Παρασκευή, Μαρτίου 20, 2015

Ενδοχώρα ΙΙ

Το βίντεο είναι από την συναυλία του Απόστολου Ντάρλα στις 19 Μαρτίου 2015 στο Ινστιτούτο Γκαίτε της Αθήνας.






Το σημείωμα για το έργο που περιλαμβανόταν στο έντυπο πρόγραμμα της συναυλίας:


ΕΝΔΟΧΩΡΑ ΙΙ για πιάνο (2014) 
Για δεύτερη φορά ο φίλος Απόστολος Ντάρλας, διακεκριμένος συνθέτης, υπό την ιδιότητα του ερμηνευτή με τιμά με την παρότρυνσή του να γράψω ένα έργο για συναυλία του. Θέλω να τονίσω το γεγονός ότι ο Απόστολος, όχι μόνο εμβαθύνει στα έργα τα οποία ερμηνεύει, αλλά επιπλέον επιδιώκει τις κατά το δυνατόν περισσότερες παρουσιάσεις τους. Αισθάνομαι λοιπόν ευγνωμοσύνη.

Όπως είχα αναφέρει και στο σημείωμα για την ΕΝΔΟΧΩΡΑ Ι, την οποία είχα γράψει τον Μάρτιο του 2011, παρά την ενθάρρυνση του Απόστολου να χρησιμοποιήσω στο έργο ήχους "μέσα στο πιάνο", η ηχοχρωματική ποικιλία αυτή καθ’ εαυτή δεν καθόρισε την συγκεκριμένη σύνθεσή μου, όπως και τώρα ισχύει για την ΕΝΔΟΧΩΡΑ ΙΙ. Και οι δύο αυτές συνθέσεις είναι φθογγοκεντρικές και διαπραγματεύονται τις μελωδικές και αρμονικές δυνατότητες που προκύπτουν από τον διαμοιρασμό του συνόλου των φθόγγων τους οποίους παράγει το πιάνο σε υποσύνολα, μέσω των οποίων σχηματίζονται υπό μορφήν εντυπώσεων μελωδικοί και αρμονικοί διαλόγοι ή αντιθέσεις, αν προτιμάτε. Σε μεγάλο βαθμό χρησιμοποιώ στις συνθέσεις αυτές τον παραμετροποιημένο αυτοσχεδιασμό, ο οποίος από μέρους μου περιορίζεται στην οργάνωση του φθογγικού υλικού και των εκφραστικών παραμέτρων αφήνοντας ανοικτή την ερμηνεία, είτε κατά την προσέγγιση του έργου, είτε κατά τη στιγμή της εκτέλεσής του — και εδώ αξίζει να υπογραμμίσω ότι για την επιτυχή απόδοση τέτοιων έργων είναι σπουδαία τύχη ο ερμηνευτής να είναι ένας ευφάνταστος συνθέτης, επειδή θα λειτουργήσει το ίδιο καλά με έναν βαθυστόχαστο αυτοσχεδιαστή. 

Επανέρχομαι στην ηχοχρωματική ποικιλία για να ξαναπώ ότι αποτελεί επίχρισμα του έργου, καθώς επίσης και για να αναφέρω ότι δεν χρησιμοποιώ καθόλου προπαρασκευή του πιάνου, αλλά μόνον ήχους που παράγονται από τα χέρια του ερμηνευτή, κάποιες φορές με μαλακές μπαγκέτες μαρίμπας. 

Μορφολογικά το έργο απαρτίζεται από 4 μέρη, με ανοικτή την δυνατότητα τόσο της αναδιανομής τους, όσο και του να παιχτούν όχι όλα, αλλά κάποια από αυτά, αν ο ερμηνευτής κρίνει ότι εξυπηρετείται το συνολικό πρόγραμμα μιας συναυλίας του. 

Κλείνοντας, νομίζω ότι είναι αυτονόητο πως το έργο αυτό το αφιερώνω στον φίλο Απόστολο Ντάρλα — έμμεσα όμως και στον δάσκαλό μας τον Θόδωρο Αντωνίου που μας δίδαξε ότι στον δρόμο της δημιουργίας πάνω απ’ όλα βρίσκεται το ήθος και η φιλία.

------------------------------------------------------
ΥΓ Δυστυχώς η συναυλία συνέπεσε με αυτήν του φίλου Μιχάλη Γρηγορίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και έτσι παρ' όλη τη χαρά από την παρουσίαση του έργου μου, μου έμεινε το συναίσθημα ότι παράλληλα έχασα ....

Σάββατο, Μαρτίου 14, 2015

East West Celebration

Ένα κομμάτι για τον εορτασμό των 80στών γενεθλίων του δασκάλου μας Θόδωρου Αντωνίου, στις 10 Φλεβάρη 2015.

Το κομμάτι ήταν εμβόλιμο στην συναυλία της Beata Iwona Glinka, της σπουδαίας φλαουτίστας, που παρουσίασε  έργα του Θόδωρου Αντωνίου για σόλο φλάουτο ή με φλάουτο και άλλους συνδυασμούς. Στην ενορχήστρωση του κομματιού φρόντισα να συμπεριλάβω όλους τους μουσικούς που θα εμφανίζονταν εκείνη τη βραδιά, σύμφωνα με την παρότρυνση της Ιβόνας που είχε την ιδέα αυτού του κομματιού και μου έκανε την τιμή να μου προτείνει να το γράψω. Η παρουσίασή του είχε αρχικά σχεδιαστεί ως έκπληξη, όμως η έκπληξη ακυρώθηκε από το γεγονός κατά το οποίο ο δαίμων της πάντα ακριβούς διαμόρφωσης των ενημερωτικών φυλλαδίων και των αφισών της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών έδρασε προαναγγέλοντάς το. Δεν πειράζει - καλή καρδιά... το διασκεδάσαμε έτσι κι αλλιώς.

