ΑΧΘΟΣ...

(Ο ποιητής της Ιλιάδας, ο Δημήτρης Σαραντάκος και ο Γιάννης Παπαϊωάννου)

στην Αγγελίνα και σε μένα

η κατά Νταλί μόνη αυτονόητος εποπτεία

Οι κανόνες συμβίωσης είναι άχθος: μια ομηρική λέξη για το βάρος και το περιττό, που θέτει υπαρξιακά όρια  (Ιλιάδα Σ 104: «άχθος αρούρης» / και αιώνες μετά: «να μας βρει και μας ο Χάρος που της γης δίνουμε βάρος» [2’.00’’], Γιάννης Παπαϊωάνου).

Μια λέξη για το πολυσύνθετο, διότι δεν μιλάμε ακριβώς για την φυσική έννοια του βάρους, ούτε για κάτι που περισσεύει, πλεονάζει. Μιλάμε για κάτι που ενώ είναι χρήσιμο αν τηρείται ερμηνευόμενο με κοινωνικές συναισθήσεις (δηλαδή, ίσως, με απλοϊκές και χαρούμενες καθημερινές ωφέλειες), καθίσταται κατά την προσωπική ερμηνεία του πολύπλοκο.

Οπότε, λέμε «όχι» στους κανόνες, ενστικτωδώς, ούτως ώστε να μην απολέσουμε τις δυνατότητες μιας ρευστής ανά πάσα στιγμή ερμηνείας της συμπεριφοράς μας. Και άλλοτε πάλι, λέμε «ναι» στους κανόνες για να ωφεληθούμε της αναντίρρητης προτεραιότητας που απορρέει για μας, εφόσον κάποιος άλλος υπολείπεται κατά την τήρησή τους.

Άρα και καθίσταται μόνη ασφαλής (με την έννοια του γενικώς και αμέσως -όχι εμμέσως- προσιτού) η ισχύς ενός και μόνου βασικού κοινωνικού νόμου: ό, τι βολεύει.

Το αστείο είναι ότι αυτό το βόλεμα έχει διαφορετικές προοπτικές αναλόγως της συμπτωματικής θέσεως εκάστου που το διανοείται και φευ το αιτιολογεί, σαν να μην του είναι αρκετή η κτηνωδία του.  

Και σχεδόν ηδονίζεται (αυτός, εμείς, εσείς, αυτοί,  εσύ, εγώ), ορίζοντάς το ως ευφυή προσωπική του αντίληψη τού τι ακριβώς συμβαίνει.

Δεν ξέρω / δεν απαντώ ... απολύτως αντικειμενικά με κάθε επιφύλαξη....

Το απάνθρωπο είναι αναμενόμενο, όπως και το αναμενόμενο είναι ορισμένες φορές απάνθρωπο. Επίσης το ηρωικό, μπορεί να αναδειχθεί μέσα από απάνθρωπες συνθήκες, και επίσης να είναι αναμενόμενο. Αλλά και η αδιαφορία κάποιων για το ενδεχομένως ηρωικό ή απάνθρωπο, παρότι αναμενόμενο, μπορεί επίσης να είναι αναμενόμενη. Η αμηχανία μπορεί να αναστείλει την διάθεση απάντησης,  καθώς επίσης η αδιαφορία, αλλά ίσως και μια ηρωική στάση απέναντι στην έννοια του γκάλοπ. Όλα τουρλουμπούκι και απολύτως αντικειμενικά με κάθε επιφύλαξη....

[εξ αφορμής γκάλοπ στο in.gr για το τέλος του Καντάφι]

Όταν σου την φέρνουν.....

Εἰ τό φέρον σέ φέρει, φέρε καί φέρου˙ εἰ δ’ ἀγανακτεῖς,

καί σαυτόν λυπεῖς καί τό φέρον σέ φέρει.

                                                Παλλαδάς Αλεξανδρεύς (500 μ.Χ.)

Αν η τύχη σού τη φέρνει και σε πάει και σε φέρνει

κύττα να τα κουτσοφέρνεις και να μην αγανακτείς

γιατί και στεναχωριέσαι και η τύχη σού τη φέρνει.

                                             απόδοση: γεράσιμος μπερεκέτης

Η εντροπία δεν είναι ντροπή

Οι παρομοιώσεις σε εποχές κρίσης τείνουν κυρίως να αντλούν αναλογίες από την ιατρικήν επιστήμην για να αναλύσουν την κατάσταση ανάγλυφα (σπαρταριστά, το ίδιο κάνει, απλώς το «σπαρταριστά» μου φέρνει ηχητικές εικόνες του σαδιστικού κομπασμού γυρολόγου ψαροπώλη νωρίς το πρωί περιδιαβαίνοντος τις γειτονιές: «έχω ζωντανά ψάρια»). Και θα ήθελα αμέσως να παρέκβω και να πω ότι προσωπικώς δεν θεωρώ την ιατρικήν ως επιστήμην αλλά ως τέχνη, και μάλιστα όπως λέμε «η τέχνη του πεταλωτή», και όχι όπως λέμε «Η Τέχνη της Φούγκας». Ίσως και αυτός είναι ο λόγος που θα εκτραπώ και θα περιγράψω την κρίση, με παραβολήν καθ’ ην εστιάτωρ τις αγοράζει σάπια κρέατα και οι γκαρσόνοι του εν γνώσει τους τα σερβίρουν στους πελάτες, οι οποίοι τα τρώνε αλλά δεν παραπονούνται διότι όλοι είναι συγχωριανοί, μερικοί δε εξ αυτών είναι οι μεσάζοντες προμηθευταί, ενώ οι υπόλοιποι συναλλάσσονται άλλοι πουλώντας ντομάτες και άλλοι πατάτες στο εστιατόριο, ενώ κάποιοι από αυτούς είναι δάσκαλοι στα παιδιά όλων αυτών, και κάποιοι είναι τα ίδια τα παιδιά, και υπάρχουν κι άλλοι ανάμεσα σε αυτούς, για παράδειγμα  ένας γιατρός (που, σύμφωνα με αυτά που λέγαμε πριν, θα πρέπει μισθολογικά να καταταγεί στους ΔΕ και όχι στους ΠΕ - όπως αντιστοίχως ως ΔΕ αμείβονται όλοι μουσικοί που διδάσκουν στα Ωδεία), ένας παπάς και ένας χωροφύλακας, δύο μετανάστες, και μερικοί απόστρατοι γονείς τους, ένας δημοσιογράφος που παρεμπιπτόντως  κάνει τις διακοπές του, γιατί ξέχασα να σας πω ότι ακόμα είναι καλοκαίρι, και δύο δικηγόροι, ο ένας από αυτούς συνταξιούχος - ξαδέρφια μου. Κι άλλος ένας ξάδερφός μου, υπάλληλος στον ΟΤΕ, αλλά του κλείνουν οι περικοπές το υποκατάστημα και πάει ή για εθελουσία ή για μετάθεση. Θα περιμένατε βέβαια να φορέσω τη μαύρη μου κουκούλα και να διαλέξω να στείλω στο απόσπασμα τα γκαρσόνια που δεν καταγγέλλουν τον εστιάτορα, διότι θα ήτο αντιμυθιστορηματικό να υποδείξω κατ’ ευθείαν αυτόν τον εστιάτορα ως φταίχτη, αλλά επίσης χαοτικό να διαμοιράσω το φταίξιμο σε όλους τους πελάτες, ιδίως δε στα παιδιά. Και δεν θεωρώ παράλειψιν το να μην σκεφτώ καν να αναφερθώ στους ενδιαμέσους αλλά και στους αμέσους προμηθευτές. Σκοπεύω, εν τούτοις,  να προσπαθήσω να σας εκπλήξω και να κατηγορήσω ευθέως τον νόμον της εντροπίας, όστις μόνος συντελεί εις την σήψιν των κρεάτων. Τα υπόλοιπα είναι ανθρώπιναι αδυναμίαι.  

