Από την Πνύκα, ατενίζοντας
την Ακρόπολη, μού ‘ρχεται στο μυαλό η Αθηναϊκή Συμμαχία και η ολίσθησή της: Ο
Παρθενώνας, ύμνος της αθηναϊκής ηγεμονίας, ναός και θησαυροφυλάκιο συγχρόνως,
θαύμα αισθητικής … αν από την ιστορικότητα του έργου κρατάς μόνον το έργο
τέχνης, συνεχίζοντας έτσι την παράδοση εκείνων που, υπό συγκεκριμένη
γωνία, στο μνημείο αυτό είδαν μόνον επωφελείς τίτλους πνευματικής αλλά και
υλικής ιδιοκτησίας: “σε μας που διατυμπανίζουμε την αναγνώριση του κάλλους του,
σε μάς ανήκει”.
- Αχ, η ενωμένη
Ευρώπη μας, ξεστράτισε…
Λίγο πιο κάτω, κάπου χωμένο, βρίσκεται το εκκλησάκι του
Αγίου Ελισσαίου.
1 σχόλιο:
Διάβασα λίγο Ιστορία το καλοκαίρι. Όταν κοιτάω τον Παρθενώνα, αισθάνομαι ότι αυτός ευθύνεται για τη σημερινή κρίση!
Δημοσίευση σχολίου