Ζητώ συγγνώμη από όποιον προσέξει ότι στους τίτλους του βίντεο το Goethe έχει γραφτεί Goete.




Αυτό ήταν το σημείωμά μου για το έργο στο πρόγραμμα:

EAST WEST CELEBRATION

Το έργο από τον τίτλο κιόλας ξεκινά ως μια αναφορά στην γραφή του δασκάλου μου, συνεχίζει με ένα δημοτικής υφής ευχετήριο τραγούδι και κλείνει με απόηχους της αρχής. Γράφτηκε με προτροπή της φίλης μου, της σπουδαίας φλαουτίστας Μπέατας Ιβόνας Γκλίνκα, για να παιχτεί ως έκπληξη στην συναυλία της που διοργανώνει η ΕΕΜ ανήμερα στα 80στα γενέθλια του Θόδωρου Αντωνίου. Βεβαίως, καθώς διαβάζετε αυτό το σημείωμα, κατανοείτε ότι η έκπληξη εξανεμίστηκε χάριν ενός ακριβούς εντύπου προγράμματος, ωστόσο η χειρονομία παραμένει και αποτελεί ελάχιστη πράξη ευγνωμοσύνης για τον ακαδημαϊκό, τον πρόεδρο της ΕΕΜ, τον σπουδαίο μαέστρο και συνθέτη και πάνω απ’ όλα αγαπημένο μας δάσκαλο που εδώ και 40 χρόνια με την προσωπική του δράση κατόρθωσε να αναπληρώσει κενά της εγχώριας μουσικής παιδείας, δημιουργώντας μιαν άτυπη μουσική ακαδημία, αναπτύσσοντας ένα δίκτυο συναυλιακών χώρων, προσελκύοντας εκλεκτούς μουσικούς στο Ελληνικό Συγκρότημα Σύγχρονης Μουσικής, γνωρίζοντάς μας όλα τα σημαντικά έργα του σύγχρονου ρεπερτορίου μέσα από τις ερμηνείες του και τις συναυλίες που οργανώνει, και αναθρέφοντας μια γενιά νέων συνθετών, φροντίζοντας παράλληλα να παρουσιάζει με τον αρτιότερο δυνατό τρόπο τα έργα τους και να τους μεταλαμπαδεύει ήθος.

Και αυτή ήταν η κριτική του πολύτιμου παρευρισκομένου για να συνεορτάσει Γιώργου Λεωτσάκου - παραθέτω το σχετικό με το έργο μου απόσπασμα από το Critics' Point και την κριτική του με τίτλο: 

7. ΧΑΤΖΗΜΙΧΕΛΑΚΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ (γ. 1959): East West Celebration ἤγουν Ἀνατολιτικοδυτικὸς Πανηγυρισµός (2014), γιὰ φλάουτο, ὄµποε. κιθάρα, πιάνο, κρουστά (Μαξίµ Μανκόβσκι) βιόλα καὶ µεσόφωνο (Συγγενιώτου) ἀφιέρωµα τοῦ συνθέτου στὸ Θόδωρο Ἀντωνίου γιὰ τὰ 80ά του γενέθλια... Ἕνα δίπτυχο: α´µέρος, ὀνειρικὸ παιχνίδι ἠχοχρωµάτων, β´ µέρος, τονικότατο, ρυθµικότατο, φολκλορίζον µὲ εὔστοχη ὅµως κατακλεῖδα ὑποµνήσεις τοῦ α´ µέρους. Μὲ ἔκδηλη τὴν ἄµεσα ἀναγνωρίσιµη γραφὴ τοῦ ἀγαπητοῦ Χατζηµιχελάκη ὑπῆρξε γευστικότατη... ἠχητικὴ τούρτα γενεθλίων. 

Παρασκευή, Ιανουαρίου 23, 2015

4 Μικροτονικές Σπουδές για πιάνο



Το μικρό αυτό έργο το έγραψα το 2011.
Για να παιχτούν αυτές οι σπουδές θα πρέπει το πιάνο να "υποστεί" ένα ειδικό κούρδισμα. Δεδομένου ότι μια συναυλία δεν μπορεί να διαρκεί μόνο 4 λεπτά και κάτι, όσο δηλαδή διαρκούν αυτές οι σπουδές, θα πρέπει η αίθουσα να διαθέτει 2 πιάνα, έτσι ώστε το ένα να κουρδιστεί κατάλληλα μόνο και μόνο για την παρουσίαση αυτών των κομματιών. Μέχρι λοιπόν οι συνθήκες, οι οικονομικές μου, να επιτρέψουν κάτι τέτοιο, ας αρκεστούμε σε αυτή την μακέτα που μας προσφέρει ένα VST πιάνο το οποίο έχει μικροκουρδιστεί με το δωρεάν πρόγραμμα Scala

Πέμπτη, Ιανουαρίου 22, 2015

Ρευστό (FLUID) πιάνο

Με ενημέρωσε γι' αυτό η φίλη μου Α.Μ., κιθαρίστρια, λάτρης κάθε γοητευτικού παλαιού και κάθε περίεργου καινούργιου.


