Δευτέρα, Μαΐου 28, 2012

Σκόρπια εξ αφορμής τού (και για τον) John Bilezikjian

Ζοζέφ Τερζιβασιάν
Μου τον θύμισε  με ένα μέηλ η παλιά μου, τριάντα χρόνια πάνε, φίλη, η Ιωάννα Άντριους με το πλουμιστό ούτι , το ξανθό πλούσιο ιρλανδέζικο μαλλί και τα αράπικα ασημένια βραχιόλια που συνόδευαν σειόμενα το παίξιμό της.  Ένας αμερικανός αρμενικής καταγωγής διάσημος ουτίστας, παχουλός - το ζουμερό του μαγουλάκι από φωτογραφία του στο εξώφυλλο ενός δίσκου του, όταν το πρωταντίκρυσα, με το πρώτο μου έφερε στον μεγάλο μας αρμένη κατασκευαστή οργάνων Ζοζέφ Τερζιβασιάν. Και ο Ζοζέφ μού είχε πει το 1982: δύο είναι τα «Ούτια»: παλιά ο Χραντ (Udi Hrant, 1901-1978) και τώρα ο Μπιλεζικζιάν («κουβέντα γιοκ» για τον Γιώργο Μπατζανό  (Yorgo Bacanos, 1900-1977), αλλά είναι παλαιοτάτη η «άμιλλα» αρμενίων και ρωμηών μουσικών) .

Τώρα τον θαυμάζω απερίφραστα τον Τζών Μπιλεζικζιάν (John Bilezikjian)…. Όμως, όταν ήμουν νέος στην ηλικία, θυμάμαι πόσο είχα αδικήσει με την κριτική μου αντιμετώπιση αυτόν τον μεγάλο δεξιοτέχνη. Δεν καταλάβαινα το «γιατί» και το «διότι»  του. Τον θεωρούσα επιδειξιομανή και φιγουρατζή (ενώ παράλληλα κρυφά κι από τον ίδιο μου τον εαυτό, προσπαθούσα να κλέβω ό, τι μπορούσα από την τεχνική του - πράγμα περιττό δια την άχαρη και μοιρολατρική έννοια του Χρόνου, διότι ουδέποτε θα την έφτανα, αλλά και ό, τι της έφτασα εν πολλοίς το απώλεσα ραθυμών).  Αυτό που κάνει ο Τζών, είναι να δίνει με τις αναλυτικές πενιές του, τόσο μελωδικά όσο και αρμονικά, μιαν γοητευτική λαϊκότητα στα κομμάτια αυτά της λεγόμενης (...και απάσης) Τούρκικης Κλασσικής Μουσικής, που συνηθίσαμε ίσως από τους «κλασσικότροπους» Τούρκους να τα ακούμε με μία σεμνότητα λιτής ερμηνείας, ή και πολλές φορές βαρειάς θα μπορούσαμε να πούμε, βαρύτης (άνευ, τονίζω, αισθητικοηθικών προεκτάσεων) η οποία ίσως και να μην υπήρχε καν αιωρούμενη στην ατμόσφαιρα της εποχής που δημιουργήθηκαν. Εδώ, ο Τζων,  ερμηνεύει το Χουσεϊνί σαζ σεμάυ του κεμανή Τατυός Εφένδη (kemani Tatyos Efendi,1858-1913), Κωνσταντινουπολίτη αρμενικής καταγωγής επίσης, συνθέτη.


Χάριν της αναφοράς μου στο «κλασσικότροπον» των γειτόνων μας παραθέτω το παρακάτω βίντεο. Προηγουμένως αξίζει να σημειώσω δύο-τρία  πράγματα:

Ο Τατυός έπαιζε κεμάνι και είχεν αλκοολικόν το τέλος. Κεμάν, δηλαδή βιολί ("βιολί αλά τούρκα" που λέμε), όργανο περιθωριακό για την εποχή του, όπως και ο κεμαντσές (η πολίτικη λύρα) όργανο για τις ταβέρνες που βασίλευε η δημοφιλής μουσική του φαζίλ (fasil), μουσική αρκετά ελαφρά (όχι στην τέχνη, αλλά στην κοινωνική της θέση)  σε σχέση με το παλαιό στυλ της παλατινής αραβοπερσικής μουσικής που θεωρείται η κοιτίδα τους «κλασσικού» ύφους. Αναρωτιέται κανείς πώς αντιστοιχεί αυτή η πολυπληθής ορχήστρα (του βίντεο) στην μικρή ορχήστρα του φαζίλ των ταβερνείων του Βοσπόρου (με το κεμάν, το λάφτα, τα κρουστά, το κανονάκι, και ένα-δυό, άντε τρεις χανεντέδες/τραγουδιστές) και τι το βαθυστόχαστον προστίθεται στη μουσική του Τατυός με αυτόν τον συνωστισμό. Μου θυμίζει αφενός την ελαφρά της ΕΡΤ με πλουμιστές ενορχηστρώσεις να παίζει Τσιτσάνη,  και αφετέρου οράματα παιδικά μου, που ζήλευα την πολυκοσμία των ορχηστρών του Σίμωνα Καρρά και ήθελα να μ’ αξιώσει ο Θεός να .... τις μεγαλώσω κι άλλο...  (ο Θεός με φύλαξε:)

Σάββατο, Μαΐου 26, 2012

Ελευθερία ή ....


Η Ελλάδα δεν ανήκει στην Ευρώπη. Είναι η μεροληπτικώς (από ιστορικής πλευράς) νοερά μητρόπολίς της. Και ο ευρωπαϊκά ιδωμένος νεοελληνισμός αποτελεί το «διά ταύτα» μιας φαντασιωτικής κατανόησης, που αυτάρεσκα αγνοεί την μυθιστορία και την ουσία του Θεόφιλου. Αν απογοήτευαν οι προ-προ-προπαππούδες μας τους Ευρωπαίους επειδή δεν φορούσαν χιτώνες με  περικεφαλαίες και δεν εκράδαιναν δόρατα - μόνο κρατούσανε χατζάρια, φορούσαν φουστανέλες και  φέσια - τότε δεν παραξενεύομαι που σπανίως βρίσκω ρετσίνα χύμα στις ταβέρνες, διότι σχεδόν όλες έχουν πλέον «λευκό».  Τοιουτρόπως στερούμεθα τον πολίτικον χασάπικον και καταντούμε συρτάκια αγγλόφωνα-κρυφό σχολειό.



Ω! πλάνο φεγγάρι καλοκαιρινό με τις τουρίστριες….
 
Καλή σου επιτυχία...
Ελευθερία...


Τετάρτη, Μαΐου 23, 2012

Καραμανώλης, με καθυστέρησιν ολίγων αιώνων

.......
"Νιζάμικα ρούχα φορούν,
χωρίς πιλάφι δεν μπορούν,
χωρίς καφέ πεθαίνουν,
στον πόλεμο αρρωσταίνουν"
........

νιζάμικα (εκ του αραβικού نظام / niẓām = σύστημα) : καθιερωμένα [μοδάτα], επίσημα,  αεράτα ακριβά ρούχα. 

στροφή από το επαναστατικό τραγούδι της Γαλλικής Επανάστασης "La Carmagnole" σε ελεύθερη απόδοση Ρήγα Φεραίου 




στον Μάριο Μαυροειδή, ψηλά ....
(το τραγουδούσε εν ευθυμίαις με ωραία  τραχειά μπάσα φωνή)

Τρίτη, Μαΐου 01, 2012

Το σαντούρι και το ούτι, μια ηχογραφημένη παρουσίαση

Ηχογράφηση της παρουσίασης που επιμελήθηκαν και παρουσίασαν η Αγγελίνα Τκάτσεβα και ο Γιώργος Χατζημιχελάκης στο Αετοπούλειο Πολιτιστικό Κέντρο Χαλανδρίου, 30 Απριλίου 2012

το πληροφοριακό υλικό θα το βρείτε:
για το σαντούρι εδώ
για το ούτι εδώ

Ας μην παραλείψω να αναφέρω, ότι ένα από τα συμπαθή μειονεκτήματα της αίθουσας του Αετοπούλειου είναι …. η έλλειψη εξαερισμού, που καθιστά αναγκαστικό το να μένει ανοικτή κάποια πόρτα, ιδιαίτερα κατά τις θερμές ανοιξιάτικες βραδιές όπως αυτή της συναυλίας, κάτι που σε συνδυασμό με την γειτονία του με παλιές εξοχικές κατοικίες της περιοχής, δίνει την ευκαιρία σε κάθε παραπονούμενο κατοικίδιο να συμβάλλει  ηχητικά στην διενεργούμενη συναυλία. Ο καημένος σκύλος, ο οποίος προφανώς είχε εγκαταλειφθεί στο μπαλκόνι από το φιλόζωον-μισάνθρωπον ζώον αφεντικό του, με το γάβγισμά του συνοδεύει τα περισσότερα κομμάτια…. Κατά τα άλλα η αίθουσα είναι ιδανική για την απόδοση λεπτής μουσικής, και το κοινό της εξαιρετικό, όπως και οι διοργανωτές, ζεστοί άνθρωποι που σου δημιουργούν άνεση έκφρασης.

