Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα πλακίτσες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα πλακίτσες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 13, 2014

Η τελευταία ελπίδα....

.... πεθαίνει πάντα τελευταία.


Σάββατο, Νοεμβρίου 09, 2013

Τέσσερα σκετσάκια με αφορμή το Τεστ Ρόρσαχ

ΓΙΑΤΡΟΣ: Εδώ τι βλέπετε;
ΑΣΘΕΝΗΣ: Μια πεταλούδα. 
Γ. - Εδώ τι βλέπετε;
Α. -Μια χοντρή πεταλούδα.
Γ. -Εδώ τι βλέπετε;
Α. -Μια καμένη πεταλούδα.
Γ. -Εδώ τι βλέπετε;
Α. -Μια λιωμένη πεταλούδα.
Γ. --------- " --------
Α. --------- " --------

2
Γ. -Εδώ τι βλέπετε;
Α. - Ένα συμμετρικόν ως προς άξονα σχήμα.
Γ. -Εδώ τι βλέπετε;
Α. - Ένα συμμετρικόν ως προς άξονα σχήμα.
Γ. -Εδώ τι βλέπετε;
Α. - Ένα συμμετρικόν ως προς άξονα σχήμα.
Γ. -Εδώ τι βλέπετε;
Α. - Ένα συμμετρικόν ως προς άξονα σχήμα.
Γ. --------- " --------
Α. --------- " --------

3
Γ. -Εδώ τι βλέπετε;
Α. -Μια κηλίδα μελάνης.

4
Γ. -Εδώ τι βλέπετε;
Α. (τραγουδώντας) -Μια ... ω...ραί..α πετα..λού.....δα...


Παρασκευή, Αυγούστου 09, 2013

Μύθος Θερινός ΙΙ

Πάλι εκεί με έναν φρέντο, όχι κρύον μόνον αλλά και φιλικόν. Ωραιότατον στέκι, πάροδος της Απλωταρειάς, καφέ το Ρόδι, αφετηρία αλλά και ανάπαυλα.

Πάλι εξυπνάδες σκεφτόμουνα, προσπαθώντας να συνδυάσω το «tu es Petrus et super hanc petram aedificabo ecclesiam meam” με το «πρώτος τον λίθον βαλέτω» και το «άγουρος πέτρα πελεκά»,  διότι ο αγέρας… το Ρόδι, πολύβουο πάντα γεμάτο, είναι σ’ ένα γάμα, δυό παραστενάκια ενώνονται   κλώθει από παντού δροσερός ο Βοριάς… κι ο Κώστας εξυπηρετικότατος – οδός Παναγίας Μαγαζιωτίσσης. 

Πολλοί Τούρκοι τουρίστες φέτος  – μιαν άλλη μέρα ρεμβάζων στο ίδιο μέρος είχα την οξύτονον γλώσσαν των ένθεν και ένθεν  … χαμηλόφωνοι δεν έχουν ξεθαρρέψει  όταν οι παρέες τους είναι τριμελείς (τη βαριέμαι όλο λέω τη Χώρα, αλλ' εν τέλει μ' αρέσει και έχει το Ρόδι ωραίο υπερώο για τον χειμώνα, ούτε στην Αθήνα δεν υπάρχει τέτοιο καφέ, αφετηρία και ανάπαυλα για τα ψώνια μεταξύ Χόντος Σέντερ και Μπόντυ Σοπ με παγωτό ενδιάμεσο στον Κρόνο, Αγροτικής Τραπέζης και Φράσκου Είδη Κιγκαλερίας - κάθε χρόνο αλλάζω φλοτέρ (πολλά άλατα το νερό)- τη βαριέμαι τη Χώρα και την περιορίζω στο Ρόδι για να μπορώ να φχαριστηθώ τις βόλτες στα σοκάκια της, πριν πάω να κάτσω εκεί και αφού κάτσω εκεί και μετά ξαναπάω και πίνω πορτοκαλαδίτσα γιατί οι πολλοί καφέδες πειράζουν, μου φέρνουν έκτακτες συστολές -  πάντα μια στάση στο βιβλιοπωλείον Πάπυρος).