 Ο Ιωάννης Σεβαστιανός Μπαχ  με το έργο του "Το Καλώς Συγκερασμένο Κλειδοκύμβαλον" είχε επιχαρεί του μεγάλου επιτεύγματος να κουρδιστούν επιτέλους τα πληκτροφόρα με τέτοιο τρόπο που να επιτρέπει την ισότιμη μεταχείριση κάθε πλήκτρου τους. Όπως κάθε μεγάλο επίτευγμα, έτσι και ο Συγκερασμός απέκτησε φίλους και εχθρούς. Και όπως επίσης συμβαίνει με κάθε επίτευγμα, αγκαλιάστηκε από την πράξη ως θεωρία και μισήθηκε από την θεωρία ως πράξη.

Αν δεν είχε πραγματοποιηθεί η Διεθνής Έκθεση των Παρισίων του  1900 (της οποίας εν Αθήναις ως κειμήλιο στέκει ο Άγιος Σώστης στην οδό Συγγρού, διατελέσας τότε εκεί ελληνικόν ναόμορφον περίπτερον), ίσως ο Ντεμπυσύ να μην είχε ακούσει τα εξ Άπω Ανατολής γκαμελάν που του ενέπνευσαν τις εξατονικές κλίμακές του, και η Δύση να μην είχε εμπεδώσει συν τω χρόνω έναν κάποιου είδους σεβασμό για την Μουσική Ανατολή. Εκεί στην Έκθεση εκ των αποικιών προσεκλήθησαν σχεδόν δι' απαγωγής μουσικοί, και οι ευρωπαίοι λάτρεις κάθε γοητευτικού παλαιού αυτό που άκουσαν εκεί το έσπειραν ως περίεργο καινούργιο που σύντομα έγινε ντεμοντέ, αλλά έκτοτε ανά περιόδους  επανενθρονίζεται και εκπίπτει, όρα προ εικοσαετίας Έθνικ.


Το Fluid Piano ανήκει στα κατασκευάσματα αυτά που αναζητούν ως δυνατότητα αυτό που στην εποχή του Μπαχ τα πληκτροφόρα προσπάθησαν να αποτινάξουν ως ζυγό: την αρμονική-πολυφωνική και εν πολλοίς αισθητική εξάρτηση της Μουσικής από την ποικιλία βηματικών διαστημάτων. Όσοι μεγαλοσχήμονες ανατολίται θεωρητικοί υπερφιάλως υπερηφανεύονται επιδεικνύοντας ένα πλήθος (κατά την άποψή τους) μαθηματικών λόγων που αντιπροσωπεύουν την πάλαι ποτέ ποδοπατημένη από τον Συγκερασμό ποικιλία των διαστημάτων της Ανατολικής Μουσικής, δεν έχουν παρά να διαβάσουν την Αρμονική Πραγματεία του Ραμώ (Traite de l'Harmonie) όπου θα βρεθούν αντιμέτωποι με ορδές κλασμάτων που αναφέρονται σε μουσικά διαστήματα.


Δεν είναι παράξενο λοιπόν που (λόγω των δύο προηγουμένων παραγράφων) το Fluid Piano κατασκευάζεται στην Δύση και όχι στη Ανατολή (στην καθ' ημάς Ανατολή αξιοσημείωτη ανάλογη προσπάθεια είναι το Ιωακείμιον Ψαλτήριον της Επιτροπής του 1881 και αργότερα το Παναρμόνιον του Κωνσταντίνου Ψάχου, βλέπε σχετικό κείμενο του μουσικολόγου Θωμά Αποστολόπουλου).

Το Fluid Piano έχει ζεύγη χορδών για κάθε νότα, ούτως ώστε οι δύο χορδές να χρησιμεύσουν ως ράγες πάνω στις οποίες σέρνεται ο μεταβολέας. Αυτό το αποχωρίζει από την γνωστή ηχητική του γνωστού πιάνου. Οπότε δεν μιλάμε από ηχοχρωματικής απόψεως για πιάνο, αλλά για έγχορδο πληκτροφόρο απλώς. Διατηρούνται ωστόσο οι δυνατότητες του πιάνου που σχετίζονται με τα πεντάλ. Πολύ έξυπνη κατασκευή και με ηχοχρωματικό ενδιαφέρον, αλλά δεν μπορείς να ελπίζεις ότι στο πιάνο αυτό θα παίξεις πχ Σοπέν και θα το απολαύσεις ηχοχρωματικά τουλάχιστον με τον παραδοσιακό τρόπο – οπότε δεν πρόκειται για ένα πιάνο πολλαπλών χρήσεων, αλλά για μια ειδική κατασκευή. Και πάντα το πρόβλημα αυτών των κατασκευών είναι ότι δεν γράφονται έργα γι’ αυτές ικανά στον αριθμό (ίσως και στην ποιότητα), οπότε δεν διαδίδονται στην αγορά, με αποτέλεσμα να έρχονται και να παρέρχονται, παραμένοντας στο επίπεδο της ευρεσιτεχνίας. Η αλήθεια είναι ότι πέρα από την αναφορά τους σε μουσικές παραδόσεις ανατολικές, των οποίων μάλιστα το εύρος και την λειτουργία δεν έχει ακόμα πλήρως αφομοιώσει η Δύση, δεν έχει αναπτυχθεί μια θεωρία και μια αισθητική πολυφωνική που να αξιοποιεί τις δυνατότητες που παρέχει μια τέτοια κατασκευή με όρους πάντα Δυτικού Μουσικού Πολιτισμού. Από την άλλη τα ηλεκτρονικά Virtual Instruments που χρησιμοποιούνται σε μορφή software, μέσω της συνεχώς αυξανόμενης δύναμης των ηλεκτρονικών υπολογιστών, παρέχουν την δυνατότητα κάθε μικροτονικού πειραματισμού προσομοιώνοντας τις δυνατότητες του Fluid piano ανέξοδα, με προσιτό τρόπο (και πάντα ψηφιοποιημένο άρα επακριβώς επαναλήψιμο). 