Victor Copytsko: Pososhok (= ένα τελευταίο ποτηράκι για καλό κατευόδιο)
  


Η Αγγελίνα Τκάτσεβα μιλάει για το σαντούρι γενικά
 

Victor Copytsko: Divertimento για τσίμπελ και προπαρασκευασμένο πιάνο
(μεσαίο μέρος: σόλο τσίμπελ)



Η Αγγελίνα Τκάτσεβα μιλάει για τις τεχνικές και τα ηχοχρώματα του τσίμπελ


Ο Γιώργος Χατζημιχελάκης μιλάει για το τσίμπελ
 


Ο Γιώργος Χατζημιχελάκης για την Αγγελίνα Τκάτσεβα



Πρόλογος της Αγγελίνας Τκάτσεβα για το έργο "Επτά Μεσαιωνικά Σκίτσα"


Γιώργου Χατζημιχελάκη "Επτά Μεσαιωνικά Σκίτσα" για σόλο τσίμπελ (επιλογή τεσσάρων)


Η Αγγελίνα Τκάτσεβα μιλάει για το τσίμπελ ως αυτοτελές όργανο


Γιώργου Χατζημιχελάκη "Μικρό Βαλς" για σόλο τσίμπελ


Η Αγγελίνα Τκάτσεβα προλογίζει ένα έργο για τσίμπελ του Γιώργου Λεωτσάκου


Γιώργου Λεωτσάκου "Μικρός Μελαγχολικός Μελόρρυθμος αρ. 1" για σόλο τσίμπελ


Η Αγγελίνα Τκάτσεβα μιλάει για τον Νίκο Τάτση



Νίκου Τάτση "Μικρή Σουίτα" για σόλο τσίμπελ



Ο Νίκος Τάτσης μιλάει για το τσίμπελ στη μουσική του



Νίκου Τάτση "Ξένος"
τραγούδι: Αμαλία Τάτση,
τσίμπελ: Αγγελίνα Τκάτσεβα, κιθάρα και φωνητικά: Νίκος Τάτσης, κιθάρα: Αποστόλης Καρποντίνης



Ο Νίκος Τάτσης μιλάει για τα τραγούδια του
 


Νίκου Τάτση "Ανάθεμα τον αίτιο", βασισμένο στο ομώνυμο δημοτικό τραγούδι της Μυτιλήνης  τραγούδι: Αμαλία Τάτση,
τσίμπελ: Αγγελίνα Τκάτσεβα, κιθάρα και φωνητικά: Νίκος Τάτσης, κιθάρα: Αποστόλης Καρποντίνης



Ο Γιώργος Χατζημιχελάκης μιλάει για το ούτι



Ιμπραήμ Αλ Αρυάν "Σεμάυ Μπεγιάτι", απόδοση με ούτι (: Γιώργος Χατζημιχελάκης)



Ο Γιώργος Χατζημιχελάκης μιλάει για τη φόρμα "Σεμάυ" και για τα κομμάτια που ερμηνεύει:


Νικολάκη "Σεμάυ Μαχούρ", απόδοση με ούτι (: Γιώργος Χατζημιχελάκης)


Η Αγγελίνα Τκάτσεβα παρουσιάζει τα 2 τελευταία κομμάτια


"Τ' Αηδόνια της Ανατολής", ανασύνθεση του Γιώργου Χατζημιχελάκη από το χειρόγραφο 1203 της Μονής Ξηροποτάμου
τσίμπελ: Αγγελίνα Τκάτσεβα, ούτι και τραγούδι: Γιώργος Χατζημιχελάκης


"Εις σε Ψηλό Βουνό", ανασύνθεση του Γιώργου Χατζημιχελάκη από το χειρόγραφο της Μονής Ιβήρων
τσίμπελ: Αγγελίνα Τκάτσεβα, ρεκ: Γιώργος Χατζημιχελάκης

Σάββατο, Απριλίου 28, 2012


ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012, ΩΡΑ 20:00
Η Ένωση Ελλήνων Μουσουργών
σε συνεργασία με το
Αετοπούλειο Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Χαλανδρίου
διοργανώνει συναυλία με τίτλο

Το σαντούρι και το ούτι
Ιστορία των οργάνων
Παραδοσιακό και σύγχρονο ρεπερτόριο


Αγγελίνα Τκάτσεβα, σαντούρι - ρώσικο σαντούρι
                            Γιώργος Χατζημιχελάκης, ούτι



Την εκδήλωση προλογίζει ο Θόδωρος Αντωνίου

Η συναυλία θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα συναυλιών του «Αετοπουλείου Πολιτιστικού Κέντρου»
Φιλικής Εταιρείας και Τομπάζη 18, Χαλάνδρι, τηλ: 210 6820464


Σάββατο, Μαρτίου 31, 2012

PIANORIZONS ..... 2~4 πιάνα και έως 8 πιανίστες !!!!






Πρόγραμμα για δυο, τρια και τέσσερα πιάνα:

Δημήτρης Συκιάς: Concertino για δυο πιάνα (2007)

Σταμάτης Αθανάσουλας: Industrial Area για τέσσερα πιάνα (2011)

Γιάννης Α. Παπαϊωάννου: Πρελούδιο και Φούγκα για δυο πιάνα (1932)

Wilhelm Killmayer: Paradies για δυο πιάνα (1972)

Πέμπτη, Μαρτίου 15, 2012

Νίκη... και Επανάστασις

Η ΔΙΑΠΛΑΣΙΣ [της πραγματικότητος] ΤΩΝ ΠΑΙΔΩΝ

-Εγώ θα πέσω από το Ζάλογγο….
-Γιατί, Νικούλα μου, πουλάκι μου;
-Για να μη γίνω Τουρκάλα… Όλες θα πέσουμε απ’ το Ζάλογγο. Θα ανέβουμε στις καρέκλες και θα πηδήσουμε. Εγώ το δεξί μου πόδι θα το κάνω μακρύ για να μη χτυπήσω όταν πηδήσω.
-Δεν θα σας έχουν μαξιλάρια από κάτω;
-Δεν ξέρω. Γιατί δεν θα πέσουμε …ε.. παίξουμε στον Πολιτιστικό. Θα το κάνουμε στις τάξεις μας.
-Το έχεις μάθει το τραγουδάκι;
-Ναι: «Στην ψαριά δεν ζει το ψάρι…..».

απόσπασμα διαλόγου της προνηπίου Νίκης με τη μαμά της

Σάββατο, Μαρτίου 10, 2012

ΕΥΦΟΡΙΑ

Κάτι μεταξύ computer music και μουσικού κολάζ. Γράφτηκε ως "προγραμματικός μετρονόμος" (όπως λέμε προγραμματική μουσική) για να στηρίξει το μινιμαλιστικό (ημιαλεατορικό) κομμάτι του Terry Riley "in C", όπως το παρουσίασε μια μικρή ομάδα σπουδαστών του Δημοτικού Ωδείου Πετρούπολης μαζί με καθηγητές, υπό την καθοδήγηση της καθηγήτριας φλάουτου Στεφανίας Κατσαρού, τον Ιούνιο του 2009 στο μικρό Θέατρο Πέτρας.

Άκουσα, μετά από καιρό, αυτό το προηχογραφημένο φόντο (tape συνηθίζαμε να το λέμε) και βρήκα ότι επιεικώς μπορεί να σταθεί αυτόνομα (ανεξάρτητα από τον λόγο για τον οποίο φτιάχτηκε), όχι ακριβώς ως μουσικό κομμάτι, αλλά ως παράπλευρο ακρόαμα ... για να κάνει κάποιος, ας πούμε, μια δουλειά του σπιτιού. Ταιριάζει νομίζω ηχοχρωματικά .... με το πλύσιμο πιάτων (το οποίο κατά παράδοξο τρόπο μου δημιουργεί ευφορία).

Πέμπτη, Μαρτίου 01, 2012

ΣΥΝΑΥΛΙΑ

ΠΕΤΕΦΡΗι, Ύμνοις .....

