Τρίτη, Μαΐου 02, 2017

ΙΣΟΔΥΝΑΜΑ ΠΑΡΑΘΕΤΙΚΑ




Παρασκευή, Απριλίου 07, 2017

ΑΥΤΟΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ




Τετάρτη, Μαρτίου 15, 2017

Το παλαιό Μακάμ

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις 24 γράμματα

“Το Παλαιό Μακάμ”, ολιγοσέλιδη επιτομή τής διδακτορικής μου διατριβής,  απευθύνεται σε όσους ενδιαφέρονται να αποκτήσουν μιαν ιδέα των θεωρητικών βάσεων του εξωτερικού μέλους, δηλαδή της εξωεκκλησιαστικής μας μουσικής, όπως οι οθωμανικοί χρόνοι την έσμιξαν με την παλαιά θύραθεν μουσική των Βυζαντινών, και που ο απόηχός της έφτασε στον σύγχρονο ελληνικό κόσμο μέσα από το μικρασιάτικο δημοτικό και αστικό τραγούδι, καθώς και από τα πρώτα ρεμπέτικα, ενώ η σημερινή τάση εσφαλμένα την έχει εκχωρήσει πλήρως στην τουρκική μουσική. Οι βάσεις για την οργάνωση του φθογγικού υλικού, οι κλίμακες και οι τρόποι της μελωδικής διαχείρισής τους, προσεγγίζονται με απλότητα στο πνεύμα των παλαιών θεωρητικών συγγραφέων από τον 17ο έως τον 19ο αιώνα, μέσα από πληθώρα πινάκων και μουσικών παραδειγμάτων, έτσι ώστε να μπορούν να κατανοηθούν και να αξιοποιηθούν από έναν ερασιτέχνη έως έναν  συνθέτη. 


Σάββατο, Μαρτίου 11, 2017

ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ




Κυριακή, Φεβρουαρίου 26, 2017

Cogito ergo sum ?




Τετάρτη, Φεβρουαρίου 15, 2017

Eros' epigram


Τρίτη, Φεβρουαρίου 14, 2017

DARK


Κυριακή, Φεβρουαρίου 05, 2017

Το δέρμα στο έδαφος



Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου

στις 8 το βράδυ


ATHENAEUM

Αδριανού 3 - Θησείο

Έργα
του Γιώργου Χατζημιχελάκη:

μια μονόπρακτη όπερα
σε λιμπρέτο Εύης Στάμου

+ 6 καρπαθιακά τραγούδια
+ 4 πρελούδια για την συνάντηση δύο φίλων
+17 σημειώματα για πιάνο

καθώς
και πιανιστικά έργα των:

Πάνου Λυκούδη:
3 μινιατούρες

Πάνου Πανάκου:
Παραλλαγές σε ένα θέμα του Γιώργου Χατζημιχελάκη

ερμηνεύουν:
Εύα Μιχελιδάκη (σοπράνο)
Πάνος Λουμάκης (πιάνο)

το πρόγραμμα εδώ (κλικ)

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 03, 2017

Secundum Ordinem Melchisedech


Τρίτη, Ιανουαρίου 24, 2017

Τρία τραγούδια σε ποίηση Κ.Π. Καβάφη


Κυριακή, Ιανουαρίου 15, 2017

PIANO WORKS Vol. 1

O Rob και ο Οt  χτύπησαν την πόρτα κατά τις 4.30 τα ξημερώματα. Δεν έδειχναν καθόλου κουρασμένοι απ' το ταξίδι. Μονοζυγωτικοί δίδυμοι, προφανώς εκ Φινλανδίας, με ακαθόριστη ψυχοσύνθεση.  Ηχογραφούσαν και εξαφανίζονταν. Ούτε φαΐ, ούτε κουβέντα, ούτε λόγος για ποτό. Δεν δέχτηκαν δραχμή, πολύ δε περισσότερο ευρώ. Όπως ήρθαν έτσι κι έφυγαν, αφήνοντας ένα σημείωμα (ναι στα ελληνικά):

"πάντοτε στην διάθεσή σου"

Ύστερ' απ' αυτά νομίζω ότι δικαιούστε τις ηχογραφήσεις τους:


(κλικ πάνω στους players για χωριστό παίξιμο ή εδώ για να παίξουν σαν λίστα)

1. Τρία Βαλς Μινιατούρες .... ερμηνευτής: Rob V. Estious




2. Τέσσερα πρελούδια για την συνάντηση δύο φίλων .... ερμηνευτής: Rob V. Estious
(αφιερωμένα στην Αγγελίνα Τκάτσεβα και τον Λεονίντ Ντισάιτνικοβ)




3. Δεκαεπτά Παλαιά Σημειώματα στο πιάνο .... ερμηνευτής: Ot V. Estious




4. Τέσσερεις χοροί της Καππαδοκίας – για πιάνο 4 χέρια – ερμηνευτές: Rob και Ot V. Estious




5. Δεκαεπτά Νέα Σημειώματα στο πιάνο .... ερμηνευτής: Ot V. Estious




6. Φαντασία για τη Χλόη .... ερμηνευτής: Rob V. Estious
(αφιερωμένο στην Χλόη Καμπέρου)




7. Εξωτία (μικροτονικές σπουδές) .... ερμηνευτής: Ot V. Estious

Σάββατο, Δεκεμβρίου 03, 2016

REVIEW: export XML ή Midi File από MuseScore-Finale-Sibelius και import στο Cubase


Μια ενημέρωση με βάση την ... ταλαιπωρία μου.

 Το export XML του Sibelius δεν συμπεριλαμβάνει ως πληροφορίες τις αλλαγές στο TEMPO και τις μετρικές αλλαγές. Έτσι όταν ένα XML προερχόμενο από το Sibelius εισαχθεί στο Cubase, πρέπει να ξαναστήσεις τις αλλαγές αυτές στο Tempo Track του Cubase (και στο Score Edit αν σε ενδιαφέρει). 

Το MuseScore και το Finale στο XML εξάγουν ως πληροφορίες τις αλλαγές Tempo και τις ενδείξεις μέτρου, και το Cubase τις βλέπει στο Tempo Track. Δεν εισάγει όμως ως ενδείξεις στο Score τις μετρονομικές αλλαγές (παρότι τις βλέπει στο Tempo Track). Αντιθέτως, παρότι στο Score του Cubase (Score Edit) εισάγονται και βλέπεις ως ενδείξεις τα rit. accel. κλπ, στο Tempo Track δεν εμφανίζονται ως βαθμιαίες μεταβάσεις και πρέπει να ξαναστηθούν οι βαθμιαίες μεταβάσεις στο Tempo Track ώστε να “παίζονται”.

 Αν κάνεις export MIDI FILE από τα MuseScore-Finale-Sibelius και import στο Cubase οι αλλαγές Tempo δεν έχουν εξαχθεί και φυσικά δεν εισάγονται. Καμία ελπίς επίσης αν εξάγεις, όπως το Finale έχει ως επιλογή, TEMPO TRACK ως MIDI FILE. Το Cubase δεν βλέπει τίποτα, ίσως επειδή τίποτα δεν έχει εξαχθεί από το FINALE.

 Σημειωτέον μόνο το Cubase Pro διαθέτει import XML. Τα Artist και Essential περιορίζονται στο import MIDI FILE.

 Αν στο Sibelius έχουν οι κορώνες ρυθμιστεί μέσω του Inspector, τότε τo MIDI FILE του Sibelius τις κουβαλάει ως πληροφορίες και όταν το MIDI FILE αυτό εισαχθεί στο Cubase, βρίσκεσαι αντιμέτωπος με ένα μπάχαλο, όπου κάθε παράταση της διάρκειας μιας νότας με κορώνα αφενός έχει μεγεθύνει τη διάρκεια της νότας (ορατή στο Piano Roll) , αφετέρου έχει μετατοπίσει όλες τις ακόλουθες τόσο όσο η νότα της κορώνας έχει μεγεθυνθεί. Αποτέλεσμα: όλες οι νότες μετά την κορώνα είναι εκτός θέσης ή άρσης, μετατοπισμένες δεξιότερα. Αυτό γίνεται επειδή την κορώνα το Sibelius δεν την βλέπει και δεν την καταγράφει ως “ανάπαυση” του Tempo αλλά ως αλλαγή του μεγέθους της διάρκειας της νότας. Αυτό σημαίνει ότι αν εκ των υστέρων στο Cubase θελήσεις να προσθέσεις ένα ακόμα όργανο (νέο Track), ή και να κάνεις μικροαλλαγές σε νότες των ήδη υπαρχόντων Tracks, ή (όλεθρος) να χρησιμοποιήσεις μετρονόμο για να ηχογραφήσεις, τότε θα αντιμετωπίσεις τεράστια προβλήματα συγχρονισμού.

Αντίστοιχες ρυθμίσεις της κορώνας στα Finale και MuseScore δεν επηρεάζουν την ακριβή θέση των φθόγγων μέσω της μεταφοράς τους είτε ως XML είτε ως MIDI FILE στο Cubase.

 Αυτά πρέπει να τα λαμβάνει κάποιος υπ’ όψιν του, αν πρόκειται αυτό που γράφει σε κάθε ένα από τα προαναφερθέντα Notation προγράμματα να το μεταφέρει στο Cubase για περαιτέρω επεξεργασία.

1o Κουαρτέτο εγχόρδων (1995)



ηχογράφηση από πρόβα για την πρώτη εκτέλεση (Μάρτιος 1996) στο Ινστιτούτο Γκαίτε

Κυκλοφόρησε σε συλλογή κουαρτέτων Ελλήνων συνθετών από την AGORA MUSICA σε συμπαραγωγή με την Ένωση Ελλήνων Μουσουργών, και έχει εξαντληθεί.


