ΚΥΡΙΑΚΗ ή ο Φωκάς είναι της μόδας, (αλλά το κείμενο απευθύνεται προσωπικά....)

Αντιλέγω σοι, Κουκουζέλη, (με τη σημασία του "απαντώ"), ως ο όχλος (vulgus) τω Φωκά:

"Πάλιν τον καύκον έπιας, πάλιν τον νουν απώλεσας".

Ο Φωκάς, ουδεμίαν σχέσιν έχων μετά του λαμπρού Νικηφόρου, ο Φωκάς σκέτο, υπήρξε ο μακροβιότερος αυτοκράτωρ κατά την εποχήν της αναρχίας μεταξύ Ιουστινιανού και Ηρακλείτου. Βασίλευσε οχτώ χρονάκια ολάκερα το υποκείμενον. Μέθυσος, καθάριζε τους αντιπάλους με το "ψεκάστε". Σχεδόν επέτυχε σύγχρονοί του ιστορικοί να του το κολλήσουν "Φωκάς ο Μέθυσος", αλλά φαίνεται ότι ο κατά πολύ μεταγενέστερός του Μιχαήλ ο Δ', υπερέβαλε αυτόν και η ιστορία μόνον αυτόν επισήμως ως μέθυσον γνωρίζει (αν και οι βυζαντινοί ιστορικοί είχαν κλίκες και κάνανε φίρμα όποιον γουστάριζαν, άσε που δεν είχε εφευρεθεί η τυπογραφία και η αναπαραγωγή χειρογράφων γινόταν στα μοναστήρια, άρα ήταν και λίγο θέμα κυκλοφορίας).

Γιατί τα (στα) λέω όλα αυτά;
Σα πιωμένος μου φάνηκες, τεσσεράμισι το μεσημέρι, έκανες ένα ορθογραφικό λάθος -πράγμα πρωτόφαντο-στο κομμάντ.... (Αφορμή, τάχα, για να γράψω.).

Ο Φωκάς, συχνά πιωμένος, έβγαζε λόγους στον ιππόδρομο. Ο vulgus τον περιλάβαινε με το στιχάκι που παρέθεσα. Μας τό 'χε ΄πεί ένας καθηγητής, μέγας βυζαντινολόγος, καλή του ώρα.
Τον είχα συναντήσει, σ' ένα καφενείο είκοσι χρόνια μετά το γυμνάσιο ( το εξατάξιο, αλλά δεν έχει σημασία, για όσους δεν το ξέρουν είμαι σαράντα έξι, να τα εκατοστήσω, ευχαριστώ). Κάπως θλιμμένος ήτανε κι είπα πως θα χαρεί, αν ένας παλιός του μαθητής τον χαιρετήσει. Τον χαιρέτησα. Δε με θυμόταν. Μετά από μέρες, περνώντας από το αυτό καφενείο τον ξανάδα. Τον ξαναχαιρέτησα. Περνώ συχνά, από αυτό το καφενείο. Δεν τον ξανάδα. Ξέρω ότι ζει, όπως ξέρω, ότι εξ αιτίας ενός ενοχλητικού παλιού του μαθητή, άλλαξε καφενείο...

Καύκο ονόμαζαν το κύπελλο που πίναν οι μέθυσοι το κρασί. Ίδια ρίζα με το καύκαλο, ίσως είχε και το σχήμα του - θυμίζω ότι θρυλείται για τον Κρούμο, τον βασιλεά των βουλγάρων, ότι έπινε κρασία από τα καύκαλα των εχθρών του. Ίσως, όμως και ο "καύκος" να ήταν ένα είδος μεζούρας, όπως λέμε μια "οκά". (Θα ψάξω στον Κουκουλέ και θα επανέλθω).

Το γεγονός είναι ότι τά 'χω τσούξει κι εγώ λίγο, Κυριακή.....