ριζότο με σπανάκι

Πρόκειται για το κοινώς λεγόμενον σπανακόρυζο... άντε με λίγο παρμεζάνα.

Κατ' ευθείαν από το Θέατρο Σκιών

Πόλις Μαγεία

Πειραιάς, οδός Γεωργίου Θεοτόκη, τέλη Νοεμβρίου 2015

Παιδότοπος

Πειραιάς, παιδότοπος - πάρτυ παίδων: αναρρωτήριον γονέων (οι καημένες οι κοπέλες που τα προσέχουν) - Πειραϊκή, 21 Νοεμβρίου 2015

Γεωγλυφικό 8.000 ετών - μια ερμηνεία

Η σχετική αναφορά εδώ

Σπεύδω να δρέψω αρχαιολογικές δάφνες για το στιφάδο μου:

Κατά την μη αρμοδίαν επιστημονικώς άποψίν μου, πρόκειται για ημερολόγιο δεκαημέρων: κάθε τρίγωνο έχει περιμετρικά 36 πέτρες = 360 ημέρες (το δέκα μετριέται με τα δάχτυλα, πχ ημέρα αντίχειρα, ημέρα δείχτη κλπ – άρα το δεκαήμερο χωρίζεται και σε δύο πενθήμερα: αριστερό και δεξί, αριστεράς και δεξιάς παλάμης - ενδεχομένως κάθε μεγάλη πέτρα να στολιζόταν ανά ημέρα περιμετρικά με μικρότερες μέχρι να συμπληρωθεί ο αριθμός 10). Τέσσερα τρίγωνα = τέσσερα έτη των 360 ημερών. Η διόρθωση στις 365 θα γινόταν ανά έτος με ένα έξτρα πενθήμερο (εύκολα μετρήσιμο με το χέρι) πχ 5 ημέρες γιορτής για όλο το τρίγωνο, και σε κάθε ολοκλήρωση του τετραγώνου (μέσω της εξάντλησης κάθε τριγώνου) ανά τετραετία μία έξτρα εορταστική ημέρα για όλο το τετράγωνο.  Τώρα, είναι ένα άλλο ερώτημα που θα απαντηθεί από τους "συναδέλφους" που θα διεξαγάγουν την επιτόπια έρευνα,  το αν σε κάθε πέτρα πάνω, ανά δεκαήμερο σφαζόταν τελετουργικώς και καμιά παρθένα ή κανένας έφηβος (για τα εορταστικά Πενθήμερα του Τριγώνου και για την Ημέρα του Τετραγώνου δεν τολμώ να υποθέσω την εκατόμβη ...).

Αν δεν διασκεδάσατε επαρκώς με την ερμηνεία μου, τουλάχιστον διασκεδάστε με αυτό:

Ντιβερτιμέντο

Σύνθεση γραμμένη το 1976 του λευκορώσου Βίκτορ Κοπίτσκο (ο ίδιος στο πιάνο). Τσίμπελ η Αγγελίνα Τκάτσεβα. Το βίντεο (που συμπεριλαμβάνει και στιγμιότυπα της πρόβας) είναι από συναυλία που δόθηκε ιδιωτικά το 1989 τον Μάιο, στην μεγάλη αίθουσα της Φιλαρμονικής του Μινσκ, ως αποχαιρετιστήριο, πριν η Αγγελίνα έρθει (για καλή μας τύχη) οριστικά στην Ελλάδα.

Ο Γρηγόρης έχει γενέθλια

14 Οκτώβρη
ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΣΕΜΙΤΕΚΟΛΟ κλικ
80 χρόνια από το 1935


Ο  ΠΙΑΝΙΣΤΑΣ κι εδώ κλικ 
γ ι ά ν ν η   χ ρ ή σ τ ο υ

Η πλαγία ευθύτης

εις εαυτόν νουθεσία

Η κακία των λόγων συχνά συγχέεται με την ευθύτητα. Αυτοί που την συγχέουν δολίως, είναι πρώτιστα οι κακεντρεχείς, αλλά συχνότατα (και αυτός είναι ο μεθοδολογικός στόχος τους) συμπαρασύρουν και τους υπ’ αυτών στοχευμένους να νιώσουν τουλάχιστον αμήχανα μπροστά στην τεράστια δύναμη της χολής: «εγώ στα λέω μπροστά σου». Ο βαλλόμενος παρελκύεται και σα χάνος θαυμάζει την υπεροχή τού "θάρρους της γνώμης", αγνοώντας ότι οι κακεντρεχείς άνθρωποι, αυτό που λένε μπροστά σου είναι η ελάχιστη επιτομή αυτών που έχουν πράξει και πει από πίσω σου και προπάντων αυτών που έχουν σκεφτεί.