Την ένιωσα την σκιά του βλέμματός της απ’ τ’ αριστερά μου να πέφτει πάνω στο βιβλιαράκι που διάβαζα, αλλά οι χοντρές μεσήλικες κυρίες είναι ο κανών στη Χίο, από μιαν ηλικία και μετά και αφού κάνουν παιδιά το ρίχνουν στην μπιρίμπα και τους λουκουμάδες. Περίμενε βλοσυρή, μάλλον εκ της συνηθείας επιβολής επί του συζύγου της, ένα τοστ. Πήγα ν’ αλλάξω σταυροπόδι για να απαλλαγώ, όταν μια άλλη, αυτή ίδια η Μέδουσα με τα γοργά τα μάτια τ’ άγρια, έχουσα βέβαιον τον προορισμό προς την ομοειδή της,  και   με γογγυσμό παρά με φωνή,   «Έ, Στέλλα είντα κάμνεις» είπε,  κι εγώ πέτρωσα. Τι λάθος να την αντικρίσω.


Μαγαζιώτισσα

Τετάρτη, Ιουλίου 31, 2013

Μύθος Θερινός Ι

Οι Διόσκουροι σε ώριμη ηλικία
Ότε οι Διόσκουροι, προπαίδες,  μπανιαρίζονταν εις τας Θέρμας της Περαίας*, ο μεν  ξουθός Κάστωρ τσαλαβουτούσε την κεφαλήν και θριαμβικώς ανεφώνη «κοίτα μπαμπά, κοίτα μπαμπά», ο δε μελάγχρους Πολυδεύκης παρά θιν’ αλός συνεπλέκετο μετά οχλούντος αυτόν υπομειρακίου  κραδαίνοντος νερομπίστολο. Του ανδρείου το δέμας Πολυδεύκους ορών την ψυχήν μικροθυμούσαν ο κατά τι βραχύσωμος Κάστωρ προς αρετήν αγωνιών είπεν «εγώ μπαμπά φεύγω, πάω να βοηθήσω το Βαγγέλη» και πλαγιοκοπήσας τον οχληρόν, ενεθάρρυνεν τον δίδυμον αυτού κράζων «επίθεση». Εθρασύνθη ο Πολυδεύκης και πάραυτα αναλαβών, ανέκραξεν φωνήν μεγάλην «πάνω του κι εσύ Κώστα».

*Θέρμαι Περαίας γαιός: το σημερινόν Λουτράκι



Τρίτη, Δεκεμβρίου 25, 2012

Χιακοί τρόποι

Η υπερτάτη ευτυχία για παιδάκι είναι να παίζεις σε σκετς χριστουγεννιάτικο, εφόσον έχεις συνειδητοποιήσει ότι μετά το πέρας  πρόκειται να απαλλαγείς για δεκαπέντε μέρες από όλην αυτήν την χαριτωμένη τυραννία του σχολείου. Αλλά αυτό μάλλον το λέω εγώ, ένα παλιό παιδάκι που είχε γειτονιά χωματόδρομο και φίλους πέραν των τοίχων και των  τειχών. Ένα παλιό παιδάκι χωρίς επίγνωση τηλεοπτική της παιδικότητος,  χωρίς εξειδίκευση της κοινωνίας πάνω του, και χωρίς παιδαγωγικές επιστήμες που το επιβλέπουν. Οπότε ήξερα πολύ καλά τι σημαίνει το σχόλασμα. Και αηδίαζα με την καθημερινή ραδιοφωνική εκπομπή της θείας Λένας και αυτόν τον γλείφτη τον Κωστάκη που ήταν τόσο μα τόσο καλό παιδί, ώστε να τον συναντώ αλειμμένο στο ψωμί μου και να μου φέρνει αναγούλα αυγουλίλας η φωνή του.

Τα σημερινά παιδιά, τα μικρά παιδάκια, δυστυχώς, αγαπούν το σχολείο. Χωρίς σπασμούς στομάχου, κάθε μέρα αγόγγυστα αποζητούν την δασκάλα τους, την οποία λατρεύουν. Και τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες επίσης. Με τον φίλο μου τον Αντρέα ήμασταν και συμμαθητές. Μέσα στην τάξη αγνοούσα την ύπαρξή του. Ορατός για μένα ήταν στην γειτονιά, στο δρόμο, στις αυλές μας και στις ταράτσες μας.