Σάββατο, Νοεμβρίου 05, 2016

Ενημέρωσις

Κουκουζέληι

Αγαπημενε μου φίλε, σε ενημερώνω ότι την ερχομένην εβδομάδα θα επέλθω εις την Βρίλην δια δοκιμάς του κουαρτέττου μου. Αυτό θα συμβεί ή την Τρίτην ή την Πέμπτην και αν έχει και βροχούλα θα είναι ακόμα πιο ωραία στην ταβέρνα που θα πάμε μετά, και ακόμα πιο ωραία στο σπίτι σου κατόπιν για το καθιερωμένον επιστέγασμα, παραμελημένον μεν, καθιερωμένον δε, διότι άμα υπάρχει το ένα υπάρχει και το άλλο “όπως είπε και ο μέγας επιστήμων της θεωρίας των πιθανοτήτων Αϊνστάιν, λίγο πριν πεθάνει στο κερματόριο” (τα δύο τελευταία τα ισχυρίστηκε ένας ταξιτζής, μαζί με την ιστορία του ότι με την θεωρία των πιθανοτήτων του Αϊνστάιν τότε που ήταν, ο εν λόγω ταξιτζής, ναυτικός, είχε τινάξει ένα καζίνο στον αέρα, αλλά ως αναμενόμενο, την επομένην τα έχασε όλα – διότι αλλιώς θα κλείναν τα καζίνα, όπως του αντείπα, μιας και η θεωρία των πιθανοτήτων του Αϊνστάιν είναι κοινό πλέον κτήμα). 

Σάββατο, Οκτωβρίου 15, 2016

Φθινοπωρινοί διάλογοι με τον εαυτό μου Ι: Προσπάθεια αυτεπίγνωσης

-Έχεις σκεφτεί τι είσαι;
-Είσαι παμπόνηρος και πας να με μπλέξεις.
-Άσε τώρα τους χαρακτηρισμούς για να κερδίσεις χρόνο. Αν θες απαντάς, ή μάλλον αν μπορείς.
-Δηλαδή τι έγινε αν δεν μπορώ, ή αν χρειάζομαι λίγο χρόνο για να σκεφτώ; Είναι ψόγος αυτή η αδυναμία μου, ώστε αν θα έπρεπε να τον αποφύγω, η μόνη διέξοδος θα ήταν η προσποίηση ότι τάχα δεν θέλω να απαντήσω;
-Το κλώθεις και κερδίζεις κι άλλον χρόνο. Μπορείς να απαντήσεις άμεσα;
-Οκ. Το παίζεις ότι είμαστε σε κουίζ. Είμαι μέρος του σύμπαντος. Σε κάλυψα;
-Δηλαδή μου λες ότι έχεις επίγνωση ότι υπάρχει σύμπαν και ότι είσαι μέρος του. Ομολογουμένως αγνοούσα αυτές τις επιστημονικές σου γνώσεις και εκπλήσσομαι.
-Δηλαδή θες να μου πεις ότι μόνον ο Χώκινς θα εδικαιούτο αυτήν την απάντηση;
-Όχι βέβαια. Καθένας που μπορεί με οποιονδήποτε τρόπο να απαντά σε ερωτήσεις, δικαιούται να τις απαντά. Αυτό που πάντα θα πρέπει να ελέγχεται είναι η επίγνωση της απάντησής του.
-Το ξέρεις ότι μιλάς σαν αυτά τα πρωτόλεια μελλοντολογικά μηχανήματα των εξωγήινων πολιτισμών που συναντούσε το Εντερπράιζ σε κάθε επεισόδιο του Σταρ Τρεκ.
-Δηλαδή επιμένεις ότι υπάρχει σύμπαν και μάλιστα αντλείς αυτήν σου τη βεβαιότητα από τηλεοπτικές σειρές του ’60.
-Όχι βέβαια. Δηλαδή όχι μόνο από εκεί. Το ότι υπάρχει σύμπαν το λένε εδώ και χιλιετίες. Αλλά ειδικά στον εικοστό αιώνα, και ακόμα περισσότερο στον εικοστό πρώτο, νομίζω ότι αποτελεί βεβαιότητα. Ένα μεγάλο μέρος του έχει χαρτογραφηθεί και υπάρχουν τόσες θεωρίες για την δημιουργία του, την κατάστασή του και το μέλλον του.
-Μμμμ. Βλέπω παρακολουθείς και ντοκιμαντέρ.
-Άσε τις ειρωνείες. Δεν είμαι φυσικός επιστήμων, αλλά άλλοι που είναι, μας διαβεβαιώνουν ότι υπάρχει.
-Ωραία. Εσύ με ποια βεβαιότητα μου λες ότι είσαι μέρος του και ότι υπάρχει;
-Δηλαδή αν σου έλεγα ότι είμαι συνθέτης, τι θα έλεγες;
-Θα έλεγα να το συζητήσουμε μιαν άλλη φορά. 

Τετάρτη, Αυγούστου 24, 2016

Θερινοί διάλογοι με τον εαυτό μου V: Μερίδιον ευθύνης

αφιερωμένο στον Silezukuk και το σχόλιό του σε αυτό το ποστ

- Το τσούζεις σήμερα, ε;
- Το κατά δύναμιν. Το κατά δύναμιν όχι το δικό μου, αλλά του κρασιού.
- Πώς σου φαίνεται αυτό το κρασί;
- Πολύ του γούστου μου. Ξηρό, ξιδάτο, χωρίς προφανή αρώματα φρουτώδη που συνήθως δεσπόζουν στα άσπρα κρασιά.
- Γιατί τα λες άσπρα και όχι λευκά;
- Γιατί δεν είμαι ορμηνεμένος σερβιτόρος. Το κρασί το άσπρο είναι άσπρο γιατί χρυσίζει, όπως "άσπρα" λέγανε και τα χρυσά νομίσματα.
- Καλά, στους συνειρμούς και στις αυτοαιτιολογήσεις είσαι μανούλα. Παρεμπιπτόντως "άσπρα - acse" λέγανε τα ασημένια νομίσματα, αυτά που πρωτοέκοψε στους πρώιμους οθωμανικούς χρόνους ο Ορχάν ο Α' το 1328. Τα μπουκάλια πάντως, για να ξαναγυρίσουμε την κουβέντα στο ίδιο σημείο, γράφουν «οίνος λευκός».
- Αυτό ακριβώς. Δεν γράφουν «κρασί άσπρο». Οι φιάλες παρεμπιπτόντως.
- Είσαι για να ‘σαι. Δε μου λες – έτσι για να το διασκεδάσουμε, αλλάζω θέμα – τι μερίδιο ευθύνης πιστεύεις ότι έχουν οι συμπολίτες ενός δολοφόνου για την πράξη του;
- Εξαρτάται. Συμπεριλαμβάνεις και τους κατά συρροήν;
- Κυρίως αυτούς. Και πολύ περισσότερο αυτούς που καταφέρνουν να γίνουν ηθικοί αυτουργοί εκτεταμένων ολέθρων.
- Εννοείς αρχηγούς ομάδων, φυλών, κρατών που συμπαρασύρουν τους οπαδούς τους σε αιματηρές συρράξεις και γενοκτονίες;
- Ναι. Αλλά μην μου απαντήσεις μεταθέτοντας το πεδίο συζήτησης.
- Γιατί το λες αυτό;
- Επειδή σε ξέρω. Συνήθως, καθώς δεν καταφέρνεις να συγκροτήσεις μιαν απάντηση σε ένα συγκεκριμένο πεδίο, μεταθέτεις αναλογικά το θέμα σε ένα πεδίο που μπορείς να χειριστείς.
- Εντάξει. Θα είμαι τίμιος. Δεν θα αναφέρω τίποτα  για ακροατές μουσικής. Αλλά δεν πρόκειται να σου απαντήσω και στο αρχικό σου ερώτημα. Προτιμώ να απολαύσω σιωπηρά το κρασί μου.
- Μήπως ήπιες λιγάκι παραπάνω;
- Σε παρακαλώ, μην ξαναρχίζεις την κουβέντα από το ίδιο σημείο. 

