Να λοιπόν μια φωτογραφία που μπορεί να προβληματίσει. Ο τίτλος με σπρώχνει να ψάξω για την ομίχλη, την βρίσκω κάπου στο βάθος, δεν είναι έντονη, το καραβάκι το βλέπω καθαρά, ο ουρανός κάπως θολός, υπάρχει όμως σίγουρα ομίχλη! Σε πρώτο πλάνο όμως το μπλε Datsun, μήπως Ford, κάτι σε φορτηγάκι πάντως, τσαλακωμένο, βρόμικο, "αγροτικό" με πληροφορεί το ίδιο, μετά τον μόχθο στους αγρούς ένα μπανάκι να υποθέσω; Και τώρα το πρόβλημα: γιατί εστιάζει ο φωτογράφος στο αγροτικό; Γιατί δεν κάνει ένα βήμα πιο πέρα να το αποφύγει; Να αποφύγει και τους λουόμενους, να εστιάσει στο άπειρο χωρίς να μου αποσπά την προσοχή με την “μη” ομίχλη, να μου την δείξει στην θαμπή ομορφιά της; Κι έτσι μένω να κοιτάζω το φορτηγάκι, ένα καλά εστιασμένο φορτηγάκι και να προσπαθώ να το φανταστώ μες την ομίχλη. Από μόνη της αυτή η φωτογραφία δεν είναι Τέχνη, ο τίτλος της όμως την κάνει...
SCHATZ: Reproches d'Amour
-
Κάποτε η μουσική σαλονιού ήταν πολύ της μόδας στα ελληνικά ωδεία. Ίσως πιο
κενό κι ανούσιο κομμάτι απ’ το "Reproches d’Amour" δεν μπορεί να γραφεί,
αλλά ...
O τόπος μας
-
Ανεβήκαμε πάνω στο λόφο να δούμε τον τόπο μας-
φτωχικά, μετρημένα χωράφια, πέτρες, λιόδεντρα.
Αμπέλια τραβάν κατά τη θάλασσα. Δίπλα στ' αλέτρι
καπνίζει μια μ...
εφτά του δεκαεφτά
-
*–Γιατί κοριτσάκι μένεις μόνο σου εδώ έξω, σ’ αυτή την παγωνιά;*
.
*–Δεν είμαι μόνη, είμαι με την αναμονή μου.**
.
.
.
Η αναμονή, η προσδοκία της ζωής. Η...
Λειτουργικό τραγούδι: Αλησμονώ και χαίρομαι.2.
-
Τώρα που γνωρίσαμε τα ρήματα, αναγνωρίζουμε κάποια χαρακτηριστικά τους. Το
τραγούδι μας ξεκινά με ένα ρήμα: αλησμονώ. Γνωρίζω το λησμονώ αλλά το
αλησμονώ...
εξαλείφοντας την πικρία....
-
Ο Χρόνος εκδικείται
εξαλείφοντας την πικρία....
Δράττομαι της ευκαιρίας να υπογραμμίσω τα λόγια αυτά του Μπερεκέτη, κατά
κόσμον Γεωργίου Χατζημιχελάκη, τ...
1 σχόλιο:
Να λοιπόν μια φωτογραφία που μπορεί να προβληματίσει. Ο τίτλος με σπρώχνει να ψάξω για την ομίχλη, την βρίσκω κάπου στο βάθος, δεν είναι έντονη, το καραβάκι το βλέπω καθαρά, ο ουρανός κάπως θολός, υπάρχει όμως σίγουρα ομίχλη! Σε πρώτο πλάνο όμως το μπλε Datsun, μήπως Ford, κάτι σε φορτηγάκι πάντως, τσαλακωμένο, βρόμικο, "αγροτικό" με πληροφορεί το ίδιο, μετά τον μόχθο στους αγρούς ένα μπανάκι να υποθέσω; Και τώρα το πρόβλημα: γιατί εστιάζει ο φωτογράφος στο αγροτικό; Γιατί δεν κάνει ένα βήμα πιο πέρα να το αποφύγει; Να αποφύγει και τους λουόμενους, να εστιάσει στο άπειρο χωρίς να μου αποσπά την προσοχή με την “μη” ομίχλη, να μου την δείξει στην θαμπή ομορφιά της; Κι έτσι μένω να κοιτάζω το φορτηγάκι, ένα καλά εστιασμένο φορτηγάκι και να προσπαθώ να το φανταστώ μες την ομίχλη. Από μόνη της αυτή η φωτογραφία δεν είναι Τέχνη, ο τίτλος της όμως την κάνει...
Δημοσίευση σχολίου