Σάββατο, Απριλίου 09, 2005
Ετικέτες
πλακίτσες
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
οι παχουλές αναρτήσεις (όσο τις διαβάζετε τόσο παχαίνουν)
-
τίς δὲ βίος; κουκουζέλη ι τίς δὲ βίος, τί δὲ τερπνὸν ἄτερ χρυσῆς Ἀφροδίτης; τεθναίην, ὅτε μοι μηκέτι ταῦτα μέλοι, κρυπταδίη φιλότης ...
-
Από πού φαίνεται ο σεφ; Από το πώς φτιάχνει τα μακαρόνια. Ένα σύνηθες πρόβλημα με τις μακαρονάδες είναι ότι όλοι δίνουν συνταγή για σάλτσε...
-
CD δώρο ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΜΙΧΕΛΑΚΗΣ Άλλοτες όταν εκούρσευαν Ανασυνθέσεις κοσμικής μεταβυζαντινής μουσικής 16ου και 17ου αιώνα από αγιορεί...
-
Ξεκίνησα με αυτό εδώ, χωρίς περαιτέρω προθέσεις. Πρόκειται για ένα (υστερο-) υπερλεξιστικό ποιηματάκι, των φοιτητικών μου χρόνων, μάλλον το...
-
O Rob και ο Οt χτύπησαν την πόρτα κατά τις 4.30 τα ξημερώματα. Δεν έδειχναν καθόλου κουρασμένοι απ' το ταξίδι. Μονοζυγωτικοί δίδυμο...
-
Ένα κοντσέρτο. Για άρπα. Και έγχορδα. Γιατί μόνον έγχορδα; Αυτοπεριορισμός ή μήπως μια δολίως υποκρυπτόμενη φιλοδοξία –σιγά τον δόλο δηλ...
-
Συνταγή μουσικής σούπας Υλικά: λούπες: ήτοι, έτοιμες ηχογραφημένες φρασούλες, με δυνατότητα αυτοανακύκλωσης και μεταξύ των συρραφής,...
-
Περνάω αρκετό χρόνο, τον περισσότερο ίσως της καθημερινότητάς μου, στο ψηφιακό μου εργαστήρι. Ψηφιοστάσιο θα το έλεγα, γιατί αν έπρεπ...
-
Χρόνια Πολλά. Δώρο κασέτα... με ένα κλικ την ακούτε στο YouTube ή την κατεβάζετε με κλικ εδώ ΚΑΛΑΝΤΑ ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟΥ ...
-
Η μουσικοπαιδαγωγική είναι μια διδακτική επιστήμη, ή μάλλον μια επιστήμη της μουσικής διδακτικής, που στόχον έχει να προσηλυτίσει τα "...
2 σχόλια:
Μου θύμισες τη φίλη που, ντάλα μεσημέρι στη μέση της Ομόνοιας (κάτι θα τρέχει με την περιοχή, δεν εξηγείται αλλοιώς) και θέλοντας να μάθει που διάολο πέφτει το Υπουργείο Γεωργίας, άρχισε να σκούζει στον έτοιμο να μπει στο περιπολικό του αστυνομικό: "Κύριε Μπάτσε, Κύριε Μπάτσε, μη φύγετε, μισό να σας ρωτήσω κάτιιιι".
Εκείνη τη μέρα έμαθα πως μπορεί κανείς να επιτύχει το "σφυρίζω αδιάφορα" look με το "κυλιέμαι στις πλάκες του πεζοδρομίου απ' το γέλιο".
Τον τελευταίο καιρό,όσο μπορώ να παρακολουθήσω τη σελίδα σου,διακρίνω μία έντονη νοσταλγία για το παρελθόν.Εκείνες οι ξαχασμένες δεκαετίες '70 και '80 νομίζω,καμιά φορά,πως υφίστανται μόνο στο μυαλό μας.Οι άνθρωποι άλλαξαν,η Ομόνοια άλλαξε,το ντονέρ δεν υπάρχει πια στον Πειραιά,παρά μόνο στο ψητοπωλείον "Η Θράκα"-κοντά στο σπίτι μου-,ο Πειραιάς έγινε το τσιφλίκι του Γκλου,το Τουρκολίμανο μετατράπηκε σε Νεοπλουτο-Μαφιοζολίμανο κι εμείς είμαστε ξένοι στον Ελληναρότοπο,σε τέτοιο σημείο,που,σε λίγο,οι Ελληνάρες με τα τζιπ και τα πούρα θα αναπτύξουν ξενοφοβία απέναντί μας.Είμαι η Φανή,κατά βάθος όμως προτιμώ το ψευδώνυμο "Χαρμολύπη".
Δημοσίευση σχολίου