Τετάρτη, Αυγούστου 17, 2016

Θερινοί διάλογοι με τον εαυτό μου ΙV: Φιλική Εταιρεία

- Έχω ένα δόλιο σχέδιο;
- Δεν υπάρχει σχέδιο χωρίς δόλο.
- Σαχλαμάρες. Ουσιαστικά ανασυντάσσεις αυτό που είπα για να δημιουργήσεις εντυπώσεις.
- Σε ποιον θα δημιουργήσω εντυπώσεις, αφού μόνο οι δυο μας συζητάμε;
- Θα δημιουργήσεις εντυπώσεις στον εαυτό σου, καθώς θα φαντάζεσαι ότι σε αυτόν τον διάλογο θα είχες το πάνω χέρι αν υπήρχε ακροατήριο.
- Και τι σημασία έχει αν ο εαυτός μου με λατρέψει;
- Θα τα έχετε καλά μεταξύ σας.
- Δεν με έπεισες, αλλά τέλος πάντων. Ποιο είναι το δόλιό σου σχέδιο;
- Να κλείσω το facebook και μετά να πω σε έναν φίλο μου ή σε μία φίλη μου -που μας συνδέει πραγματική φιλία, δηλαδή πίνουμε μαζί κάθε τόσο ένα ποτήρι κρασί και ξέρουμε ο ένας μυστικά του άλλου - ότι η φιλία μας τελειώνει αν δεν κλείσει το facebook. Και όταν λέμε τελειώνει, εννοούμε χωρισμός.
- Και τι περιμένεις να γίνει;
- Αν δεν τσιμπήσει δεν θα το κλείσει. Αν τσιμπήσει και το κλείσει, είναι μάλλον βέβαιο ότι θα ζητήσει το ίδιο και από κάποιον ή κάποιαν άλλη. Φαντάζεσαι τι έχει να γίνει;
- Δεν κόβεις καλύτερα το κάπνισμα; 

Θερινοί διάλογοι με τον εαυτό μου ΙΙΙ: Καβγαδάκι

- Ο λόγος σου αν θες να πιάσει τόπο πρέπει να βρίσκεται εκεί που δεν ακούγεται.
- Θα με αφήσεις επιτέλους να πιω το ουίσκι μου με την ησυχία μου;
- Γιατί; Δεν σε απασχολεί αυτό που είπα;
- Το βρίσκω ανόητο. Έχεις την τάση να παραμετροποιείς το κάθε τι. Και να το βαραίνεις εξ ορισμού, κάτι που δεν έχει νόημα αν δεν πρόκειται να γράψεις εγχειρίδιο γεωμετρίας.
- Α, συγγνώμη που δεν σε αφήνω να σουρώσεις με την ησυχία σου.
- Γιατί εσύ πόσα έχεις πιει;
- Όσα κι εσύ;
- Ε, βγάλε λοιπόν το σκασμό.
- Αυτό εννοούσα εξ αρχής. 

Κυριακή, Αυγούστου 14, 2016

Θερινοί διάλογοι με τον εαυτό μου ΙΙ: Σταφύλια

-Έχω δει πολλούς τενεκέδες ξεγάνωτους.
-Το λες για τους μαέστρους;
-Ναι, Οι περισσότεροι δεν έχουν βρει τίποτα. Όχι βέβαια ότι φταίνε. Σάμπως οι συνθέτες είναι καλύτεροι;
-Γιατί αφήνεις απ' έξω τους ερμηνευτές; Τους φοβάσαι;
-Η αλήθεια είναι ότι τους σέβομαι. Σέβομαι την ανασφάλειά τους και την αγάπη τους για τις ευκολίες. Και ναι τους φοβάμαι. Μου θυμίζουν τα παιδάκια που 'θέλαν να τα παίξουμε επειδή είχαν δική τους μπάλλα,
-Παράδοξο μου φαίνεται. Κανονικά, η ιδιοκτησία της μπάλλας θα έπρεπε να συμβολίζει τους συνθέτες.
-Ασυνείδητα μεροληπτείς υπέρ των μαέστρων, αλλά αν το καλοσκεφτείς οι συνθέτες δεν έχουν να κάνουν με τη μπάλλα. Ούτε καν με τους κανόνες του παιχνιδιού. Η ειλικρινής εικόνα τους είναι μάλλον σχετική με τα νυκτολούλουδα στις άκρες των πεζοδρομίων.
-Καταντάς φθηνά λυρικός. Τότε ποια είναι η ψευδής εικόνα τους;
-Η ταύτισή τους με τις δεξιότητες: να παίζουν καλή αμπάριζα, εφτάπετρο, τα μήλα, τα μέντα-μέντα τα μελιγκήτικα, τα στρατιωτάκια ακούνητα. Να μαζεύουν πόκεμον .... γενικά οι πειθαρχίες. Και είμαι ακριβά λυρικός. Υποφέρω.
-Εξιδανικεύεις.
-Σιγά τα ωά. Δηλαδή οι ερμηνευτές τι κάνουν; Δεν εξιδανικεύουν συνεχώς το παρελθόν, συγκαλύπτοντας την παραδοπιστία τους; Και υποφέρουν επίσης. Τόση αυτοπειθαρχία δεν αντέχεται.
-Ισοπεδώνεις τα πάντα.
-Φυσικά. Είναι ακόμα καλοκαίρι.

Θερινοί διάλογοι με τον εαυτό μου Ι: Μελλοντική θέσις

- Αντιπαθώ αφόρητα τις μικροφιλοδοξίες. Είναι σύμφυτες με τον επαρχιωτισμό και την αβελτηρία του. Και μάλιστα σκέφτομαι ότι πέραν του επαρχιωτισμού υπάρχει ο όρος "μικροεπαρχιωτισμός". Απελπισία. Γι' αυτό φροντίζω να μένω έξι μήνες εδώ και έξι στον Πειραιά.
-Δηλαδή τον Πειραιά τον θεωρείς πόλη; Και την άνεσή σου, μια εδώ και μια εκεί, την θεωρείς φιλοσοφική κατάκτηση; Απλώς συνταξιούχος είσαι.

Κυριακή, Ιουλίου 24, 2016

Θερινή Υπόσχεσις

Το κείμενον εγκυμονείται.

Κυριακή, Μαΐου 29, 2016

ΠΕΔΙΟ ΔΡΑΣΗΣ για δύο κιθαριστές

Αιφνίδια θυμοσοφία


Τρίτη, Απριλίου 19, 2016

Οι πυλώνες της Μουσικής Εκπαίδευσης στην Ελλάδα

Τα Ωδεία είναι τα παλαιότερα θεσμοθετημένα ιδρύματα μουσικής εκπαίδευσης της Ελλάδας και φέρουν τεράστιο βάρος ιστορικότητας. Πολύ αργότερα ιδρύθηκαν τα μουσικά Σχολεία (Γυμνάσια-Λύκεια) και τα Πανεπιστήμια Μουσικολογίας και Μουσικών Σπουδών. Δεν έχει ακόμα ιδρυθεί Μουσική Ακαδημία – έλλειψη βασικότατη. Διότι σχεδόν παγκοσμίως έχει εμπεδωθεί ότι  αυτοί είναι οι πυλώνες της Μουσικής Εκπαίδευσης προς κατευθύνσεις, άλλοτε συγκλίνουσες και άλλοτε αποκλίνουσες.

Κάθε ένας από αυτούς τους πυλώνες έχει δικό του σύστημα ένταξης σπουδαστών, δικό του πρόγραμμα σπουδών, και δικές του απολυτήριες εξετάσεις, κάτι που συχνά δημιουργεί ερωτήματα ιεράρχησης, που κυρίως τίθενται αν αμφισβητηθεί η αυτονομία του καθενός και θεωρηθεί ότι κάποιος από αυτούς μπορεί να υπαγάγει υπ’ αυτόν τους άλλους.

Ωστόσο, αν το δούμε στην πράξη, κάθε ένα από αυτά τα Μουσικά Εκπαιδευτικά ιδρύματα, απευθύνεται σε διαφορετικής ιδιοσυγκρασίας ανθρώπους και οι απόφοιτοί τους αποκτούν μεν σε ένα μεγάλο βαθμό αλληλοεπικαλυπτόμενα προσόντα, ωστόσο και σε έναν άλλον βαθμό διαφορετικά.

Στο Ωδείο ο σπουδαστής εντάσσεται είτε με την εγγραφή του στην προκαταρκτική βαθμίδα και ολοκληρώνει κατά τον προβλεπόμενο χρόνο (κατ’ ελάχιστον 8 έως 11 χρόνια αναλόγως την ειδικότητα οργάνου) είτε μέσω κατατακτηρίων εξετάσεων σε αντίστοιχο της κατάρτισής του επίπεδο, όπου στην υψηλότερη δυνατή βαθμίδα κατάταξης (β' ανωτέρας για τα όργανα, β' ειδικό αρμονίας για τα θεωρητικά) τού επιτρέπεται ύστερα από τουλάχιστον 2 χρόνια φοίτησης να αποκτήσει τίτλο (Πτυχίο ή Δίπλωμα). Ωστόσο η ουσία του μεγέθους της ύλης και των απαιτήσεων παραμένει σταθερή, άρα και η κατάταξή του πιστοποιεί ότι όλην την προβλεπόμενη από τον νόμο προηγούμενη του επιπέδου κατάταξης ύλη την έχει διδαχθεί, είτε εντός του Ωδείου σε μακρά περίοδο "υπό κατάταξη" είτε μέσω ιδιαιτέρων μαθημάτων, είτε συνδυάζοντας τα δύο προηγούμενα. Πέρα από το ειδικό ατομικό μάθημα επιλογής του, τα γενικά υποχρεωτικά μαθήματα περιφερειακώς ενισχύουν την τεχνική κατάρτισή του (Θεωρία, Σολφέζ, Χορωδία, Μουσική Δωματίου κλπ) ενώ μαθήματα όπως η Μορφολογία και η Ιστορία της Μουσικής, στοιχεία Λογοτεχνίας, κλπ, διαφοροποιούμενα ανά κλάδο ειδικών αντικειμένων, του παρέχουν μιαν εγκύκλιο Μουσική Παιδεία. Τέλος με το πρακτικό διδασκαλείο, αποκτά εμπειρία διδακτική για να μπορεί εντός των Ωδειακών πλαισίων να διδάξει το αντικείμενο για το οποίο θα αποκτήσει τίτλο. Το ωδειακό Πτυχίο λοιπόν ή το Δίπλωμα πιστοποιούν αφενός την εκτελεστική ικανότητα κάποιου, αφετέρου την διδακτική εντός του ωδειακού συστήματος ικανότητα. Απόφοιτοι Ωδείων στελεχώνουν Ορχήστρες και παλαιότερα μέσω διαγωνισμού, εφόσον διέθεταν και απολυτήριο Λυκείου, κάλυπταν θέσεις καθηγητή Μουσικής σε γενικά σχολεία, (Δημοτικά, Γυμνάσια, Λύκεια), ενώ κάποιοι από αυτούς τους καθηγητές Μουσικής με απόσπαση στελέχωναν θέσεις ειδικότητας σε Μουσικά Σχολεία, πολλοί μάλιστα απόφοιτοι ωδείων εξακολουθούν να είναι ενταγμένοι ως καθηγητές μέσης α’ βάθμιας και β’ βάθμιας εκπαίδευσης. Βαθμιαίως αυτοί οι τελευταίοι αντικαθίστανται από τους αποφοίτους των Μουσικών Πανεπιστημίων.

