![κουκία και [μπι]ζέλια ...](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMjQycXrzDAenzFtzxm8MYTkvg17c_xfbhMir2mhLii_MQp5HxSjUTCj705QYxTREeVFd4lgxiB0WN8IolfY8hKfysbXKK-gCi09k9TyzAlq_WaTwx2oMO-YpEcx1Hs5g1o5girQ/s230/KUK.jpg)
Irv Tripp & John Stanley [ ? ] - Tubby (Little Lulu)
-
Irv Tripp & John Stanley [ ? ] - Tubby (Little Lulu)
Πριν από 3 ημέρες
Κυριακή, Μαΐου 29, 2016
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
οι παχουλές αναρτήσεις (όσο τις διαβάζετε τόσο παχαίνουν)
-
τίς δὲ βίος; κουκουζέλη ι τίς δὲ βίος, τί δὲ τερπνὸν ἄτερ χρυσῆς Ἀφροδίτης; τεθναίην, ὅτε μοι μηκέτι ταῦτα μέλοι, κρυπταδίη φιλότης ... -
Από πού φαίνεται ο σεφ; Από το πώς φτιάχνει τα μακαρόνια. Ένα σύνηθες πρόβλημα με τις μακαρονάδες είναι ότι όλοι δίνουν συνταγή για σάλτσε...
-
CD δώρο ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΜΙΧΕΛΑΚΗΣ Άλλοτες όταν εκούρσευαν Ανασυνθέσεις κοσμικής μεταβυζαντινής μουσικής 16ου και 17ου αιώνα από αγιορεί... -
Ξεκίνησα με αυτό εδώ, χωρίς περαιτέρω προθέσεις. Πρόκειται για ένα (υστερο-) υπερλεξιστικό ποιηματάκι, των φοιτητικών μου χρόνων, μάλλον το... -
O Rob και ο Οt χτύπησαν την πόρτα κατά τις 4.30 τα ξημερώματα. Δεν έδειχναν καθόλου κουρασμένοι απ' το ταξίδι. Μονοζυγωτικοί δίδυμο... -
Ένα κοντσέρτο. Για άρπα. Και έγχορδα. Γιατί μόνον έγχορδα; Αυτοπεριορισμός ή μήπως μια δολίως υποκρυπτόμενη φιλοδοξία –σιγά τον δόλο δηλ... -
Συνταγή μουσικής σούπας Υλικά: λούπες: ήτοι, έτοιμες ηχογραφημένες φρασούλες, με δυνατότητα αυτοανακύκλωσης και μεταξύ των συρραφής,...
-
Περνάω αρκετό χρόνο, τον περισσότερο ίσως της καθημερινότητάς μου, στο ψηφιακό μου εργαστήρι. Ψηφιοστάσιο θα το έλεγα, γιατί αν έπρεπ...
-
Χρόνια Πολλά. Δώρο κασέτα... με ένα κλικ την ακούτε στο YouTube ή την κατεβάζετε με κλικ εδώ ΚΑΛΑΝΤΑ ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟΥ ... -
Η μουσικοπαιδαγωγική είναι μια διδακτική επιστήμη, ή μάλλον μια επιστήμη της μουσικής διδακτικής, που στόχον έχει να προσηλυτίσει τα "...
2 σχόλια:
Η παρακολούθηση μου θύμισε τις πρώτες μου επαφές με την δημιουργία ήχων μέσω ενός οργάνου.
Έπαιρνα την κιθάρα του αδελφού μου, την ξάπλωνα και άφηνα ένα μολύβι να τρεμαναπηδήσει στις χορδές του ώσπου έπεφτε. Συχνά, έχοντας κολλημένο το αυτί μου σε κάποια επιφάνεια του ηχείου.
Με το πείσμα και την περιέργεια της τότε ηλικίας μου, το παιχνίδι του ενός λεπτού, κάποτε γινόταν μισάωρο, κάποτε παραπάνω, προσπαθώντας να ξαναπετύχω αυτές τις σπάνιες "πετυχημένες" πτώσεις. (Ίνε Νασουκατσι.)
Μετά έμαθα τι είναι η Μι καντίνι, ο μπαρές και οι αρμονικές.
(Ο καθένας γράφει τα δικά του, θα πει κάποιος, αγνοώντας την ανάρτηση. Δίκιο θα έχει...)
Σχετικά με την ανάρτηση, μερσί.
Γιάννη, εγώ σε ευχαριστώ για την ανάγνωση και το σχόλιο - τα σχόλια πλέον σπανίζουν στα μπλογκ, έχουν αντικατασταθεί από τα like εάν και εφόσον η ανάρτηση κοινοποιηθεί στο f/b.
Στόχος, έστω παράπλευρος, ενός έργου είναι να συνομιλήσει με τις διάφορες πτυχές συγκρότησης των ακροατών. Οπότε χαίρομαι που σου ανέσυρε μνήμες.
Δημοσίευση σχολίου