-------------------------------------------

Σημειώσεις:

Η Τέχνη της Φούγκας: έργο του Γ.Σ. Μπαχ με αριθμό καταλόγου BWV 1080

ΠΕ, ΤΕ, ΔΕ μισθολογικά κλιμάκια με βάση το επίπεδο σπουδών. Το γράμμα Ε αντιστοιχεί στη λέξη "Εκπαίδευσης" ένω τα Π, Τ, και Δ στις λέξεις "Πανεπιστημιακής", "Τεχνολογικής" και Δευτεροβάθμιας". Σημειώνεται για όσους δεν το γνωρίζουν, ότι οι μουσικές σπουδές των Ωδείων στην Ελλάδα, είναι πλήρως αδιαβάθμητες, οι κάτοχοι μουσικών πτυχίων και διπλωμάτων θεωρούνται Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης σε όλες τις εργασιακές τους σχέσεις, κάτι που αντιτίθεται και στη συνθήκη της Μπολόνια που ισχύει σε όλη την υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση.

Τόπο στα νιάτα

Πλατεία Κοραή. Κέντρο Πειραιά. Κι εμείς μεσήλικες. Τριγύρω κρίση.

Τα καφενεία -και μεγάλη τους τιμή να τα αποκαλώ έτσι, διότι πρόκειται για καφετέριες- έχουνε βρει τη λύση: Μικρή αύξηση τιμών και ελάττωση της ποσότητος καθώς και της ποιότητος. Έχουν όμως [ακόμα] κόσμο. Κυρίως ... μεσήλικες.

Το παγκάκι τέσσερα μέτρα απ' το τραπέζι μας.

Τέσσερα ουίσκι των οποίων η συνολική ποσότης δεν ήτο ούτε δυο ουγκιές, και τρία μπουκαλάκια-μερίδες των 187 σαντιλίτρ άσπρο κρασί Ζορμπάς (sic). Βαθμοί 11,8 (αλλά δεν έγραφε ότι είναι ξεθυμασμένο). Ξηροί καρποί και πατατάκια, αυτά που προβλέπει το σέρβις. Σύνολο λογαριασμός 37€.

Την άλλη Κυριακή στο παγκάκι, λοιπόν. Μισό κιλό τσίπουρο και ξηροί καρποί απ’ το σπίτι. Σύνολο 4€, διότι θα φέρουμε ό, τι καλύτερο.

Οι κλεφτές ματιές προς τις περαστικές δεσποινίδες δεν χρεώνονται. Τώρα, αν  καταφρονήσουν με το βλέμμα τους το παγκάκι μας, το πολύ-πολύ  να νιώσουμε ξανά ... φοιτητές.

Το τέλος της θεωρίας του Αϊνστάιν

Δεν θα μιλήσω για μικροσωματίδια αθληταράδες που τρέχουν γρηγορότερα απ’ το φως. Υποψιάζομαι ότι το ρεκόρ τους είναι αποτέλεσμα χρήσης παράνομων ουσιών, και είμαι βέβαιος ότι μετά από ένα αντιντόπινγκ κοντρόλ θα τους πάρουν πίσω τα μετάλλια.

Θα πολεμήσω τις θεωρίες του Αϊνστάιν βασιζόμενος στο καταστάλαγμα της λαϊκής σοφίας, στην απλή παρατήρηση και την κοινή λογική:

Από ποια ταινία του Χορν είναι η φωτογραφία;

Α. Ο χρόνος είναι χρήμα.

Β. Δεν υπάρχει σέντσι.

Συνεπάγεται: ο χρόνος είναι ανύπαρκτος.

ρίξτε μια ματιά και σε αυτό το σχετικό paper....

Καλοκαίρι 2011

ΣΥΜΜΕΤΡΩι ΚΟΥΚ

Στ’ άλλο τους χέρι θα κρατούν το τόξο…

Όταν πλαστικοποιηθούν τα Τουρκοβούνια

σπεύδοντες θα ‘ρθουν κι άλλοι παχουλοί

μωράκια έρωτες με το μαλλί της γριάς στο ‘να τους χέρι,

ροζ, κι'

ηλιοβασιλέματα

γεμάτα αναμνήσεις.

project, concept, budget

Τρεις ίδιου χρώματος και σχήματος, αλλά διαφορετικής μάρκας, καραμέλες για  εκείνους τους ελληνόγλωσσους (;) που

(1) ουδέποτε έγραψαν ως μαθητές μιαν εργασία, ή ως επαγγελματίες ανέλαβαν και έφεραν εις πέρας κάποιο έργο ή έστω έφτιαξαν κάποιο [ακριβές] προσχέδιο,

(2) ουδέποτε είχαν κάποια [φαεινή] ιδέα και

(3) ουδέποτε, φυσικά, κατήρτισαν [μετά γνώσεως]  ή διαχειρίστηκαν [συνετά] κάποιον προϋπολογισμό.

Η Χίος, η Καλαμωτή, ο Αξάνεμος και η Μοχθηρά Πενθερά

" πήρεν αξάνεμος" *

Ένα φεστιβάλ μόλις δύο ετών.

Διοργανωτές φίλοι και γνωστοί, συντοπίτες, με δύναμη το μεράκι τους και την αγάπη για το νησί τους. Μου κάνουν την τιμή να με φιλοξενούν καλλιτεχνικά στον τόπο που αγάπησα.

