Κυριακή, Νοεμβρίου 11, 2007

ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΑΓΟΡΑ, εν συντομία και άνευ όρων (δυσκόλων)

(ήτοι περί ελαίων, βουτύρων και λ[ο]ιπών υλικών)
Με αφορμή το βλέμμα που είδε και σχολίασε.

Θα πω κι εγώ τα δικά μου.
Κοστολογήστε, όμως προηγουμένως να σας πω ότι το έχω βαρεθεί αυτό το παράδειγμα:




Ιδού σοι, και ταξινόμησις, τεθνεώτων σώματι καλλιτεχνών:

Α) Καλλιτέχνες που έζησαν και πέθαναν φτωχοί και έγιναν μετά θάνατον διάσημοι και πλούτισαν και τους εμπόρους των.

Β) Καλλιτέχνες που έζησαν και πέθαναν φτωχοί και έμειναν άσημοι, χωρίς απαραίτητα αυτό να σημαίνει ότι κάποιοι έμποροι δεν μπορούν να πλουτίσουν από το έργο τους, αν το προσπαθήσουν.

Γ) Καλλιτέχνες που έζησαν και πέθαναν πλούσιοι και έκαναν πλούσιους και τους εμπόρους των.

Δ) Καλλιτέχνες που έκαναν πλούσιους τους εμπόρους των, έγιναν πλούσιοι και οι ίδιοι επ’ ολίγον και μετά τα φάγανε:
  • α) στα χαρτιά
  • β) στα ζάρια
  • γ) στον ιππόδρομο
  • δ) στο αλκοόλ
  • ε) σε άλλο χρηματοβόρο και καταστοφικό
  • στ) σε μερικά ή και σε όλα τα ανωτέρω
και μετά πέθαναν φτωχοί, όπως τους άξιζε (τους παλιαλήτες)

Και τώρα ας πάμε στα έργα τέχνης:
Αυτά τα ίδια αν το καλοεξετάσεις δεν αξίζουν τίποτα. Η χρηματική αξία ενός έργου είναι αποτέλεσμα συνεννόησης εμπορικής. Δεν υπάρχει έργο τέχνης που να σου λέει πόσο αξίζει. Εκτός κι αν είναι φτιαγμένο από διαμάντια**. Και εδώ θυμάμαι τον Αυλωνίτη σε έκθεση ζωγραφικής να απορεί: «Τόσα λεφτά, βρε παιδί μου, για λάδια. Να ήτανε τουλάχιστον βούτυρα».

Να τα πουλούν και να τα έχουν και να τα χαίρονται. Εγώ να τα φτιάχνω.

-------------------------------------------------
**το μήνυμα του συγκεκριμένου έργου είναι: "όπως καταλαβαίνετε, αξίζει"

9 σχόλια:

γεράσιμος μπερεκέτης είπε...

Βρε συ-βρε'γω. Μ' όλ' αυτά που γίνονται τα κοσμογονικά, σήμερα-χτες, αυτά τα κουρκουμπίνια βρήκες να γράψεις. ΜΗΔΕΝ.
Να και άλλα αποχαρακτηρισμένα εκ των προτέρων 800 στρέμματα εκ των υστέρων καμμένα του καλοκαιριού, αποχαρακτηρίστηκαν, διότι δεν είχον χαρακτήρα.
Βρε.... το Γιωργάκη.

kukuzelis είπε...

Μα και βέβαια η αξία χρήσης και η ανταλλακτική αξία είναι δυο τελείως διαφορετικά πράγματα. Επιπλέον έχω να παρατηρήσω ότι ένα έργο τέχνης δεν πρέπει να λίπη από κανένα σπίτι.

Ως προς τα κοσμογονικά: Αποδεικνύουν ότι, είτε κόμμα καίγεται είτε δάσος, η ηγεσία διατηρεί την ακαταμάχητη γοητεία της. Αυτό είναι καλό πολιτικό μάθημα.

4-7-11 είπε...

Κατ'αρχας να σε ευχαριστήσω καλέ μου φίλε 'πρόνοια', που έσβησες τις 5ες παράλληλες που είχα.
Τώρα γιά τους πίνακες που παραθέτεις, έχω να πώ πως ο φουκαπας ο Βαν Γκογκ όσο ζούσε πούλησε έναν(αν δεν κάνω λάθος) πίνακα, ενώ ο Νταλί(αν βλέπω καλα) που υπήρξε μέγας απατεώνας, τα κονόμησε ζωντανός και τα κονομάνε και αυτοί που τον εμπορεύονται.
Όπως και νά'χει πάντως δεν υπήρξε καλλιτέχνης που όνειρό του ήταν η τέχνη αγκαζέ με τη φτώχεια.
Έντιμος ή μη.

4-7-11 είπε...

Ο Βαν Γκονγκ δεν ήταν καθόλου φουκαπάς. Φουκαράς ήταν.
(Αυτές οι παράλληλες διορθώνωνται;)

4-7-11 είπε...

μάλλομ διορθώνονται.

4-7-11 είπε...

μαλλον

4-7-11 είπε...

'

γεράσιμος μπερεκέτης είπε...

Εσύ ήσουνα ρε harman με τις 5 comments που μόλις τις είδα, τρόμαξα κι είπα, υπάρχει δικαιοσύνη, επί τέλους αυτό μου το post αναγνωρίστηκε. Μωρέ! Σοβαρός πελάτης μας ήρθε.....

4-7-11 είπε...

Αποφάσισα να κάνω σχόλια σε παλαιά Post για να δω αν τα ξαναδιαβάζετε πότε πότε. Αν το κάνετε, ενημερώστε με.

οι παχουλές αναρτήσεις (όσο τις διαβάζετε τόσο παχαίνουν)