγματοποιήθηκε στους ειδυλλιακούς κήπους της Βίλλας, ένα μήνα πριν από την αναχώρησή του και το ξεκίνημα της ερευνητικής αποστολής του στην Ελλάδα.

    Ίσως οι βουκολικοί απόηχοι των παιδικών του χρόνων στην Βρεττάνη, ίσως και οι κέλτικες ρίζες του, να υπήρξαν οι προϋποθέσεις για την έλξη του προς τις εθνικές μουσικές παραδόσεις και την έμφυτη κλίση του να τις προσεγγίζει με οξυδέρκεια. Η επίσκεψή του το 1865 στην Ελλάδα και στην Ανατολή της, η μελέτη της δημοτικής και της εκκλησιαστικής μας μουσικής πλάι σε σημαντικούς διδασκάλους της (Βιολάκης, Αφθονίδης, κ.ά – μετέπειτα μέλη της Επιτροπής του 1881 που αναθεώρησε τα της εκκλησιαστικής μας μουσικής), η παραγωγική αυτή επίσκεψή του, λοιπόν, απέδωσε τρία μικρά, ωστόσο πολύ σημαντικά συγγράμματα: 

• Études sur la Musique Ecclésiastique Gresque (Μελέτες για την Ελληνική Εκκλησιαστική Μουσική), Παρίσι 1877. 
• Conferénce sur la Modalité dans la Musique Gresque (Διάλεξη για την Τροπικότητα στην Ελληνική Μουσική) Παρίσι 1878. 
• Souvenirs d’ une Mission Musicale en Grèce et en Orient (Αναμνήσεις από μία μουσική αποστολή στην Ελλάδα και την Ανατολή) Παρίσι 1878. 

    Από το πρώτο εξ αυτών μεταφράζω την “Εισαγωγή”: 

    (όλο το πρωτότυπο βιβλίο εδώ-κλικ)

    

    Ο κύριος στόχος αυτής της έκδοσης είναι να διευκολύνουμε τους Δυτικούς στην μελέτη της ανατολικής μουσικής, που μέχρι τώρα είναι πολύ παραμελημένη. Το κλειδί για την μουσική σημειογραφία που χρησιμοποιείται σήμερα στην Ανατολή θα το βρείτε στο τέλος του τόμου αυτού: αυτό το κλειδί μπορεί να ανοίξει σε όλους όσους το επιθυμούν έναν μεγάλο ανεξερεύνητο τομέα. 

    Συνιστούμε ανεπιφύλακτα στους μουσικούς-αρχαιολόγους που θα νιώσουν ότι προσελκύονται από αυτές τις μελέτες, να «μεταφράσουν» στην ευρωπαϊκή μουσική σημειογραφία όσο το δυνατόν περισσότερα ανατολικής προελεύσεως άσματα (θρησκευτικά και κοσμικά). Κάνοντάς το θα προσφέρουν στην επιστήμη μιαν εξέχουσα υπηρεσία. 

    Είθε το έργο μας να βοηθήσει στο να ρίξουμε λίγο φως στο τόσο σκοτεινό ζήτημα της [ελληνικής] εκκλησιαστικής μουσικής, και η λύση που προτείνουμε για την μουσική μεταρρύθμιση στην Ανατολή να ενθαρρύνει τους Έλληνες να μην αποχωριστούν την εθνική τους μουσική! 

    Πολύ πρόσφατα, μια μουσική επιτροπή που διορίστηκε από τον Λογοτεχνικό Σύλλογο της Κωνσταντινούπολης απεφάσισε την επείγουσα μεταγραφή όλων των ελληνικών λειτουργικών ασμάτων σε ευρωπαϊκή σημειογραφία. Δεν μπορούμε παρά να χαρούμε πάρα πολύ, βλέποντας να παίρνει σάρκα μια ευχή που είχε εκφραστεί κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας στην Ανατολή και που θα την συναντήσουμε σε ένα από τα κεφάλαια αυτής της μελέτης. Οφείλουμε να ελπίζουμε ότι αυτή η έξυπνη πατριωτική απόφαση θα πραγματοποιηθεί σύντομα. Εν τω μεταξύ, το βιβλίο μας θα επιτρέψει, σε αυτούς που γνωρίζουν γαλλική και ευρωπαϊκή μουσική, να μάθουν την μουσική σημειογραφία της Ανατολής (ενν. παρασημαντική, σημειογραφία της βυζαντινής μουσικής) σε σύντομο χρονικό διάστημα και να συνεχίσουν να ρίχνουν φως στη μουσική Ανατολή. 

