Κυριακή, Σεπτεμβρίου 07, 2008

Επιτόπια κρουαζιέρα



Επιστροφή στην πόλη.
Σήμερα το εμπέδωσα.
Εδώ που οι εποχές μοιάζουν με συναινετικό διαζύγιο. Και τα δύο μέρη καταληκτικά συμφωνούν:«Απαίσια ήταν τέως αγάπη μου, αλλά ευτυχώς στο τέλος τα βρήκαμε».

Στο μπαλκόνι. Αξημέρωτα. Χατζηκυριάκειο. Από μακριά ακούγεται το πάρτι ενός κρουαζιερόπλοιου. Βραδιά ελληνικής μουσικής. "Mou fages ola ta daktylidia". Θα έχουν φάει τα κεφτεδάκια τους και τώρα κουλέρ-λοκάλ. Ζεϊμπέκικα της συμφοράς. Κάποιος απόφοιτος του ζορμπαδισμού φέρνει τις βόλτες του, υποθέτω, στο κατάστρωμα. Παλαμάκια ωρίμων τουριστριών, κάποιες από αυτές ίσως εικοσπεντάρες να παραθέρισαν στην Ίο. Τώρα γέρνουν στους ώμους των απολύτως αγγλόφωνων συζύγων τους και καθώς ένα παρηγορητικό αεράκι αποστρέφει τους απόηχους (3-0 νικήσαμε το Λουξεμβούργο), αναδεικνύεται το τραντζιστοράκι του γείτονα: «Μία είναι η ουσία». Όρεξη που έχει ο κόσμος…. Δύο παρά, ξημερώματα. Δεν πας να κοιμηθείς, ρε φίλε, να ησυχάσει το κεφάλι μας….

Είμαι κουρασμένος και φορτωμένος. Αξημέρωτα ξύπνησα και χθές. Το ‘παιξα ύπνος – ξύπνιο για κανένα μισάωρο. Είμαι σε μια ηλικία που ακόμα δεν είμαι σίγουρος αν έχω χορτάσει ύπνο ή απλώς είμαι νευρικός λόγω αδιευθέτητης λίμπιντο. Έξι παρά δέκα για να αβαντάρω την πιθανότητα να ξανακοιμηθώ ανοίγω τηλεόραση. Ετ2 που έχει τα ντοκυμαντέρ. Έπεσα στην …. έπαρση σημαίας. Δεν το πιστεύω! Ακόμα τα κρατικά κανάλια κάνουν έπαρση σημαίας με υπόκρουση τον Εθνικό Ύμνο: Ακρόπολη, Σημαία, Ακρόπολη, Καρυάτιδες, Σημαία, Ηνίοχος, Σημαία, Τελετή Αφής, η Πρωθιέρεια με τη Φλόγα, Σημαία, ο Ανάβατος της Χίου (μπα, έχουμε και μεσαιωνικό παρελθόν;), ξανά κολώνες, Παρθενώνας…Τέλος. Η σημαία ανεμίζει. Ξημέρωσε.

Το χάλι μας.



"Θα ζήσω ελευθερο πουλί", επιμένει ο από καταστρώματος dj.
Αχ, που είσαι Φαβιέρου κι άγιε μου Νείλε με τον Μπαρμπα-Τάσο και το μαντολίνο του να κελαδάει.

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

...κι εδώ δεν κολάει ύπνος. Που τι βρήκες τη φωτογραφία του Άγίου Νείλου, και μάλιστα να είναι ακόμα στα μπετά...
Μουσίκ Αράμπ δεν διατίθεται αυτή τη στιγμή, θα πορευτούμε με Son House.

Ανώνυμος είπε...

Να ησυχάσει το κεφαλάκι σας;
Δεν τα ξέρετε καλά στα μέρη σου μου φαίνεται αγαπητέ.
Εγώ που επέστρεφα από τη δουλειά στις 4 π.μ. σήμερα, και στις 2 π.μ. χθές, έναν σωρό κόσμο συναντούσα να πηγαινοέρχεται στους δρόμους.

Μόνο στις εικοσιπέντε με εικοσιέξι του περασμένου (Σαββατοκύριακο) έννοιωσα το τι σημαίνει ησυχία στο κεφαλάκι μου.

Τέλος πάντων, μετά από δυο ώρες, ησύχασε λίγο το κεφαλάκι μου και πάω να βρω ησυχία.
Αν δεν ήταν οι γείτονες όμως, να την πω την αμαρτία μου, θα κοιμόμουν με ένα σαμπά* φασλί, που παίζει κεμεντζέ και ο Ιχσάν Οζγκέν και πολύ το έχω πεθυμήσει να κοιμηθώ στον ήχο του.

*Λόγω ώρας, θα μπορούσε να είναι και "σαμπάχ"** φασλί.
**Σαμπάχ είναι το πρωινό, της αυγής.

Καλημέρες, κι έτσι κι αλλιώς.

Dimitri Sykias είπε...

Η Σεπτεμβριανή επιστροφή σου πάντα συνοδεύεται από έντονα κριτική και γκρινιάρικη διάθεση για τα της πόλεως. Μιας και κανείς μας δεν κατέχει την Αλήθεια κι αν την κατέχει δεν μπορεί με τίποτα να την συνδυάσει με την Απόδειξή της, άρα πάλι άχρηστη του είναι, ας δείξουμε μεγαλοθυμία και συγκατάβαση.
Υ.Γ Δεν θάταν άσκημο μια βραδιά να την περνάγαμε κι εμείς στο κατάστρωμα του κρουαζεριόπλοιου έστω και με ελεύθερο πουλί του dj (όπως ο αυτοκράτορας με το μηχανικό αηδόνι στο Rossignol του Ιγκόρ).

ou ming είπε...

Τυχαία ονομάζεται κουραζιέρα νομίζετε;

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα λοιπόν! :-)

οι παχουλές αναρτήσεις (όσο τις διαβάζετε τόσο παχαίνουν)