Φίλε μου ελήφθη, δέμα αφράτον, ταχυδρομικόν.
Και ανεγνώσθη διαγωνίως το όλον, και τα δύο πρώτα οριζοντίως και καθέτως.

Το δέμας έξοχον: δια τσέπην εσωτερικήν. Διότι στα λεωφορεία κλέβουν ακόμα και λογοτεχνήματα από τας χάσκουσας τσέπας των σακακιών και των μπουφάν. Συγχαίρω τον τυπογράφον.

Πάνο, η γλώσσα σου είναι ξύλινα τείχη.
Είσαι γεννημένος μουσικός. Και φαρμακοποιός. Δοσολογείς τον ήχο και τον φόρτο μαγικά ως να πρόκειται για νοήματα, ενώ πρόκειται για σωματικές εκκρίσεις.
Επειδή ως κρυπτοδυσλεξικός πάντοτε συνέχεα τον Δημήτρη με τον Μιχάλη και τον Αντώνη με τον Χαράλαμπο, επίτρεψέ με που και που να σε αποκαλώ Θεμιστοκλή…..

Σε φιλώ-αγαπώ,
Γιώργος ο Μπερεκέτης σου…..

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 22, 2012

Πέραν της ευαισθησίας

από συναυλία του που έδωσε ο Απόστολος Ντάρλας (συνθέτης και πιανίστας) στο Αετοπούλειο Χαλανδρίου:
ΕΝΔΟΠΙΑΝΟ, Οι ανεξιχνίαστοι ήχοι του πιάνου
παίχτηκαν έργα για σόλο πιάνο των:
Αλέξανδρου Καλογερά, Μαρίας Ντούρου, Φανής Κοσώνα,
Απόστολου Ντάρλα, Θόδωρου Αντωνίου, Γιώργου Χατζημιχελάκη, George Crumb

φωτογραφία: Αρτέμης Κουκουζέλης Silezukuk
εραστής ή ερωμένος της Τέχνης;


Δευτέρα, Φεβρουαρίου 20, 2012

συναυλία: POST MODERN INTERNATIONAL

ΠΕΜΠΤΗ 23 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012, ΩΡΑ 20:30
ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ
(Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος)


John Adams
Fellow Traveler (2007), για ενόργανο σύνολο

Sofia Gubaidulina
Quasi Hoquetus για φαγκότο, βιόλα και πιάνο (1984)
Γιώργος Φαρούγγιας, φαγκότο
Ηλίας Σδούκος, βιόλα
Βίκυ Στυλιανού, πιάνο

Γιώργος Χατζημιχελάκης
Φολκλορικόν Οξύ ΙΙ (2011), για ρώσικο σαντούρι και κουαρτέτο εγχόρδων
Αγγελίνα Τκάτσεβα, ρώσικο σαντούρι


Δ ι ά λ ε ι μ μ α


Louis Andriessen
Xenia για σόλο βιολί (2005)
Στέλλα Τσάνη, βιολί

Thomas Adés
Court Studies from the Tempest (2005), για ενόργανο σύνολο

Θόδωρος Αντωνίου
Celebration Xc (2005), για ενόργανο σύνολο


Το Ελληνικό Συγκρότημα Σύγχρονης Μουσικής διευθύνει ο Θόδωρος Αντωνίου
Υπεύθυνος Συγκροτήματος: Ιάκωβος Κονιτόπουλος

Κυριακή, Φεβρουαρίου 19, 2012

[ΣΥΓ]ΚΡΙΣΗ

Έχουμε 2 προβλήματα:
Οικονομικό και εκφραστικό.
Αν επιλυθεί το δεύτερο, το πρώτο θα καταστεί ανύπαρκτο.

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 02, 2012

ΣΥΝΑΥΛΙΑ

1ο Μέρος


Johannes Brahms, Ραψωδίες op.79 για σόλο πιάνο

Samuel Barber, Canzone op.38a για φλάουτο και πιάνο

Robert Schumann, Romanzen op.94 για κλαρινέτο και πιάνο

Gabriel Faure, Pavané op.50 για φλάουτο, κλαρινέτο και πιάνο


Δ ι ά λ ε ι μ μ α

2ο Μέρος

Cristoph Willibald Gluck, Ο χορός των μακάριων πνευμάτων από την όπερα Ορφέας και Ευριδίκη για φλάουτο, κλαρινέτο και πιάνο

Sergei Rachmaninoff, Βαλς και Ρομάντσα για πιάνιο 6 χέρια

Ferenc Farkas, Μaskarak για φλάουτο, κλαρινέτο και φαγκότο

Γιώργος Χατζημιχελάκης, Φολκλορικόν οξύ IV για φλάουτο, κλαρινέτο, φαγκότο και πιάνο 6 χέρια





Τα έργα


Johannes Brahms, Ραψωδίες op.79

Τους καλοκαιρινούς μήνες της ιδιαίτερα παραγωγικής περιόδου 1877-1879, ο Μπραμς τους περνούσε στο Pörtschach, στη νότια Αυστρία. Εκεί συνέθεσε τις δύο ραψωδίες, op. 79, το καλοκαίρι του 1879. Οι ραψωδίες, μαζί με το Σκέρτσο op. 4, αποτελούν τα μεγαλύτερα σε έκταση πιανιστικά έργα του Μπραμς με ένα μέρος. Ο συνθέτης τις αφιέρωσε στη φίλη, μουσικό και συνθέτρια, και παλαιότερα μαθήτριά του, Ελίζαμπεθ φον Χερτσόγκενμπεργκ. Εκείνη ήταν που πρότεινε και το συγκεκριμένο τίτλο για τα δύο αυτά κομμάτια, στα οποία ο Μπραμς δεν είχε δώσει κάποιο τίτλο, αν και αναφερόταν στο πρώτο ως «Καπρίτσιο».


Samuel Barber, Canzone op.38a

Ο αμερικανός συνθέτης Σάμιουελ Μπάρμπερ είναι γνωστός στο ευρύτερο κοινό κυρίως χάρη στο περίφημο Αντάτζιο για έγχορδα, από τα πλέον αγαπητά και πολυπαιγμένα έργα του 20ού αιώνα. Το 1960-1962 ο Μπάρμπερ συνέθεσε το Κοντσέρτο για πιάνο, op.38, μετά από παραγγελία του μουσικού εκδοτικού οίκου Schirmer, για την επέτειο των 100 χρόνων από την ίδρυσή του. Το 2ο μέρος του κοντσέρτου μεταγράφηκε από τον ίδιο το συνθέτη το 1961 για φλάουτο και πιάνο, με τίτλο Canzone (Elegy).


Robert Schumann, Romanzen op. 94

Ο όρος ρομάντζα αναφέρεται αρχικά σε Ισπανικές αφηγηματικές μπαλάντες. Τον 18ο αι. τον συναντάμε σε λυρικά κομμάτια γραμμένα για φωνή ή μουσικό όργανο. Ο Ρόμπερτ Σούμαν συνέθεσε τις 3 ρομάντζες έργο 94 για όμποε και πιάνο τον Δεκέμβρη του 1849 σαν Χριστουγεννιάτικο δώρο προς τη γυναίκα του και σπουδαία πιανίστα Κλάρα Σούμαν. Το έργο παίχτηκε σε κλειστό κύκλο στο σπίτι των Σούμαν από τη γυναίκα του Κλάρα και τον αρχιβιολoνίστα Φραντζ Σούμπερτ, ενώ η πρώτη επίσημη εκτέλεση πραγματοποιήθηκε στις 24 Ιανουαρίου και 14 Φεβρουαρίου του 1863 στο Gewandhaus της Λειψίας από τον δανό ομποΐστα Emilius Lund και τον γερμανό πιανίστα και συνθέτη Carl Reinecke.


Gabriel Fauré, Pavane, op. 50

Η παβάνα είναι ιταλικής προέλευσης αυλικός χορός του 16ου αιώνα. Ο Γκαμπριέλ Φωρέ συνέθεσε την Παβάνα, έργο 50 το 1887. Η πρώτη παρουσίαση του έργου δόθηκε στις 25 Νοεμβρίου του 1888 στο Παρίσι.