Ερωτικόν

Για να αποστασιοποιηθείς από κάτι πρέπει να ξεκινήσεις σχεδόν εφαπτόμενος (αν όχι ταυτιζόμενος) με αυτό. Και χρειάζεται αυτοκυριαρχία κατά την απομάκρυνση. Να οπισθοχωρείς κοιτάζοντάς το πάντα, και όχι να του γυρίζεις, είτε περιφρονητικά, είτε πανικόβλητα την πλάτη. Δεν απομακρύνεσαι για να το αποφύγεις – πάντα ανοικτό το ενδεχόμενο να επιστρέψεις κοντά του, για να το αγκαλιάσεις ξανά με λατρεία. Η αποστασιοποίηση μοιάζει μ’ αυτό που κάνουν οι θείες γυναίκες για να δουν αν όντως συνάντησαν τον μεγάλο τους έρωτα: δημιουργούν σταδιακά ένα κλίμα απομάκρυνσης, μέχρι που τον αφήνουν σύξυλο για μερικές μέρες. Μετά, ή χάνονται ή επιστρέφουν οριστικά. Αν δεν είναι ηλίθιον και αυτοτελές, το αρχικώς του πόθου επίδοξον υποκείμενον-αντικείμενο, θα περιμένει στη θέση του. 

Μαρία, γεια

-Καληνύχτα κυρία Χορς...

-Μαρία... Μαρία να με λες...

-Καληνύχτα, κυρία Μαρία ...

-Μαρία, σκέτο... γεια... Μαρία.

Χίος, Χώρα, Απλωταριά, Πυξίδα

Κίνηση και ακινησία από το μπαλκονάκι (δια καπνιστάς) του βιβλιοπωλείου ΠΥΞΙΔΑ (Αύγουστος 2015)

Σύψωμος

1879 Καρδάμυλα Χίου
1932 Πειραιάς

Οι εν Χίω εργάτες στα χωράφια χωρίζονταν κατά το παρελθόν  σε τρεις κατηγορίες. Πρώτη κατηγορία οι εργάτες απλώς καλούμενοι, ήσαν αυτοί που προσέφεραν την εργασία τους, και στην αμοιβή τους συμπεριλαμβανόταν αυτονοήτως και το φαγητό τους. Οι δανεικοί, δευτέρα κατηγορία,  δεν αμείβονταν – η εργασία τους ανταπεδίδετο με εργασία: θα έρθω εγώ στο χωράφι σου να βοηθήσω για μια βδομάδα και μετά θα έρθεις εσύ στο δικό μου για μια βδομάδα να με βοηθήσεις. Ο προσωρινός "εργοδότης" είχε την υποχρέωση να παρέχει και το φαγητό στον δανεικό. Κλάδος των δανεικών  ήσαν οι συζευγάδες: δυό συγχωριανοί που καθένας τους διέθετε ένα βόδι, οπότε και συνεταιρίζονταν στο όργωμα των χωραφιών τους, καθότι το άροτρο το σέρνουν δύο βόδια.  Οι σύψωμοι, τρίτη κατηγορία,  ήσαν εργάτες που συμφωνούσαν με τον εργοδότη τους στην αμοιβή τους να μην συμπεριλαμβάνεται φαγητό - πήγαιναν στη δουλειά με το δικό τους φαΐ, με το ψωμί τους, σύψωμοι. Ο όρος σύψωμος σταδιακώς στην κοινωνική ζωή κατήντησε να σημαίνει νηστικός ή ακέραστος. Για παράδειγμα αν κάποιοι πήγαιναν μιαν επίσκεψη και ο οικοδεσπότης δεν τους κέρναγε, τότε αυτοί θα διέδιδαν: μας είχεν τόσες ώρες σύψωμους.