Κι' όμως, αν κάποιος μου χάριζε ένα Fluid Piano θα έγραφα πολλά έργα με και για αυτό.

Τρίτη, Ιανουαρίου 20, 2015

Η δεύτερη Λειτουργία του Μότσαρτ

  Ο Μότσαρτ γεννήθηκε το 1756 ... Την συνέθεσε 12 ετών, και μάλιστα αφού ήδη το ίδιο έτος είχε γράψει την Missa brevis (σύντομη λειτουργία) σε Σολ μείζονα. Σαν τον δωδεκαετή Ιησού στον Ναό....
Στην δεύτερη αυτή λειτουργία ένα παιδί-Θεός συνομιλεί με ένα Θεό-παιδί, ή μάλλον με έναν Θεό που, αφού τον ατενίσει στην αρχή του έργου όπως του τον περιγράφουν, τον μεταμορφώνει σε παιδί. Και στη συνέχεια του έργου  είναι η φιλική εξοικείωση  που του αποκαλύπτει  ότι παίζει με κάποιον βολικό κύριο μεγαλύτερό του, όπως συμβαίνει πολλές φορές στα παιδιά όταν συναντούν έναν προσηνή παππούλη  να τον νομίζουν στην αρχή συνομήλικό τους, μετά.... είναι η αφή ... το δέρμα που όλα τα προδίδει. Δακρύζει μάλιστα όταν βλέπει τις παλιές πληγές του στο Crucifixus. Αλλά στη συνέχεια η χαρά της γνωριμίας επικρατεί. Άλλωστε ο Θεός ως Χριστός σταυρώθηκε .... μπορούμε να παίξουμε με το περιστέρι, το Άγιο Πνεύμα, ή να χαρούμε που ανήκουμε στην Εκκλησία, νοητή περισσότερο ως ένα απλόχωρο μέρος με ωραία διακόσμηση.... Και μετά καθώς φτάνει η ώρα να αποχωριστεί αυτόν τον συμπαθητικό φίλο, αναλογίζεται το πόσο ωραία πέρασε και πόσο ωραία θα περάσει στο μέλλον μαζί του ... αχ αυτός ο γλυκός παππούλης να μην πεθάνει .... (πόσο μοιάζει η μελωδία της αρχής του Agnus Dei με το Lacrimosa από το Requiem ....)

Κυριακή, Ιανουαρίου 18, 2015

Χειμαδιά

Μεταξύ Αμφιλοχίας και Αγρινίου, Οκτώβρης 2014

Σάββατο, Ιανουαρίου 17, 2015

ESPERINON-ANATOLIKON το βίντεο της περσινής παράστασης

Έχω γράψει για την παράσταση εδώ
Ξεκινάει με το δικό μου μουσικό κομμάτι. Τελειώνει με το κομμάτι του Peter Verdonck.
Ευπρόσδεκτος ένας απρόσκλητος με κιθάρα, που η συμμετοχή του δεν προβλεπόταν στην παράσταση, ωστόσο όπως πληροφορήθηκα, είναι τακτικός "απρόβλεπτος" θαμών και μάλιστα παρεμβατικός σε διάφορα πολιτιστικά δρώμενα της Αμβέρσας....


Δευτέρα, Ιανουαρίου 12, 2015

ΧΕΙΜΩΝ

Πειραιάς, Άγιος Νείλος, Χειμώνας 2014

Σάββατο, Ιανουαρίου 10, 2015

Ο [παράξενος] Voyager

Θα θυμάστε ίσως ότι στην αποστολή του Voyager (μπουκάλα στον συμπαντικό ωκεανό) υπήρχε μέσα στο διαστημόπλοιο και ένα δισκάκι με Ήχο από τη Γη. Εδώ είναι τα περιεχόμενά του
Το πλέον διαφημισμένο από αυτά τα περιεχόμενα είναι το 1ο μέρος από το 2ο Βραδεμβούργιο Κοντσέρτο του Μπαχ. Η ηχογράφηση που συμπεριέλαβαν οι Νασαίοι ήταν με τον Ρίχτερ (μαέστρο) και να ένα βίντεο όχι της ηχογράφησης αλλά έτσι ήταν και η ηχογράφηση ως ακρόαμα: https://www.youtube.com/watch?v=QSgkeOwTVx8
Ωστόσο από το 1977 που εκτοξεύτηκε το Voyager (το 2012 εγκατέλειψε το ηλιακό μας σύστημα) η αντίληψη για το Μπαρόκ εξελίχθηκε. Ακούστε λοιπόν την σημερινή εκδοχή για το 2ο Βραδεμβούργιο Κοντσέρτο (Μπαρόκ Ορχήστρα του Φράυμπουργκ). Άσε που βλέποντας και ακούγοντας το βίντεο με τον Καρλ Ρίχτερ πολλάκις απορώ για το αν όντως έτσι ήταν κάποτε η ανθρωπότης, λες και δεν ήμουν τότε 18 χρονών φρικιό...