Christoph Willibald Gluck, «Ο χορός των μακάριων πνευμάτων» από την όπερα Ορφέας και Ευρυδίκη

Το 1755 ο Κρίστοφ Βίλλιμπαλντ Γκλουκ άρχισε να δουλεύει ως συνθέτης στην αυλή της Μαρίας Θηρεσίας στη Βιέννη, όπου λίγα χρόνια αργότερα γνώρισε τον λιμπρετίστα Ρανιέρι Καλτσαμπίτζι. Οι συνεργασίες τους θα ανανέωναν ριζικά την όπερα (Ορφέας και Ευρυδίκη (1762), Άλκηστη (1767), Πάρις και Ελένη (1770), Ιφιγένεια εν Αυλίδι (1774) κ.ά.), ιδίως η όπερα Ορφέας και Ευρυδίκη, η οποία παρουσιάστηκε σε παγκόσμια πρώτη στη Βιέννη στις 5 Οκτωβρίου 1762. Το μπαλέτο «Ο χορός των μακάριων πνευμάτων» ανοίγει τη δεύτερη σκηνή της δεύτερης πράξης της όπερας, στην οποία ο Ορφέας, έχοντας περάσει από την Κόλαση, φτάνει στα Ηλύσια Πεδία και πείθει τους θεούς να του δώσουν πίσω την Ευρυδίκη. Αποτελεί προσθήκη του συνθέτη στη δεύτερη, γαλλική εκδοχή του έργου (1774).


Σεργκέι Ραχμάνινοφ, Βαλς και Ρομάντσα

Ο Ραχμάνινοφ πέρασε το καλοκαίρι του 1890 στο σπίτι της αριστοκρατικής οικογένειας Σατίν, κοντά στη ρώσικη κωμόπολη Ταμπόφ. Εκεί γνωρίστηκε με την οικογένεια Σκαλόν και τις τρεις κόρες τους, Νατάλια, Λουντμίλα και Βέρα. Μεταξύ του δεκαεφτάχρονου Ραχμάνινοφ και της Βέρας δημιουργήθηκε ένα ειδύλλιο, το οποίο, όταν αποκαλύφθηκε, εξόργισε τη μητέρα της Βέρας, που απαγόρεψε στο νεαρό Ραχμάνινοφ να γράφει στην κόρη της. Η επαφή τους συνεχίστηκε κρυφά, μέσω αλληλογραφίας με τη μεγαλύτερη αδερφή, Νατάλια. Για τις τρεις αδερφές Σκαλόν, ο Ραχμάνινοφ συνέθεσε δύο κομμάτια για έξι χέρια. Το Βαλς βασίστηκε σε ένα μουσικό θέμα της Νατάλιας, ενώ η αρχή της Ρομάντσας χρησιμοποιήθηκε αργότερα για το adagio του περίφημου 2ου Κοντσέρτου για πιάνο.



Ferenc Farkas, Maskarak

«Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου με τον Οττορίνο Ρεσπίτζι στη Ρώμη, μού δόθηκε η ευκαιρία να διαβάσω ένα βιβλίο που περιείχε διάφορες απεικονίσεις Πιερότων, ζωγραφισμένες από τον Τζίνο Σεβερίνι. Το 1983 έγραψα τη “Maschere” (Maskarak) ως φόρο τιμής στο ζωγράφο για την επέτειο τον 100 χρόνων από τη γέννησή του. Καθένα από τα μέρη του έργου αναπαριστά και μια φιγούρα της commedia dell’ arte. Για να μεταφέρω αυτές τις φιγούρες σε μουσική, επέλεξα ένα όμποε, ένα κλαρινέτο κι ένα φαγκότο, τρία όργανα που θεωρώ τα πλέον κατάλληλα για να περιγράψουν την προσωπικότητα των διαφορετικών χαρακτήρων.»

F. F.

[Το έργο παρουσιάζεται σε μεταγραφή για φλάουτο, κλαρινέτο και φαγκότο.]


Γιώργος Χατζημιχελάκης, Φολκλορικόν Οξύ IV

Το έργο Φολκλορικόν Οξύ IV (Folkloric Acid IV) ανήκει σε μία ανοικτή σειρά ομότιτλων έργων που πραγματεύεται τις δυνατότητες συμβίωσης της παραδοσιακής φρασεολογίας με σύγχρονες τεχνικές. Το συγκεκριμένο έργο είναι ειδικού συνδυασμού οργάνων: γράφτηκε εξ αφορμής και χάριν της παρέας των φίλων μουσικών που συμμετέχει στην αποψινή συναυλία. Ο περιορισμός 1 πιάνο – 3 πιανίστες ενέπνευσε και καθόρισε εν πολλοίς τη μορφή του. Βρόγχοι από άνισες μικρές και μεγάλες φράσεις, που περιορίζονται στην φθογγική έκταση την οποία διαχειρίζεται κάθε πιανίστα, προβάλλονται στα πνευστά όργανα, είτε επακριβώς, είτε αναπλασμένοι σε «ημιαυτόνομες» φράσεις που προκύπτουν από επιλογές και συνδυασμό επιμέρους τμημάτων των βρόγχων. Κύκλοι (ως απλό αριθμητικό παιχνίδι με τα ελάχιστα κοινά πολλαπλάσια των ανισομηκών επαναλαμβανόμενων φράσεων), ανοίγουν και κλείνουν με την δημιουργία κορυφώσεων, κατατείνοντας σε μία τετραμερή φόρμα Α-Β-Γ-Α΄. Το έργο αφιερώνεται με πολλή αγάπη στη Γεωργία, τη Δάφνη, την Ειρήνη, την Ιουλία, τον Μανούσο και τη Χλόη, που τους ευχαριστώ για τη θέρμη τους.

Γ.Χ



Οι εκτελεστές

Ιουλία Βαγενά, πιάνο

Η Ιουλία Βαγενά είναι απόφοιτος του Ωδείου Athenaeum (δίπλωμα πιάνου με άριστα παμψηφεί στην τάξη της Ν. Σεμιτέκολο) και του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια πιάνου υπό την καθοδήγηση διακεκριμένων μουσικών (Y. Solomon, D. Bashkirov, C. Martínez-Mehner, Λ. Μπογιατζίεβα, J. Soriano κ.ά.). Έχει ασχοληθεί αρκετά χρόνια με τη μετάφραση κειμένων και φέτος διδάσκει πιάνο στο Μουσικό Σχολείο της Λευκάδας.



Χλόη Καμπέρου, πιάνο

H Xλόη Καμπέρου σπούδασε πιάνο με τη Νέλλη Σεμιτέκολο στο Δημοτικό ωδείο Πειραιά και στο ωδείο Ατενέουμ από όπου και αποφοίτησε με δίπλωμα (άριστα παμψηφεί) το 2003. Συνέχισε τις σπουδές της στην Μουσική Ακαδημία του Münster της Γερμανίας (τάξη Rave Clemens),αποφοιτώντας το 2006. Έχει μελετήσει κοντά σε καλλιτέχνες όπως Γιόντι Σόλομον, Κλαούντιο Μένερ, Λίλη Μπογιατζίεβα, Δόμνα Ευνουχίδου κ.ά. Σπούδασε επίσης ανώτερα θεωρητικά με τους Μάρκο Μωυσίδη (αρμονία) και Φανή Κοσώνα (αντίστιξη).

Είναι τελειόφοιτη στην τάξη παραδοσιακού τραγουδιού του Ωδείου Αθηνών (τάξη Κατερίνας Παπαδοπούλου). Διδάσκει πιάνο στο ωδείο Ατενέουμ και εργάζεται σαν συνοδός σε διάφορα ωδεία του Πειραιά και της Αθήνας.



Ειρήνη Ντελέζου, φλάουτο

Γεννήθηκε στη Λαμία. Σπούδασε πιάνο και θεωρητικά με το Δ. Συκιά στο Δημοτικό Ωδείο Λαμίας, έλαβε δίπλωμα πιάνου από το ωδείο Athenaeum (τάξη: Ν. Σεμιτέκολο) με βαθμό άριστα παμψηφεί και χρυσό μετάλλιο και δίπλωμα φλάουτου από το Δημοτικό Ωδείο Γλυφάδας (τάξη: I. B. Glinka), με βαθμό άριστα παμψηφεί και β΄ βραβείο. Είναι απόφοιτος του τμήματος Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας με ειδίκευση στο πιάνο (τάξη: U. Matschke). Παρακολούθησε σεμινάρια πιάνου και φλάουτου στην Ελλάδα και το εξωτερικό από διακεκριμένους μουσικούς (Y. Solomon, J. Soriano, L. Berman, M. Mollova, F.Wibaut, J. & K. Ganev, W. Obidovic, M. Drewnowski, Λ. Μπογιατζίεβα, Γ. Χατζηνίκο, Δ. Τουφεξή, P. L. Graff, E. Weinzierl, E. Wachter). Έχει δώσει συναυλίες σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λαμία, Κέρκυρα, Αίγιο, Ξάνθη). Έχει συμπράξει με την ορχήστρα εγχόρδων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, το Ελληνικό Συγκρότημα Σύγχρονης Μουσικής και τις Συμφωνικές Ορχήστρες των δημοτικών ωδείων Πειραιά και Λαμίας. Διδάσκει πιάνο και φλάουτο στο Μουσικό Σχολείο στη Λαμία.