 Το κάστινγκ για τα παιδικά σκετσάκια μη μου πείτε ότι δεν είναι μια ευκαιρία μάλλον επιτειδευμένης αθώας βάσης για την δασκάλα να διακηρύξει χαριτωμένα τις συμπάθειες της, ή ακόμα και να υποκύψει στα στερεότυπα. Κάθε παιδάκι έχει τις χάρες του. Κανονικά όλα θα έπρεπε να υποδύονται τα αγγελάκια και η Παναγία, ο Ιωσήφ και ο Χριστός να ήταν πλαστικές κούκλες. Όμως ο μοντερνισμός θα είναι αντικείμενο της παιδαγωγικής του μεθεπόμενου αιώνα.

Οπότε η Νικούλα, μικρογραφία της Σκάρλετ Γιόχανσον και μάλιστα επιτυχέστερη, άξιζε φέτος τον ρόλο της Παναγίας. Οι Μάγοι πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι κάτι άχαρα ψηλά αγοράκια, ο Ιωσήφ ένα παιδάκι που αδυνατεί να αποστηθίσει, και Θείον Βρέφος το μικρότερο και άλαλο. Υπάρχει και στοιχειώδης πεπερασμένη πλοκή, βέβαιον ότι εκτιλισσόμενη  θα φτάσει στην στιγμήν καταθέσεως των υπό των Τριών Μάγων φερομένων δώρων στα ποδαράκια του θείου κρεββατιού: χρυσός-χρυσόχαρτο, λίβανος-κάτι κομματάκια ξύλο (εκτός κι αν η δασκάλα σκηνοθέτις έχει φέρει η αθεόφοβη λιβάνι κανονικό), και τέλος σμύρνα, κάτι το ασαφές σε μπουκαλάκι. Τότε η Νικούλα,   συνολικώς τον ρόλο υπερβάσα, καθώς οι μπουνταλάδες προσέφεραν τα σκηνοθετήματα, ως άλλη παλαιά ευγενής, από των κάστρων των Παλαιολόγων εις την χιακήν γην καταφυγούσα,   το βρήκε πού ... και τους το απηύθυνε:

-Μα ... δεν έπρεπε.



Κυριακή, Δεκεμβρίου 02, 2012

ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ ... δωρεάν διαφήμισις


Εις ταβερνείον ονόματι Πυροφάνι, στα Καμίνια, συνοικίαν άντρον  του Ατρομήτου Πειραιώς, η πρεσβυωπία μου, εν μέσω της ακροάσεως μιας υπέροχης γραμμής λαϊκού μπάσσου που με την κιθάρα του κρατούσε ένας πλέον εξηκοντούτης,  μέλος τριμελούς συγκροτήματος, εγκιβωτισμένου εις ένα κατ' αξίωσιν υπερώον, "μπουζούκι-κιθάρα-τραγουδίστρια"  (παρ’ όλο που όταν τραγουδούσε ο "κιθάρας"  τα έσβηνε όλα ....), μόλις που μου επέτρεψε να συλλάβω θολό το περιεχόμενο μιας εν είδει ντεκόρ κορνιζαρισμένης διαφήμισης:
-«Αυτός που διαφημίζει την Μαλαματίνα,…. φέρνει στον Νίκο Σταυρίδη ή είναι ο Σταυρίδης;», ρώτησα τον κατά δεκαεφτά χρόνια νεώτερο μαθητή μου, Πάνο, όστις, ως εκ της ηλικίας, βλέπει καλά, όπως κάποτε έβλεπα.
-«Είναι ο Σταυρίδης», η απάντησις. 

Τετάρτη, Ιουνίου 06, 2012

Μικροπολιτικά....

