Τρίτη, Μαρτίου 12, 2019

LYDIAN sTone




Πρόκειται για μια υπόσχεση που κράτησα.
Όταν είχα δει αυτή την φωτογραφία στο f/b του φίλου μου Γιώργου Σεργάκη, είχα σχολιάσει:

"Το αγκαζάρω για εξώφυλλο CD. Τώρα πρέπει να φτιάξω και τα κομμάτια." 



  


Τα κομμάτια τα έφτιαξα και ιδού ένα άυλον CD ψηφιακής μορφής. Ο τίτλος LYDIAN sTONE είναι ένα λογοπαίχνιο, ένας συμφυρμός  της λυδίας λίθου και του λύδιου ή λυδικού τόνου (= λυδικός τρόπος, η λυδική κλίμακα).

Ζούμε σε μία ωραία εποχή. Όλα τα συνθεσάιζερ που ζαχαρώναμε στην μετεφηβική ηλικία, κυκλοφορούν σε άυλη ψηφιακή μορφή - με 100 € μπορείς να αποκτήσεις ως VST (Virtual Studio Technology) κάθε άπιαστο όνειρο των 70s, 80s, 90s, που κόστιζε μια μικρή περιουσία. Με ήχους από τις παλέτες των "παλαιών" πλέον οργάνων, έφτιαξα αυτή τη συλλογή, ως απωθημένο τρόπον τινά. Ο προορισμός της, όπως λέει και το εξώφυλλο, είναι music for my friend's car. Το αμάξι του φίλου μου, είναι ο μόνος βέβαιος χώρος ακρόασης αυτών των κομματιών. Θα αξιοποιηθούν κατά τας καλοκαιρινάς του κρητικάς διαδρομάς, μεταξύ Τυλίσου και Ηρακλείου - κάπου εκεί ανάμεσα άλλωστε, έχει τραβηχτεί και η φωτογραφία ... του ήδη εξωφύλλου.

Επίσης, έχω να παρατηρήσω, ως ερασιτέχνης καταθλιπτικός, ότι αυτή η ψηφιακή εποχή έχει ως σκόρος διατρήσει  θριαμβευτικώς και άλλες πτυχές του παλαιότροπου βίου μας. Δεν χρειάζεται πλέον να συναντηθείς με κάποιον για να ακούσετε μαζί τα κομμάτια που έφτιαξες, και στο τέλος να του πασάρεις μια κασετούλα (πιο παλιά), ένα σιντάκι (αργότερα) ... Του πασάρεις ένα λινκ μιας ανάρτησής σου, σου κάνει λάικ και αυτός και όποιος άλλος θέλει, χωρίς απαραιτήτως να ακούσει και τα κομμάτια, και όλοι γλιτώνουν από χρόνο και έξοδα μετακίνησης, έξοδα για κρασί και μεζεδάκια, έξοδα συναισθημάτων...

ΥΓ
Παρότι ελεύθερα στο YouTube, επίσης κυκλοφορούν και εις τας (ματαιοδόξους) ψηφιακάς πλατφόρμας από την musicmirror.gr Καθρέφτης ήχων αληθινών:

https://itunes.apple.com/…/george-hatzimichel…/id1126289100…
https://www.amazon.de/s?k=hatzimichelakis&ref=nb_sb_noss
https://www.deezer.com/en/artist/10575031

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Είχα πάντα μια συμπάθεια προς τον ήχο τού μπάσου, όπως ακούγεται στο ομώνυμο κομμάτι του... δίσκου (σε μορφή φωτεινού ως επί το πλείστον).
Φαίνεται όμως ο ήχος αυτός να έχει μείνει στην ίδια εποχή που υπήρξαν τα προαναφερθέντα όργανα.

Τεχνολογία - τεχνολογία, αποξένωση - αποξένωση, δε μας κάνει τη χάρη με το RSS feed και ο browser από πάνω και περνούν μέρες μέχρι να πάρουμε χαμπάρι τα νέα των φίλων.

Υ.Γ.
Δεν έχει itunes αυτή τη φορά;

γεράσιμος μπερεκέτης είπε...

Ευχαριστώ για την ακρόαση και το σχόλιο.
Ο ήχος (και ο ήχος του μπάσου) είναι μέρος της μανιέρας, τουλάχιστον γι' αυτή τη φορά.

Τα μπλογκ έχουν ήδη γεράσει και γηροκομούνται - τα παράπονα λοιπόν ας γίνουν μια συνολική διαμαρτυρία για την περιφρόνηση της τρίτης (όχι) ... της τέταρτης ηλικίας (διότι μου αφήνει κάποιες περισσότερο μακροχρόνιες προοπτικές ώστε να μην πλησιάζω και τόσο στο να ανήκω σε αυτήν).

Το itunes χρειάζεται; Προσωπικά κατάλαβα ότι τις δάφνες για το στιφάδο μου μπορώ να τις αγοράζω και από τα Εδώδιμα-Αποικιακά της αγοράς στην οδό Γούναρη του Πειραιά (ή ευκολότερα από τα μαρκετάκια της γειτονιάς - ολίγον περισσότερη συσκευασία, αλλά την ουσία στο μαγείρεμα την βγάζουν). Πάντως επειδή δεν κοστίζει (και επίσης δεν αποδίδει) κάτι, μπορεί και να βγει σε itunes.

γεράσιμος μπερεκέτης είπε...

Α ... και παράλειψις μου:

ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΜΠΛΟΓΚ... !!!

Κάποιος φούρνος θα γκρεμίστηκε...

οι παχουλές αναρτήσεις (όσο τις διαβάζετε τόσο παχαίνουν)