Μανούσος Πλουμίδης, κλαρινέτο

Γεννήθηκε στα Ιωάννινα, όπου και ξεκίνησε τις σπουδές του με τους Νικόλαο Μωραΐτη και Ορέστη Νίκα. Κατόπιν φοίτησε στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας (Αθήνα) στην τάξη του Ευσταθίου Κιοσόγλου (δίπλωμα άριστα παμψηφεί και Α΄ Βραβείο) και στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνέχισε σε μεταπτυχιακό επίπεδο στη Βασιλική Μουσική Ακαδημία της Μονς (Βέλγιο ) με τους Ronald Van Spaendonck στο κλαρινέτο και Guy van Waas στη μουσική δωματίου, με υποτροφίες του Συλλόγου «Οι Φίλοι της Μουσικής» (Κληροδότημα Αλεξάνδρας Τριάντη) και του Ιδρύματος «Αλέξανδρος Σ.Ωνάσης» ( «Premier Prix» στη μουσική δωματίου και «Diplôme Superieur» στο κλαρινέτο). Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια με τους W. Boeykens, Α. Pay, A. Carbonare, C. Faucomprez, P. Gossart και R.Giyot.

Συναυλίες έχει δώσει στην Ελλάδα, το Βέλγιο, την Γερμανία, την Ιταλία και την Κύπρο. Έχει συμπράξει ως μέλος με την Α.Σ.Ο.Ν., την Συμφ. Ορχήστρα του Δ. Αθηναίων, την «Orchestre Royal de Wallonie», την «Orchestre Interconservatoires» και την Χορωδία Κλαρινέτων W.Boeykens (Βέλγιο), τη Μεσογειακή Ορχήστρα για την Ειρήνη, την Κ.Ο.Α., την Ορχήστρα της Ε.Λ.Σ.και το Ελληνικό Συγκρότημα Σύγχρονης Μουσικής. Έχει διδάξει στο Διεθνές Σχολείο των Βρυξελλών, στο Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, στο Δημοτικό Ωδείο Αγίας Παρασκευής, και στο Ωδείο «Αναγέννηση». Διετέλεσε κορυφαίος κλαρινετίστας της Ορχήστρας του Μπαλέτου της Ε. Λ. Σ.(2006-08) και της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Δήμου Αιγάλεω (2006-2010).

Σήμερα διδάσκει στο Αττικό Ωδείο και στα εκπαιδευτήρια «Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος» και είναι κορυφαίος κλαρινετίστας στην Φιλαρμονική Ορχήστρα του Δήμου Χαλανδρίου.



Γεωργία Σμέρου, φαγκότο

Ξεκίνησε τις μουσικές της σπουδές σε ηλικία 12 χρονών. Φοίτησε στο Πειραματικό Μουσικό Γυμνάσιο Παλλήνης, όπου διδάχτηκε πιάνο, κιθάρα, ταμπουρά και φαγκότο. Σπούδασε στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και παρακολούθησε μαθήματα στο Τμήμα Μουσικολογίας του Πανεπιστημίου του Salzburg με υποτροφία του ΙΚΥ. Από το 2006 έως και το 2010 εργάστηκε στο Γραφείο Τύπου του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Διατέλεσε μέλος της Αθηναϊκής Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων (Α.Σ.Ο.Ν) με πολλές συναυλίες ανά την Ελλάδα, συνεργάστηκε με την Ορχήστρα Πατρών, ενώ το 2009 συμμετείχε στην Ελληνοτουρκική Ορχήστρα Νέων. Το 2010 πήρε δίπλωμα φαγκότου με δάσκαλο τον Μιλτιάδη Οικονόμου. Αυτή την περίοδο φοιτά στο Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας στην ειδίκευση του Φαγκότου και εργάζεται στην Εκπαίδευση.



Δάφνη Σοφοκλέους, πιάνο

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Ξεκίνησε μαθήματα πιάνου με την Patricia Arenas και αργότερα με την Εύα Αναστασιάδου-Στάνγκε. Συνέχισε τις σπουδές της με τη Νέλλη Σεμιτέκολο στο Ωδείο Athenaeum, απ’ όπου αποφοίτησε με δίπλωμα (Άριστα παμψηφεί και Β’ βραβείο) το 2005. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια πιάνου με τους Λ. Μπογιατζίεβα, Γ. Χατζηνίκο, duo Ganev και L. Margarius. Έχει ολοκληρώσει σπουδές ανώτερων θεωρητικών (πτυχία Αρμονίας, Αντίστιξης και Φούγκας), έχει παρακολουθήσει μαθήματα σύνθεσης με τους Κ. Σφέτσα, Φ. Κοσώνα και P. J. Wagemans και είναι απόφοιτος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 2007 διδάσκει πιάνο, θεωρητικά και τις δύο δημοτικές χορωδίες (παιδική και μεικτή) στη Δημοτική Μουσική Σχολή της Μήλου. Ασχολείται με τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό και την αυθόρμητη σύνθεση.

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 01, 2012

Κράτος Προνοίας

- Μη με μαλώσεις…. έκανα μια ζημιά…

-Το άκουσα …..Έσπασες το βάζο;

-Κατά λάθος….

-Φέρε το κομπιουτεράκι… χαρτί και μολύβι….

-Τα ‘φερα..

-Λοιπόν γράφε: Το βάζο το αγοράσαμε 1.500.000 € και είναι ασφαλισμένο για 2.000.000 €. Το είχαμε αγοράσει πριν από 5 χρόνια και κάθε χρόνο πληρώναμε ασφάλεια 50.000 €. Πόσα έχουμε δώσει ως τώρα για ασφάλεια;

-250.000 €

-Πόσα θα εισπράξουμε επί πλέον της αξίας αγοράς του;

-250.000 €

-Τότε αυτό που έκανες κατά λάθος, πώς ονομάζεται;

-Κέρδος.



Κράτος κυρίαρχον

-Έσπασες το βάζο; Κάθαρμααααα…. θα σου πιω το αίμα….

-Γιαγιάααααα….. βοήθειαααααα….

-Δε σε σώζει ούτε ο ίδιος ο Θεός ….

-Όχι με την κρεμάστρα…. μη βαράς….. βοήθειααααααα

-Γιατί το έσπασες;;;;; είσαι γουρούνι;;;;

-Ήμαρτον …… ήμαρτον……

-Πες «ήμαρτον» γαϊδούρι, πες «ήμαρτον»….

-Μη βαράς…. ήμαρτον…. Γιαγιάαααααααα….

-Θα το ξανακάνεις; …. Πες …. θα το ξανακάνεις;;;;

-Γιαγιάααααααα…..

-Γιαγιάδια…. θα σου λιώσω τα κόκκαλα…….

-Μη βαράς …. θα ‘μαι φρόνιμος στην εκκλησία……

-Θα σου τσακίσω τα κόκκαλα …. ο πατέρας σου θαλασσοπνίγεται …..

-Σου λέω θα πάω στην εκκλησία και θα ‘μαι φρόνιμος….

-Τι σου έφταιγε το βάζο; Θα μου πεις; Ε; θα μου πεις που να σου πει ο διάολος…….

-Δεν φταίωωωωω…..

-Θα τις φας φταις δε φταις για να μάθεις……

-Ήμαρτον …..

-Ήμαρτον - ξήμαρτον μου ‘χεις φάει την ψυχή. Θα τα πω χαρτί και καλαμάρι στον πατέρα σου…..

-Μην τα πεις ….. ήμαρτον σου λέω.

-Πες «ήμαρτον»… πες «ήμαρτον»…..

-Γιαγιάαααααα, βοήθειαααααα

Κράτος Λογικής

-Πες μου την αλήθεια, εσύ έσπασες το βάζο;

-Όχι μητέρα. Δύο είναι οι βασικές αιτίες που το βάζο έσπασε: ο νόμος της βαρύτητος και η μοριακή του σύνθεση που καθορίζει τον βαθμό ελαστικότητός του.

-Παιδί μου, πες μου, εσύ το έσπρωξες και έπεσε και έσπασε;

-Εγώ απλώς το έσπρωξα, αλλά δεν ευθύνομαι που έσπασε.

-Δεν γνώριζες εξ αρχής ότι αν σπρώξεις το βάζο, θα πέσει κάτω και θα σπάσει;

-Γνώριζα μετά βεβαιότητος ότι αν σπρώξω το βάζο, αυτό θα μετακινηθεί• δεν ήμουν βέβαιος για το αν θα πέσει, και πολύ περισσότερο για το αν θα σπάσει.