Στα Μουσικά Σχολεία εντάσσεται κάποιος μαθητής που τελείωσε το Δημοτικό κατόπιν εξετάσεων διακρίβωσης μουσικότητας. Το πρόγραμμα των μουσικών μαθημάτων εξελίσσεται παραλλήλως με το πρόγραμμα των μαθημάτων ενός γενικού σχολείου. Και στα Μουσικά Σχολεία μπορεί κάποιος μαθητής να ενταχθεί αργότερα κατόπιν κατατακτηρίων. Το πρόγραμμα μουσικών μαθημάτων στα Μουσικά Σχολεία είναι εν πολλοίς αντίστοιχο τεχνικώς με αυτό των Ωδείων. Απλώς ο χρόνος φοίτησης στο Μουσικό σχολείο είναι περιορισμένος κατά το μέγιστο στις 2 τριετίες (Γυμνάσιο, Λύκειο), ενώ ο χρόνος φοίτησης στο Ωδείο κατά κανόνα ευρύτερος (ξεκινώντας από την πολύ μικρή ηλικία των 5 ετών) μπορεί να παραταθεί έως και το διπλάσιο του προβλεπομένου ελαχίστου. Αυτό επιτρέπει στους σπουδαστές των Ωδείων να αποκτήσουν το πτυχίο ή το δίπλωμά τους στην ηλικιακή φάση που εκείνοι θα επιλέξουν. Κάτι αντίστοιχο που επιχειρήθηκε και θεσμοθετήθηκε για τους αποφοίτους Μουσικών Λυκείων προς απόκτηση τίτλων ισότιμων των Ωδειακών, θεωρητικών σπουδών, βυζαντινής μουσικής, παραδοσιακών και κλασσικών οργάνων, μετά από ειδικές προκηρυσσόμενες εξετάσεις, στην ουσία του έχει ατονήσει. Άλλωστε, πολλοί απόφοιτοι Μουσικών Σχολείων, όπως και Ωδείων, δεν ακολουθούν τον μουσικό κλάδο. 

Στα Πανεπιστήμια Μουσικολογίας ή Μουσικών Σπουδών, καθώς και στα αντίστοιχα ΤΕΙ, οι σπουδαστές εντάσσονται διερχόμενοι τις πανελλήνιες εξετάσεις, εξεταζόμενοι επιπλέον σε ειδικά μαθήματα: Αρμονία, εξετάσεις ακουστικών ικανοτήτων. Τις ικανότητες για να διέλθουν τις ειδικές εξετάσεις, οι υποψήφιοι μπορούν να τις αποκτήσουν είτε μέσω της Ωδειακής παιδείας, είτε μέσω της αντίστοιχης που εφαρμόζεται στα Μουσικά Σχολεία, είτε ακόμα και με ιδιαίτερα μαθήματα. Δηλαδή δεν αποτελεί τυπικώς απαραίτητη προϋπόθεση για την συμμετοχή σε αυτές η φοίτηση είτε σε Ωδείο, είτε σε Μουσικό Σχολείο, πολύ δε περισσότερο δεν είναι απαραίτητος κάποιος ωδειακός τίτλος σπουδών. Κατ’ αυτόν τον τρόπο και τυπικώς το Μουσικό Πανεπιστήμιο δεν αποτελεί ουσιαστική ιεραρχική συνέχεια του Ωδείου, ενώ του Μουσικού Σχολείου αποτελεί ιεραρχική συνέχεια στον βαθμό που αποτελεί και των Γενικών Σχολείων.

Ο υποψήφιος φοιτητής του Πανεπιστημίου λοιπόν προϋποτίθεται ότι έχει μουσική εκπαίδευση, ωστόσο αυτή είναι αδιάφορο πόθεν προέρχεται ή πόσο ευρεία είναι. Επίσης όταν ένας φοιτητής επιλέξει την ειδικότητα οργάνου ή της σύνθεσης για την απόκτηση και του αντίστοιχου πανεπιστημιακού τίτλου ειδικότητας, είναι βέβαιο ότι δεν ξεκινάει από το μηδέν εντός του Πανεπιστημίου, μάλλον είναι βέβαιο ότι η μέχρι τότε κατάρτισή του οφείλεται σε ωδειακή παιδεία, καθότι ακόμα και από Μουσικό Σχολείο προερχόμενος, είναι γνωστό ότι κατά κανόνα φοιτούσε ή και εξακολουθεί να φοιτά και σε Ωδείο, οπότε η απόκτηση της πανεπιστημιακού επιπέδου ειδικότητος δεν είναι αποκλειστικό αποτέλεσμα της Πανεπιστημιακής του εκπαίδευσης, κάτι που πιστοποιείται από το γεγονός ότι είτε παραλλήλως, είτε κατόπιν, είτε προηγουμένως, ο φοιτητής επιδιώκει και την απόκτηση ωδειακού τίτλου. Υπ΄ αυτήν την έννοια, η Ωδειακή και η Πανεπιστημιακή εκπαίδευση δεν συνδέονται ιεραρχικώς. Ένας πχ διπλωματούχος Ωδείου στο πιάνο, και ένας πτυχιούχος Πανεπιστημίου με την ειδικότητα του πιανίστα, δεν είναι απαραιτήτως ο ένας καλύτερος από τον άλλον ως ερμηνευτές. Απλώς, διαφέρουν κατά την εγκύκλιο παιδεία, και έχουν άλλου τύπου διδακτικό εξοπλισμό, ο μεν ωδειακός μέσα από το πρακτικό διδασκαλείο, ο δε πανεπιστημιακός μέσα από τα παιδαγωγικά μαθήματα.

Το κατά τύπον και ουσία ισχύον, οι καθηγητές των Ωδείων να κατέχουν απαραιτήτως Ωδειακό τίτλο, είναι κάτι που πρέπει να διατηρηθεί, αν θέλουμε να διατηρήσουμε πλήρως αυτό που η Ωδειακή παιδεία προσφέρει. Μένει αυτός ο τίτλος να διαβαθμιστεί όχι ιεραρχούμενος στον ίδιον άξονα με τον Πανεπιστημιακό, αλλά παραλλήλως. Με αυτού του τύπου τον συσχετισμό θα πρέπει να προχωρήσουμε και στην ίδρυση Μουσικής Ακαδημίας. Η εισαγωγή σε αυτήν θα πρέπει να γίνεται με μόνο κριτήριο τις μουσικές ικανότητες. Η Μουσική Ακαδημία (διεθνώς μονοσήμαντη έννοια) θα δίνει τα εφόδια σε ταλαντούχους μουσικούς να ανεβάσουν το ερμηνευτικό επίπεδό τους. Ειρρήσθω εν παρόδω ότι το ισχύον πρόγραμμα Ωδειακής εκπαίδευσης στην Ελλάδα, εφαρμοζόμενο στην ακρίβειά του, καθιστά την απόκτηση διπλώματος το ίδιο ή και περισσότερο δύσκολη από την απόκτηση Bachelor αρκετών ξένων Ακαδημιών – δεν έχει κάποιος παρά να δει το απαιτούμενο πρόγραμμα απολυτηρίων εξετάσεων. Άλλωστε για να ενταχθεί κάποιος σε ένα μουσικό σύνολο, ή ορχήστρα, θα περάσει από ακρόαση - ο τίτλος σπουδών θα του ζητηθεί εκ των υστέρων και μόνον εφόσον αυτό έχει μισθολογικής φύσεως σημασία. Όπως επίσης κάποιος εξελίσσεται ως σολίστ ή ως συνθέτης όχι εκθέτοντας τους τίτλους σπουδών του, αλλά το έργο του. 

Εν κατακλείδι, μόνον, η αυτονομία των πυλώνων Ωδείο - Ακαδημία, Μουσικό Σχολείο -  Πανεπιστήμιο, μπορούν να διασφαλίσουν την παραγωγή ερμηνευτών, συνθετών, δασκάλων καθηγητών, μουσικολόγων, μεταπτυχιακών, διδακτόρων κλπ. Αν οι πυλώνες αυτοί συγχωνευτούν θα αποκλείσουν διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες να βρουν τον δρόμο που ταιριάζει στην κάθε μια.

Γιώργος Χατζημιχελάκης 
Η φωτογραφία καθ' υπόδειξιν του φίλου
κοντραμπασσίστα Βασίλη Παπαβασιλείου

Κυριακή, Απριλίου 17, 2016

Με αφορμή μεταγραφές έργων του Μπάχ (από βιολί, βιόλα, τσέλο) για κιθάρα

Εδώ και αρκετό καιρό με προβληματίζει το θέμα αυτό.