ανάλεκτα κρασοκατανύξεως (hamarn papeerte-γεράσιμος μπερεκέτης)


-Το ξέρεις ότι αν δύο αδελφές είναι να παντρευτούν με δύο αδελφούς πρέπει να παντρευτούν μαζί.
-Τι  «μαζί» ;
-Ταυτόχρονα.
-Α, ναι, το ξέρω. Αλλά πιο πλάκα έχει  όταν είναι να παντρευτούν δύο πανομοιότυποι δίδυμοι με δύο πανομοιότυπες δίδυμες.
-Οι δίδυμοι είναι ανέκαθεν δύο…..
-Σωστά…. Αλλά φαντάζεσαι;
-Τι;
-Τι «τι»; Ε, ....δεν θα μπορούσε κάποια φορά να προσποιηθούνε ότι συνέβη παραγνώριση; Να πήγαινε ο ένας με τη γυναίκα τού άλλου;
-Για ποιο λόγο;
-Για ποικιλία….

Πέμπτη, Μαρτίου 15, 2012

Νίκη... και Επανάστασις

Η ΔΙΑΠΛΑΣΙΣ [της πραγματικότητος] ΤΩΝ ΠΑΙΔΩΝ

-Εγώ θα πέσω από το Ζάλογγο….
-Γιατί, Νικούλα μου, πουλάκι μου;
-Για να μη γίνω Τουρκάλα… Όλες θα πέσουμε απ’ το Ζάλογγο. Θα ανέβουμε στις καρέκλες και θα πηδήσουμε. Εγώ το δεξί μου πόδι θα το κάνω μακρύ για να μη χτυπήσω όταν πηδήσω.
-Δεν θα σας έχουν μαξιλάρια από κάτω;
-Δεν ξέρω. Γιατί δεν θα πέσουμε …ε.. παίξουμε στον Πολιτιστικό. Θα το κάνουμε στις τάξεις μας.
-Το έχεις μάθει το τραγουδάκι;
-Ναι: «Στην ψαριά δεν ζει το ψάρι…..».

απόσπασμα διαλόγου της προνηπίου Νίκης με τη μαμά της

Παρασκευή, Ιανουαρίου 27, 2012

ΜΕΤΑΣΤΟΝΗΛΙΑ

"Μεταστονηλία" ονομάζεται η ειδική κατάσταση έκστασης στην οποία περιέρχονται οι μουσικοί αλλά και οι ευαίσθητοι ακροατές μετά από μιαν ωραία συναυλία.

Αυτός είναι και ο λόγος που πολλοί από σας, αμέσως μόλις τελειώνει μια συναυλία, πηγαίνοντας να συγχαρείτε τους συντελεστές, θα έχει τύχει να ακούσετε είτε τον μαέστρο, είτε τους μουσικούς απευθυνόμενους αλλήλοις, αλλά και σε φίλους τους, να αναφωνούν: "Μεταστονηλία".

Διόλου τυχαία τόσο στο Παγκράτι, όσο και στο Θησείο υπάρχουν ταβέρνες επονομαζόμενες "Ηλίας". Αυτό συμβαίνει διότι οι ιδιοκτήται των, πονηρά σκεπτόμενοι, προσπαθούν να αντλήσουν πελατεία από ακροατήρια ωραίων συναυλιών. Καθότι οι αμύητοι ακροαταί που δεν γνωρίζουν τον όρον "μεταστονηλία", τον αντιλαμβάνονται ως προτροπήν συνεστιάσεως:

-"Μετά στον Ηλία".....


Σάββατο, Δεκεμβρίου 31, 2011

2012. Μια πρόβλεψη για όλα τα ζώδια






Όπως αντιλαμβάνεστε ..... μία μπορεί να είναι η πρόβλεψη για φέτος...

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 26, 2011

Τόπο στα νιάτα

Πλατεία Κοραή. Κέντρο Πειραιά. Κι εμείς μεσήλικες. Τριγύρω κρίση.

Τα καφενεία -και μεγάλη τους τιμή να τα αποκαλώ έτσι, διότι πρόκειται για καφετέριες- έχουνε βρει τη λύση: Μικρή αύξηση τιμών και ελάττωση της ποσότητος καθώς και της ποιότητος. Έχουν όμως [ακόμα] κόσμο. Κυρίως ... μεσήλικες.

Το παγκάκι τέσσερα μέτρα απ' το τραπέζι μας.