-Η πρόθεσή σου ποια ήταν; Ήθελες να σπάσει το βάζο;

-Πώς θα μπορούσα να ήθελα να συμβεί κάτι για το οποίο δεν ήμουν βέβαιος ότι μπορεί να συμβεί;

-Ναι, αλλά το γεγονός ότι το βάζο έσπασε, σου προσέφερε ικανοποίηση;

-Δεν είμαι βέβαιος, μητέρα, μάλλον ελαχίστην, και όχι ικανοποίηση για αυτήν καθ’ αυτήν την θραύση του και την ζημίαν που αυτή προεκάλεσε, αλλά για το γεγονός του ότι επισώρευσα ακόμα μίαν εμπειρική γνώση η οποία και θα μου χρησιμεύει στο εξής από καθαρά στατιστικήν άποψη.

-Παιδί μου σε συγχαίρω για το φιλέρευνο πνεύμα σου, καθώς και για τον τρόπο που διαχειρίζεσαι τον προφορικόν λόγον και, ειδικότερον, παραθέτεις τα επιχειρήματά σου. Κρίνεσαι δε ανάξιος τιμωρίας.

Παρασκευή, Ιανουαρίου 27, 2012

ΜΕΤΑΣΤΟΝΗΛΙΑ

"Μεταστονηλία" ονομάζεται η ειδική κατάσταση έκστασης στην οποία περιέρχονται οι μουσικοί αλλά και οι ευαίσθητοι ακροατές μετά από μιαν ωραία συναυλία.

Αυτός είναι και ο λόγος που πολλοί από σας, αμέσως μόλις τελειώνει μια συναυλία, πηγαίνοντας να συγχαρείτε τους συντελεστές, θα έχει τύχει να ακούσετε είτε τον μαέστρο, είτε τους μουσικούς απευθυνόμενους αλλήλοις, αλλά και σε φίλους τους, να αναφωνούν: "Μεταστονηλία".

Διόλου τυχαία τόσο στο Παγκράτι, όσο και στο Θησείο υπάρχουν ταβέρνες επονομαζόμενες "Ηλίας". Αυτό συμβαίνει διότι οι ιδιοκτήται των, πονηρά σκεπτόμενοι, προσπαθούν να αντλήσουν πελατεία από ακροατήρια ωραίων συναυλιών. Καθότι οι αμύητοι ακροαταί που δεν γνωρίζουν τον όρον "μεταστονηλία", τον αντιλαμβάνονται ως προτροπήν συνεστιάσεως:

-"Μετά στον Ηλία".....


Πέμπτη, Ιανουαρίου 12, 2012

Come Again!

Κουκουζέληι

Το "επέστρεφε" δεν έχει εποχή..... (Ιδού μία προτύπωσις από τον John Dowland):

Come again!
Sweet love doth now invite
Thy graces, that refrain
To do me due delight,
To see, to hear, to touch, to kiss, to die
With thee again in sweetest sympathy.

Come again!
That I may cease to mourn,
Through thy unkind disdain.
For now left and forlorn,
I sit, I sigh, I weep, I faint, I die
In deadly pain and endless misery.

All the day
The sun that lends me shine
By frowns do cause me pine,
And feeds me with delay;
Her smiles my springs that makes my joys to grow;
Her frowns the Winters of my woe.

All the night
My sleeps are full of dreams,
My eyes are full of streams;
My heart takes no delight
To see the fruits and joys that some do find,
And mark the storms are me assigned.

Out alas!
My faith is ever true;
Yet will she never rue,
Nor yield me any grace.
Her eyes of fire, her heart of flint is made,
Whom tears nor truth may once invade.

Gentle Love,
Draw forth thy wounding dart,
Thou canst not pierce her heart;
For I, that do approve
By sighs and tears more hot than are thy shafts,
Did tempt, while she for mighty triumphs laughs.

Αρχίζω με την Valeria Mignaco



συνεχίζω με τον Alfred Deller


Και για υστερόγραφο .....


Ώστε το "ωχ, αμάν" στα αγγλικά είναι "Out alas" ...!!! Και μας το κρύβανε;

ΥΓ2 Πληροφορώ το κοινό, ότι έχω υποστεί περικοπή μισθού και φόρους και όλα τα συμπαραμαρτούντα, αλλά δεν θα το κάνω και θέμα ... Διότι όλα αυτά ουδεμίαν σχέσιν έχουν με την πραγματικότητα. Τα νομίσματα τοις νομίζουσι...

Κυριακή, Ιανουαρίου 08, 2012

Ανασχολιάζοντας τον Μπιλ Έβανς

“Δεν θα με ενδιέφερε ένας καλλιτέχνης που ανεβαίνει στη σκηνή και αυτοϊκανοποιείται βγάζοντας προς τα έξω όλα του τα προβληματικά συναισθήματα,
ίσως βέβαια κάποιοι να πλήρωναν γι' αυτό.”  Μπιλ Έβανς, από ανάρτηση του dsyk

Η φράση αυτή μού έφερε την εικόνα ενός ρόκερ που πάνω στην κορύφωση της οργής του, σπάει την κιθάρα του. Βέβαια, σύμφωνα με τα συμφραζόμενα του Έβανς, η εικόνα αυτή είναι το άκρον άωτον. Αλλά την υποδέχομαι την ακραία αυτή εικόνα ως ευκαιρία για κάποιους συλλογισμούς.

Μήπως αντί για την φράση «κορύφωση της οργής του» θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω τη φράση «οργιαστική κορύφωση»; Μια κορύφωση, δηλαδή, που σχετίζεται περισσότερο με αποφόρτιση καταπιεσμένου υποσυνείδητου, παρά με συντεταγμένο θυμό, η οποία μάλιστα πραγματοποιείται στα πλαίσια ενός ανάτυπου αρχέγονου οργιαστικού τελετουργικού, όπως μπορεί να θεωρηθεί μια ροκ συναυλία. Μια αποφόρτιση συνάμα αυτοκαταστροφική, μιας και στρέφεται κατά του alter ego που είναι για έναν μουσικό το όργανό του – διόλου τυχαία εδώ και η φράση «το όργανό του», μιας και η καταστροφή της κιθάρας συμβολικά ερμηνεύεται ως πράξη αυτοευνουχισμού. Και πόσο απέχει τελικά ο αυτοευνουχισμός από τη αυτοϊκανοποίηση; Νομίζω τόσο όσο ένα παρατεταμένο χειροκρότημα-παραλήρημα του κοινού που μεσολαβεί μεταξύ τους και που θα μετουσιώσει  μια πράξη αυτοαπόρριψης σε αίσθημα ικανοποίησης προερχόμενο από τη δημόσια αποδοχή της πράξης. Τότε είναι που αποχωρεί το δεύτερο συνθετικό της λέξης «αυτοαπόρριψη» και μένει το πρώτο, έτοιμο να συγκολληθεί με τη λέξη «ικανοποίηση».

Και βεβαίως,  κάποιοι έχουν πληρώσει για να συμμετάσχουν ψυχικά και να ζήσουν από κοντά αυτό το τελετουργικό. Η πράξη του κιθαρίστα που σπάει την κιθάρα του - κορυφαία coda ενός αυτολυτρωτικού σολαρίσματος - λειτουργεί ως κάθαρση και για τους θεατές οι οποίοι ταυτίζονται μαζί του, και που δια του εισιτηρίου, τού έχουν αναθέσει να πραγματοποιήσει συμβολικά και την δική τους αυτοκαταστροφή-αυτοευνουχισμό που θα μετουσιωθεί, την ίδια στιγμή που χειροκροτούν παραληρώντας, σε αυτοϊκανοποίηση.  


Πόσο απέχει αυτή η οργιαστική μουσική ιεροπραξία από την τελετουργία της μέθεξης με ένα συμφωνικό έργο όπως η 7η του Μπετόβεν; Ίσως όσο απέχουν τα μυστήρια των Μαινάδων από την χριστιανική Θεία Κοινωνία.


------------------------
ΥΓ1 Δεν έχω ακούσει για ντράμερ που κάνει κομμάτια τα τύμπανά του.
ΥΓ2 Τώρα ήρθε στ' αυτιά μου να αντιτεθεί και η οδύνη τού άσματος "Μου σπάσανε τον μπαγλαμά"

Σάββατο, Δεκεμβρίου 31, 2011

2012. Μια πρόβλεψη για όλα τα ζώδια






Όπως αντιλαμβάνεστε ..... μία μπορεί να είναι η πρόβλεψη για φέτος...