*Αξάνεμος: στην τοπική διάλεκτο των νοτιόχωρων της Χίου, ο Μαΐστρος, ο Βορειοδυτικός δροσερός άνεμος, που το καλοκαίρι μόλις φυσούσε, οι χωρικοί παρατούσαν κάθε άλλη αγροτική δουλειά και σπεύδανε να "αξανεμίσουνε" τα στάχυα τους.

Η ΜΟΧΘΗΡΑ ΠΕΝΘΕΡΑ

Χίος, Καλαμωτή Κυριακή 7 Αυγούστου, Βολισσός Δευτέρα 8 Αυγούστου 2011

Μουσικοθεατρικό αναλόγιο βασισμένο σε ένα χιώτικο παραμύθι που φτάνει σε μας από ένα παλιό χειρόγραφο του 1893.

Τη μουσική που εμπνέεται από παλιές δημοτικές μελωδίες σωσμένες σε αγιορείτικα χειρόγραφα έγραψε ο Γιώργος Χατζημιχελάκης.

Ερμηνεύει η ηθοποιός Αιμιλία Φουντούκη

και μουσική παίζουν ζωντανά η Αγγελίνα Τκάτσεβα (σαντούρι)   
και  ο  Γιώργος Χατζημιχελάκης  (ούτι, φλογέρες,  κρουστά,  τραγούδι).

Η ΜΟΧΘΗΡΑ ΠΕΝΘΕΡΑ περιλαμβάνεται στη συλλογή της Δέσποινας Μ.Δαμιανού «Παραμύθια της Χίου», εκδόσεις «Ομήρειο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Χίου», 1994. Όπως σημειώνει η Δ.Μ.Δαμιανού το συγκεκριμένο παραμύθι, το αντλεί από  τη χειρόγραφη «Συλλογή Παραμυθιών εκ του Χιακού Λαού και Ονειροκρίτης εις δύο διαλέκτους» του Κ.Ν.Κανελλάκη, αυτοδίδακτου ιστορικού και λαογράφου, ο οποίος το 1893 παρέδωσε τη συλλογή του, που περιελάμβανε 23 χιώτικα παραμύθια, στον Φίλιππο Αργέντη, σημαντικότατο μελετητή της ιστορίας και του πολιτισμού της Χίου. Το χειρόγραφο Κανελλάκη περιέχεται στο Manuscripts of Chian Folklore, τόμος 3ος, σ.σ. 27-159, από το αρχείο Φ.Αργέντη της βιβλιοθήκης «Κοραής» της Χίου. Η εργασία του Κανελλάκη εντάσσεται στο πλαίσιο μιας γενικότερης εξόρμησης που ξεκίνησε προς στα τέλη του 19ου αιώνα ο πανεπιστημιακός Ν.Γ.Πολίτης με στόχο την ανάδειξη της συνέχειας και της ενότητας του ελληνισμού μέσα από τη λαογραφική έρευνα.

Το παραμύθι αντανακλά τα μεσαιωνικά ήθη, αλλά πολλά από τα μυθικά στοιχεία του ανάγονται στην ελληνική αρχαιότητα. Η πλοκή του δαιδαλώδης, τείνει προς μία τυπική κατακλείδα με ηθικό δίδαγμα: το καλό υπερνικά την  μοχθηρία των κακών ανθρώπων, και τα παιχνίδια της μοίρας  όσο κι αν φαίνεται αρχικά ότι καθορίζονται από τη δολοπλοκία των κακών, στο τέλος ευνοούν τους καλούς. Σημαντικό στοιχείο του παραμυθιού είναι ότι η μοίρα αρκείται στο να παραδώσει τους κακούς στην ανθρώπινη δικαιοσύνη, η οποία και τελικώς επιλέγει το βαθμό σκληρότητας της τιμωρίας τους.

Η γλώσσα του παραμυθιού είναι ένα μίγμα χιακής ντοπιολαλιάς και λόγιας του τέλους του 19ου αιώνα. Στην παράσταση αυτή το κείμενο έχει κρατηθεί αυτούσιο στο σύνολό του, με εξαίρεση κάποιες μικρές αναδιατάξεις χάριν ανάδειξης του θεατρικού στοιχείου.

Η μουσική της παράστασης περιλαμβάνει δύο μικρασιάτικα παραδοσιακά τραγούδια («Μαλαγματένιος Αργαλειός», «Μήλο μου και Μανταρίνι»), αλλά το κύριο μέρος της στηρίζεται σε ανασυνθέσεις δημοτικών τραγουδιών που η καταγωγή τους ανάγεται μέχρι και τον 15ο αιώνα, και τα οποία σώζονται στα χειρόγραφα 1204 της Μονής Ιβήρων και 262 της Μονής Ξηροποτάμου. Τη μελέτη μου για την ανασύνθεση των τραγουδιών τη βάσισα σε προηγούμενη μελέτη της μουσικολόγου Δέσποινας Μαζαράκη και του νεοελληνιστή φιλόλογου ερευνητή Bertrand Bouvier. Επίσης, η μουσική επένδυση συμπληρώνεται με οργανικές συνθέσεις μου για σαντούρι, καθώς και με οργανωμένες αυτοσχεδιαστικές συνθέσεις.

Κλείνοντας αυτό το μικρό σημείωμα, θα ήθελα να ευχαριστήσω το Φεστιβάλ Αξάνεμος για το βήμα που μας δίνει να παρουσιάσουμε το έργο μας. Προσωπικά ευχαριστώ τον καλλιτεχνικό διευθυντή, φίλο, Γιώργο Περαντάκο, καθώς και όλους που συμμετέχουν στη διοργάνωση. Ιδιαίτερες ευχαριστίες στην «Κίνηση Εθελοντικής Προσφοράς για την Αμανή-19» που επίσης φιλοξενεί την παράστασή μας στη Βολισσό.

Και τέλος, ένα μεγάλο «ευχαριστώ» οφείλω στον Σύλλογο Καλαμωτούσων Χίου-Αττικής, στην Καλαμωτή και στους ανθρώπους της.

Πειραματική Λυρική Σκηνή 17 & 19 Ιούνη, 20.00, ΘΕΑΤΡΟ ΟΛΥΜΠΙΑ

Στη φετινή παραγωγή της Πειραματικής Λυρικής Σκηνής, υπό την καλλιτεχνική ευθύνη του Θόδωρου Αντωνίου, τη δραματολογική έρευνα και το συντονισμό της Τζένης Αρσένη, ταξιδεύουμε με αποσκευές γεμάτες χρώματα, από τα πιο ανοιχτά στα πιο σκούρα, πάντα όμως χρώματα... Με ένα κρουαζιερόπλοιο γεμάτο ανέμελα παπιά στην όπερα Ποιος έκανε πιπί στο Μισισιπή του Γιώργου Δούση που βασίζεται στο ομώνυμο παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά, μεταφερόμαστε στο Μυστικό Βασίλειο του Ernst Krenek, όπου αναζητούμε αυτό που έχει πραγματικά αξία στη ζωή. Κι επειδή τα παραμύθια δε μας μεταφέρουν μονάχα ανθρώπινες αξίες, αλλά αποτελούν έμπνευση για τις σύγχρονες εξελίξεις, γνωρίζουμε τον οραματιστή των ηλεκτρονικών υπολογιστών στην Turing Opera του Γουίλιαμ Αντωνίου.