Εδώ όλο το διάρκειας 5 και πλέον ωρών ηχητικό περιεχόμενο του δισκακίου του Voyager (ο μόνος δίσκος που με ένα και μόνον αντίτυπο κατάφερε να γίνει χρυσός).


 Πάντα επιχαίρω της φαντασίωσης κατά την οποίαν ένα τεράστιο κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσίν μας αεριώδες ερπετό με 62,53 πόδια, 243/256 φτερά και 43,25 ^ ν-1.52 κεφάλια, ιθαγενές ενός αδελφού μακρινού,  μέλλοντος να εποικιστεί, πλανήτη, να συνθλίβει το ενοχλητικό σκουπιδάκι Voyager που παρ' ολίγον να του μπει στο 25ο του μάτι. Ωστόσο ας μην ξεχνάμε (ως μέτρον της πνευματικής καταγωγής μας οι παλαιότεροι) ότι του Voyager είχε προηγηθεί ο Παράξενος Ταξιδιώτης:


Τρίτη, Δεκεμβρίου 23, 2014

ΔΙΑΡΚΕΣ ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΟ

Πλανόδιος οπωροπώλης: Έχω χόοοορτα, φρέσκα χόοοορτα του βουνούουου.
Γρηγόρης Σεμιτέκολο: Ιάπωνας του Ναυτικού.

Τετάρτη, Νοεμβρίου 12, 2014

Άγιος Νείλος

Πανηγύρι Αγίου Νείλου, παραμονή, οδός Γεωργίου Θεοτόκη, Πειραιάς, 11 Νοεμβρίου 2014

Αποστασιοποίηση








Από Κέρκυρα για Ηγουμενίτσα, 17 Οκτωβρίου 2014

Κυριακή, Οκτωβρίου 26, 2014

Τρία ποιματάκια

Τ’ αηδόνια της Ανατολής και τα πουλιά της Δύσης,
στου Φιλαδέλφου τον βουνόν, στου Φιλαδέλφου τ’ όρος
για συναχθήτε μιαν μεριάν να ποίσω περιβόλι.


σώσμα
Ωραιότατος εν μέσω βαΐων
παρήλαυνεν ο Μήτσος,
δυό μέρες πριν την εικοστήν ογδόην.

-Γιάγκο, πότε θ΄ ανοίξεις το βαρέλι;
-Εικοσιμία, της Παναγιάς.


tip
Χρησιμοποίησε
τα δάχτυλά σου.

Πολλά ευκόλως καταργούνται
αορίστως,
οριστικώς και άνευ
προστάγματος.

Ιδού η αξία αυξήσεως μη μισθολογικής.


ζιγκολό
Η ήχηση είναι παρακμή
των παρηχήσεων.

Αυτές έχουνε τώρα
τα φράγκα.

Κυριακή, Οκτωβρίου 19, 2014

Ταξιδιωτικά

Κουκουζέληι


Καθώς η φίλη μου Αρτεμίσια μας αφηγείτο την θαυμασίαν κατ’ αυτήν επίσκεψίν της εις Νέαν Υόρκην, διεπίστωσα αίφνης ότι εγώ δεν την είχον επισκεφθεί τουλάχιστον κατά τα τελευταία πέντε έτη. Θα ημπορούσα είτε με άμαξαν ιππήλατον προ ογδονταετίας, είτε με τον προαστιακόν κατά τους μετά την εικοστήν ογδόην νέαν Ολυμπιάδα χρόνους, έστω μια του έτους να κατάφερνα ένα λικεράκι στο σαλόνι της, ή σπουμάντο, βότκαν με άρωμα αχλάδι ή και άλλα εξωτικά πιοτά, καθότι η Αρτεμισία καίτοι εκ Μπελαρούς είναι κάτοικος Βριλησσίων.

Αντιθέτως, ουδόλως ανοίκειος μοι εφάνη κατόπιν των φρικτών κατ’ εμέ αφηγήσεων της Αρτεμισίας, η από κοινού μετά του Κουκουζέλους μορφωθείσα ιδέα της καταλύσεώς μας επί διήμερον εις το Hotel Park της πλατείας Τερψιθέας Πειραιώς, εις δύο χωριστά μονόκλινα. Απ΄ εκεί ορμώμενοι θα οργανώναμεν  επισκέψεις είτε εις το μπαρ του ξενοδοχείου, είτε εις το μπαρ του ξενοδοχείου Ακροπόλ στο Χαλάνδρι. Θα ηδυνάμεθα μάλιστα συγχρόνως δια λόγους ασφαλείας να κρατούμε επίσης δύο μονόκλινα στο Ακροπόλ, παρότι αυτός ο Κουκουζέλης αποτοξινούμενος θα έπινεν ύδωρ το πολύ ανθρακούχον ή έστω καραμελόχρουν τεχνητώς γλυκαθέν, εγώ δε και τον άμπακον να έπινα θα είχομεν αναμφιδρόμως έναν να φροντίζει άλλον. Άλλωστε από αυτού του είδους τας αλληλεμπίστους άμα και εμπείρους βεβαιότητας εκκινούν διοργανώσεις ταξιδίων μακρινών, κατά τας οποίας το όνειρον σε φέρνει εις μίαν μεσοποταμίαν  Καλλιθέαν, ή και εις μίαν φοινικούντα Φαληρικήν ακτήν, ή και εις ένα παλαιόν Αμαρούσιον μες στο πεύκο, τα ρυάκια και τη δροσιά.  

