σε ηχογράφηση ζωντανή να σπαρταράει σα στάκα
Στη γούρτσα κα στη ρεματιά
λιγκόνιζε μιά στάκα.
Εδιάκα τη μανίκωσα
και κάνω να τσαρδίσω.
Στο ρούπι ζα την τσέπη μου
μού κοψε μιάνε ζάγκλα,
μου λάκιξε η πονηργή
και μ’ άφησε σουλάτο.
λιγκόνιζε μιά στάκα.
Εδιάκα τη μανίκωσα
και κάνω να τσαρδίσω.
Στο ρούπι ζα την τσέπη μου
μού κοψε μιάνε ζάγκλα,
μου λάκιξε η πονηργή
και μ’ άφησε σουλάτο.
Σύρω να πω στη γιούπα μου
χρουπάδι να μου σάξει,
σα τσαναβγώ στη ρεματιά
τη στάκα να τσουρίξω.
χρουπάδι να μου σάξει,
σα τσαναβγώ στη ρεματιά
τη στάκα να τσουρίξω.
------------------------------------------------------
Εξηγούμαι: πρόκειται για απομίμηση δημοτικού τραγουδιού (δημοτικό τραγούδι μαϊμού), ή μήπως τελικώς είναι δημοτικό τραγούδι (τι του λείπει;):
υπερλεξιστικοί στίχοι: Σταμάτης Αθανάσουλας (κάποτε Hamarn Papeerte)
μουσική "a la maniere?": Γιώργος Χατζημιχελάκης
![κουκία και [μπι]ζέλια ...](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMjQycXrzDAenzFtzxm8MYTkvg17c_xfbhMir2mhLii_MQp5HxSjUTCj705QYxTREeVFd4lgxiB0WN8IolfY8hKfysbXKK-gCi09k9TyzAlq_WaTwx2oMO-YpEcx1Hs5g1o5girQ/s230/KUK.jpg)
4 σχόλια:
Θυμήθηκα τη γιαγιούλα μου που το ‘λεγε όταν έπλενε σκουτιά και συγκινήθηκα. Νά ‘σαι καλά φίλε μου.
Κι εγώ τον παππούλη μου που το τραγούδαγε φτιάχνοντας σκορδαλιά. Όμως για λόγους σουρεαλιστικούς το είχε μεταφράσει σε σπασμένα αγγλικά του Κασμίρ.
Κι έτσι, σιγά-σιγά, δημιουργείται ένα παράλληλο σύμπαν.
Είσαι ηττοπαθής Κουκούζηλε; Γιατί παράλληλο το σύμπαν; Εγώ βρίσκω την εξέλιξη απολύτως γραμμική. Αυτό είναι το δημοτικό τραγούδι του σήμερα με απολύτους όρους και θα υπάρξει συνέχεια που θα τρίβεις τα μάτια σου. Και μια πρωτοτυπία: είναι η πρώτη περίοδος που το δημοτικό τραγούδι ταυτοχρόνως, καταγράφεται, μουσικολογείται, γίνεται αμέσως παρελθόν, είναι διακοινοτικό, διερευνά το πεδίο του ΥΠΕΡΙΔΙΩΜΑΤΙΣΜΟΥ στην ποίηση και σύντομα και στη μουσική,θα δεις. Εγώ μυρίζομαι κάτι πολύ σοβαρό και βλογάω τα γένια μας.
Δημοσίευση σχολίου