Όταν κατακλύζεσαι από συναισθήματα μη γράφεις ιστορίες. Διότι θα γράφεις και θα κατακλύζεσαι, θα κατακλύζεσαι και θα γράφεις. Καλύτερα να γράψεις τα κάλαντα, να αποθέσεις τους στίχους τους στο κείμενό σου και να εναποθέσεις στη δύναμή τους το αποτέλεσμα της προθυμίας σου για «έργο»:
«Καλή ‘σπερα καλή σ’ αυγή,
καλή σ’ εσπέρα αφέντη,
καλή σ’ εσπέρα αν κάθεσαι,
καλή σ’ αυγή αν κοιμάσαι,
καλά σου ξημερώματα,
αν κάθεσαι κι αφκράσαι».
![κουκία και [μπι]ζέλια ...](http://2.bp.blogspot.com/__qwBF56Pm0M/SDv7BiDaJKI/AAAAAAAAAR0/XtRBjHh9kLU/S230/KUK.jpg)
3 σχόλια:
Και αν οχι τα καλαντα,τουλαχιστον στιχους απο καποιο αγαπημενο τραγουδι....
Τελικά φρένο είχε το ποδήλατό σου, ή "κόντρα";
Πολύ όμορφο αφήγημα, διαβάζω τώρα το μέρος δεύτερον....
Κόντρα. Ηταν μάρκας Velamos. Αυτά με την μεγάλη μακριά σέλα.
Δημοσίευση σχολίου