Οι μαγικές συνέπειες των αντικατοπτρισμών τής Ουτοπίας

«Αυτά που ζητάτε, τα παραπάνω από αυτά που έχετε, είναι Ουτοπία», μας έλεγαν χτες.

-Μα τι ζητάμε; Ούτε τα μισά των μισών από αυτά που έχουν οι άλλοι παραπάνω από μας.

Αυτοί δεν έδειξαν να θυμώνουν. Αντιθέτως άκουσαν τις διαμαρτυρίες μας με ένα χαμόγελο συμπάθειας. Πήραν ένα μπαλόνι, το φούσκωσαν, και κολακεύοντας κάθε αυταρέσκειά μας, το ντύσανε έτσι που να μοιάζει ίδια η Ουτοπία μας κι ακόμα ωραιότερη. Και την έβγαλαν στο μπαλκόνι να την δούμε και να την χειροκροτήσουμε.
Κάτι ξέρανε. Γιατί μόλις καθρεφτίστηκε στα μάτια μας, ως διά μαγείας εξαφανίστηκε, αφήνοντας πίσω το είδωλό της ανεστραμμένο να ξεκολλάει απ' τον αμφιβληστροειδή μας, να ξεπροβάλλει απ' την κόρη μας και να παίρνει τη μορφή πραγματικότητας. Και …. παφφφφ ….., χάσαμε από αυτά που είχαμε τόσα, όσα ακριβώς γυρεύαμε να έχουμε παραπάνω.

Αλλα αυτό δεν είναι τίποτε μπροστά στο άλλο που μας λένε από σήμερα χασκογελώντας πίσω από δάκρυα:

«Μην κοιτάτε προς τα πίσω. Το χτες είναι … Ουτοπία, και τώρα πια ξέρετε, άμα καθρεφτιστεί στα μάτια σας τι θα συμβεί ...».