    Στην κρίση που εκφέρουμε για την παρούσα κατάσταση της εκκλησιαστικής μουσικής, από την άποψη της μουσικής εκτέλεσης, έχουμε εκφράσει την άποψη που αισθανόμαστε, χωρίς οιαδήποτε συγκάλυψη. Το ενδιαφέρον μας για την ανάπτυξη της μουσικής από πλευράς των Ελλήνων κατέστησε καθήκον αυτό το κριτικό προνόμιο. Δεν πρόκειται να βλάψει κανέναν το να αντιληφθεί ποια ήταν η άποψή μας. Δεν μπορούμε παρά να ευχαριστήσουμε αυτούς που μας έχουν βοηθήσει στην υλοποίηση της έκδοσης αυτού του υλικού που συγκεντρώσαμε στην Ανατολή γι’ αυτές τις μελέτες. 

    Είχαμε στο παρελθόν την ευκαιρία να αναφερθούμε στον ρόλο του πρώην διευθυντή της Γαλλικής Σχολής στην Αθήνα, του κ. Ém. Burnouf, ο οποίος με πολύ ευγένεια συμμετείχε στο έργο της αποστολής μας. Είμαστε στην ευχάριστη θέση να του εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας ξανά εδώ. Αν δεν μας είχε παράσχει την γενναιόδωρη βοήθειά του στην αρχή, όταν προσπαθήσαμε να προσεγγίσουμε την εκκλησιαστική μουσική και να εξοικειωθούμε με αυτήν, χωρίς αμφιβολία θα είχαμε αναβάλει το εγχείρημα λόγω δυσκολιών. Μετά την επιστροφή μας [στην Γαλλία] δεν σταμάτησε να είναι για μας από τους πιο πολύτιμους συμβούλους και πιο αφοσιωμένους συνεργάτες. 

    Ο λόγιος φίλος μας, κ. E. Ruelle, μας βοήθησε επίσης με τις συνετές συμβουλές του, ιδιαίτερα επί του θέματος της διασύνδεσης μεταξύ βυζαντινής και αρχαίας μουσικής. Τέλος, ο κ. Κασσιώτης, αφιερωμένος πάντα στις ελληνικού ενδιαφέροντος μελέτες, προθυμοποιήθηκε, μέσα από τη γνώση του για τα λειτουργικά μουσικά κείμενα, να μας απαλλάξει από μακρά και επίπονη έρευνα. Τους εκφράζουμε όλη μας την ευγνωμοσύνη. 

 L .- A . BOURGAULT- DUCOUDRAY . Παρίσι, 8 Αυγούστου 1877

Εδώ το έργο του Rapsodie Cambodguenne (Καμποτζιανή Ραψωδία) (1862) με μελωδικά θέματα της Καμπότζης, αξιοσημείωτη ενορχήστρωση που περιελάμβανε στην πρώτη της εκτέλεση και αυθεντικά όργανα των γκαμελάν (= παραδοσιακά συγκροτήματα της Καμπότζης). 

Ο χορός των ξωτικών

 Οι πιο σεβαστές παραγγελίες για έναν συνθέτη είναι σαν κι αυτήν που μου δόθηκε χθες με ένα μήνυμα στο f/b:

"Καλησπέρα κύριε Γιώργο. Τι κάνετε; Συγχωρέστε με. Πήρα το θάρρος να σας ρωτήσω κάτι κι αν μπορείτε θα είναι χαρά μας. Είμαστε στην δουλειά μου, στην φιλαρμονική της πυροσβεστικής, επτά άτομα που μας αρέσει να παίζουμε για την παρέα μας. Εγώ έχω τελειώσει φλάουτο από το ωδείο Αθηνών. Έχουμε ακόμη ένα σαξόφωνο σοπράνο, δύο κλαρινέτα, ένα ευφώνιο ή τούμπα, ένα τενόρο τρομπόνι και κρουστά. Μήπως έχετε κάποιο έργο το οποίο θα μπορούσατε να μας το δώσετε για να παίζουμε λιγάκι; Καλό σας μεσημέρι."

Είναι Χριστούγεννα! Οι καρδιές ζεσταίνονται και μας τυλίγει ένα γλυκό, παραμυθένιο μυστήριο. Μέσα σε μία μέρα, έγραψα για τον Απόστολο Β. και την μουσική παρέα του το "Χορός των ξωτικών". Και υπόσχομαι, αν τους αρέσει, να γράψω κι άλλα έργα για το σεπτέτο τους.