Τέσσερα ουίσκι των οποίων η συνολική ποσότης δεν ήτο ούτε δυο ουγκιές, και τρία μπουκαλάκια-μερίδες των 187 σαντιλίτρ άσπρο κρασί Ζορμπάς (sic). Βαθμοί 11,8 (αλλά δεν έγραφε ότι είναι ξεθυμασμένο). Ξηροί καρποί και πατατάκια, αυτά που προβλέπει το σέρβις. Σύνολο λογαριασμός 37€.

Την άλλη Κυριακή στο παγκάκι, λοιπόν. Μισό κιλό τσίπουρο και ξηροί καρποί απ’ το σπίτι. Σύνολο 4€, διότι θα φέρουμε ό, τι καλύτερο.

Οι κλεφτές ματιές προς τις περαστικές δεσποινίδες δεν χρεώνονται. Τώρα, αν  καταφρονήσουν με το βλέμμα τους το παγκάκι μας, το πολύ-πολύ  να νιώσουμε ξανά ... φοιτητές.

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 23, 2011

Το τέλος της θεωρίας του Αϊνστάιν

Δεν θα μιλήσω για μικροσωματίδια αθληταράδες που τρέχουν γρηγορότερα απ’ το φως. Υποψιάζομαι ότι το ρεκόρ τους είναι αποτέλεσμα χρήσης παράνομων ουσιών, και είμαι βέβαιος ότι μετά από ένα αντιντόπινγκ κοντρόλ θα τους πάρουν πίσω τα μετάλλια.

Θα πολεμήσω τις θεωρίες του Αϊνστάιν βασιζόμενος στο καταστάλαγμα της
λαϊκής σοφίας, στην απλή παρατήρηση και την κοινή λογική:




Από ποια ταινία του Χορν είναι η φωτογραφία;





Α. Ο χρόνος είναι χρήμα.
Β. Δεν υπάρχει σέντσι.
Συνεπάγεται: ο χρόνος είναι ανύπαρκτος.



ρίξτε μια ματιά και σε αυτό το σχετικό paper....

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 14, 2011

project, concept, budget

Τρεις ίδιου χρώματος και σχήματος, αλλά διαφορετικής μάρκας, καραμέλες για  εκείνους τους ελληνόγλωσσους (;) που
(1) ουδέποτε έγραψαν ως μαθητές μιαν εργασία, ή ως επαγγελματίες ανέλαβαν και έφεραν εις πέρας κάποιο έργο ή έστω έφτιαξαν κάποιο [ακριβές] προσχέδιο,
(2) ουδέποτε είχαν κάποια [φαεινή] ιδέα και
(3) ουδέποτε, φυσικά, κατήρτισαν [μετά γνώσεως]  ή διαχειρίστηκαν [συνετά] κάποιον προϋπολογισμό.

Πέμπτη, Ιουνίου 02, 2011

Ο θείος Παύλος

Ο θείος μου ο Παύλος είχε αγοράσει ένα ποδήλατο και εβδομηνταέξι χρονώ γύρναγε τον Πειραιά με το ποδήλατο. Του είχε βάλει φρένα, κλάξον, σημαιάκια, φωσφορίζοντα φωτάκια και ένα προβολέα για τη νύχτα με δυναμό. Μια φορά, μέρα μεσημέρι,  ένας με ένα αυτοκίνητο πήγε να τον κλείσει, αλλά ο θείος μου ο Παύλος που ήτανε μποξέρ και είχε ανακλαστικά, έστριψε με μιας το τιμόνι και γλίτωσε από το τρακάρισμα, αλλά έπεσε κάτω. Αμέσως σηκώθηκε και τον έβρισε γιατί δεν φοβότανε αν ο άλλος τσαντιστεί και πάει να τον πλακώσει στο ξύλο, γιατί σίγουρα ο θείος μου ο Παύλος, τι κι αν ήταν γέρος, θα τον έκανε μαύρο στο ξύλο, όπως είχε δείρει στα νιάτα του και δύο μαχαιροβγάλτες που του κολλήσανε τότε που πέρναγε με τα πόδια τη γέφυρα του Σαν Φραντσίσκο και τους έσπασε στο ξύλο και δεν τους έδωσε φράγκο. Κι ας ήταν ένας από αυτούς μποξέρ πρωταθλητής. Ο θείος μου ο Παύλος ήταν κατηγορία πετεινού, αλλά πολύ δυνατός. Έβαζε κάτω και τους βαρέων βαρών. Και τον εσάπισε στο ξύλο αυτόν στη γέφυρα, τόσο πολύ που το ‘γράψαν και οι ‘φημερίδες της Αμερικής: " Έλλην ναυτικός μποξέρ κατηγορίας πετεινού έδειρε πρωταθλητή βαρέων βαρών Αμερικής".
…………………………………………………..
-Μη μου κολλάς γιατί θα το πω στον ξάδερφό μου που είναι και Μανιάτης και θα σε σπάσει στο ξύλο.
-Και μένα ο ξάδερφός μου είναι Κρητικός.
-Ναι αλλά εμένα ο θείος μου είναι μάγκας στον Περαία.
-Κι εμένα ο δικός μου είναι Αρβανίτης από την Κακιβίγλα.

