Εορτάζοντας την επέτειο των 30 χρόνων από τότε που ο 15χρονος Δημήτρης Διδυμιώτης, κατά την ώραν της παραδόσεως του μαθήματος της Ιστορίας, ευρίσκετο χάσκων ως συνήθως εις κατάστασιν ενδοαπορροφήσεως, τιμής ένεκεν, εκθέτω εις κοινήν κρίσιν μιάν υπ' εμού του ταπεινού μελοποίησιν και κλιποποίησιν ενός στιχουργήματός του:
Ο ΠΟ[νό]ΛΕΜΟΣ ή ΠΑΣΤΙΛΙΕΣ
Γύρισα από τον πόλεμο
μ' ένα φρικτό πονόλαιμο.
Τί κι αν παστίλιες γέμισα
δεν τον καταπολέμησα.
Θα πείτε: "άντεξες πόλεμο
και κλαις για ένα πονόλαιμο.
Άλλοι πήγαν στον πόλεμο
και τους τον 'κόψαν το λαιμό,
κι εσύ παραπονιέσαι;
Σ' έχουμε 'δω αρτιμελή
και μια πρησμένη αμυγδαλή
σε κάνει και χτυπιέσαι;"
Πράγματι, θα 'ταν φοβερό
σε τέτοιον άγριο πόλεμο
-σκεφτείτε, μια στις χίλιες-
αν μού 'χαν κόψει το λαιμό,
τότε, χωρίς πονόλαιμο,
πώς θα 'τρωγα παστίλιες;
![κουκία και [μπι]ζέλια ...](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMjQycXrzDAenzFtzxm8MYTkvg17c_xfbhMir2mhLii_MQp5HxSjUTCj705QYxTREeVFd4lgxiB0WN8IolfY8hKfysbXKK-gCi09k9TyzAlq_WaTwx2oMO-YpEcx1Hs5g1o5girQ/s230/KUK.jpg)
6 σχόλια:
Έξοχον! :)
Εξάιρετο το σελινικό ποίημα του 15άχρονου και υπέροχη η μπερεκέτια μουσική και σκηνοθεσία.
Υ.Γ. Για εμάς τους σαραντακαίχρονους μυωποπρεσβύωπες η πύλη της λεκτικής επαλήθευσης είναι όντως μία βάσανος...
Φίλε bereketis, πολύ καλό το post, όπως και τα προηγούμενα. Δεν μπορώ βέβαια παρα ν'ανταποκριθώ στις απαιτήσεις της περίστασης, με το δικό μου ύφος. Θα χωλαίνει, όπως πάντα, τουλάχιστον στη μουσική.
Φιλικά Β.Σ.
Είδες για να είσαι σοβαρός συνθέτης; Και η ερμηνεία, ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ! Μήπως ήρθε η ώρα για ένα ντουέτο;
Πολύ όμορφο. Έχεις τα συγχαρητήρια και τις ευχαριστίες του ποιητή.
...μια παλια παστιλια :-)
Δημοσίευση σχολίου