Σάββατο, Οκτωβρίου 04, 2014

Ο κάτοικος του ταφικού μνημείου της Αμφίπολης

"Λέων και εγώ ειμί"
Μία ωραιοτάτη αναπαράστασις της θεωρίας των κβάντα, κατ’ εμέ και υπό την εκλαϊκευμένην μορφήν της, καθ΄ ήν την εισέπραξα από ειδικάς εκδόσεις τσέπης,  είναι να θεωρήσει τις ως σημείον την αρχήν πιθανών εξελίξεων και ως ευθείες ακτινωτές απορρέουσες εκ του σημείου τας πιθανάς εξελίξεις ή και ως τεθλασμένας ή και ως καμπύλας κλπ – δράμα να υπάρχει και όπως θέλει ας σχηματίζεται. Και ο "τις" ας είναι "εγώ".

Ανοίγεται μπροστά μου λοιπόν η δυνατότης να υποθέσω ότι κατέχοντας έναν νέου είδους μηχανισμόν εξηγήσεως του είναι ως γίγνεσθαι κατά την θεωρίαν ταύτην, δύναμαι να αποστασιοποιηθώ των πιθανών διαφορετικών και όντως υπαρκτών εξελίξεων ενός αιτίου και να περάσω ευχάριστα φιλοσοφών, καθότι για τα όσα προς οιανδήποτε κατεύθυνσιν και καθ’ οιονδήποτε πρακτικόν γραμμικόν-δραματικόν τρόπον συμβούν, τάχα κατέχω το κατά βάσιν θεωρητικόν (αφηρημένον) τους σχήμα, και η αποστασιοποίησις ουχί μόνον απότοκον σοφίας είναι, αλλά και τέχνασμα, και τα τεχνάσματα εκτιμώνται πιότερον της σοφίας, σε κάποιες εποχές τουλάχιστον, ιδιαίτερα στη σημερινή καθώς αντιλαμβάνομαι. Και έτσι να την γλιτώσω.

Αλλά η δυνατότης αποστασιοποιήσεως εξ αυτής της αφορμής, εύλογος μεν, έχει ένα ελάττωμα αντιλήψεως. Είναι άκαρδος και το επιζητά να είναι προτού καν το επιτύχει, και μάλιστα χωρίς να δύναται να το επιτύχει ποτέ. Διότι μόνον ως θέσει και φύσει άπραγος ευρίσκεσαι εις το σημείον εκ του οποίου απορρέουν αι εξελίξεις και εκεί  παραμένεις. Αν αφεθείς από αυτό, θα συμπαρασυρθείς  μοιραία ζωντανός στο δράμα.

Οι εξυπνάδες ότι τάχα είσαι απ’ έξω και κατανοείς τα πάντα είναι για όσο έχεις αφιλοτιμία. Όποιος έχει φιλότιμο είναι ήδη  νεκρός και πιθανώς κάτοικος του ταφικού μνημείου της Αμφιπόλεως.

Πέμπτη, Οκτωβρίου 02, 2014

Φθινόπωρο

Πειραιάς, πλατεία Κοραή (21 Σεπτεμβρίου 2014)

Σάββατο, Ιουλίου 26, 2014

Θέρος

Χίος, Κάμπος, στροφή για το αεροδρόμιο
Ιούνιος 2014

Κυριακή, Ιουνίου 29, 2014

Γκλας αρμόνικα

Τα τασάκια τα μπακιρένια είναι εύηχα περισσότερον από διακοσμητικά. 

Το αντίθετο για τα κολωνάτα κρυστάλλινα ποτήρια θα έλεγε κάποιος έναντι των υαλίνων. Με γυάλινα κι όχι με κρυστάλλινα κολωνάτα, γεμίζοντάς τα καθένα με διαφορετική ποσότητα νερού, φτιάχνεις μιαν γκλας-αρμόνικα, μιαν ποτηράτην άρπα, και παίζοντας-παίρνοντας μια νότα από κάθε ποτήρι δημιουργείς ζωηράς εντυπώσεις, μελωδικάς μάλιστα, εάν είσαι ικανός, τόσον ως χορδιστής, όσον και ως παίκτης. Γι’ αυτό μην τους ακούτε αυτούς που προσπαθούν ματαίως λόγω τεχνικής ελλείψεως να ηχήσουν σύροντας το δάκτυλόν τους επί στομίου ποτηριού υαλίνου, ότι τάχα αν είχον κρυστάλλινον ο ήχος θα έβγαινε … κρυστάλλινος. Απλώς δεν γνωρίζουν την τεχνικήν. Πιθανότατα έχουν παραλείψει να βρέξουν το δάχτυλό τους, ή αν το έχουν βρέξει, δεν έχουν την υπομονήν και την διαίσθησιν να το σύρουν αρκούντως ταχέως και πιεστικώς επί του στομίου – πάντα υαλίνου ποτηριού. Ουχί κρυσταλλίνου.

Και αύτη ταύτη η έλλειψις τεχνικής δεν απέχει πολύ απ’ το να λες τα πράγματα γύρω-γύρω από αυτό που αξίζει να λέγεται. Διότι αυτό που αξίζει να λέγεται συνήθως, εις μάτην,  παρομοιάζεται αξιολογούμενον οπτικώς και ουχί ηχητικώς.