Στις περισσότερες περιπτώσεις των μεταγραφών έργων του Μπαχ από έργα για βιολί, βιόλα ή τσέλο έχουμε αλλαγή τονικότητας για προσαρμογή τους στην κιθάρα.
Μου γεννήθηκε η εξής σκέψη, αντί για την συνήθη πρακτική που ακολουθείται κατά τις μεταγραφές:  Ένα ειδικό κούρδισμα της κιθάρας που θα επιτρέπει την εκτέλεση αυτών των έργων στην πρωτότυπη γραφή τους. Το κούρδισμα από ψηλά προς χαμηλά να είναι κατ' ουσίαν μια μεταφορά, ή καλύτερα μια αντανάκλαση του κουρδίσματος των οργάνων προέλευσης πάνω στην κιθάρα:

Δεδομένου ότι το βιολί κουρδίζεται Μι-Λα-Ρε-Σολ και η βιόλα και το τσέλλο (με μιαν οκτάβα μεταξύ τους διαφορά) Λα-Ρε-Σολ-Ντο, να κουρδιστεί αντίστοιχα η κιθάρα Μι-Λα-Σολ-Ρε-Σολ-Ντο.

Με το κούρδισμα αυτό για την κιθάρα που προτείνω,  πλεονασματική αναδεικνύεται η 3η χορδή, ωστόσο μπορεί να υποβοηθήσει σε κάποιες δακτυλοθεσίες, ενώ ίσως και το κατέβασμά της σε Φα# να είναι ακόμα πιο χρηστικό και να συντελεί σε πλουσιότερο ήχο. Στην περίπτωση όμως όπως της Σουίτας αρ. 5 για τσέλο σε Ντο ελάσσονα, BWV 1011, όπου η πρώτη χορδή του τσέλου κουρδίζεται σολ, εξυπηρετεί η 3η χορδή της κιθάρας να παραμείνει στο σολ. 

Οι υπόλοιπες χορδές είναι ουσιαστικά οι ανοικτές χορδές των οργάνων προέλευσης. Αυτό μπορεί να δώσει σημαντικά πλεονεκτήματα: Απευθείας εκτέλεση από την πρωτότυπη παρτιτούρα με διατήρηση της τονικότητας γραφής του έργου, αξιοποίηση της γενικότερης ηχητικής σκέψης του Μπαχ που συμπεριλαμβάνει τις ανοικτές χορδές,  και εν τέλει μιαν προϋπόθεση συνολικής αυθεντικής ερμηνείας.

Σε ό, τι αφορά πιθανούς ενδοιασμούς για την ηχητική αλλοίωση της κιθάρας λόγω της χαλάρωσης των χορδών, θα είχα να πω δύο πράγματα: 
α) το χαμήλωμα της τάσης θα κάνει λίγο πιο σκούρο τον ήχο, αλλά αυτό μάλλον ταιριάζει στην εποχή.
β) η περίπτωση κάποιες κιθάρες, για λόγους κατασκευαστικούς, να αντιδράσουν απρόσμενα και να τρίζουν σε κάποια τάστα, λόγω της χαλάρωσης της γενικότερης τάσης, αλλά και εξ αυτού του λόγου τής αύξησης του πλάτους ταλάντωσης των χορδών, μπορεί να αντιμετωπιστεί με ειδικές χορδές που θα ανταποκρίνονται στο ζητούμενο χόρδισμα (λίγο παχύτερες).  

Μένει η δοκιμή στην πράξη .... διότι δεν είμαι κιθαριστής. 

Δευτέρα, Μαρτίου 21, 2016

καλέσω μου τους γνωστούς καλλιτέχνας, κακεῖνοί με δοξάσουσιν

- Η πρόσκλησή σας κύριε, θέλω να θεωρώ ότι δεν με περιλαμβάνει.
- Μα γιατί πάντα αυτοεξαιρείσθε;
- Είναι θέμα συναίσθησης, αλλά και προβολής εκ συναντιλήψεως.
- Με κάνετε να νιώθω αμήχανος, ή μάλλον με αναγκάζετε λογοτεχνικώς να έχω πει ότι "με κάνετε να νιώθω αμήχανος", διότι αποκλείεται να ξέρετε τι θα σας απαντούσα.
- Τότε γιατί είπατε προηγουμένως ότι "πάντα αυτοεξαιρούμαι";
- Θα πρέπει να γράψετε εσείς την απάντηση και σε αυτό το ερώτημα, μιας και δικό σας είναι το κείμενο.
- Θα την γράψω, αλλά προηγουμένως οφείλω να ομολογήσω περί του υψηλού επιπέδου της ρομποτικής. 

Κυριακή, Φεβρουαρίου 28, 2016

Σάββατο, Φεβρουαρίου 27, 2016

Νόμπελ προσανατολισμού

Κατηφόριζε πάλι αυτό το στενό με διώκτη το ίδιο άγχος: όταν το ανηφορίζει, σαν καουμπόης αδράχνει το κινητό του εν είδει περιστρόφου, έτοιμος να καλέσει κατ’ αρχάς δύο φίλους του γιατρούς, και αν τα πράγματα δυσκολέψουν το 166. Φαντασιωτική στηθάγχη λέγεται η ασθένεια, δηλαδή έτσι την ονομάζει όταν η λογική τού επιτρέπει να αυτοσαρκάζεται. 

Κατά τα άλλα πίνει το κρασάκι του κάθε μέρα, πάντα ολίγον προ των ορίων της υπερβολής, η οποία υπερβολή προσδιορίζεται από τις ψύχραιμες αναζητήσεις του στο ίντερνετ περί αλκοολισμού. Επαναλαμβάνει τα σχετικά τεστ καθημερινώς, εν παραλλήλω με το πάρσιμο της πίεσής του, το οποίον, αναλόγως του αποτελέσματος (ευκταίον και ω του θαύματος σύνηθες: κάτω από 12 η μεγάλη, κάτω από 8 η μικρή) εξισούται  είτε με την αβέβαιον  πολιορκίαν είτε με την άλωση της Τροίας.  

Καθώς λοιπόν κατηφόριζε, τον παρηγορούσε το γεγονός ότι κάποιες χιλιάδες πρόσφυγες πεζή κατευθύνονταν βόρεια προς τα σύνορα. Διότι το μείζον δράμα των πολλών καθιστά έλασσον το του ενός (απαραιτήτως συναισθανομένου). Επιπλέον επιβεβαιώνετο θριαμβευτικώς η επιστημονική του διαπίστωσις ότι βορράς και ανηφόρα συνταυτίζονται. 

Πέμπτη, Ιανουαρίου 21, 2016

ριζότο με σπανάκι

Πρόκειται για το κοινώς λεγόμενον σπανακόρυζο... άντε με λίγο παρμεζάνα.

Παρασκευή, Ιανουαρίου 15, 2016

Κατ' ευθείαν από το Θέατρο Σκιών


Τρίτη, Δεκεμβρίου 01, 2015

Πόλις Μαγεία

Πειραιάς, οδός Γεωργίου Θεοτόκη, τέλη Νοεμβρίου 2015

Παιδότοπος


Πειραιάς, παιδότοπος - πάρτυ παίδων: αναρρωτήριον γονέων (οι καημένες οι κοπέλες που τα προσέχουν) - Πειραϊκή, 21 Νοεμβρίου 2015

Παρασκευή, Νοεμβρίου 06, 2015

Γεωγλυφικό 8.000 ετών - μια ερμηνεία



Σπεύδω να δρέψω αρχαιολογικές δάφνες για το στιφάδο μου:

Κατά την μη αρμοδίαν επιστημονικώς άποψίν μου, πρόκειται για ημερολόγιο δεκαημέρων: κάθε τρίγωνο έχει περιμετρικά 36 πέτρες = 360 ημέρες (το δέκα μετριέται με τα δάχτυλα, πχ ημέρα αντίχειρα, ημέρα δείχτη κλπ – άρα το δεκαήμερο χωρίζεται και σε δύο πενθήμερα: αριστερό και δεξί, αριστεράς και δεξιάς παλάμης - ενδεχομένως κάθε μεγάλη πέτρα να στολιζόταν ανά ημέρα περιμετρικά με μικρότερες μέχρι να συμπληρωθεί ο αριθμός 10). Τέσσερα τρίγωνα = τέσσερα έτη των 360 ημερών. Η διόρθωση στις 365 θα γινόταν ανά έτος με ένα έξτρα πενθήμερο (εύκολα μετρήσιμο με το χέρι) πχ 5 ημέρες γιορτής για όλο το τρίγωνο, και σε κάθε ολοκλήρωση του τετραγώνου (μέσω της εξάντλησης κάθε τριγώνου) ανά τετραετία μία έξτρα εορταστική ημέρα για όλο το τετράγωνο.  Τώρα, είναι ένα άλλο ερώτημα που θα απαντηθεί από τους "συναδέλφους" που θα διεξαγάγουν την επιτόπια έρευνα,  το αν σε κάθε πέτρα πάνω, ανά δεκαήμερο σφαζόταν τελετουργικώς και καμιά παρθένα ή κανένας έφηβος (για τα εορταστικά Πενθήμερα του Τριγώνου και για την Ημέρα του Τετραγώνου δεν τολμώ να υποθέσω την εκατόμβη ...).

Αν δεν διασκεδάσατε επαρκώς με την ερμηνεία μου, τουλάχιστον διασκεδάστε με αυτό:

Παρασκευή, Οκτωβρίου 30, 2015

Ντιβερτιμέντο



Σύνθεση γραμμένη το 1976 του λευκορώσου Βίκτορ Κοπίτσκο (ο ίδιος στο πιάνο). Τσίμπελ η Αγγελίνα Τκάτσεβα. Το βίντεο (που συμπεριλαμβάνει και στιγμιότυπα της πρόβας) είναι από συναυλία που δόθηκε ιδιωτικά το 1989 τον Μάιο, στην μεγάλη αίθουσα της Φιλαρμονικής του Μινσκ, ως αποχαιρετιστήριο, πριν η Αγγελίνα έρθει (για καλή μας τύχη) οριστικά στην Ελλάδα.


