Να μην διαμαρτύρεστε. Να μην διαμαρτύρεστε για τίποτα. Να μην είστε όλο διαμαρτυρίες και διαμαρτυρίες. Είσαστε ευτυχείς και να μην διαμαρτύρεστε. Εμένα, ένας θείος μου, ο Παύλος, πολύ παλιά στην Αμερική, είχε πλακώσει στο ξύλο κάποιους που είχαν πάει να τον ληστέψουνε στην γέφυρα του Σαν Φρατζίσκο, αλλά αυτός ο θείος μου ήτανε μποξέρ στην κατηγορία πετεινού. Είχε κάτι γροθιές τεράστιες και στο τριχωτό του χέρι, λίγο πιο πάνω απ’ τον καρπό, ένα τατουάζ με δύο μποξέρ.
![κουκία και [μπι]ζέλια ...](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMjQycXrzDAenzFtzxm8MYTkvg17c_xfbhMir2mhLii_MQp5HxSjUTCj705QYxTREeVFd4lgxiB0WN8IolfY8hKfysbXKK-gCi09k9TyzAlq_WaTwx2oMO-YpEcx1Hs5g1o5girQ/s230/KUK.jpg)
Πριν από 22 ώρες
3 σχόλια:
Δηλαδή, τα πολλά λόγια είναι φτώχεια;
Καλημέρα.
Ίσως πάλι θέλετε να πείτε ότι η πολύ φτώχεια είναι λόγια. Ίσως όμως και "δείρε με πασά μου ν' αγιάσω". Την τελευταία ρήση, αν την δούμε όχι μεταφορικά αλλά ως ντοκυμαντέρ, εκφράζει μιαν αλήθεια...Τι θέλετε να πείτε τέλος πάντων; Μην το πείτε. Θα το μάθουμε σιγά σιγά.
μα τι ? μα πώς? μα γιάντα? Δεν κατάλαβα Χριστό και ας περνάω τα τριάντα.....
Δημοσίευση σχολίου