Live streaming ... για φέτος

Οι ανάγκες της συγκυρίας, τείνουν να καθιερώσουν τις συναυλίες ... εξ αποστάσεως. Ελπίζω να μην μας μείνει χούι... Παρ' όλα αυτά νιώθω, για τα δικά μου μέτρα και το μερίδιο που μου αναλογεί, ότι είμαι ευνοημένος των καιρών από απόψεως καλλιτεχνικής παρουσίας. Μέσα σε διάστημα ενός μήνα, δύο έργα μου συμπεριελήφθησαν σε δύο τέτοιες συναυλίες. Και τα δύο αυτά έργα, γραμμένα με διαφορετικές αφορμές και σε ανυπόπτως διαφορετικό χρόνο, έχουν κοινό στοιχείο την έμπνευση από την παραδοσιακή δημοτική μουσική. 

 Η δεύτερη, η πιο κοντινή ημερολογιακά, στην Σικελία στην Κατάνια. Ουσιαστικά πρόκειται για βιντεοσκοπημένη μετάδοση προγραμματισμένη για τις 21 Δεκεμβρίου 2020, 22.00 ώρα Ελλάδος. Ένα έργο μου για σόλο κοντραμπάσο, ερμηνεύει μεταξύ άλλων ο Νίκολα Μαλαγκουτζίνι (Nicola Malagugini) σε συναυλία με θέμα έργα επηρεασμένα από τη λαϊκή παράδοση, στο φεστιβάλ που διοργανώνει το πολιτιστικό κέντρο Zō. Ο Νίκολα με είχε προτρέψει να γράψω ένα έργο και μου είχε στείλει μια σειρά από ηχογραφημένες καταγραφές παλιών δημοτικών τραγουδιών της Σικελίας. Διάλεξα ένα ομαδικό τραγούδι, το Riggina l' arta puolica cumanni (Βασίλισσά [μου] κουμαντάρεις την τέχνη του διαβόλου) και με αφορμή τη βασική μελωδία, τον Μάρτιο του 2019, έφτιαξα ένα έργο που το ονόμασα Σκίτσο για κοντραμπάσο... Το πρόγραμμα της συναυλίας, περιλαμβάνει κομμάτια εμπνευσμένα από την λαϊκή σισιλιάνικη, αρμένικη, εβραϊκή και αμερικανική παράδοση. Τα έργα που είχαν προγραμματιστεί: 

• «Τannu» του Federico Bagnasco για κοντραμπάσο και προηχογραφημένο ηχητικό φόντο 
• «Zahr» του Luciano Maria Serra για κοντραμπάσο σόλο 
• «Krunk» του Padre Komitas για κοντραμπάσο και πιάνο 
• «Carrittera» του M. Musumeci για κοντραμπάσο και πιάνο 
• «I mercati di Palermo, dal concerto Panormus», του M. Patti για κοντραμπάσο και πιάνο 
• «Schizzo» του Γιώργου Χατζημιχελάκη για κοντραμπάσο σόλο 
• «Prayer» του Ernest Bloch για κοντραμπάσο και πιάνο 
• «Sonata 1963» του Frank Proto για κοντραμπάσο και πιάνο 

Τα έργα "Tannu" και "Schizzo" είναι πρώτες εκτελέσεις. Ωστόσο, κατά τη μετάδοση της συναυλίας -σημειώνω εν είδει ημερολογίου- διαπίστωσα ότι τα έργα, ούτε όλα παίχτηκαν, ούτε η σειρά του προγράμματος τηρήθηκε. Το δικό μου έργο (το οποίο -λογικόν- γνωρίζω) παίχτηκε πρώτο. Μου άρεσε η ερμηνεία, αλλά οφείλω να είμαι αυστηρός με τον εαυτό μου και να θεωρήσω αστοχία μου το είδος γραφής που ακολούθησα: ήταν εικονογραφική, πλήρως αταίριαστη γραφή για μία συναυλία με έργα καθαρής μουσικής. Τα υπόλοιπα έργα μού άρεσαν πολύ, καθώς και οι ερμηνείες από τον Nicola Malagugini και την ευαίσθητη και αξιότατη πιανίστα Mirea Zuccaro. Όμως το πρόγραμμα είχε αναδιαταχθεί, και ουδείς φρόντισε με υποτίτλους να μας ενημερώσει τι έργο ακούγαμε... Έμεινα με την γενική θετική εντύπωση: ωραία έργα, ωραίες ερμηνείες.