Τετάρτη, Οκτωβρίου 14, 2015

Κυριακή, Οκτωβρίου 04, 2015

Η πλαγία ευθύτης

εις εαυτόν νουθεσία

Η κακία των λόγων συχνά συγχέεται με την ευθύτητα. Αυτοί που την συγχέουν δολίως, είναι πρώτιστα οι κακεντρεχείς, αλλά συχνότατα (και αυτός είναι ο μεθοδολογικός στόχος τους) συμπαρασύρουν και τους υπ’ αυτών στοχευμένους να νιώσουν τουλάχιστον αμήχανα μπροστά στην τεράστια δύναμη της χολής: «εγώ στα λέω μπροστά σου». Ο βαλλόμενος παρελκύεται και σα χάνος θαυμάζει την υπεροχή τού "θάρρους της γνώμης", αγνοώντας ότι οι κακεντρεχείς άνθρωποι, αυτό που λένε μπροστά σου είναι η ελάχιστη επιτομή αυτών που έχουν πράξει και πει από πίσω σου και προπάντων αυτών που έχουν σκεφτεί.

Σάββατο, Σεπτεμβρίου 19, 2015

Ερωτικόν

Για να αποστασιοποιηθείς από κάτι πρέπει να ξεκινήσεις σχεδόν εφαπτόμενος (αν όχι ταυτιζόμενος) με αυτό. Και χρειάζεται αυτοκυριαρχία κατά την απομάκρυνση. Να οπισθοχωρείς κοιτάζοντάς το πάντα, και όχι να του γυρίζεις, είτε περιφρονητικά, είτε πανικόβλητα την πλάτη. Δεν απομακρύνεσαι για να το αποφύγεις – πάντα ανοικτό το ενδεχόμενο να επιστρέψεις κοντά του, για να το αγκαλιάσεις ξανά με λατρεία. Η αποστασιοποίηση μοιάζει μ’ αυτό που κάνουν οι θείες γυναίκες για να δουν αν όντως συνάντησαν τον μεγάλο τους έρωτα: δημιουργούν σταδιακά ένα κλίμα απομάκρυνσης, μέχρι που τον αφήνουν σύξυλο για μερικές μέρες. Μετά, ή χάνονται ή επιστρέφουν οριστικά. Αν δεν είναι ηλίθιον και αυτοτελές, το αρχικώς του πόθου επίδοξον υποκείμενον-αντικείμενο, θα περιμένει στη θέση του. 

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 17, 2015

Μαρία, γεια










-Καληνύχτα κυρία Χορς...
-Μαρία... Μαρία να με λες...
-Καληνύχτα, κυρία Μαρία ...
-Μαρία, σκέτο... γεια... Μαρία.

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 02, 2015

Χίος, Χώρα, Απλωταριά, Πυξίδα

Κίνηση και ακινησία από το μπαλκονάκι (δια καπνιστάς) του βιβλιοπωλείου ΠΥΞΙΔΑ (Αύγουστος 2015)




Σάββατο, Αυγούστου 29, 2015

Σύψωμος

1879 Καρδάμυλα Χίου
1932 Πειραιάς
Οι εν Χίω εργάτες στα χωράφια χωρίζονταν κατά το παρελθόν  σε τρεις κατηγορίες. Πρώτη κατηγορία οι εργάτες απλώς καλούμενοι, ήσαν αυτοί που προσέφεραν την εργασία τους, και στην αμοιβή τους συμπεριλαμβανόταν αυτονοήτως και το φαγητό τους. Οι δανεικοί, δευτέρα κατηγορία,  δεν αμείβονταν – η εργασία τους ανταπεδίδετο με εργασία: θα έρθω εγώ στο χωράφι σου να βοηθήσω για μια βδομάδα και μετά θα έρθεις εσύ στο δικό μου για μια βδομάδα να με βοηθήσεις. Ο προσωρινός "εργοδότης" είχε την υποχρέωση να παρέχει και το φαγητό στον δανεικό. Κλάδος των δανεικών  ήσαν οι συζευγάδες: δυό συγχωριανοί που καθένας τους διέθετε ένα βόδι, οπότε και συνεταιρίζονταν στο όργωμα των χωραφιών τους, καθότι το άροτρο το σέρνουν δύο βόδια.  Οι σύψωμοι, τρίτη κατηγορία,  ήσαν εργάτες που συμφωνούσαν με τον εργοδότη τους στην αμοιβή τους να μην συμπεριλαμβάνεται φαγητό - πήγαιναν στη δουλειά με το δικό τους φαΐ, με το ψωμί τους, σύψωμοι. Ο όρος σύψωμος σταδιακώς στην κοινωνική ζωή κατήντησε να σημαίνει νηστικός ή ακέραστος. Για παράδειγμα αν κάποιοι πήγαιναν μιαν επίσκεψη και ο οικοδεσπότης δεν τους κέρναγε, τότε αυτοί θα διέδιδαν: μας είχεν τόσες ώρες σύψωμους.

Αυτά ως συμβολή εξηγήσεως για το επώνυμο του ποιητού Λάμπρου Πορφύρα  εκ Καρδαμύλων Χίου, όστις κατά κόσμον ονομαζόταν Δημήτριος Σύψωμος, κατά τα άλλα εύπορος, παρότι ταβερνόβιος καθημερινός φίλος των φτωχών ψαράδων του Πειραιά. 





Πιὲ στοῦ γιαλοῦ τὴ σκοτεινὴ ταβέρνα τὸ κρασί σου,
σὲ μι᾿ ἄκρη, τώρα π᾿ ἀρχίσαν ξανὰ τὰ πρωτοβρόχια,
πιέ το μὲ ναῦτες καὶ σκυφτοὺς ψαράδες ἀντικρύ σου,
μ᾿ ἀνθρώπους ποὺ βασάνισε κι ἡ θάλασσα κι ἡ φτώχεια.

απόσπασμα από τις Φωνές της Θάλασσας - άλλα ποιήματά του εδώ


Σημειώσεις: 
α) Οι Αλβανοί εν Χίω μετανάστες των τελευταίων δεκαετιών, αρχικώς, εργαζόμενοι στα χωράφια ή σε οικοδομικές εργασίες, φιλανθρωπικώς αρχικώς (και ανομολογήτως κατόπιν) ταΐζονταν  από το αφεντικό. Συν τω χρόνω και καθώς τακτοποιήθηκαν κοινωνικώς, πλέον, μετά το πέρας της καθημερινής εργασίας, δεν τους περιμένει και δεν περιμένουν κι αυτοί φαγητό από τον εργοδότη τους - αν και, φωτεινή εξαίρεσις, η κουμπάρα μας η Βαγγελία επιμένει ακόμα και τώρα να τους προσφέρει φαγητό μετά τη δουλειά. 
β) Οι γλωσσικές πληροφορίες από τον εξάδελφο Βαγγέλη Δαμαλά, 72 ετών, εκ νεότητος μετανάστη στην Αμερική,  διαφυλάξαντα την γλώσσα και το τοπικό χιακό ιδίωμα, προ πενταετίας επαναπατρισθέντα. 

Παρασκευή, Αυγούστου 28, 2015

Λυσιστράτη

Από το ΔΗΠΕΘΕ Β.Αιγαίου, ερασιτεχνικό τμήμα, σκηνοθεσία Γιάννης Ζαφείρης, Δημοτικό Σχολείο Καλαμωτής, Χίος, αρχές Αυγούστου, 2015. (.... σχολική παράσταση).





Παραδοσιακόν μπλε μηχανάκι με ολοστρόγγυλο καθρεφτάκι και καφάσι κόκκινο

Κάτω Πλάτσα-Πατωσά, Καλαμωτή, Χίος, Μ.Τρίτη, μεσημέρι οπωσδήποτε, 2015 - πολύ κρύο για Πάσχα

Διέλευσις

Σάββατο του Λαζάρου 2015, περίπου από 3.00 μμ και για ένα τεταρτάκι, Βραχονησίς-Φάρος  Βενέτικο, νοτίως της Χίου.













Η γωνία ως συναίσθηση ασφαλείας

Χίος, Μονή Μερσινιδίου, 18 Αυγούστου 2015, 9.35'.15" πμ

Χίος, Μονή Μερσινιδίου, 18 Αυγούστου 2015, 9.35'.24" πμ

Κυριακή, Αυγούστου 23, 2015

Χωριό

Καλαμωτή, Χίος, πανηγύρι Αγίας Παρασκευής, 26 Ιουλίου 2015, 11.00 π.μ.

Δευτέρα, Ιουλίου 27, 2015

Ομίχλη

26 Ιουλίου 2015, 12.30 μμ, Κώμη, Χίος,

Κυριακή, Ιουλίου 26, 2015

Κάστρο Απολύχνων

21 Ιουλίου 2015, 11.00 π.μ., Νότια Χίος, Αρμόλια, εθνικός δρόμος, Κάστρο Απολύχνων (στην κορυφή του βουνού)
(φωτογραφία με πλάτη στο ζαχαροπλαστείο του χωριού)

Παρασκευή, Ιουλίου 24, 2015

Πνευματική Οικονομία της Πλάκας (της Γριάς)

ομηλίκοις

Το πρόσφατον, εκ μιας μελλοντικής γωνίας σχεδόν ανεκδοτολογικόν κάπιταλ κοντρόλ, θέτει τρόπον τινά το ερώτημα αν η ψήφος  ιντερνετικώς αναλφαβήτου γραίας είναι ίσης αξίας με αυτήν ψωνιστών του Άμαζον. 