Κυριακή, Δεκεμβρίου 18, 2011

Χειμωνιάτικη Εικόνα

για φαγκότο και πιάνο

.... μέχρι να γίνει η ανθρώπινη ηχογράφηση, αρκούμαι και αρκεστείτε στα πειστικά VST όργανα της Garritan συνδυασμένα με αυθεντικούς ήχους multiphonics που κατέβασα από τον εξαιρετικό ιστότοπο της Leslie Ross για το φαγκότο, καθώς και με εσωτερικούς πιανιστικούς ήχους που διαμόρφωσα με μία δωρεάν VST εφαρμογή που κατασκεύασε και προσφέρει ο Tom Gersic

πατάτε play και επιλέγετε full screen και HD 720p για να παρακολουθήσετε την παρτιτούρα


Τρίτη, Νοεμβρίου 29, 2011

Βυζαντινά κάλαντα ... για ορχήστρα δωματίου

Έγραψα αυτό το κομμάτι για τη μικρή συμφωνική ορχήστρα του Δημοτικού Ωδείου Πετρούπολης, που απαρτίζεται από σπουδαστές και τους καθηγητές τους και την οποία διδάσκει και διευθύνει ο μαέστρος και συνθέτης Φώτης Κουτζαγιώτης. Το κομμάτι βασίζεται στην παλιά παραδοσιακή μελωδία από τα Χριστουγεννιάτικα κάλαντα της Κωνσταντινούπολης. Η τεχνική γραφής του βασίζεται στην αντιστικτική επεξεργασία και στην ετεροφωνία. Οι δύσκολες τεχνικά γραμμές έχουν ανατεθεί στους καθηγητές και τους πολύ προχωρημένους σπουδαστές, ενώ απλούστερες γραμμές στους αρχάριους, πολλοί από τους οποίους είναι ακόμα μαθητές κατωτέρας.

Για να παρακολουθήσετε την παρτιτούρα με ευκρίνεια, πατάτε play και επιλέγετε προβολή σε 720p HD και προβολή σε πλήρη οθόνη.


Επίσης, για τις μέρες που έρχονται.... ακούστε και κατεβάστε μια συλλογή με παραδοσιακά κάλαντα από το Συγκρότημα Παραδοσιακής Μουσικής του Πρότυπου Μουσικού Κέντρου Πειραιά (έκδοση 1995)

Κυριακή, Νοεμβρίου 20, 2011

ΕΝΤΟΣ του πιάνου


Ε Ν Ω Σ Η   Ε Λ Λ Η Ν Ω Ν    Μ Ο Υ Σ Ο Υ Ρ Γ Ω Ν
καλλιτεχνική   διεύθυνση    Θόδωρος Αντωνίου
υπό  την  αιγίδα  του  Υπουργείου  Πολιτισμού  και Τουρισμού

Πέμπτη 24 Νοέμβρη 2011, 8.30 μ.μ.
Ωδείο Φ.ΝΑΚΑΣ,
Ιπποκράτους 41, τηλ. 210 3634000


Ε Ν Δ Ο Π Ι Α Ν Ο
Το πιάνο [με αλλά και ] πέρα απ’ τα πλήκτρα


Ο συνθέτης και πιανίστας Απόστολος Ντάρλας
παρουσιάζει έργα με πρωτοποριακές τεχνικές παραγωγής ηχοχρωμάτων
που αξιοποιούν τον μαγικό κόσμο που κρύβεται στην κατασκευή του πιάνου
(παίξιμο «μέσα στις χορδές» με τα νύχια, τις παλάμες, τις γροθιές, με πέννες κιθάρας, με μπαγκέτες μαρίμπας, με …. εργαλεία μαγειρικής.)

έργα: Αλέξανδρου Καλογερά, Μαρίας Ντούρου, Φανής Κοσώνα, Απόστολου Ντάρλα, Γιώργου Χατζημιχελάκη …
και κάτι εκτός προγράμματος…..

Ε Ι Σ Ο Δ Ο Σ   Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Η


Κυριακή, Νοεμβρίου 06, 2011

ΑΧΘΟΣ...


(Ο ποιητής της Ιλιάδας, ο Δημήτρης Σαραντάκος και ο Γιάννης Παπαϊωάννου)

στην Αγγελίνα και σε μένα
η κατά Νταλί μόνη αυτονόητος εποπτεία

Οι κανόνες συμβίωσης είναι άχθος: μια ομηρική λέξη για το βάρος και το περιττό, που θέτει υπαρξιακά όρια  (Ιλιάδα Σ 104: «άχθος αρούρης» / και αιώνες μετά: «να μας βρει και μας ο Χάρος που της γης δίνουμε βάρος» [2’.00’’], Γιάννης Παπαϊωάνου).

Μια λέξη για το πολυσύνθετο, διότι δεν μιλάμε ακριβώς για την φυσική έννοια του βάρους, ούτε για κάτι που περισσεύει, πλεονάζει. Μιλάμε για κάτι που ενώ είναι χρήσιμο αν τηρείται ερμηνευόμενο με κοινωνικές συναισθήσεις (δηλαδή, ίσως, με απλοϊκές και χαρούμενες καθημερινές ωφέλειες), καθίσταται κατά την προσωπική ερμηνεία του πολύπλοκο.

Οπότε, λέμε «όχι» στους κανόνες, ενστικτωδώς, ούτως ώστε να μην απολέσουμε τις δυνατότητες μιας ρευστής ανά πάσα στιγμή ερμηνείας της συμπεριφοράς μας. Και άλλοτε πάλι, λέμε «ναι» στους κανόνες για να ωφεληθούμε της αναντίρρητης προτεραιότητας που απορρέει για μας, εφόσον κάποιος άλλος υπολείπεται κατά την τήρησή τους.
Άρα και καθίσταται μόνη ασφαλής (με την έννοια του γενικώς και αμέσως -όχι εμμέσως- προσιτού) η ισχύς ενός και μόνου βασικού κοινωνικού νόμου: ό, τι βολεύει.
Το αστείο είναι ότι αυτό το βόλεμα έχει διαφορετικές προοπτικές αναλόγως της συμπτωματικής θέσεως εκάστου που το διανοείται και φευ το αιτιολογεί, σαν να μην του είναι αρκετή η κτηνωδία του.  

Και σχεδόν ηδονίζεται (αυτός, εμείς, εσείς, αυτοί,  εσύ, εγώ), ορίζοντάς το ως ευφυή προσωπική του αντίληψη τού τι ακριβώς συμβαίνει.

Δευτέρα, Οκτωβρίου 31, 2011

Δεν ξέρω / δεν απαντώ ... απολύτως αντικειμενικά με κάθε επιφύλαξη....

Το απάνθρωπο είναι αναμενόμενο, όπως και το αναμενόμενο είναι ορισμένες φορές απάνθρωπο. Επίσης το ηρωικό, μπορεί να αναδειχθεί μέσα από απάνθρωπες συνθήκες, και επίσης να είναι αναμενόμενο. Αλλά και η αδιαφορία κάποιων για το ενδεχομένως ηρωικό ή απάνθρωπο, παρότι αναμενόμενο, μπορεί επίσης να είναι αναμενόμενη. Η αμηχανία μπορεί να αναστείλει την διάθεση απάντησης,  καθώς επίσης η αδιαφορία, αλλά ίσως και μια ηρωική στάση απέναντι στην έννοια του γκάλοπ. Όλα τουρλουμπούκι και απολύτως αντικειμενικά με κάθε επιφύλαξη....

[εξ αφορμής γκάλοπ στο in.gr για το τέλος του Καντάφι]

Πέμπτη, Οκτωβρίου 27, 2011

Όταν σου την φέρνουν.....

Εἰ τό φέρον σέ φέρει, φέρε καί φέρου˙ εἰ δ’ ἀγανακτεῖς,
καί σαυτόν λυπεῖς καί τό φέρον σέ φέρει.
                                                Παλλαδάς Αλεξανδρεύς (500 μ.Χ.)