Κωνσταντής Σφέτσας  -  Στέφανος Θωμόπουλος

Η πρώτη συναυλία, πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στις 23 Νοεμβρίου 2020 και μεταδόθηκε από το δίκτυο Δίαυλος. Μια συναυλία με έργα για βιολοντσέλο και πιάνο, από τον  Κωνσταντή Σφέτσα (τσέλο) και τον Στέφανο Θωμόπουλο (πιάνο). Παίχτηκε το έργο μου "Σπορέας" που το έγραψα τον Μάιο του 2020. Μου το ζήτησαν η Νέλλη Σεμιτέκολο και ο Κωνσταντής Σφέτσας, ως ένα έργο από έναν αγαπημένο τους φίλο συνθέτη (για μένα μεγάλη τιμή, αλλά πρώτα απ' όλα χαρά και χειρονομία αγάπης).  

Ο τίτλος του έργου αναφέρεται στη χειμερινή γιορτή του Αγίου Γεωργίου, του Άη-Γιώργη του Σποριά, όπως λέγεται, καθώς η κύρια δημοτική μελωδία, η οποία διαλέγεται με το στοχαστικό περιβάλλον του έργου, προέρχεται από μία παραλογή που αναφέρεται στη γιορτή αυτή - υπό μία ευρύτερη έννοια, στο φθινόπωρο ως προϋπόθεση της εαρινής ανθοφορίας. 

 Το πρόγραμμα της συναυλίας: 

• Johannes Brahms: Σονάτα αρ. 1 για βιολοντσέλο και πιάνο σε μι ελάσσονα, έργο 38 
• Γιώργος Χατζημιχελάκης: Σπορέας, για βιολοντσέλο και πιάνο 
• Κυριάκος Σφέτσας: Μουσική των έντεκα ημερών, για βιολοντσέλο και πιάνο 
• S. Rachmaninoff: Σονάτα για βιολοντσέλο και πιάνο σε Σολ ελάσσονα, έργο 19

Η ερμηνεία του έργου μου, μου άρεσε πάρα πολύ! Συγκινητικά πολύ! Και νομίζω ότι και του φίλου μου του Κυριάκου Σφέτσα το έργο, πέρα από την αδιαμφισβήτητη αξία του, ερμηνεύτηκε πολύ ωραία. Αλλά πάνω απ' όλα η λάμπουσα ερμηνεία των δύο μεγάλων, γνωστών, έργων της συναυλίας υπογράμμισε το γεγονός ότι το ντουέτο αυτό έχει λαμπρό μέλλον, γιατί οι εξαιρετικές μονάδες που το απαρτίζουν κατάφεραν σε πολύ σύντομο χρόνο να "δέσουν". 

Όμως, και σε αυτή τη συναυλία live streaming, μέγα διοργανωτικό μειονέκτημα το ότι έλειπαν παντελώς οι υπότιτλοι. Αν κάποιος δεν είχε δει το πρόγραμμα, ή όπως είναι λογικό δεν το θυμόταν απ' έξω, γνωρίζοντας μέχρι λεπτομερείας και τα μέρη των δύο διάσημων έργων (του Μπραμς και του Ραχμάνινοφ) είχε ατυχήσει. Δεν υπήρχαν υπότιτλοι για να κατευθυνθεί. Δείγματα των καιρών.... Πάλι καλά που η ουσία δεν χάθηκε.

Σολάκ-ζαντέ (1592-1658) - Ραστ Πεσρέφ

 Ένας γιος γενιτσάρου, κάλλιστα, μπορεί να γίνει ιστοριογράφος και μουσουργός. Και ένας μολδαβός ηγεμόνας, μπορεί να είναι όχι απλώς φιλόμουσος αλλά να μείνει στην ιστορία ως μουσικολογιότατος συνθέτης. 