Μουσική Διεύθυνση:

Ιάκωβος Κονιτόπουλος («Ποιος έκανε Πιπί στο Μισισιπή» και «The Turing Opera»),

Ανδρέας Τσελίκας («Το Μυστικό Βασίλειο»)

Σκηνοθετούν:

Τζένη Αρσένη («Ποιος έκανε Πιπί στο Μισισιπή» και «Το Μυστικό Βασίλειο»)

Eamonn Farrell («The Turing Opera»)

Σκηνογραφούν:

Ηλίας Λόης («Ποιος έκανε Πιπί στο Μισισιπή» και «Το Μυστικό Βασίλειο»)

Γιώργος Κολιός («The Turing Opera»)

Κοστούμια:

Ηλίας Λόης

Φωτίζει ο Άγγελος Γούναρης

Τραγουδούν – παίζουν (κατά αλφαβητική σειρά)

Liz Davito, Γωγώ Ηλιοπούλου, Josh Hoglund, Βασιλική Καραγιάννη, Χρήστος Κεχρής, Βικτώρια Μαϊφάτοβα, Βαγγέλης Μανιάτης, Αλεξάνδρα Ματθαιουδάκη, Jason Papowitz, Ροζαλίντα Πουλημένου, Κωστής Ρασιδάκης, Νίκος Στεφάνου, Μαργαρίτα Συγγενιώτου, Γιάννης Φίλιας, Jessica Weinstein.

Μαζί η παιδική χορωδία Rosarte της Ρόζης Μαστροσάββα.

Παραστάσεις: 17 και 19 Ιουνίου 2011, Θέατρο Ολύμπια, ώρα 20:00

Γενική είσοδος 10 ευρώ

Ομαδικά εισιτήρια 8 ευρώ

Για online εισιτήρια στο: http://www.nationalopera.gr/

η ανάρτηση βασίστηκε σε πληροφοριακό υλικό από δελτίο τύπου της ΕΛΣ

Προσθήκη

Κρασί του Ρήνου άσπρο
ευρείας κατανάλωσης
που υπογραμμίζεται
από την απουσία φελλού
στο μπουκάλι.
Στρίβεις το τσίγκινο επιστόμιο
και κρατς,
ανοίγει!

Μ’ άλλο κρασί
φτιαγμένος ήδη
-ρομπόλα, ασύρτικο, λημνιό;-
άντε όταν πιεις
αυτό το «ακόμα ένα ποτήρι»,
να καταλήξεις
σ' ευφυολόγημα υπερφίαλο,
και μάλιστα άρρυθμο
του τύπου:

Ο καλλιτέχνης δεν είναι γνήσιο τέκνο της Εποχής του,
αλλά νόθο τέκνο του Χρόνου….

ΕΝΔΟΧΩΡΑ για πιάνο

Ηχογράφηση της Α' εκτέλεσης από την συναυλία της 4ης Ιουνίου 2011 στην αίθουσα συναυλιών του Μουσικού Γυμνασίου Πειραιά. Ερμηνεύει ο Απόστολος Ντάρλας.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε την παρτιτούρα ρυθμίζοντας την προβολή του βίντεο σε HD και βλέποντάς το σε πλήρη οθόνη

Η ενδοχώρα του πιάνου με τα πλούσια ηχοχρώματά της, παρότι δελεαστική, δεν απετέλεσε την βάση οργάνωσης αυτού του κομματιού. Αποτελεί μάλλον το επίχρισμα. Η σύνθεση είναι φθογγοκεντρική. Η οργάνωση του φθογγικού υλικού αποτελεί την βαθεία δομή του κομματιού. Η μορφή προκύπτει από μία σειρά επεισοδίων, που καθένα τους απαρτίζεται από μικρότερα προδιαγεγραμμένα συμβάντα -άλλοτε αυστηρά, άλλοτε πολύ χαλαρά οργανωμένα - τα οποία είναι αφορμές για παιχνίδι με βάση μικρές φθογγικές ομάδες (τεσσάρων-πέντε φθόγγων). Το παιχνίδι αυτό διεξάγεται σε προκαθορισμένες ανά επεισόδιο περιοχές του πιάνου, συμπαρασύροντας στις οργανωτικές ιδέες του και την ποικιλία ηχοχρωμάτων της ενδοχώρας του.

Το έργο γράφτηκε με παρότρυνση του φίλου συνθέτη και πιανίστα Απόστολου Ντάρλα και του είναι αφιερωμένο.

Ο θείος Παύλος

Ο θείος μου ο Παύλος είχε αγοράσει ένα ποδήλατο και εβδομηνταέξι χρονώ γύρναγε τον Πειραιά με το ποδήλατο. Του είχε βάλει φρένα, κλάξον, σημαιάκια, φωσφορίζοντα φωτάκια και ένα προβολέα για τη νύχτα με δυναμό. Μια φορά, μέρα μεσημέρι,  ένας με ένα αυτοκίνητο πήγε να τον κλείσει, αλλά ο θείος μου ο Παύλος που ήτανε μποξέρ και είχε ανακλαστικά, έστριψε με μιας το τιμόνι και γλίτωσε από το τρακάρισμα, αλλά έπεσε κάτω. Αμέσως σηκώθηκε και τον έβρισε γιατί δεν φοβότανε αν ο άλλος τσαντιστεί και πάει να τον πλακώσει στο ξύλο, γιατί σίγουρα ο θείος μου ο Παύλος, τι κι αν ήταν γέρος, θα τον έκανε μαύρο στο ξύλο, όπως είχε δείρει στα νιάτα του και δύο μαχαιροβγάλτες που του κολλήσανε τότε που πέρναγε με τα πόδια τη γέφυρα του Σαν Φραντσίσκο και τους έσπασε στο ξύλο και δεν τους έδωσε φράγκο. Κι ας ήταν ένας από αυτούς μποξέρ πρωταθλητής. Ο θείος μου ο Παύλος ήταν κατηγορία πετεινού, αλλά πολύ δυνατός. Έβαζε κάτω και τους βαρέων βαρών. Και τον εσάπισε στο ξύλο αυτόν στη γέφυρα, τόσο πολύ που το ‘γράψαν και οι ‘φημερίδες της Αμερικής: " Έλλην ναυτικός μποξέρ κατηγορίας πετεινού έδειρε πρωταθλητή βαρέων βαρών Αμερικής".
…………………………………………………..
-Μη μου κολλάς γιατί θα το πω στον ξάδερφό μου που είναι και Μανιάτης και θα σε σπάσει στο ξύλο.
-Και μένα ο ξάδερφός μου είναι Κρητικός.
-Ναι αλλά εμένα ο θείος μου είναι μάγκας στον Περαία.
-Κι εμένα ο δικός μου είναι Αρβανίτης από την Κακιβίγλα.