Αυτά ως συμβολή εξηγήσεως για το επώνυμο του ποιητού Λάμπρου Πορφύρα  εκ Καρδαμύλων Χίου, όστις κατά κόσμον ονομαζόταν Δημήτριος Σύψωμος, κατά τα άλλα εύπορος, παρότι ταβερνόβιος καθημερινός φίλος των φτωχών ψαράδων του Πειραιά. 

Πιὲ στοῦ γιαλοῦ τὴ σκοτεινὴ ταβέρνα τὸ κρασί σου,
σὲ μι᾿ ἄκρη, τώρα π᾿ ἀρχίσαν ξανὰ τὰ πρωτοβρόχια,
πιέ το μὲ ναῦτες καὶ σκυφτοὺς ψαράδες ἀντικρύ σου,
μ᾿ ἀνθρώπους ποὺ βασάνισε κι ἡ θάλασσα κι ἡ φτώχεια.

απόσπασμα από τις Φωνές της Θάλασσας - άλλα ποιήματά του εδώ

Σημειώσεις: 

α) Οι Αλβανοί εν Χίω μετανάστες των τελευταίων δεκαετιών, αρχικώς, εργαζόμενοι στα χωράφια ή σε οικοδομικές εργασίες, φιλανθρωπικώς αρχικώς (και ανομολογήτως κατόπιν) ταΐζονταν  από το αφεντικό. Συν τω χρόνω και καθώς τακτοποιήθηκαν κοινωνικώς, πλέον, μετά το πέρας της καθημερινής εργασίας, δεν τους περιμένει και δεν περιμένουν κι αυτοί φαγητό από τον εργοδότη τους - αν και, φωτεινή εξαίρεσις, η κουμπάρα μας η Βαγγελία επιμένει ακόμα και τώρα να τους προσφέρει φαγητό μετά τη δουλειά. 

β) Οι γλωσσικές πληροφορίες από τον εξάδελφο Βαγγέλη Δαμαλά, 72 ετών, εκ νεότητος μετανάστη στην Αμερική,  διαφυλάξαντα την γλώσσα και το τοπικό χιακό ιδίωμα, προ πενταετίας επαναπατρισθέντα. 

Λυσιστράτη

Από το ΔΗΠΕΘΕ Β.Αιγαίου, ερασιτεχνικό τμήμα, σκηνοθεσία Γιάννης Ζαφείρης, Δημοτικό Σχολείο Καλαμωτής, Χίος, αρχές Αυγούστου, 2015. (.... σχολική παράσταση).

Παραδοσιακόν μπλε μηχανάκι με ολοστρόγγυλο καθρεφτάκι και καφάσι κόκκινο

Κάτω Πλάτσα-Πατωσά, Καλαμωτή, Χίος, Μ.Τρίτη, μεσημέρι οπωσδήποτε, 2015 - πολύ κρύο για Πάσχα

Διέλευσις

Σάββατο του Λαζάρου 2015, περίπου από 3.00 μμ και για ένα τεταρτάκι, Βραχονησίς-Φάρος  Βενέτικο, νοτίως της Χίου.

Η γωνία ως συναίσθηση ασφαλείας

Χίος, Μονή Μερσινιδίου, 18 Αυγούστου 2015, 9.35'.15" πμ

Χίος, Μονή Μερσινιδίου, 18 Αυγούστου 2015, 9.35'.24" πμ

Χωριό

Καλαμωτή, Χίος, πανηγύρι Αγίας Παρασκευής, 26 Ιουλίου 2015, 11.00 π.μ.

Ομίχλη

26 Ιουλίου 2015, 12.30 μμ, Κώμη, Χίος,

Κάστρο Απολύχνων

21 Ιουλίου 2015, 11.00 π.μ., Νότια Χίος, Αρμόλια, εθνικός δρόμος, Κάστρο Απολύχνων (στην κορυφή του βουνού)
(φωτογραφία με πλάτη στο ζαχαροπλαστείο του χωριού)

Πνευματική Οικονομία της Πλάκας (της Γριάς)

ομηλίκοις

Το πρόσφατον, εκ μιας μελλοντικής γωνίας σχεδόν ανεκδοτολογικόν κάπιταλ κοντρόλ, θέτει τρόπον τινά το ερώτημα αν η ψήφος  ιντερνετικώς αναλφαβήτου γραίας είναι ίσης αξίας με αυτήν ψωνιστών του Άμαζον. 