Ο Καντεμήρις, (1673-1723) ο σοφώτατος όπως τον χαρακτηρίζουν οι έλληνες θεωρητικοί του 19ου αιώνα όταν αναφέρονται στο όνομά του, ήταν ένα πριγκιπόπουλο και αργότερα βοοεβόδας της Μολδαβίας, που στο πλαίσιο των διπλωματικών καθηκόντων του αξιοποίησε την δυνατότητα να σπουδάσει την βυζαντινή μουσική αλλά και το εξωτερικό μέλος, την κοσμική μουσική της οθωμανικής εποχής, πλάι σε σπουδαίους δασκάλους της Κωνσταντινούπολης, κυριότερος εκ των οποίων υπήρξε ο Αγγελής. Για να καταγράψει, μάλιστα, την κοσμική μουσική, παλαιότερη και σύγχρονή του, καθώς και τις 48 δικές του συνθέσεις (!), εφηύρε ένα σύστημα σημειογραφίας, παρόμοιο με το αρχαιοελληνικό, χρησιμοποιώντας ως σύμβολα αντί τα ελληνικά γράμματα, μια δική του αραβοειδούς μορφής γραμματοσειρά. 

Ανάμεσα στις πάμπολλες συνθέσεις άλλων παλαιότερων μουσουργών που κατέγραψε και μας τις παρέδωσε στο περίφημο Κιτάπ του, συμπεριλαμβάνεται και ένα πεσρέφι σε Μακάμ Ραστ του Μεχμέτ Σολάκ-ζαντέ, ενός σπουδαίου λόγιου της οθωμανικής εποχής που υπήρξε, κατά την συνήθεια των λογίων της εποχής, και "εγκρατέστατος της μουσικής", δηλαδή όχι απλώς γρατζουνούσε, αλλά ήταν φτασμένος συνθέτης και μουσικολόγος. Ο πατέρας του, εικάζεται μετά βεβαιότητος ότι υπήρξε γενίτσαρος, τοξότης, της προσωπικής φρουράς του σουλτάνου - αξίωμα  που άνοιγε δρόμους για την εξέλιξη των παιδιών του στην μόρφωση και την κοινωνική θέση. Η μουσική για τον Μεχμέτ μάλλον υπήρξε παράλληλη ήσσων δραστηριότητα, μιας και η σπουδαία του συμβολή στα γράμματα ήταν ιστοριογραφική.  Μετερχόμενος το ψευδώνυμο Hemdemi συνέταξε το μνημειώδες ιστορικό έργο που φέρει το όνομά του την "Ιστορία του Σολάκ-ζαντέ" (Tarih-i Solakzâde). 

Ο Owen Wright σπουδαίος μελετητής του Καντεμίρ ή Καντεμήρι (οι διάσημοι έχουν πολλές ορθογραφικές εκδοχές του ονόματός τους), ερεύνησε, μελέτησε και απέδωσε τις μουσικές καταγραφές του Κιτάπ, και μας χάρισε ένα επίσης μνημειώδες δίτομο έργο, το Demetrius Cantemir, The Collection of Notations vol. 1, Part 1, Text,  1992, & vol. 2, Part 2, Commentary,  2000, SOAS Musicology Series. 

Με βάση αυτό το έργο σε συνδυασμό με την διδακτορική μου διατριβή που ασχολείται μεταξύ άλλων με το ζήτημα της ακριβούς τοποθέτησης των των υψών του φθογγικού υλικού της εποχής του Καντεμήρι, απέδωσα με ψηφιακά μέσα τη σύνθεση "Ραστ πεσρέφι" του Solakzâde που διέσωσε ο Cantemir, σε μία διασκευή μου για ούτι. To MuseScore, το εξαίσιο και δωρεάν πρόγραμμα μουσικής σημειογραφίας που διαμορφώνεται και εξελίσσεται με την συμβολή ρομαντικών προγραμματιστών και μουσικών της παγκόσμιας κοινότητας, απεδείχθη ιδανικό για τις σημειογραφικές απαιτήσεις, αλλά και για τις λεπτεπίλεπτες ανάγκες της διαμόρφωσης μικροκουρδισμάτων, αναγκαίων για την απόδοση του κουρδίσματος της εποχής του 16ου και 17ου αιώνα, σύμφωνα πάντα με τη δική μου θεώρηση. 

Ελπίζω, όταν επιστρέψω στην έδρα εργασιών μου, να το παίξω και να το ηχογραφήσω με τα παλαιά μέσα, το ούτι μου και ένα μπεντίρ...

Κάποια στιγμή θ' ακούσεις το κελάηδημα ...

 Επί το αγγλικότερον Eventually you will hear the woodnote...

Για σύνολο ξύλινων πνευστών με γαλλικό κόρνο και κοντραμπάσο. 