Κυριακή, Ιουλίου 18, 2010

"Αυγούστου μοναρχήσαντος", μες στο κατακαλόκαιρο ....

Σέβεσαι το αυτοκρατορικόν διάταγμα και ξεκινάς ...
....εάν και εφόσον "το ΣΥΣΤΗΜΑ" δεν σε σταματήσει εξ αρχής μ' αυτό
 το χαριτωμένον ερυθρογράμματον αποτρεπτικόν ραβασάκι :

Αν όμως  "το ΣΥΣΤΗΜΑ" σού επιτρέψει να ξεκινήσεις, εσύ μην αφήσεις να σε κυριεύσουν ρίγη αισιοδοξίας. Συνήθως μετά την συμπλήρωση του πρώτου πεδίου,  "το ΣΥΣΤΗΜΑ" θα σε σταματήσει  με αυτό εδώ.....


Επανέρχεσαι υπομονετικά μέχρι να εκπνεύσει η διορία ..... Εν τω μεταξύ, για ένα ευχάριστο διάλειμμα,  μπορείς να καλείς το 1500 - ευγενέστατες, σχεδόν καρτερικές δεσποσύνες (διακρίνεις μια διάθεση αμυντική στην ομιλία τους - ποιος ξέρει πόση τηλεφωνική ανώνυμη αγανάκτηση/εκτόνωση εισπράττουν). Θα σε πληροφορήσουν αυτό που ήδη ξέρεις: "το σύστημα είναι προσωρινά εκτός". Κυρίως εκτός είναι ( "το ΣΥΣΤΗΜΑ"), αλλά υπάρχουν και χειρότερα συστήματα (θυμάμαι κάτι άθλια δισμετάβλητα που παίζαμε στο ΠΡΟ-ΠΟ κυνηγώντας το 11αρι).

Δεν απογοητεύεσαι.
 Έχεις ακόμα περιθώριο χρόνου...
Ωστόσο, έστω υποσυνείδητα,
δεν μπορείς να μη φοβάσαι
 ότι αύριο μεθαύριο μπορεί
 να σε προλάβει
η σφαγή των νηπίων ....

Πέμπτη, Μαΐου 13, 2010

κουτσομπολιό ....

Το είδα με τα μάτια μου: Ο Φιντίας και ο Αριστογείτων βγαίνανε νωρίς χτες  το απόγευμα με διαφορά δύο λεπτών από μία πολυκατοικία στο Μετς με τα μαλλιά ανάκατα και αναψοκοκκινισμένοι ...

Εδώ ο Δάμων κι Φιντίας σε ένα ευτυχισμένο στιγμιότυπο,
προτού νέφη σκιάσουν τη σχέση τους.
Στα δεξιά ο Διονύσιος των Συρακουσσών.
Αυτό που βεβαίως αναρωτιέται κάποιος είναι: τώρα που πιάσαν τους γιατρούς θα πιάσουν και τους έφορους που τόσα χρόνια δεν πιάναν τους γιατρούς;

Σάββατο, Μαΐου 01, 2010

Οι σύντροφοι ένα βράδυ

(Ο Μενούσης, ο Μπιρμπίλης κι o Μεχμέταγας
σε κρασοπουλειό πηγαίναν για να φαν να πιουν)

Αφού ‘χαμ’ ένα κάρο παξιμάδια
τι διάολο θέλαμε να φάμε τα χοντρά γελάδια
που λιάζονταν και ‘βόσκαν στην ακρογιαλιά;
Σκέτη κακοκεφαλιά.