Οπότε, αν γνωρίζεις την τεχνικήν της γκλας-αρμόνικα, κι έχεις ποτήρια γυάλινα κολωνάτα μπροστά σου αραδιασμένα, μάζεψέ τα, διότι κακώς εκεί ευρίσκονται, και βγάλε στο τραπέζι αυτά τα παλιά ποτηράκια του κρασιού που είχαν οι ταβέρνες με τα βαρέλια. Και ρετσίνα Κουρτάκη να βάλεις μέσα θ’ αγιάσεις, αν έχεις φίλους γύρω σου, καλά παιδιά, να πιήτε παρέα. Και πλαστικά ποτηράκια αν είναι ανάγκη…

Διότι πολλοί θα προτιμήσουν ο λόγος τους να έχει κρυσταλλίνην οπτικήν διαύγειαν και καμμίαν ηχητικήν ύπαρξιν.  Και ουδέποτε, παρ΄ όλο που ίσως τα έψαξαν πολύ για να τα αγοράσουν στο Γιουσουρούμ,  θα χρησιμοποιήσουν τα τασάκια τους τα μπακιρένια ως ηχητικάς πηγάς.




Σάββατο, Απριλίου 26, 2014

ΕΑΡ

Χίος, Καλαμωτή, Κρινιάρικα
26-4-2014

Σάββατο, Μαρτίου 15, 2014

Δύο έργα




Μεταρσίωσις

-Δεν συνομιλώ με ακατάρτιστους.

Δεν νόμιζε ότι με αυτόν τον τρόπο θα τους αποστομώσει. Απλώς ήθελε να τους εκνευρίσει. Να τους καταστήσει ριζικά επιθετικούς.


Ευτυχώς, αντιμετώπισε  την απάντησή τους με φαρμακευτική ψυχραιμία, διότι είχε προ πολλού αποτύχει στο να συγκρατεί την πίεσή του στα αποδεκτά ιατρικώς όρια με τις μεθόδους της γνωσιακής ψυχολογίας. Πλησίασε μάλιστα έναν εκ των δύο ελεγκτών και του ψιθύρισε στο αφτί κάτι που προφανώς ήτο απρεπές.


Χαμπάρι δεν πήρε ο κατά την άποψή του θιγόμενος και επανέλαβε:

-Κύριε, δεν με ενδιαφέρει η ποιότητα της δουλειάς σας. Με ενδιαφέρει το εξής: ενώ η ηλεκτρονική  κάρτα σας είχε χτυπηθεί, εσείς απουσιάζατε από τον χώρο εργασίας σας.

-Ο χώρος εργασίας μου, κύριε, είναι ρευστός. Δεν εμπίπτει στην Ευκλείδειο Γεωμετρία, αλλά μάλλον στην Γεωμετρία του Riemman. Το «μάλλον» μην το εκλάβετε ως αδυναμία, αλλά ως στοχαστική στάση, διότι είμαι ανοικτός στο να υπάρξουν στο μέλλον και άλλες, δεν θα πω επιστημονικές ακριβώς, αλλά απλώς γοητευτικές απόψεις. Σας υπενθυμίζω άλλωστε ότι είμαι καλλιτέχνης.

-Ω με συγχωρείτε, απήντησε ο ελεγκτής. Έκανε δύο βήματα πίσω, μετά έκανε τρεις πιρουέτες, έναν εμετό, δύο φλικ-φλακ, τραγούδησε μιαν άρια από τον Vespro della Beata Virgine του Μοντεβέρντι, αυτοκτόνησε, αναστήθηκε, αναλήφθηκε, και κατόπιν κατέθεσε τα εξής και μάλιστα γραπτώς:

«Μη σώσω και πάρω σύνταξη, αν οι αξιαγάπητοι καθηγητές μουσικής των Δημοτικών Ωδείων με σύμβαση ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου υποχρεωθούν να ξανακτυπήσουν ηλεκτρονική κάρτα».

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 13, 2014

Η τελευταία ελπίδα....

.... πεθαίνει πάντα τελευταία.


Τετάρτη, Φεβρουαρίου 05, 2014

Δείτε αυτή την συναυλία

Κουαρτέτο Φλάουτων
Δημοτικού Ωδείου Πετρούπολης

ΣΤΕΓΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

Πετρούπολη
31-Γενάρη - 2014


Voices of Nagasaki - Wil Offermans

Το έργο Φωνές του Ναγκασάκι αποτελεί μέρος της σουίτας Dejima του Ολλανδού φλαουτίστα  και  συνθέτη. Γράφτηκε το 2001 με αφορμή τα 400 χρόνια φιλίας μεταξύ Ολλανδίας και Ιαπωνίας. Είναι εμπνευσμένο από την ιστορία και την ομορφιά της ιαπωνικής πόλης του Ναγκασάκι, όπως και από τη φύση που την περιβάλλει. Οι “τυχαίες φωνές” αναπαριστούν τις φωνές του παρελθόντος που εκφράζουν ευχαρίστηση, φόβο, αγάπη και γενικά την ανθρώπινη ζωή. 






Τhe Nutcracker-Ballet Suite op.71a P.I.Tchaikovsky (1840-93)
(Διασκευή για σύνολο φλάουτων)

-Dance of the reed pipes
-Dance of the sugarplum fairy
-Dance of the flowers


Η γνωστή σουίτα-μπαλέτο Ο Καρυοθραύστης που γράφτηκε το 1874, βασίστηκε σε ένα παραμύθι τού ρομαντικού συγγραφέα Hoffman. Μια σειρά χορών περιγράφουν την ιστορία του σπασμένου καρυοθραύστη που μεταμορφώθηκε σε όμορφο πρίγκιπα,  και τις περιπέτειες της Κλάρα στο μαγικό βασίλειο της Ζαχαρωτής Νεράιδας.