Ανεπαισθήτως.....

Οὐ θέλομεν δὲ ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, περὶ τῶν κεκοιμημένων, ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα

-Φωτεινή, την Παρασκευή λέω να πάρω το λωφορείο να πάω στη Μάνη. Να πάω να δω και την αδερφή μου την Κούλα. Να δω και το σπίτι – πέντε χρόνια έχω να πάω. Πόσο θα ζήσω; Να πάω τώρα που ‘χω ακόμα κουράγια. Να δω και τις ελιές. Εσύ έχεις την Πιπίνα την αδερφή σου για παρέα. Δεν θα κάνω πάνω από πέντε μέρες. Άντε μια βδομάδα. Θα τρώω στην Κούλα, στον Κούνο. Ίσα για έναν ύπνο θα πηγαίνω στο Πρόγεμα. Μπορεί να μένω και στην Κούλα. Να μη πάω καθόλου για ύπνο στο Πρόγεμα. Μόνο να πάω κα’να –δυό φορές ν’ ανοίξω το σπίτι. Θα το φάει η κλεισούρα. Να δω και τι γίνεται με τα χωράφια. Μπαίνει αυτός ο διάολος με τις γελάδες και ρίχνει τα τοιχία….

-Παναγιώτη, δεν έχει να πας πουθενά.

Ζωγράφοι χειρογράφων

Η δουλειά μας -μια απ' όλες- που κάναμε τόσους  αιώνες και που φαίνεται να έπιασε τόπο ήταν αυτή του αντιγραφέα. Αν κάτι μας αναγνωρίζεται ότι προσκομίσαμε ως χριστιανική Ελλάδα στο Ευρωπαϊκόν  πνεύμα (sic), είναι η άψογη ορθογραφία και η καλλιγραφία των αρχαιοελληνικών χειρογράφων. Οι ανατολίτες δάσκαλοι που ταξίδεψαν στην Αναγέννηση λίγο πριν-λίγο μετά την Άλωση, αν κάτι αντικειμενικώς κατάφεραν ήταν όχι μια ακόμη Σταυροφορία, αλλά η προσωπική τους διάσωση. Διότι οι μαθητές τους έγιναν με τη σειρά τους δάσκαλοι πάνω στην ίδια τους την πραμάτεια. Πολύ μετά, οι διδαγμένοι διαφωτιστές μας πρώτιστα πάλεψαν με τον τρόπο διατύπωσης και δευτερευόντως με τα διατυπούμενα - το ότι δεν γίναμε εντελώς τσίρκο μιας αρχαιόπληκτης οπερέτας οφείλεται στο αντίβαρο της Εκκλησίας μας , των υπαιθρίων ηθών και εθίμων μας και σ’ όσους είχαν μάτια να τα δουν κι αφτιά να τα αφουγκραστούν. Αλλά ιδού και που ο νεο-νεοελληνισμός μας, εν τέλει, συνοψίστηκε σε έναν κατασκευασμένο χορό, προϊόν μιας χορογραφίας για μια ταινία - μεταφορά μυθιστορήματος στο σινεμά: Το συρτάκι. Ζορμπά λε Γκρεκ..  Αυτή ήταν όλη η πραμάτεια της σύγχρονης κουλτούρας μας. Προνοητικότατη προτύπωσις μιας οψίμου επιχειρήσεως:  Υπουργείον Πολιτισμού και Τουρισμού. Διότι δεν μπορέσαμε εν τέλει να κατισχύσουμε της κινηματογραφικής εικόνας που οι  φιλέλληνες του 20^ου αιώνα απέκτησαν  για μας - ήδη είχαμε προδώσει τις αρχαιολάγνες προσδοκίες που ήθελαν   τα παλληκάρια του 1821 να φοράν χλαμύδες. Αλλά και τώρα βέβαια δεν θα βρεις ούτε έναν μπουζουξή στην Πλάκα – πόσο μάλλον μουστακαλή με κουστουμάκι. Τα περισσότερα μαγαζιά έχουν γίνει αυτοαναφορικά: δια συνεστιάσεις συλλόγων απανταχού Νησιωτών, Ηπειρωτών, Θεσσαλών, Μακεδόνων, Θρακών,  Κρητικών και χαμένων πατρίδων. Οι γνήσιοι (sic) τουρίστες πάνε κατ’ ευθείαν με τσάρτερ στις αμμουδιές. Δεν υφίσταται και δεν νοιάζει κανέναν το κουλέρ-λοκάλ των ταινιών του ’60 . Η μέλλουσα Φλώριδα της Ευρώπης είναι η Ελλάδα. Έπαθλον βορείων συνταξιούχων που αναζητούν θερμά κλίματα για τα αρθριτικά τους. Άνθρωποι αγράμματοι, που δεν συγκινούνται ούτε από πενιές, ούτε από μαρμάρινους  στύλους, ούτε από αρχαία χειρόγραφα, κινούμενοι εν μέσω θαυμαστών αντιγραφέων τους.  Το αστείο βέβαια είναι ότι και οι περισσότεροι αντιγραφείς χειρογράφων –οι οποίοι υπέφεραν επίσης στα γεράματά τους από αρθρίτιδες στα δάχτυλα- ήσαν αγράμματοι. Δεν αντέγραφαν με επίγνωση. Είχαν όμως μία αξιοθαύμαστη δεξιότητα παιδιόθεν κτηθείσα: Ζωγράφιζαν πειθαρχικώς και με ακρίβεια αυτό που έβλεπαν.

Πλατεία Καλαβρύτων (ή Πηγάδα) / Πειραιάς

Η Μέση Γλώσσα

«Για να πάρετε blogger πίσω σε κανονικό, όλες τις θέσεις από το 7:37 π.μ. PDT για Weds, 5 / 11, έχουν διαγραφεί προσωρινά. Αναμένουμε τα πάντα να είναι πίσω στο φυσιολογικό σύντομα. Συγγνώμη για την καθυστέρηση.»

Ayth 8ewrw oti einai h proektash twn greeklish.....

