τίς δὲ βίος;
κουκουζέληι
τίς δὲ βίος, τί δὲ τερπνὸν ἄτερ χρυσῆς Ἀφροδίτης;
τεθναίην, ὅτε μοι μηκέτι ταῦτα μέλοι,
κρυπταδίη φιλότης καὶ μείλιχα δῶρα καὶ εὐνή,
οἷ' ἥβης ἄνθ<εα> γίνεται ἁρπαλέα
ἀνδράσιν ἠδὲ γυναιξίν· ἐπεὶ δ' ὀδυνηρὸν ἐπέλθῃ
γῆρας, ὅ τ' αἰσχρὸν ὁμῶς καὶ κακὸν ἄνδρα τιθεῖ,
αἰεί μιν φρένας ἀμφὶ κακαὶ τείρουσι μέριμναι,
οὐδ' αὐγὰς προσορῶν τέρπεται ἠελίου,
ἀλλ' ἐχθρὸς μὲν παισίν, ἀτίμαστος δὲ γυναιξίν·
οὕτως ἀργαλέον γῆρας ἔθηκε θεός.
ΜΙΜΝΕΡΜΟΣ
Τι η ζωή αξίζει, πού είν’ η χαρά της μακριά απ’ τη χρυσή Αφροδίτη;
χίλιες φορές καλύτερα να σβήσεις, παρά πια να μην νοιάζεσαι να χαίρεσαι
τις μυστικές τις συναντήσεις, τα τρυφερά τα δώρα και το ερωτικό κρεββάτι -
ανάμεσα στα πόδια τα φρέσκα τα λουλούδια δες, πώς γίνονται ανάρπαστα
απ’ άντρες και γυναίκες.... Γιατί θα ‘ρθουν τα μαύρα γηρατειά,
που καταντάν τον άνθρωπο κανονικό κουρέλι,
συνέχεια το μυαλό του τρώνε μαύρες έγνοιες,
ούτε με του ήλιου την αυγή δεν φχαριστιέται,
όλο του φταίνε τα παιδιά και δεν του δίνουν διάρα τσακιστή οι γυναίκες.
Δύσκολα, μα αυτά είν’ τα γηρατειά. Έτσι τα τακτοποίησε ο θεός.
απόδοση Γεράσιμος Μπερεκέτης
κουκουζέληι
τίς δὲ βίος, τί δὲ τερπνὸν ἄτερ χρυσῆς Ἀφροδίτης;
τεθναίην, ὅτε μοι μηκέτι ταῦτα μέλοι,
κρυπταδίη φιλότης καὶ μείλιχα δῶρα καὶ εὐνή,
οἷ' ἥβης ἄνθ<εα> γίνεται ἁρπαλέα
ἀνδράσιν ἠδὲ γυναιξίν· ἐπεὶ δ' ὀδυνηρὸν ἐπέλθῃ
γῆρας, ὅ τ' αἰσχρὸν ὁμῶς καὶ κακὸν ἄνδρα τιθεῖ,
αἰεί μιν φρένας ἀμφὶ κακαὶ τείρουσι μέριμναι,
οὐδ' αὐγὰς προσορῶν τέρπεται ἠελίου,
ἀλλ' ἐχθρὸς μὲν παισίν, ἀτίμαστος δὲ γυναιξίν·
οὕτως ἀργαλέον γῆρας ἔθηκε θεός.
ΜΙΜΝΕΡΜΟΣ
χίλιες φορές καλύτερα να σβήσεις, παρά πια να μην νοιάζεσαι να χαίρεσαι
τις μυστικές τις συναντήσεις, τα τρυφερά τα δώρα και το ερωτικό κρεββάτι -
ανάμεσα στα πόδια τα φρέσκα τα λουλούδια δες, πώς γίνονται ανάρπαστα
απ’ άντρες και γυναίκες.... Γιατί θα ‘ρθουν τα μαύρα γηρατειά,
που καταντάν τον άνθρωπο κανονικό κουρέλι,
συνέχεια το μυαλό του τρώνε μαύρες έγνοιες,
ούτε με του ήλιου την αυγή δεν φχαριστιέται,
όλο του φταίνε τα παιδιά και δεν του δίνουν διάρα τσακιστή οι γυναίκες.
Δύσκολα, μα αυτά είν’ τα γηρατειά. Έτσι τα τακτοποίησε ο θεός.