Αν η τύχη σού τη φέρνει και σε πάει και σε φέρνει
κύττα να τα κουτσοφέρνεις και να μην αγανακτείς
γιατί και στεναχωριέσαι και η τύχη σού τη φέρνει.
                                             απόδοση: γεράσιμος μπερεκέτης

Κυριακή, Οκτωβρίου 02, 2011

Η εντροπία δεν είναι ντροπή

Οι παρομοιώσεις σε εποχές κρίσης τείνουν κυρίως να αντλούν αναλογίες από την ιατρικήν επιστήμην για να αναλύσουν την κατάσταση ανάγλυφα (σπαρταριστά, το ίδιο κάνει, απλώς το «σπαρταριστά» μου φέρνει ηχητικές εικόνες του σαδιστικού κομπασμού γυρολόγου ψαροπώλη νωρίς το πρωί περιδιαβαίνοντος τις γειτονιές: «έχω ζωντανά ψάρια»). Και θα ήθελα αμέσως να παρέκβω και να πω ότι προσωπικώς δεν θεωρώ την ιατρικήν ως επιστήμην αλλά ως τέχνη, και μάλιστα όπως λέμε «η τέχνη του πεταλωτή», και όχι όπως λέμε «Η Τέχνη της Φούγκας». Ίσως και αυτός είναι ο λόγος που θα εκτραπώ και θα περιγράψω την κρίση, με παραβολήν καθ’ ην εστιάτωρ τις αγοράζει σάπια κρέατα και οι γκαρσόνοι του εν γνώσει τους τα σερβίρουν στους πελάτες, οι οποίοι τα τρώνε αλλά δεν παραπονούνται διότι όλοι είναι συγχωριανοί, μερικοί δε εξ αυτών είναι οι μεσάζοντες προμηθευταί, ενώ οι υπόλοιποι συναλλάσσονται άλλοι πουλώντας ντομάτες και άλλοι πατάτες στο εστιατόριο, ενώ κάποιοι από αυτούς είναι δάσκαλοι στα παιδιά όλων αυτών, και κάποιοι είναι τα ίδια τα παιδιά, και υπάρχουν κι άλλοι ανάμεσα σε αυτούς, για παράδειγμα  ένας γιατρός (που, σύμφωνα με αυτά που λέγαμε πριν, θα πρέπει μισθολογικά να καταταγεί στους ΔΕ και όχι στους ΠΕ - όπως αντιστοίχως ως ΔΕ αμείβονται όλοι μουσικοί που διδάσκουν στα Ωδεία), ένας παπάς και ένας χωροφύλακας, δύο μετανάστες, και μερικοί απόστρατοι γονείς τους, ένας δημοσιογράφος που παρεμπιπτόντως  κάνει τις διακοπές του, γιατί ξέχασα να σας πω ότι ακόμα είναι καλοκαίρι, και δύο δικηγόροι, ο ένας από αυτούς συνταξιούχος - ξαδέρφια μου. Κι άλλος ένας ξάδερφός μου, υπάλληλος στον ΟΤΕ, αλλά του κλείνουν οι περικοπές το υποκατάστημα και πάει ή για εθελουσία ή για μετάθεση. Θα περιμένατε βέβαια να φορέσω τη μαύρη μου κουκούλα και να διαλέξω να στείλω στο απόσπασμα τα γκαρσόνια που δεν καταγγέλλουν τον εστιάτορα, διότι θα ήτο αντιμυθιστορηματικό να υποδείξω κατ’ ευθείαν αυτόν τον εστιάτορα ως φταίχτη, αλλά επίσης χαοτικό να διαμοιράσω το φταίξιμο σε όλους τους πελάτες, ιδίως δε στα παιδιά. Και δεν θεωρώ παράλειψιν το να μην σκεφτώ καν να αναφερθώ στους ενδιαμέσους αλλά και στους αμέσους προμηθευτές. Σκοπεύω, εν τούτοις,  να προσπαθήσω να σας εκπλήξω και να κατηγορήσω ευθέως τον νόμον της εντροπίας, όστις μόνος συντελεί εις την σήψιν των κρεάτων. Τα υπόλοιπα είναι ανθρώπιναι αδυναμίαι.  

-------------------------------------------

Σημειώσεις:

Η Τέχνη της Φούγκας: έργο του Γ.Σ. Μπαχ με αριθμό καταλόγου BWV 1080

ΠΕ, ΤΕ, ΔΕ μισθολογικά κλιμάκια με βάση το επίπεδο σπουδών. Το γράμμα Ε αντιστοιχεί στη λέξη "Εκπαίδευσης" ένω τα Π, Τ, και Δ στις λέξεις "Πανεπιστημιακής", "Τεχνολογικής" και Δευτεροβάθμιας". Σημειώνεται για όσους δεν το γνωρίζουν, ότι οι μουσικές σπουδές των Ωδείων στην Ελλάδα, είναι πλήρως αδιαβάθμητες, οι κάτοχοι μουσικών πτυχίων και διπλωμάτων θεωρούνται Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης σε όλες τις εργασιακές τους σχέσεις, κάτι που αντιτίθεται και στη συνθήκη της Μπολόνια που ισχύει σε όλη την υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση.


Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 26, 2011

Τόπο στα νιάτα

Πλατεία Κοραή. Κέντρο Πειραιά. Κι εμείς μεσήλικες. Τριγύρω κρίση.

Τα καφενεία -και μεγάλη τους τιμή να τα αποκαλώ έτσι, διότι πρόκειται για καφετέριες- έχουνε βρει τη λύση: Μικρή αύξηση τιμών και ελάττωση της ποσότητος καθώς και της ποιότητος. Έχουν όμως [ακόμα] κόσμο. Κυρίως ... μεσήλικες.

Το παγκάκι τέσσερα μέτρα απ' το τραπέζι μας.

Τέσσερα ουίσκι των οποίων η συνολική ποσότης δεν ήτο ούτε δυο ουγκιές, και τρία μπουκαλάκια-μερίδες των 187 σαντιλίτρ άσπρο κρασί Ζορμπάς (sic). Βαθμοί 11,8 (αλλά δεν έγραφε ότι είναι ξεθυμασμένο). Ξηροί καρποί και πατατάκια, αυτά που προβλέπει το σέρβις. Σύνολο λογαριασμός 37€.

Την άλλη Κυριακή στο παγκάκι, λοιπόν. Μισό κιλό τσίπουρο και ξηροί καρποί απ’ το σπίτι. Σύνολο 4€, διότι θα φέρουμε ό, τι καλύτερο.

Οι κλεφτές ματιές προς τις περαστικές δεσποινίδες δεν χρεώνονται. Τώρα, αν  καταφρονήσουν με το βλέμμα τους το παγκάκι μας, το πολύ-πολύ  να νιώσουμε ξανά ... φοιτητές.

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 23, 2011

Το τέλος της θεωρίας του Αϊνστάιν

Δεν θα μιλήσω για μικροσωματίδια αθληταράδες που τρέχουν γρηγορότερα απ’ το φως. Υποψιάζομαι ότι το ρεκόρ τους είναι αποτέλεσμα χρήσης παράνομων ουσιών, και είμαι βέβαιος ότι μετά από ένα αντιντόπινγκ κοντρόλ θα τους πάρουν πίσω τα μετάλλια.

Θα πολεμήσω τις θεωρίες του Αϊνστάιν βασιζόμενος στο καταστάλαγμα της
λαϊκής σοφίας, στην απλή παρατήρηση και την κοινή λογική:




Από ποια ταινία του Χορν είναι η φωτογραφία;





Α. Ο χρόνος είναι χρήμα.
Β. Δεν υπάρχει σέντσι.
Συνεπάγεται: ο χρόνος είναι ανύπαρκτος.



ρίξτε μια ματιά και σε αυτό το σχετικό paper....

Κυριακή, Σεπτεμβρίου 18, 2011

Καλοκαίρι 2011

ΣΥΜΜΕΤΡΩι ΚΟΥΚ

Στ’ άλλο τους χέρι θα κρατούν το τόξο…

Όταν πλαστικοποιηθούν τα Τουρκοβούνια
σπεύδοντες θα ‘ρθουν κι άλλοι παχουλοί
μωράκια έρωτες με το μαλλί της γριάς στο ‘να τους χέρι,
ροζ, κι'
ηλιοβασιλέματα
γεμάτα αναμνήσεις.

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 14, 2011

project, concept, budget

Τρεις ίδιου χρώματος και σχήματος, αλλά διαφορετικής μάρκας, καραμέλες για  εκείνους τους ελληνόγλωσσους (;) που
(1) ουδέποτε έγραψαν ως μαθητές μιαν εργασία, ή ως επαγγελματίες ανέλαβαν και έφεραν εις πέρας κάποιο έργο ή έστω έφτιαξαν κάποιο [ακριβές] προσχέδιο,
(2) ουδέποτε είχαν κάποια [φαεινή] ιδέα και
(3) ουδέποτε, φυσικά, κατήρτισαν [μετά γνώσεως]  ή διαχειρίστηκαν [συνετά] κάποιον προϋπολογισμό.

οι παχουλές αναρτήσεις (όσο τις διαβάζετε τόσο παχαίνουν)