Πασακάλια - παράδειγμα δωδεκάφθογγης και πανδιατονικής σύνθεσης

Πασακάλια για ορχήστρα
αφιερωμένη στη μαθήτριά μου Νατάσα Σούκα-Σίμου

Η πασακάλια αυτή είναι ένα μεθοδολογικό παράδειγμα δημιουργίας ενός υποβάθρου για μία μεγάλη ορχηστρική σύνθεση. Η ενορχήστρωση δεν περιλαμβάνει καθόλου κρουστά, πληκτροφόρα ή άρπα, και περιορίζεται στα εξής:

Ξύλινα πνευστά (ζεύγη σε ταυτοφωνία):

2 φλάουτα, 2 όμποε, 2 κλαρινέτα ΒJ, δύο φαγκότα

Χάλκινα πνευστά: 4 γαλλικά κόρνα, 3 τρομπέτες C, 2 τρομπόνια, 1 τούμπα

Έγχορδα: 12 βιολιά Ι, 10 βιολιά ΙΙ, 8 βιόλες, 6 τσέλα, 4 κοντραμπάσα

Μόνη ρυθμική αξία το ολόκληρο, το οποίο με πολύ αφαίρεση μπορεί να θεωρηθεί ότι εσωκλείει τον τρίσημο παλμό της παραδοσιακής πασακάλιας, μετρούμενο σε μία κίνηση. 

Η μικρή αυτή σύνθεση συνδυάζει δύο πλαίσια: του δωδεκαφθογγισμού και του πανδιατονισμού.

Η πρώτη στροφή της πασακάλιας είναι ταυτόχρονα και η έκθεση του βασικού μελωδικού και αρμονικού υλικού, και πραγματοποιείται στα έγχορδα πλην των κοντραμπάσων. Μια τετράφωνη σύνθεση που αφορμάται από ένα cantus firmus στα βιολιά Ι, το οποίο ξεδιπλώνεται με βάση μια δωδεκάφθογγη σειρά (μέτρα 1-14) η οποία ακολουθείται από την ανάδρομή της (retrograde). Οι υπόλοιπες φωνές σχηματίζονται κατά τον ίδιο τρόπο, με ολόκληρα, και είναι επίσης ανεξάρτητες δωδεκάφθογγες σειρές. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται η βάση για έναν εξακολουθητικό κύκλο μελωδικό και αρμονικό. Οι δωδεκάφθογγες σειρές έχουν δομηθεί έτσι ώστε να μην συμπεριλαμβάνουν αυξημένα ή ελαττωμένα διαστήματα, και κατά συνέπειαν ούτε χρωματική κίνηση. Επίσης, οι συνηχήσεις που σχηματίζονται δεν περιλαμβάνουν αυξημένα ή ελαττωμένα διαστήματα, ενώ αποφεύγονται οι απλές τρίφωνες μείζονες και ελάσσονες συγχορδίες. Κατ’ αυτόν τον τρόπο πραγματοποιείται ένας συνδυασμός δωδεκαφθογγικού και πανδιατονικού πλαισίου.

Μετά την έκθεση γίνεται ανά επανάληψη και μία είσοδος συνδυασμών ή ομάδων οργάνων. Από αυτά άλλα παρακολουθούν με τενούτες βασισμένες στους κοινούς φθόγγους των συγχορδιών και άλλα ντουμπλάρουν τμήματα φράσεων ή ολόκληρες φράσεις των εγχόρδων.

Οι στάσεις που διαμορφώνονται με διπλά ολόκληρα ή κορώνα, σε συνδυασμό με τις διακυμάνσεις του tempo και των δυναμικών, καθώς και τις αρμονικές και μελωδικές άνισες «συνάξεις» που επιφέρουν οι τενούτες, συντελούν ώστε να δημιουργείται η εντύπωση μιας μετακίνησης των αρμονικών τάσεων και καταλήξεων, οπότε δημιουργείται μία ρευστότητα σχετική με την αίσθηση εύρους των επιμέρους μορφικών υποενοτήτων, κάτι που θολώνει το γενικώς δομικό στοιχείο της επανάληψης.

Η σύνθεση αυτή είναι μικρής έκτασης και οπωσδήποτε περιορισμένη μορφολογικά και ρυθμικά στα πολύ στοιχειώδη. Έχει όμως εν σπέρματι πολλές δυνατότητες, ώστε να αποτελέσει το υπόβαθρο για μία μεγάλη σύνθεση, καθώς διαθέτει ισχυρή φθογγική οργάνωση, η οποία επιδέχεται ανάπτυξης και επεξεργασίας μελωδικής, αρμονικής, ρυθμικής και μορφολογικής.