ή άλλως η [ενδ[ε]ιά]μεση γλώσσα

 εμποτισμένη με ένα είδος μελλούμενης ποίησης

Η Ανατολή συναντά τη Δύση

ΣΑΒΒΑΤΟ 7 ΜΑΪΟΥ 2011, 8.30 μμ
ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΕΣΤΟΥΔΙΑΝΤΙΝΑ Νορντάου 12-14 Πλατεία Γκύζη

Έργα Ελλήνων συνθετών που βασίζονται στην παραδοσιακή μας μουσική, συνομιλούν με την Αραβοπερσική παράδοση.



Έργα των:

Παύλου Καρέρ, Νίκου Σκαλκώτα, Γιώργου Κουμεντάκη, Μάρθας Μαυροειδή, Γιώργου Χατζημιχελάκη, Tanburi Cemil Bey και Anouar Brahem.

Με την Μάρθα Μαυροειδή στο λαούτο, την Αγγελίνα Τκάτσεβα στο σαντούρι και το κουαρτέτο εγχόρδων της Ορχήστρας των Χρωμάτων (Οδυσσέας Κορέλλης α' βιολί, Δημήτρης Αγγελίδης β' βιολί, Φραντς Σεστάνι βιόλα, Βαγγέλης Νίνα βιολοντσέλο).

Ε Ι Σ Ο Δ Ο Σ     Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Η

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
καλλιτεχνική επιμέλεια προγράμματος: Γιώργος Κουμεντάκης

1. Tanburi Cemil Bey "Ferahfeza Saz Semai", για λάφτα
 λάφτα: Μάρθα Μαυροειδή

2. Παύλου Καρέρ, σε ενορχήστρωση Νίκου Σκαλκώτα "Γέρο Δήμος", για κουαρτέτο εγχόρδων
κουαρτέτο εγχόρδων της Ορχήστρας των Χρωμάτων

Εγέρασα μωρέ παιδιά πενήντα χρόνους κλέφτης

3. Azeri. Σουίτα από παραδοσιακούς σκοπούς του γάμου από το Αζερμπαϊτζάν, για λάφτα
λάφτα: Μάρθα Μαυροειδή

4. Γιώργος Κουμεντάκης "Μελωδία Γραφομηχανής", για σαντούρι (Καρσιλαμάς)
αποδέκτης: ο αγέρας
σαντούρι: Αγγελίνα Τκάτσεβα

ΑΛΛΑ ΠΡΙΝ ακούσω αγέρα η μουσική

που κινούσα σε ξάγναντο να βγω

(μιαν απέραντη κόκκινη άμμο ανέβαινα

με τη φτέρνα μου σβήνοντας την Ιστορία)

(Οδυσσέας Ελύτης)

5. Γιώργος Κουμεντάκης "Μελωδία Γραφομηχανής", για βιολί (Πυρρίχιος)
αποδέκτης: Ιάννης Ξενάκης
βιολί: Οδυσσέας Κορέλλης

Η πραγματικά μεγάλη μουσική συνδυάζει την ειρήνη και την πάλη, τη γαλήνη και τον πόνο.

.....

Η σύνθεση είναι μάχη.

.....

Είναι αγώνας να παρουσιάσεις κάτι ενδιαφέρον.

.....

Κατά την γνώμη μου, η μουσική πρέπει να έχει μια εσωτερική αναγκαιότητα, αλλά και πάλι,

κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει τι είναι αναγκαιότητα, ακόμα και στην περίπτωση της παραδοσιακής μουσικής.

(Ιάννης Ξενάκης)

Αποσπάσματα απο το βιβλίο "Συνομιλίες με τον Ιάννη Ξενάκη" του Μπάλιντ 'Αντρας Βάργκα.

6. Μάρθα Μαυροειδή "Πνιγμένα Αστεράκια"
Βασισμένο σε ένα ποίημα της Βουλγάρας ποιήτριας Petya Dubarova.
τραγούδι και λάφτα: Μάρθα Μαυροειδή

πλέουνε στη θάλασσα πνιγμένα αστεράκια

τ' αγκαλιάζει ο βυθός δύναμη και φως

στη μικρή καρδούλα μου σαν μύδι θα τα κλείσω

στο βυθό θ' αναστηθούν τ΄ άστρα στον αφρό θα βγουν

Δ ι ά λ ε ι μ μ α



7. Γιώργος Χατζημιχελάκης  "Φολκλορικόν Οξύ ΙΙ", για σαντούρι και κουαρτέτο εγχόρδων (1η εκτέλεση)
Αγγελίνα Τκάτσεβα και κουαρτέτο εγχόρδων της Ορχήστρας των Χρωμάτων

8. Anouar Brahem "Αρωμα Τσιγγάνας, για λάφτα
λάφτα: Μάρθα Μαυροειδή

9. Νίκος Σκαλκώτας " 3 Ελληνικοί χοροί", για κουαρτέτο εγχόρδων
Ηπειρώτικος, Αρκαδικός και Κλέφτικος
κουαρτέτο εγχόρδων της Ορχήστρας των Χρωμάτων

10. Γιώργος Κουμεντάκης "Μελωδία Γραφομηχανής", για λάφτα (καρσιλαμάς και συγκαθιστός)
αποδέκτης: το σκοτάδι
λάφτα: Μάρθα Μαυροειδή

«ει ουν το φως το εν σοι σκότος εστί, το σκότος πόσον;

αλλά εάν το εσωτερικόν σου φως είναι σκοτάδι, πόσον μεγάλο

είναι το σκοτάδι».

(Ματθ. ς' 22-23)

11. Γιώργος Κουμεντάκης "Point of No Return", για κουαρτέτο εγχόρδων (Ζεϊμπέκικο και Αμανές)
Βασίζεται σε δυο σμυρναίικα τραγούδια που τραγουδούσε η Μαρίκα Παπαγκίκα: "Μανάκι μου, μανάκι μου" και "Σμυρναίικο μινόρε"
αποδέκτης: Μαρίκα Παπαγκίκα
κουαρτέτο εγχόρδων της Ορχήστρας των Χρωμάτων

Εκεί που πας μην ξαναπάς, το κεφαλάκι σου θα φας...

Μανάκι μου, μανάκι μου και της καρδιάς μεράκι μου,

εκεί που πας να' ρχόμουνα κι ας μην ξημερωνόμουνα.

----

Αν μ αγαπάς κι είν όνειρο, ποτέ να μην ξυπνήσω,

μες τη γλυκιά τη χαραυγή θεέ μου ας ξεψυχίσω.

Πατωσά, τρία τόξα

Πατωσά, Καλαμωτή, Χίος (Πάσχα 2011)

Ωχ Αντζερού μου, σού 'λεα, ξαθή και μαυρομάττα,
Μεσ' αυτή την πατωσά, μη πορπατείς ρηάτα.

