Μόλις επέστρεψα από Χίο ..... τέρμα τα ούζα.
Ασχολήθηκα άμεσα με το να σβήσω ένα ανώνυμο σχόλιο στο προηγούμενο ποστ, το οποίο φαντάζομαι, όσο έλειπα, θα κόρδωνε επιχαίροντας των ευκαιριών της ανωνυμίας.
Συμφωνώ για το ΑΠΑΛΑΡΙΝΑ. Αρωματικό και ελαφρύ. Αλλά προτιμώ το 5αρι το ΤΕΤΤΕΡΗ και μάλιστα σκέτο, με κουκιά και κανένα γιαπράκι* για μεζέ, αλλά για μέχρι 3 ρακοπότηρα, μεσημέρι ώρα μιάμιση (η αγαπημένη ώρα γεύματος κάθε συνειδητού συνταξιούχου - εγώ είμαι συνταξιούχος πνεύματι) .... και μετά υπνάκος.
Και προσθέτω ότι το ούζο, το καλό και δυνατό ούζο, είναι εξαίρετο χωνευτικό .... αρκεί να μη χρειαστεί να χωνέψεις το ίδιο. Είπαμε το πολύ μέχρι 3 ρακοπότηρα, άντε για σένα 4. Αλλιώς νερώστε το, κάντε το τραπέζι σκακιέρα και τα καραφάκια πιόνια και βοήθειά σας.
Ο Θεός έδωσε και τα σιμέκο και τα πριμπεράν.
*ντολμαδάκι μινιόν, αμπελόφυλλο και λίγο γέμιση - όσο ρύζι τόσο κρεμμύδι. Ξέρω να τα τυλίγω, είναι τέχνη. Τα ταιριάζεις στο τσουκάλι και βάζεις από πάνω τους ένα πιάτο (ανάποδα, σαν κάσκα) - νερό μέχρι να καλυφθεί το χείλος του πιάτου. Βρασμός 3/4 της ώρας.
Μια ιδέα για τα ΠΡΟΣΕΧΩΣ ποστ - ορεξάτος γύρισα .... αχ, αυτός ο αέρας και το φως της Ιωνίας:
και επίσης αυτό το ημέτερον το οποίο συνδημοσιεύτηκε (ο τίτλος του δεν είναι δικής μου επιλογής, θα το τιτλοφορούσα ίσως "Τα στασίδια των ψαλτάδων μας παλκοσένικα;" αν ήταν, φυσικά, ποστ. Οι δημοσιογράφοι όμως ξέρουν καλύτερα -και το εννοώ- τι ταιριάζει ως τίτλος σε ένα δημοσίευμα).
![κουκία και [μπι]ζέλια ...](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMjQycXrzDAenzFtzxm8MYTkvg17c_xfbhMir2mhLii_MQp5HxSjUTCj705QYxTREeVFd4lgxiB0WN8IolfY8hKfysbXKK-gCi09k9TyzAlq_WaTwx2oMO-YpEcx1Hs5g1o5girQ/s230/KUK.jpg)
2 σχόλια:
Στην κατ' ιδίαν συζήτησή μας είχα καταλάβει ότι το σημείο αντιπαράθεσης των δύο άρθρων θα ήταν η εισαγωγή της ενόργανης μουσικής, δυτικού ή άλλου τύπου, στην ορθόδοξη χριστιανική λατρεία. Αυτό σημαίνει, κατά την άποψη μου, σύνθεση πρωτότυπων έργων για αυτή τη χρήση. Εσύ θίγεις αυτό το θέμα στο άρθρο σου, ο κ. Δοντάς όμως αναφέρεται σε συναυλίες που θα μπορούσαν να γίνουν στους ορθόδοξους χριστιανικούς ναούς και ως εκ τούτου τα δύο άρθρα δεν μπορούν να συγκριθούν. Όντως υπέροχη τροφή, εξευγενισμένη από τον αέρα και το φως της Ιωνίας, για σχόλια επί του θέματος
Ναι, έτσι είναι. Οπότε δεν δημιουργείται κάποια αντίθεση άλλα μάλλον μια παράθεση των δύο άρθρων. Πάντως το θέμα είναι μια καλή αφορμή για να θιγούν πολλά ζητήματα της μουσικής ζωής μας.
Επιγραμματικά:
θα έβλεπα πιο γόνιμο να μεταμορφώνονταν σε συναυλιακούς χώρους αυτές οι ρημάδες "αίθουσες τελετών" των σχολείων. Που θυμίζουν τα παλιά σαλόνια των πατρικών μας σπιτιών. Κλειστά όλο το χρόνο και τα έπιπλα σκεπασμένα με καλύμματα - να ανοίγουν κάθε γιορτή του μπαμπά και της μαμάς.
Αλλά και ποιός να πάει να δει τις συναυλίες. Τα παιδιά έχουν αγγλικά και φροντιστήριο, οι γονείς επίσης δρομολόγιο στα αγγλικά και στο φροντιστήριο, όλη η χώρα είναι ένα απέραντο φροντιστήριο που φροντίζει επιμελώς την καταστροφή κάθε έννοιας ουσιαστικής παιδείας. Το αστείο είναι ότι την ώρα που κάποια παιδιά θα μπορούσαν να πάνε σε μία συναυλία, έχουν τα καημένα ... ωδείο.
Δημοσίευση σχολίου