Νηνεμία - Παναγιώτης Πανάκος (σπουδαστής σύνθεσης, τάξη Γιώργου Χατζημιχελάκη)

Το έργο γράφτηκε τον Γενάρη του 2014 ειδικά για το κουαρτέτο φλάουτων του Ωδείου μας.  Ανήκει στο συνθετικό ύφος tintinnabular, όπου φωνές κινούμενες σε τριάδες φθόγγων εντός μιας τονικότητας αλληλοσυνοδεύονται. Το γενικότερο συνθετικό πλαίσιο είναι ο Μινιμαλισμός. Ο τίτλος Νηνεμία αναφέρεται στην κατάσταση της ψυχικής γαλήνης και μάλιστα ως δημιουργικού παράγοντα. 





Τhe Moldau (Vltava)
Bedrich Smetana (1824-84)
(Διασκευή για σύνολο φλάουτων)


O Μολδάβας που γράφτηκε το 1874 αποτελεί μέρος από τα 6 συμφωνικά ποιήματα του κύκλου My Fatherland. Πήρε το όνομά του από τον μεγάλο ποταμό της Τσεχίας. Η μουσική περιγράφει τη ροή του ποταμού από τις πηγές του στο Βοημικό δάσος, την πορεία του στις πεδιάδες και τα χωριά, το πέρασμά του από την πόλη της Πράγας μέχρι την σιωπηλή απομάκρυνσή του από το τοπίο.




Χειμωνιάτικη Εικόνα για 4 φλάουτα
Γιώργος Χατζημιχελάκης

Το έργο είναι το τρίτο μιας ανοικτής σειράς κομματιών για διάφορους συνδυασμούς οργάνων με τον γενικό τίτλο Χειμωνιάτικη Εικόνα. Γράφτηκε στις αρχές του Δεκέμβρη 2013 ειδικά για το κουαρτέτο φλάουτων του Ωδείου μας. Μια συμβολική χειμωνιάτικη ατμόσφαιρα αδράνειας και εσωστρέφειας ανατρέπεται αιφνιδίως στο μέσον του έργου από ένα γεμάτο δράση και ζωή γιορτινό στιγμιότυπο που βασίζεται στην μελωδία από τα βυζαντινά κάλαντα, και παρόλο που απορροφάται  εν συνεχεία στο αρχικό κλίμα, έχει προλάβει ωστόσο να του προσδώσει έμμεσα το στοιχείο της αναμονής για αλλαγή.  





Κλείσιμο της συναυλίας με δύο λαϊκά τραγούδια της Βραζιλίας σε διασκευή για τέσσερα φλάουτα, κιθάρα και κρούστα. 

Sanba di uma nota So - A.C.Jobim





Andre de Sapato Novo - A.Correa






Παίζουν
Στεφανία Κατσαρου – φλάουτο (καθηγήτρια ΔΩΠ)
Βικτωρία Αθανασοπούλου - φλάουτο (πτυχιουχος ΔΩΠ)
Θοδωρής Παπιώτης - φλάουτο (σπουδαστής ΔΩΠ)
Κωσταντίνα Φαλιέρα - φλάουτο (σπουδάστρια ΔΩΠ)

Γιώργος Αναγνωστόπουλος - κιθάρα (πτυχιούχος ΔΩΠ)
Nέστωρ Δρούγκας - καχόν (καθηγητής ΔΩΠ)

Συμμετέχουν μέλη της Χορωδίας του Δημοτικού Ωδείου Πετρούπολης υπό την διδασκαλία και καθοδήγηση της Έρης και της Ροδούλας Χαρδαλή.



Το Κουαρτέτο Φλάουτων του Δημοτικού Ωδείου Πετρούπολης ιδρύθηκε με πρωτοβουλία της καθηγήτριας φλάουτου Στεφανίας Κατσαρού το 2013 με στόχους: την ανάδειξη του φλάουτου,  την μουσική ολοκλήρωση των τελειόφοιτων σπουδαστών του Ωδείου, καθώς και την συχνή συμμετοχή μέσω ενός ευέλικτου μουσικού σχήματος στην πολιτιστική ζωή της Πετρούπολης. Στο μικρό διάστημα από τον Ιούνιο έως τώρα έχει δώσει συναυλίες στην Πλατεία Ηρώ, στο Θέατρο Πέτρας καθώς και συμμετείχε στην εκδήλωση για τα εγκαίνια της Στέγης Πολιτισμού Γιάννης Ρίτσος. 

Σάββατο, Ιανουαρίου 11, 2014

Κοντσέρτο για πληκτροφόρα (2012)

του Λευκορώσου συνθέτη Βίκτορ Κοπίτσκο (1956).
Виктор Копытько


Τετάρτη, Ιανουαρίου 01, 2014

Δοκίμιον

ενός άλλου
για την κατανόηση του Χρόνου

Καλή Χρονιά

Λεωνίδας Λουλούδης, βιολί -- Σωτήρης Λουλούδης, σαντούρι -- Μιχάλης Νεαμονιτάκης, κλαρίνο -- Ηλίας Εγγλέζος, ούτι -- Στέργιος Νεαμονιτάκης, τουμπάκι ..... κάποτε



Ηχογράφηση 1988, Νένητα, Χίος. Νίκος Διονυσόπουλος
από το αρχείο του Γιάννη Ρουμελιώτη

οι παχουλές αναρτήσεις (όσο τις διαβάζετε τόσο παχαίνουν)