Πατωσά: (<πατωσία: δρόμος, οδός / πάτος, πάτησις, πατισμός. Πάτος: η πεπατημένη οδός, δρόμος).

ρηάτα: (<ρηγάτα, εκ του rex, regalis, ηγεμονικώς, βασιλικώς, περήφανα).

από  "Το Χιακόν Γλωσσάριον", Α.Γ. Πασπάτης, 1888 Τυπογραφείον Αδελφών Περρή.

Σκήτη

Περίβολος Μονής Μερσινιδίου, Βροντάδος, Χίος

Πόρτες

Ο λήγοντας

 Επειδή «όποιος πιάνει τον λήγοντα, μπορεί να έχει πιάσει και τον πρώτο», τα πρώτα χρόνια, μετά καχυποψίας ήλεγχε ιδίοις όμμασι τον κατάλογο. Ο κύριος Μπασκάκης,  επί δεκαετίαν έπαιρνε λαχεία από τον ίδιο πλανόδιο. Αγόραζε  το λαχείο του την επομένη της κλήρωσης, καθώς, δυο τετράγωνα απ’ το σπίτι του, έτσουζε το δεύτερο ουζάκι του στο καφενείο, πάντα στο ίδιο πλάτη πλάι στην πόρτα στρογγυλό μαρμάρινο τραπεζάκι,  και με ένα είδος μονομανίας ποντάριζε στο 3 –τρεις παρά, τρεις, τρεις και κάτι, ήταν συμπτωματικώς η ώρα της περατζάδας του λαχειοπώλη.

Ο Χρόνος κάθε τόσο ανεδεικνύετο χορηγός του Νόμου των Πιθανοτήτων: περίπου μία στις δέκα Τετάρτες, θα άκουγε τον λαχειοπώλη να του λέει: «Λήγοντας. Στον ξαργυρώνω; … ή θα πάρεις δύο πεντάδες;».  Ο κύριος Μπασκάκης, τρόπον τινά επιδεικνύοντας συμβολικά την άνεση που του παρείχε η καλή σύνταξή του,  δεν καταδεχόταν ποτέ να πάρει τα φράγκα του λήγοντα.

Επίσης ο Χρόνος κτίζει σχέσεις εμπιστοσύνης, παράγουσες ένα είδος ηδονής όταν μετατρέπονται οριστικά σε μηχανική επικοινωνία . Με τα χρόνια, το μεσημέρι κάθε Τετάρτης, σαν έγλειφε με την άκρη του ματιού του το θάλλον δέντρο του λαχειοπώλη, ο κύριος Μπασκάκης έβγαζε το λαχείο απ’  το τσεπάκι του πορτοφολιού, το ξεδίπλωνε και το ακουμπούσε στο μάρμαρο, προσεχτικά να μη βραχεί από τον ιδρώτα των ποτηριών. Ο λαχειοπώλης πλησίαζε, το έπαιρνε, το «κοίταζε», και τα υπόλοιπα διαμείβονταν σιωπηρώς.

Τα φίδια ζώσανε τον κύριο Μπασκάκη, όταν κάποτε ο λαχειοπώλης, αφού του αντάλλαξε με δυο πεντάδες την κερδίζουσα τον λήγοντα, δεν ξαναφάνηκε.

Η Συμφωνόπετρα

στο Πνευματικό Κέντρο Πετρούπολης
15 Απρίλη 2011

χάρτης για να έρθετε

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
1. Joshua fit the battle of Jericho Negro spiritual
2. Sometimes I feel like a motherless child Negro spiritual

Γιάννη Κωνσταντινίδη
(διασκευή, ενορχήστρωση Φώτης Κουτζαγιώτης)

3. Απόψε τα μεσάνυχτα (Καππαδοκίας)
4. Σε καινούργια βάρκα μπήκα (Βιθυνίας)
5. Μια Σμυρνιά στο παραθύρι (Αιγαίου)
6. Θάλασσες δέντρα και βουνά (Καρπάθου)



Παναγιώτη Πανάκου (τάξη σύνθεσης Γιώργου Χατζημιχελάκη)
7. Περιπλάνηση


η ΣΥΜΦΩΝΟΠΕΤΡΑ
(μικτή συμφωνική ορχήστρα καθηγητών και σπουδαστών ΔΩΠ)
διδασκαλία: Φώτης Κουτζαγιώτης

Φλάουτο: Χρυσανθοπούλου Μυρτώ (πτυχιούχος ΔΩΠ), Στεφανία Κατσαρού (καθηγήτρια ΔΩΠ), Όμποε: Ανδρέας Αντωνόπουλος (τάξη Ναυσικάς Μανωλάτου), Κλαρινέτο: Γεράσιμος Καντούνας (τάξη Γιάννη Σούκα), Φαγκότο: Βασίλης Βλάχος (καθηγητής ΔΩΠ), Βιολιά Α΄: Δήμος Βασίλης (καθηγητής ΔΩΠ), Αντωνόπουλος Γιάννης, Παπαπαναγιώτου Βασίλης, Μαρία Δημουλά (τάξη Βασίλη Δήμου), Βιολιά Β’: Άρτεμις Γαϊτάνου (συνεργάτις ΔΩΠ), Πέτρος Φρατζέσκος, Μαριλένα Κουράκλη, Βίκυ Κονδύλη (τάξη Βασίλη Δήμου) Μιχάλης Κολιάτσης (τάξη Ανίλντας Λιάκου), Βιόλες: Νίκος Δεσποτόπουλος (καθηγητής ΔΩΠ), Λεωνίδας Γρηγορόπουλος (συνεργάτης ΔΩΠ), Βιολοντσέλα: Κων/νος Αντωνόπουλος, Ρίτα Στρατηγοπούλου (καθηγήτρια ΔΩΠ), Κοντραμπάσσο: Χρήστος Δράκος (τάξη Δημήτρη Καμαριανάκη).

η ΧΟΡΩΔΙΑ μικρών μαθητών
διδασκαλία: Έρη Χαρδαλή, Γιάνννα Βράτιμου

Αδαμίδη Μάγδα, Αϊβαζίδη Στεφανία & Γιούλη, Ασλανίδου Ιωάννα, Βαρούχου Δανάη, Δημητροπούλου Ειρηλία & Μαριάννα, Δημόπουλος Στράτος, Ευπατρίδης Μανώλης, Ζοπανιώτη Ελπίδα, Ζουμής Άλκης, Θαλασσινού Νόρα, Καρπά Ελένη, Κονδύλη Βίκη, Κουκίου Έλενα, Λεμονιά Άννα, Λιανού Μυρτώ, Μάρκου Δήμητρα, Μερεχούγια Ασπασία, Μπουλαξή Πούλια, Παπανδρέου Αγγελική, Παυλάκου Μαρία, Παυλοπούλου Μαργαρίτα, Πλατσατούρα Κων/να, Πολυμέρου Γιάννα & Λένα, Σισμανίδη Ιωάννα, Σόβολου Πηνιώ, Τσιρίτα Αρετή, Τσούνης Χρήστος & Πέτρος, Χαρισάκη Μαρία, Χρυσικού Κωνσταντίνα-Ειρήνη & Νεφέλη.