Κάθε γελάδι ήταν σαν κάστρο
πόλεμος να το φας.
Το ‘τρωγες, έσκαγες και …. πας.
Μετά σου βάζαν και παράσημο: ένα άστρο.

Αλλ’ απ’ την πείνα το στομάχι ήταν στην πλάτη.
Σα φάγαμε καλά,
την πέσαμε στα μαλακά
ξένοιαστοι και χορτάτοι…

Έτσι την περνάμε όλοι
οι πασάδες στο ντουνιά
μ' αργιλέδες και τσιμπούκια
με σαντούρια και βιολιά.


παρακαλώ θερμώς τον Γιώργο Σεφέρη να μην μου κλέβει τις ιδέες

Δευτέρα, Νοεμβρίου 17, 2008

ΣΟΝΑΤΙΝΑ Νο 3 για πιάνο

Στο μουσικό αυτό έργο βρίσκονται όλες οι απαντήσεις για τα εξής φλέγοντα ζητήματα:
  • για το ποιός είναι ικανότερος για πρωθυπουργός όχι μόνον της Ελλάδος αλλά και οιασδήποτε άλλης χώρας.
  • για το αν ο Ομπάμα θα μας δώσει αύξηση, (ο κανονικός, όχι ο εγχώριος που θα προκύψει όταν κάνει ηλιοθεραπεία ο Τσίπρας).
  • για το ποιοί ζουν ανάμεσά μας και για την ύπουλη διαφημιστική προπαγάνδα τους με στόχο το υποσυνείδητό μας.
  • για το αν όντως οι ελληνίδες έχουν μουστάκι.
Υπόσχομαι σύντομα, να θέσω το όποιο μουσικό τάλαντο διαθέτω στην επίλυση και άλλων προβλημάτων της σύγχρονης σκέψης.
η παρτιτούρα σε pdf
το κομμάτι υποστηριζόμενο από το απαραίτητο βίντεο:

Δευτέρα, Νοεμβρίου 03, 2008

φρέσκια ...... ΣΟΝΑΤΙΝΑ .... σπαρταράει

Η μικρές φόρμες είναι πάντα κατάλληλες για να προετοιμάσουν έναν συνθέτη, ώστε να πέσει σε βαθύτερη περισυλλογή και να ασχοληθεί με ένα μεγαλύτερο έργο - εδώ περισυλλογή ονομάζουμε κατ' ευφημισμόν μιαν ελαφρά μορφή κατάθλιψης. Μετά από τα 17 σημειώματα για πιάνο, έγραψα -υπό το κράτος μιας σχεδόν νευρωτικής υπερπαραγωγικότητας- αυτήν εδώ τη σονατίνα. Ο φόβος πάντα είναι μήπως και καταντήσει η δημιουργία ένα τικ σαν κι αυτό που πάθαιναν παλιά οι κύριοι με το μονόκλ. Αλλά εκεί που πας για μια μέτρια ψαριά, ρίχνεις τα δίχτυα και πιάνεις μαζί με τα μπαρμπούνια και ένα κοπάδι κολιούς. Τί να κάνεις; Να πετάξεις τους ταπεινούς κολιούς στη θάλασσα, ψόφιους, για να μη σου μείνουν απούλητα τα αρχοντικά μπαρμπούνια; Αν είσαι επαγγελματίας ψαράς αυτό πρέπει να κάνεις. Αλλά εγώ είμαι ερασιτέχνης.


-Έρε πράμα που ‘χω σήμερα… Φάτε τζάμπα σονατίνα κορίτσια………
ΥΓ. Οι κολιοί έχουν και περισσότερη καλή χοληστερίνη (σε πρόλαβα dsyk).







για κάθε ενδιαφερόμενο η παρτιτούρα σε pdf

Δευτέρα, Οκτωβρίου 13, 2008

Η ΕΠΑΦΗ (με πολλαπλή μεταγλώτισση)

οι παχουλές αναρτήσεις (όσο τις διαβάζετε τόσο παχαίνουν)