Παρασκευή, Νοεμβρίου 03, 2006

ΑΣΚΗΤΙΚΗ

"Παιδάκι μου, βρήκα αυτό το βιβλίο στη βιβλιοθήκη και έχει μιαν αφιέρωση για κάποια Κατερίνα και σκέφτηκα μην το βρεί η γυναίκα σου και έχουμε παρεξηγήσεις.....".

Η αφιέρωση έλεγε τα εξής: "Για τα παλληκάρια του 296, για την ανάμνηση της φιλίας μας και για την αιώνια επιδιωκόμενη Κατερίνα, με αγάπη Λάμπρος".

Η μάνα μου φοβήθηκε. Τη γυναίκα μου δεν τη λένε Κατερίνα. Ωστόσο έχω φίλο Λάμπρο. Σημειωτέον το βιβλίο αυτό κοσμεί την εγκαταλελειμένη βιβλιοθήκη του πατρικού μου σπιτιού το οποίο εγκατέλειψα προ δεκαοκταετίας νυμφευθείς. Σ'αυτό το βιβλιοθηκάκι βρίσκονται παρατημένα διάφορα βιβλία δικά μου, του αδερφού μου, παλιά παιδικά....
Η μάνα μου διακατέχεται, κατατρύχεται μάλλον από μανία καταδιώξεως. Φοβαται τις αστραπές και ιδίως τις βροντές, δεν απομακρύνεται από τη γειτονιά μας και γενικώς επιδιώκει να παραμένει στο σπίτι, κάτι που βρίσκω κι εγώ πολύ σωστό να γίνεται διότι επιπλέον εγώ έχω και να μελετήσω μουσική, παρτιτούρες, θεωρητικά συγγράμματα, να σκεφτώ μουσική, να παίξω μουσική, να γράψω μουσική, γιατί μέχρι τα είκοσι εφτά μου ραινόμουνα. Φοβήθηκε, λοιπόν, η μάνα μου, μήπως το βιβλίο αυτό έπεφτε τυχαία στα χέρια της γυναίκας μου, διαβαζε την αφέρωση και ζήλευε αναδρομικά. Αγνά μυαλά, πρώιμων εποχών, μεταξύ αυτών το μυαλό της μάνας μου.
"Δεν είναι δικό μου, ρε μαμά το βιβλίο αυτό, δεν είχα ποτέ κάποια Κατερίνα και εν πάση περιπτώσει δεν υπάρχει μόνο ένας Λάμπρος. Και στο κάτω-κάτω υπηρέτησα εγώ στο 296;".
Η αδερφή μου που πέρναγε εκείνη την στιγμή, πηγαίνοντας για το σουπερμάρκετ, έβαλε τα πράγματα στη θέση τους.
"Ρε μαμά, ένας μόνο Λάμπρος υπάρχει;"

Αργότερα, θυμήθηκα ότι ο αδερφός μου υπηρέτησε στο 296 της Μυτιλήνης. Κάποτε μου μιλούσε για κάποια Κατερίνα. Και τώρα που τα θυμάμαι καλύτερα την είχα γνωρίσει. Προς το νταρντανέ, διατηρώντας ισχυρή επαφή με την κομψότητα.

Ως μυστήριο του κειμένου παραμένει το βιβλίο. Ιδού, λοιπόν. Πρόκειται για την Ασκητική του Καζαντζάκη. Πολυδωρισμένο βιβλίο, μικρό, άρα φτηνό, κομψό για δωράκι μεταξύ φίλων, ταίριαζε σε χειρονομίες αλληλοκατανόησης. Το έχω ως δώρο δυο-τρεις φορές, το είχα αγοράσει και από μόνος μου. Τι άραγε να λέει;

9 σχόλια:

kukuzelis είπε...

Στις Κατερίνες...

Ανώνυμος είπε...

Ξαναδιαβάζοντάς το σε άλλες ηλικίες και σε άλλες συνθήκες θα διαπιστώσετε ότι πάντα κάτι νέο έχει να πει.
Συνάρτηση ακόμη και στις .. Κατερίνες που βρήκατε ή χάσατε.

Αθήναιος είπε...

Καλά, αφήστε την "Ασκητική" για την τρίτη ηλικία που θα'χετε άπλετο χρόνο για σκότωμα και που θα είστε στην κατάσταση να καταλαβετε γιατί χτυπιέται και σκούζει ο ποιητής.

dimitris-r είπε...

Δεν μου την έκανε κανένας δώρο, δεν την αγόρασα ποτέ.
Την απαλλοτρίωσα.
Στη βιβλιοθήκη του σχολειού μου, επί Χούντας, όλα τα βιβλία του Καζαντζάκη ήταν πεταμένα πίσω από τα έπιπλα-ράφια. Διάλεξα τότε την Ασκητική και την πήρα.
Α! είχα και μια γκόμενα Κατερίνα την ίδια περίοδο.

Ανώνυμος είπε...

Να χαίρεσαι τον φίλο σου τον Λάμπρο,όπως και τον φίλο σου τον Σωτήρη και όλους τους κάφρους Ταμπουρίων,Καμινίων και λοιπών Κολωνακίων,που τό'παιζαν σκληροί άντρες,αλλά μόλις ακούν το όνομα της γυναικούλας τους τα κάνουν πάνω τους.Και ναι,η μάνα σου έχει δίκιο.Τι να κάνουμε!Η "Ασκητική" δεν είναι για παντρεμένους.Αλλιώς θα λεγόταν "Παρηγορητική".
ΦαΠα

γεράσιμος μπερεκέτης είπε...

ΠΡΟΣ ΦαΠα:

Να ανανεώσετε το στοκ από κουτάκια που τοποθετείτε τους κατά κάποιο τρόπο φίλους σας με τους οποίους πίνετ έστω μία φορά το χρόνο. Κατά τα άλλα υπάρχει και τηλέφωνο.

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Γεράσιμε,
Οι κατά κάποιον τρόπο φίλοι μου θα έπρεπε να ξέρουν ότι εχω επιχειρήσει στο παρελθόν να επικοινωνήσω μαζί τους από τηλεφώνου,αλλά,έλα μου ντε, που το'χουν κλειστό.Γι'αυτό βγαίνω στα κατά κάποιον τρόπο "παράθυρα".Και, σε τελική ανάλυση,τι να τους κάνω τους κατά κάποιον τρόπο φίλους;Μ' ενδιαφέρουν οι πραγματικοί φίλοι,με τους οποίους θα επικοινωνώ διά ζώσης.Όσο για τα κουτάκια μου,τα ανανεώνω,γιατί,καλώς ή κακώς,έχουν ημερομηνία λήξεως.Αυτά.
Με αγάπη(αυτό δεν αλλάζει)
ΦαΠα

γεράσιμος μπερεκέτης είπε...

ΦαΠα,
εννοείται με αγάπη, πάντα.
Θα ΄τηλεφωνήσω εγώ, αν και δεν έχω ποτέ κλειστά τα τηλέφωνα εκτός από το μεσημέρι και το βράδυ που κοιμάμαι.

LERA DRYMOS HULL είπε...

εχει γεμισει το νετ πουτανες και πουστιδες

οι παχουλές αναρτήσεις (όσο τις διαβάζετε τόσο παχαίνουν)