απόδοση Γεράσιμος Μπερεκέτης
13 σχόλια:
Ω! Ωραιότατη μετάφραση. Μερσί Μπερεκετώι.
ή Μπερεκετήι. Αλλά προτιμώ τα εις -ώι.
Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, και τι δε θα δινε ο Μιμνερμος να ζει την εποχή του cialis.
Έτσι είναι φίλε μου. Αυτό που στην αρχαία εποχή ήταν στοχασμός, στη σημερινή θα μπορούσε να είναι διαφημιστικό σποτ για πολυβιταμίνες... Διότι η εποχή μας ένα δεν μπορεί να αποδεχτεί: ότι δεν έχει φάρμακο δια πάσαν νόσον. Αλλά ακόμα κι όταν το αποδέχεται δεν το αποδέχεται οριστικά - αφήνει πάντα μια προοπτική να το ανακαλύψει.
Υπό άλλην έννοια πάλι, εκεί που κάποτε έστηνε το τσαντίρι του ένας ποιητής, εκεί τώρα στήνεται ολόκληρο εμπόριο ελπίδας....
Αυτό λοιπόν που δεν μου φαίνεται καθόλου παρήγορο, είναι ότι η παρηγοριά στην εποχή μας μπορεί να υφίσταται μόνο σε ... υλική μορφή: χάπια.
Γεράσιμε, φίλε μου, η ποίησις δεν χάνεται. Το cialis και τα συναφή απαιτούν να διάκεισαι ερωτικά προκειμένου να πιάσουν τόπο. Ακουσίως ανοίγεται νέο πεδίο δια τους ποιητάς. Ο Μίμνερμος και την ουσία θα χρησιμοποιούσε, ευγνώμων, και δεν θα άφηνε να πάνε χαμένες οι νέες ευκαιρίες. Φαντάσου, λόγου χάριν, κάποιον που αντιλαμβάνεται ότι δεν του κάνει κούκου παρά το φάρμακο. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό;
Φίλε μου, το ισχυρότερο αφροδισιακό είναι το να σε ερωτευτούν και να σε θέλουν. Από κει και πέρα, αν διαπιστώσει κάποιος ότι ...χρειάζονται ενισχύσεις, καλώς να τις λάβει. Αλλά πες μου, ποιά γυρνάει να κυττάξει ένα χούφταλο - το λέει στο τέλος του ποιήματος.
Αλλά ο Μίμνερμος είναι πολύ προσεχτικός (φαίνεται ότι τεχνικές "ανασυντάξεως" θα υπήρχαν και τότε) και προνοητικός - απ' τον δεύτερο κιόλας στίχο. Το οδυνηρό λοιπόν γι αυτόν είναι να φτάσεις στο σημείο του "μηκέτι ταῦτα μέλοι". Αυτό το σημείο βέβαια, για τον σερ Πίτερ Ουστίνωφ ήταν η απαρχή μιας νέας ευτυχίας, μιας .... απεξάρτησης.
Όχι μόνο ο Πήτερ Ουστίνωφ.
Τι μου θύμησες ...... (κυρίως ότι αρχίζω και ξεχνάω...)
Θυμηθείτε τον Ωριγένη και πως τακτοποίησε άπαξ και διαπαντός τέτοιου είδους προβλήματα...
Καλό dsyk. Έσκασα στα γέλια....
Αλλά αυτή είναι μία λύση που βοηθά κάποιον να στραφεί γρήγορα και άμεσα στη θεολογία ... ενώ αν το πάει λάου-λάου και περιμένει να γίνει χούφταλο, έχει πολλές πιθανότητες και με την τέχνη και με την φιλοσοφία.
Γιατί κακό είναι να υποβοηθηθεί κανείς να στραφεί γρήγορα και άμεσα στην τέχνη και τη φιλοσοφία; Στο κάτω κάτω πως μπορεί να είναι σίγουρος κάποιος ότι θα καταλήξει χούφταλο;
Σίγουρος δεν είναι κανένας, αλλά .... όλοι ελπίζουν σε κάτι ... καλύτερο.
Αρχισα να το μεταφραζω καποτε θυσιαζοντας ακριβολογια χαριν ομοιοκαταληξιας,
http://ruminate8.blogspot.com/2008/07/yahoo.html
Σταματησα ομως οταν το γυρισε στα δυσαρεστα.
Δημοσίευση σχολίου