Είναι βέβαιον κατ’ εμέ ότι της γριάς οφείλει να εκλαμβάνεται μαθηματικώς τουλάχιστον ότι έχει περισσοτέραν αξίαν. Διότι ο λόγος όστις σχηματίζεται με αριθμητήν το σύνολον των βιβλίων που κατέχει  και με παρονομαστήν το σύνολον που εξ αυτών έχει διαβάσει, τείνει στο εν προς ένα, ενώ παραλλήλως το μικρόν υποσύνολον των υφ' ημών διαβασμένων εξ ενός συνόλου  βιβλίων αποκτημάτων της πνευματικής λιγούρας μας, έχει κατά το περιεχόμενόν του ως εκ της φύσεως των δυνάμεων του ανθρωπίνου πνεύματος κατά το πλείστον λησμονηθεί, ούτως ώστε η γραία διαλάμπει με περισσοτέρας τας πιθανότητας παρά την προϊούσα φύρα της φαιάς ουσίας να κατέχει κατ' αναλογίαν μεγαλύτερον ποσοστόν αναγεγνωσμένης γνώσεως απ' ότι εμείς που λεγόμαστε και "διαβασμένοι". Και σαφώς περισσοτέραν μη αναγεγνωσμένην.

Κακά τα ψέμματα συνομήλικοί μου (δέκα χρόνια πάνω-κάτω δεν παίζουν ρόλο). Για παράδειγμα, η "ξένη" ή και "εξωτική" μουσική που παρά την ανυπαρξίαν διαδικτυακής αγοράς αγαπήσαμε και αποθησαυρίσαμε ως πολιτιστικόν φυλακτόν, όταν η πνευματική μας λίμπιντο εφηβικώς έθαλλεν, προέρχεται από ελαχίστους δυσεύρετους και πανάκριβους δίσκους εισαγωγής που ρεφενέ αγοράζονταν από ειδικά δισκοπωλεία για το διαθέσιμον πικ-απ ενός εκ της παρέας. Και που αν η βελόνα δεν έσκαβε την μίαν πλευράν του βινυλίου  ώστε να βγει απ’ την άλλη, τότε δεν είχαν συμπληρωθεί επαρκώς αι ημέραι (μετρημένες και σε χρήμα) για την αγορά του επομένου, αλλ’ ούτε και αι ημέραι της εμπεδώσεως. Το να αποκτάς με τα γεράματα ως ευχερές τικ συνεπάλληλον της μορφώσεώς σου την χρήσιν ηλεκτρονικής κάρτας αγορών, έχοντας [ξε]χάσει την πανήγυριν της νεανικής παρέας, είναι ένα υπαρξιακόν πρόβλημα. Και εκεί η γριά παραμονεύει με το γελάκι της κουτσομπολεύοντας, όχι στο φέησμπουκ, αλλά στη γειτονιά της. Ακόμα τίποτα δεν πάθαμε. Πού να μας κλείσουν και το ίντερνετ….. Εκεί να δεις υπαρξιακόν. 

Δεν θέλω να το σκέφτομαι ούτε για πλάκα ....

(Αλλά απορώ πώς και οι νυν θάλλοντες νέοι, οι ζυμωμένοι με την χρήσιν της διαδικτυακής εμπορικότητος, επέλεξαν δια της ψήφου των να την διακινδυνεύσουν. Μήπως το έκαναν άραγε για να εξαλείψουν αυτό το χάσμα γενεών μεταξύ της γραίας και εαυτών, συνθλίβοντας  το αμήχανον,  ίσως στα μάτια τους κομψευόμενον, ενδιάμεσον;)

-------------
πλάκα, (πλιάκα): στα αρβανίτικα σημαίνει γριά: 

Τρίτη, Ιουλίου 21, 2015

Κινητή Βιβλιοθήκη

21 Ιουλίου 2015, 11.00 π.μ., χωριό Αρμόλια, εθνικός δρόμος, Νότια Χίος

Κινητές μονάδες Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Χίου "ΚΟΡΑΗΣ"

-Απόψε θέλω κάτι να μου συμβεί.


Υποκείμενα αυτής της φράσεως δυνάμει όλοι οι ψυχικώς μη κινητικοί απέλπιδες, ελπίζοντες νίκην επί της ανίας. 

Η γκάμα του επιθυμητού επικειμένου μπορεί να παρασταθεί γεωμετρικώς ως άπειρα γραμμιαία τμήματα με σύμπτωτα είτε ασύμπτωτα σημεία εκκινήσεως, και αδιόριστα σημεία πέρατος – όχι σε επίπεδον αλλά σε στερεόν χώρον. Και μάλιστα υποψιασμένως για μερικούς, τα γραμμιαία αυτά τμήματα είναι επιπλέον καμπυλούμενα εξ αιτίας της υπάρξεως τετάρτης διαστάσεως. Ανυποψιάστως δε για τους περισσοτέρους, πιθανώς είναι και αγνώστως  αναπτυσσόμενα λόγω της σχεδόν βεβαίας αν και γνωστής εις ολίγους (κυρίως μοντέρνους φυσικούς και θεατάς ντοκιμαντέρ) υπάρξεως και άλλων διαστάσεων – ίσως, αν και αρχικώς γραμμιαίας συλλήψεως, βγάζουν από μέσα τους κάτι σαν τρίχες. 

Μακάρι αυτό που θα συμβεί να είναι η ευπώλητος έλευσις εξωγηίνων, έστω εχθρικών. 

Τετάρτη, Ιουλίου 01, 2015

Πτώχευση ή συχαρίκια

Σήμερον, ημέραν πανικοβλήτου πτωχεύσεως λέει,  δυο μαθητές μου στο Ωδείο πήραν δίπλωμα σύνθεσης. Όχι ευκατάστατοι: ο ένας κάτω του μέσου μισθωτός με δυο παιδιά, του άλλου ο πατέρας ελεύθερος επαγγελματίας ταλανιζόμενος.  Ο πρώτος είχε οργανώσει κέρασμα στο χώρο του Ωδείου για πάνω από 60 άτομα. Ο πατέρας του δεύτερου,  μας πήγε όλους του παιδιού του  δασκάλους και  φίλους, κάπου 15 άτομα, και μας κέρασε για τα επινίκια σε μια ταβέρνα. Δι' αυτού του τρόπου των επέτυχαν να αιωρείται ως μόνο ερώτημα αυτού μου του υπομνήματος αν αι μουσικαί συνθέσεις των διπλωματικών εξετάσεων ήσαν ωραίαι.... Αυτή κατ' εμέ εν τω συνόλω της ονομάζεται αφαιρετική ή  άπρακτος πράξις

Κυριακή, Ιουνίου 21, 2015

Η παιδική Ευρώπη μου

Ως πλέον ασφαλή εξ όλων των ευρωπαϊκών χωρών δι’ εμέ αισθάνομαι την Ιταλίαν. Διότι εκεί είχε πάει για να σπουδάσει ο νονός μου λίγους μήνες μετά την βάπτισή μου και όταν μετά από έναν χρόνον επέστρεψε αμετακλήτως για λόγους οικονομικούς, μού έφερε δώρο τρεις πλαστικές μινιατούρες  εφίππων καουμπόηδων, με τους οποίους για λίγες μέρες έπαιξα στην αυλή πάνω σε ένα μικρό χαλάκι πεδιάδα, πριν μου τους υπεξαιρέσει πλανόδιος γανωματής.

Ο σφοδρός κατόπιν ενθουσιασμός μου δια την Ισπανίαν μέσω αφηγήσεων του ναυτικού πατέρα μου, αλλά κυρίως μέσω δίσκων 45 στροφών, προίκα των ταξιδιών του και μιας ανεξηγήτου επί εξάμηνον απουσίας του,  εν συνδυασμώ με φωτογραφίες καρτ-ποστάλ ταυρομαχιών, ουδεμίαν ασφάλειαν ψυχικήν μου ενέπνευσαν, παρά μόνον πίκρα, την πίκρα αυτήν του έρωτος που θέλεις και ενσυνειδήτως αποκλείεις.  

Δια την Αγγλίαν υπεχρεώθην. Εις φροντιστήρια αγγλικής γλώσσης και δια των ανοήτων κατ’ εμέ τραγουδιών των Μπήτλις. Παρομοίως και δια την Γαλλίαν, συντελούντος εις την όλην μειονεξίαν της του Αρζναβούρ,  παρότι η εις Παρισίους εκλάμψασα κατά των καλλιγράμμων ποδών της υπονοήσεις καθηγήτρια μου των Γαλλικών στο γυμνάσιο ήτο εξωτικώς δια την δεκαετίαν του ’70 ωραιοτάτη και ενδυματολογικώς πρωτοπόρος.

Αι άλλαι, Ελβετίαι, Βέλγια, Ολλανδίαι καθώς και η Σκανδιναβία άπασα ήσαν χωριά της αντιλήψεώς μου, θαυμάσια ίσως, δια πτωχούς ωστόσον λόγους. Η Πορτογαλία ανέκαθεν μια ορθογραφική απορία: αν γράφεται με ένα ή με δύο λάμδα. Η Γερμανία συχνή οικογενειακή κατοχική αφήγησις.  Η δε Ανατολή της επικρατείας των Σοβιέτ κινούσε ενστικτώδη τάσιν αυτοπεριφρούρησης αιτιαζομένην εις τας  εκ του σχολικού εγχειριδίου της Βυζαντινής Ιστορίας περιγραφάς της πρώτης πολιορκητικής της Πόλεως καθόδου των Ρως με μονόξυλα.