Είναι βέβαιον κατ’ εμέ ότι της γριάς οφείλει να εκλαμβάνεται μαθηματικώς τουλάχιστον ότι έχει περισσοτέραν αξίαν. Διότι ο λόγος όστις σχηματίζεται με αριθμητήν το σύνολον των βιβλίων που κατέχει  και με παρονομαστήν το σύνολον που εξ αυτών έχει διαβάσει, τείνει στο εν προς ένα, ενώ παραλλήλως το μικρόν υποσύνολον των υφ' ημών διαβασμένων εξ ενός συνόλου  βιβλίων αποκτημάτων της πνευματικής λιγούρας μας, έχει κατά το περιεχόμενόν του ως εκ της φύσεως των δυνάμεων του ανθρωπίνου πνεύματος κατά το πλείστον λησμονηθεί, ούτως ώστε η γραία διαλάμπει με περισσοτέρας τας πιθανότητας παρά την προϊούσα φύρα της φαιάς ουσίας να κατέχει κατ' αναλογίαν μεγαλύτερον ποσοστόν αναγεγνωσμένης γνώσεως απ' ότι εμείς που λεγόμαστε και "διαβασμένοι". Και σαφώς περισσοτέραν μη αναγεγνωσμένην.

Κακά τα ψέμματα συνομήλικοί μου (δέκα χρόνια πάνω-κάτω δεν παίζουν ρόλο). Για παράδειγμα, η "ξένη" ή και "εξωτική" μουσική που παρά την ανυπαρξίαν διαδικτυακής αγοράς αγαπήσαμε και αποθησαυρίσαμε ως πολιτιστικόν φυλακτόν, όταν η πνευματική μας λίμπιντο εφηβικώς έθαλλεν, προέρχεται από ελαχίστους δυσεύρετους και πανάκριβους δίσκους εισαγωγής που ρεφενέ αγοράζονταν από ειδικά δισκοπωλεία για το διαθέσιμον πικ-απ ενός εκ της παρέας. Και που αν η βελόνα δεν έσκαβε την μίαν πλευράν του βινυλίου  ώστε να βγει απ’ την άλλη, τότε δεν είχαν συμπληρωθεί επαρκώς αι ημέραι (μετρημένες και σε χρήμα) για την αγορά του επομένου, αλλ’ ούτε και αι ημέραι της εμπεδώσεως. Το να αποκτάς με τα γεράματα ως ευχερές τικ συνεπάλληλον της μορφώσεώς σου την χρήσιν ηλεκτρονικής κάρτας αγορών, έχοντας [ξε]χάσει την πανήγυριν της νεανικής παρέας, είναι ένα υπαρξιακόν πρόβλημα. Και εκεί η γριά παραμονεύει με το γελάκι της κουτσομπολεύοντας, όχι στο φέησμπουκ, αλλά στη γειτονιά της. Ακόμα τίποτα δεν πάθαμε. Πού να μας κλείσουν και το ίντερνετ….. Εκεί να δεις υπαρξιακόν. 

Δεν θέλω να το σκέφτομαι ούτε για πλάκα ....

(Αλλά απορώ πώς και οι νυν θάλλοντες νέοι, οι ζυμωμένοι με την χρήσιν της διαδικτυακής εμπορικότητος, επέλεξαν δια της ψήφου των να την διακινδυνεύσουν. Μήπως το έκαναν άραγε για να εξαλείψουν αυτό το χάσμα γενεών μεταξύ της γραίας και εαυτών, συνθλίβοντας  το αμήχανον,  ίσως στα μάτια τους κομψευόμενον, ενδιάμεσον;)

-------------

πλάκα, (πλιάκα): στα αρβανίτικα σημαίνει γριά: 

Ου ντόκγι Πλάκα νγάγικγιούλιφταν ε κόσιτ: κάηκε η γριά απ’ το κουρκούτι, φυσάει και το γιαούρτι