Τρίτη, Φεβρουαρίου 08, 2005

ΠΕΡΙ ΓΝΑΘΟΥ 1


Καθώς αναζητούσε
στον Παρνασσό ορειβάτης
ο όμιλος των ποιητών τη γλώσσα,
ευρέθη αιφνιδίως
εν μέσω κυνοδόντων,
κοπτήρων και γομφίων
και τραπεζιτών.
Εδόθη μάχη φονική
και έπεσαν μέχρις ενός.
Βαρύς χειμώνας σκέπασε τις χλαίνες τους,
αιώνια περιφρόνηση,
δίκαιη ανταμοιβή
για την πενία τους.

Το σούρουπο,
απλώθηκε στις ράχες
νωχελικός σκοπός από κουδούνια.
Κατέβαιναν στα χειμαδιά
τα ζωντανά τα έρμα,
ξοπίσω σέρνωντας
την πάχνη και το το χιόνι
-ώρα το γνέσιμο να πιάσουν οι γρηές
κι ο χρόνος ν’ αποκοιμηθεί.

Εκ παραλλήλου,
εντός ψυχρού ιατρείου
με υπόφαιους τοίχους,
ο οδοντίατρος
διέγνωσε:
“μόλυνσις, επιμόλυνσις,
κύστις και οίδημα
ίσως και φλεγμονή”.

(Παλιά τους έλεγαν αλμπάνηδες,
γιατί προτίστως ήτανε κουρείς-
τρισάθλια φάρμακα,
εμπόριο βρεφών,
άσπλαχνες μάνες,
κοντά κι οι δικηγόροι)

Κι ακόμα πιο τρισάθλιοι
οι φρονιμίται,
το "μεταξύ της αχρηστείας και του πόνου".

-Τι άραγες υπενθυμίζουν;

Η νιότη θα χαθεί,
ο μαρασμός
είναι το μέλλον των ανθέων,
την ηρεμίαν διαδέχεται
η τρικυμία
και τούμπαλιν.

Μεταξύ μας,
η εξαγωγή οδόντων,
ίσως επέλυε
το χρόνιον πρόβλημα
της εθνικής οικονομίας.





1 σχόλιο:

kukuzelis είπε...

(δεν μπορώ να γράψω από πάνω, οπότε γράφω από κάτω)
*
...και τι να είπωμεν δια τον, πρόγονον πάντων αυτών, Κάιν, ο οποίος ως γνωστόν (Γέννεσις 4:17-21) ήτο ο πατήρ όλων των μουσικών (και ως εκ τούτου και των μελουργών - μικρών, μεσαίων, μεγάλων και μέγιστων). Δεν θα είπωμεν τίποτε κυρίες και κύριοι, διότι τα υιοθετηθέντα υφ' ημών ονόματα περικλείουσι, ως εμφαίνεται δι απλής και συντόμου ερεύνης, την ουσίαν αυτής ταύτης της ανθρωπότητος. Κοιτάξτε γύρω σας και θα δείτε ποιοι είμαστε.
*
(όταν καταστεί δυνατόν μετάφερε το σχόλιο από πάνω-σβήνοντας τα περιττά)
*

οι παχουλές αναρτήσεις (όσο τις διαβάζετε τόσο παχαίνουν)