η ΧΟΡΩΔΙΑ σπουδαστών
διδασκαλία: Φώτης Κουτζαγιώτης

Αναγνωστόπουλος Γιώργος, Αντωνιάδου Έφη, Δασούλα Εύη, Δήμος Παναγιώτης, Δήμος Χρήστος, Ζορμπάς Βασίλης, Λεγκριανού Βασιλική, Μπεκιάρη Χριστιάνα, Πρέκας Θανάσης, Σαρίδης Νικόλαος, Σούκα Σίμου Αναστασία, Τσαρουχάς Παναγιώτης.

Μια τάξη σύνθεσης παρουσιάζει...

Σάββατο 9 Απριλίου 2011, 7.00 μ.μ.
αίθουσα συναυλιών Δημοτικού Ωδείου Πετρούπολης
Ανατολικής Ρωμυλίας και Ελ.Βενιζέλου 131

συναυλία τάξης σύνθεσης Γιώργου Χατζημιχελάκη

και   ....  χάρτης για να σας βοηθήσει να έρθετε

  

Πάνος Πανάκος

Luna για πιάνο (2010)

Το μουσικό κουτί για πιάνο (2008)

πιάνο Παναγιώτης Πανάκος

Τοπίο για φλάουτο και πιάνο

Βασισμένο στη μουσική επένδυση του ομώνυμου διηγήματος του Στρατή Μυριβήλη (από τη συλλογή "Το πράσινο βιβλίο" -1935) για μια παράσταση μουσικοθεατρικού αναλογίου που πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο του 2010 στο Πνευματικό Κέντρο Πετρούπολης από το Δημοτικό Ωδείο για λυκειακές τάξεις της Πετρούπολης.

1. Εισαγωγή.
2. Περιμένοντας το φεγγάρι.
3. Δίδυμη μονοτονία.
4. Ένα μικρό, αόρατο έντομο.
5. Το τρένο.
6. Ο θρήνος.
7. Επίλογος.

φλάουτο Μυρτώ Χρυσανθοπούλου, πιάνο Παναγιώτης Πανάκος



Παναγιώτης Λυκούδης

Πέντε Μινιατούρες για τσίμπελ (2006)
Ι Μoderato,
ΙΙ Αllegro,
ΙΙΙ Αndante,
IV Moderato,
V Allegro

τσίμπελ Αγγελίνα Τκάτσεβα


Emigrette για σόλο πιάνο (2007)
σε μία κίνηση: Αndante-Αllegro-Αndante-Αllegro Μolto-Αdagio

πιάνο Χλόη Καμπέρου



Κοντσερτίνο για τρομπόνι και πιάνο (2007)
Ι Grave,
ΙΙ Μoderato-Αndante-Μoderato,
ΙΙΙ Αndante,
IV Αllegro

τρομπόνι Παναγιώτης Λυκούδης , πιάνο Χλόη Καμπέρου



Γιώργος Χατζημιχελάκης

Επτά μεσαιωνικά σκίτσα για τσίμπελ (2010)

τσίμπελ Αγγελίνα Τκάτσεβα

Το Μπαρόκ Τότε και Σήμερα

για τους ενδιαφερόμενους, ιδού και ο χάρτης για να έρθετε ευκολότερα.

Πάψε Σούφη τον πόλεμο

οικο[ογκο]λογίες

Οι λιγνιτικές μονάδες παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος μολύνουν συστηματικά το περιβάλλον και πρέπει σταδιακά να καταργηθούν.

Να φτιάξουμε άλλες μονάδες, ξέρετε, .... απ' αυτές που μολύνουν το περιβάλλον μια κι έξω.

Επέστρεφε

Όλα θα ξαναγυρίσουν,
και τα μετέωρα
και οι έρωτες
και τα παϊδάκια,

διότι σε ό, τι αφορά... το κρέας
ρωτήστε και τους ψήστες:
πρέπει τζουπ και τζουπ
μια απ’ τη μια, μια απ’ την άλλη.

Αναλόγως όλα.

.... μην είν' οι κάμποι;

τίς δὲ βίος;
κουκουζέληι

τίς δὲ βίος, τί δὲ τερπνὸν ἄτερ χρυσῆς Ἀφροδίτης;
τεθναίην, ὅτε μοι μηκέτι ταῦτα μέλοι,
κρυπταδίη φιλότης καὶ μείλιχα δῶρα καὶ εὐνή,
οἷ' ἥβης ἄνθ<εα> γίνεται ἁρπαλέα
ἀνδράσιν ἠδὲ γυναιξίν· ἐπεὶ δ' ὀδυνηρὸν ἐπέλθῃ
γῆρας, ὅ τ' αἰσχρὸν ὁμῶς καὶ κακὸν ἄνδρα τιθεῖ,
αἰεί μιν φρένας ἀμφὶ κακαὶ τείρουσι μέριμναι,
οὐδ' αὐγὰς προσορῶν τέρπεται ἠελίου,
ἀλλ' ἐχθρὸς μὲν παισίν, ἀτίμαστος δὲ γυναιξίν·
οὕτως ἀργαλέον γῆρας ἔθηκε θεός.
                                                                          ΜΙΜΝΕΡΜΟΣ

Τι η ζωή αξίζει, πού είν’ η χαρά της μακριά απ’ τη χρυσή Αφροδίτη;
χίλιες φορές καλύτερα να σβήσεις, παρά πια να μην νοιάζεσαι να χαίρεσαι
τις μυστικές τις συναντήσεις, τα τρυφερά τα δώρα και το ερωτικό κρεββάτι -
ανάμεσα στα πόδια τα φρέσκα τα λουλούδια δες, πώς γίνονται ανάρπαστα
απ’ άντρες και γυναίκες.... Γιατί θα ‘ρθουν τα μαύρα γηρατειά,
που καταντάν τον άνθρωπο κανονικό κουρέλι,
συνέχεια το μυαλό του τρώνε μαύρες έγνοιες,
ούτε με του ήλιου την αυγή δεν φχαριστιέται,
όλο του φταίνε τα παιδιά και δεν του δίνουν διάρα τσακιστή οι γυναίκες.
Δύσκολα, μα αυτά είν’ τα γηρατειά. Έτσι τα τακτοποίησε ο θεός.

απόδοση Γεράσιμος Μπερεκέτης