-Ουν καφέ βι πρέγκο.
-Μπουόνα σέρα. Μπουόνα νόττε.
-Σινιορίνα…. μα τσε μπέλλα….
-Κατενάτσιο. Καρμπονάρα. Μπέλλα Βίστα.

Ανέτως επιβιώνεις ακόμη και τώρα με αυτά τα κουτσοϊταλικούλια….. τουλάχιστον εις την Σινετσιτά.

-Πιάνο ραγκάτσι. Ιο βόλιο ντορμίρε.

-Λα Λούνα, λα Λούνα….

Παρασκευή, Ιουνίου 12, 2015

Η δίαιτα στην αγορά του Αλ Χαλίλι....

Το περίεργον της προθερινής διαίτης σχηματίζεται κατά την ώραν εκείνην που έχεις όρεξιν. Η όρεξις είναι ένα είδος ιδεοληπτικού μετασχηματισμού βασικών ενστικτωδών κινητοποιήσεων του σώματος. Δεν πεινάς ακριβώς. Έχεις όρεξιν. Όρεξιν να πεινάσεις, γνωρίζοντας ότι γενικώς κάποιες ώρες κάθε μέρα πεινά ο άνθρωπος.

Αυτή η προοιμιακή παράγραφος θα μπορούσε, αν της το επέτρεπε το κατά συνείδησιν δύστροπον και ακανόνιστον γλωσσικό μου ιδιοσκεύασμα, να είναι μια εις τας Δυτικάς αγοράς εμπορικότατη εισαγωγή τυχούσης ειδικής φίτνες ιδεολογίας, συνδεδεμένης αρρήκτως μετά της αρεστότητος – νεολογισμού πιθανώς. Κατ’ αυτήν την ιδεολογίαν θα ανεπτύσσετο μέθοδος δια της οποίας η πείνα θα ανεδεικνύετο υποχρεωτικώς κυρίαρχος, με αποτέλεσμα, της ορέξεως ταπεινωθείσης, το χάσιμο μερικών κιλών. Και επειδή η πείνα, αν το καλοσκεφτείς, είναι μια γλυκυτάτη σχεδόν ερωτικώς σαδιστική ύπαρξις εν συγκρίσει προς την δίψαν, τα φρικτά βασανιστήρια της οποίας είναι ακαταμάχητα, ιδού μία θέσις ή και  αξία όπου έχει η μεταφορά «διψά για δόξα», γνωστού όντος ότι τα μοντέλα δώδεκα ώρες πριν την πασαρέλα δεν βάζουν νερό στο στόμα τους.

Το έργον της προθερινής διαίτης και τα περί αυτό είναι λοιπόν οικοδομήματα πληροφορικής υποστάσεως. Είναι να σου πει κάποιος με εξειδικευμένον μανδύα ότι ζεις ή δεν ζεις ένα δράμα επ’ ολίγας εβδομάδας ή μήνας προ των θερινών διακοπών καθώς επιχειρείς την υποταγήν της ορέξεώς σου. Διότι αν ζεις το δράμα όντως, τότε πιθανώς πεινάς και διψάς μέσα στο καμιόνι που σε μεταφέρει μάλιστα αχρόνως, στα σκλαβοπάζαρα κάποιας στις μέρες μας όχι και τόσον  ειδυλλιακής εγγύς Ανατολής.  

Σάββατο, Ιουνίου 06, 2015

Αχιλλέας (Χέλλης) Παράσχος – ο Έλλην χρυσοθήρας στο Γιούκον

 φιλτάτωι Κουκουζέληι

Άκουγα με αδιαφορία τις ιστορίες των μεγάλων, επειδή με την παιδική φαντασία μου μπορούσα να φτιάχνω αν όχι κατά την προφορικήν τους αφήγηση καλύτερες, τουλάχιστον εν τη συλλήψει τους πολυπλοκότερες…. Ανέκαθεν το πρόβλημά μου ήτο η οξυτάτη μου μνήμη και οι εκ των ριπών της πηγάζοντες νοηματικοί διασκελισμοί του λόγου μου. Δυστυχώς, όταν επρόκειτο περί γραπτού είχα τεκμαρτάς αποδείξεις την υψηλήν βαθμολογία μου εις τας Εκθέσεις Ιδεών, αλλά προφορικώς μάλλον καθομοίαζα άουτ οφ όρντερ ρομποτικής μηχανής σε σείριαλ επιστημονικής φαντασίας του ’60: κάθε δύο, το πολύ τρεις, λέξεις και ένα παρατεταμένο «εεεεεεεε», εν παραλλήλω με ανθρωπίνας ταχυκαρδίας και αποδραστικάς τάσεις. Καθαρώς πρώιμα συμπτώματα κρίσης πανικού.

Την ιστορία του είχα τολμήσει να αφηγηθώ στην Γ’ Δημοτικού όταν διδαχτήκαμε ένα ποίημα του Αχιλλέα Παράσχου …. Και η δασκάλα εν τέλει, ικανότατη γλωσσοπλάστις κυρίως όρων σχετιζομένων με παρεκκλίνουσας συμπεριφοράς, με λοιδόρησε ενώπιον της τάξης: «Πάσχεις από οξειογενή φαντασιοπληξίτιδα.»

 Το ρήμα «πάσχεις» το εξέλαβα δυνάμει δοξαστικόν του χαρακτήρος μου ως παρηχητικώς συγγενές με το Παράσχος. Παράσχου το γένος ήτο η εκ μητρός γιαγιά της μάνας μου, αυτή Πορριώτισα,  κι εγώ τότε παιδάκι της Τρίτης Δημοτικού. Άλλο Τρίτη και άλλο Γ’ θα μου πεις – φτηνιάρικα ευφυολογήματα, αλλά ήδη βρίσκομαι σε απόγνωση λόγω του ότι η μνημονική λίμπιντο των πενηνταέξι μου δεν είναι αυτή που είχα στα εννιά.

Εν πάση περιπτώσει σήκωσα το χεράκι μου και η κυρία μας μου είπε: «Λέγε».

-Κυρία, όταν ήμουν μικρός, εεεεεε, πριν πάω, εεεεεε, πριν έλθω, εεεε, σχολείο, εεεεεε, ήρθε ένας κύριος, εεεε, σπίτι μας εεεε, το χειμώνα που χιόνιζε, εεεεεε, και ήταν πολύ μεγάλος. Πολύ γέρος. Εεεεε και χιόνιζε. (Μου ήρθε κόμπος.)

-Συνέχισε….

«Ο κύριος αυτός, (στο εξής παρακαλώ να υπονοήσετε χάριν οικονομίας του γραπτού λόγου όσα ενδιάμεσα «εεεεε» θέλετε), ο κύριος αυτός μπορεί να ήταν και εκατό χρονώ. Η γιαγιά μου μου είπε ότι ήταν ο μεγάλος αδελφός της μάνας της. Ο θείος Χέλλης. Είχε πάει από τα δεκάξι του στην Αμερική και γύρισε απένταρος.»

 Κόμπιασα ξανά. Αλλά καθώς προσπαθούσα να βρω την ανάσα μου, άκουσα αυτή την άγνωστη μέχρις στιγμής σε μένα, γνωστή εις τους δεινούς ομιλητάς, ιεράν σιγήν του ακροατηρίου. Πήρα όχι θάρρος… θράσος. Αντιλήφθηκα αμέσως ότι οι άνθρωποι – επί τω προκειμένω οι συμμαθητές μου - γίνονται χαζοί όταν γίνονται «οι άλλοι», οπότε όλοι  αυτοί «οι άλλοι» που συνήθως δεν με προσέχανε όταν μιλούσα, μόλις είχα καταφέρει και γίνανε χαζοί. «Οι άλλοι» ήταν πλέον υποχείριά μου. Εν μέσω προϊούσης δόξης ήτο θέμα στιγμής να εκτρέψω μιαν απλήν συνωνυμίαν προς μίαν παραλλαγήν της περιπετείας του Σκρουτζ Μακ Ντακ στο Κλοντάικ. Χρησιμοποίησα τας πρωίμους γνώσεις μου εις την Γεωγραφίαν εν συνδυασμώ με αυτάς εκ του Μίκυ Μάους για να συσκοτίσω το αποτόλμημα:

 Ο θείος Χέλλης Παράσχος ήτο μετανάστης στο Γιούκον. Ξεκίνησε από μουλαράς στα καραβάνια για τον Καναδά. Όταν βρέθηκε χρυσάφι στο ποτάμι, έμεινε εκεί. Άνοιξε μπαρ. Με τα (....εεεεε.... – μην ξεχνιόμαστε) λεφτά που έβγαλε αγόρασε πιρόγες – ήταν στις δόξες τους τότε, είχαν όλο το πήγαιν’ έλα του εμπορίου. Αλλά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ήρθε το τραίνο. Τότε καταστράφηκε. Χάθηκε στις παλιές στοές να ψάχνει για κόκκους χρυσαφιού. Ό, τι έβρισκε το μάζευε και έκανε μια μικρή περιουσία: το εισιτήριο επιστροφής στην Ελλάδα.

-------------------
Το πραγματικό επώνυμο του ποιητού Αχιλλέα Παράσχου ήτο Νασάκης ή Νασιόγλου - χιακής καταγωγής. 

οι παχουλές αναρτήσεις (όσο τις διαβάζετε τόσο παχαίνουν)